Rosberry the CraZy School

9.0

เขียนโดย RosBerRy

วันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.22 น.

4 ตอน

7 วิจารณ์

6,112 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 22.14 น. โดย เจ้าของนิยาย

4) การตายที่นับครั้งไม่ถ้วน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

เสียงปืนดังสนั่นไปทั่วบริเวนกับเลือดแดงฉานจากการถูกยิง
"เฮ้!! ดรอยเป็นไรรึป่าว" เสียงของอาเจ๊ร้องถามอาการของดรอยที่โดนยิง
"ยังไหวอยู่ แค่โดนยิงที่ขา" ดรอยตอบกับทั้งที่ตัวเองกำลังฝืนเดินหาที่กำบัง
"กูล ยังสกัดให้ที" อาเจ๊หันไปพูดกับกูลพร้องทั้งสาดกระสุนใส่ฝั่งตรงข้าม
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"รับทราบ" กูลยิงสกัดเพื่อให้อาเจ๊วิ่งไปที่ดรอย
"ไม่เป็นไร อาเจ๊รีบเอาข้อมูลนี้กลับเถอะ"
"อาเจ๊ จะต้านมันไม่ไหวแล้วนะ" เสียงของกูลตระโกน
"!!!!!!!!!!!!!!!!"
"อาเจ๊ อย่าลืมภารกิจสิ ถ้าการตายของผมช่วยให้ภารกิจเสร็จสมบูรณ์และก็ ให้ผมได้ตายอย่างมีเกียรติ์เถอะ"
แก๊กๆ
"ตายห่านล่ะ กระสุนหมด อาเจ๊...."
"รู้แล้วน่า ไว้ชั้นจะกลับมารับ" อาเจ๊ตระคอกใส่กูล แล้วหันมาพูดกับดรอย
"ไปกันเถอะ"
เสียงปืนของดรอยเริ่มดังเพื่อสกัดให้เธอทำภารกิจให้ลุล่วง
และกระสุนนัดสุดท้ายเพื่อคล้ายความทรมานของตัวของเขาเองก็ดังขึ้น

Mission complete!!!!

"เห้อ!!! สำเร็จซักที" เสียงของอาเจ๊ถอนหายใจ
"ว่างกันจังเลยนะครับ ถึงได้มาเล่นเกมส์แบบนี้"
"แหม่ๆ นานๆทีก็อยากจะคลายเครียดน่ะ ฮ่าๆ" เสียงของดรอย
"ทั้งที่คุณตายแท้ๆ กับหัวเราะได้อีก"
"ห้าว!! ไปนอนล่ะ" เสียงของเจ๊
"นี่พวกคุณเล่นนานขนาดใหนแล้วเนี่ย?"
"ก็นะ ช่วยกันเคลียตั้งแต่เมื่อคืน"
"ผมชักไม่ใจในตัวพวกคุณแล้วสิ หรือจริงแล้วพวกเป็นแค่นี.....ท"
"เอาน่าๆ" กูลเดินมาตบบ่า
"งั้นพวกชั้นไปนอนละ ห้าว!!"
"?????"

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรผมถึงได้ยืนมองอาเจ๊ตอนนอน กับน้ำตาของอาเจ๊พร้อมสีหน้าที่แสดงให้เห็นว่ากำลังทรมมาน

ตอน 3

สารบัญ