The glasses ล็อคหัวใจนายสองบุคลิก

บทที่ 7

 ประชุม!

 "ที่คุณครูเรียกประชุมในวันนี้เพราะมีเรื่องจะประกาศ"

                     เสียงนักเรียนเกือบทั้งหอประชุมซุบซิบกันใหญ่เรื่องที่คุณครูจะประกาศ เพราะครั้งนี้ไม่ได้พูดหน้าเสาธงแต่มาประชุมที่หอประชุมซะเลยเรื่องมันเลยวุ่นวายขนาดนี้ ไม่ได้เรียกมาแต่ม.4ที่ฉันเรียนแต่เรียกรุ่นพี่ม.5มาด้วย อย่าที่คิด กาย ก็มาคะ ฮือๆๆๆคิดเรื่องเมื่อคืนแล้วก็รู้สึกแปลกๆหัวใจ อยู่ๆกายก็พูดมาอย่างงั้น แล้วแถมเดินมาส่งที่บ้านอีกและอีกเรื่องที่ไม่อยากบอกคือ(แล้วมาบอกเพื่ออะไรคะ)พอถึงหน้าบ้านกายก็พูดกับฉันนว่า ฝันดีนะ มันแปลกสุดๆใช่มั้ยไม่รู้ว่าผีเข้าหรือกินยาเกินขนาดกันแน่นะ

"พวกครูเห็นว่าเราควรจะสร้างความสามัคคีให้รุ่นน้องม.4กับรุ่นพี่ม.5เลยจะจัดกิจกรรมการเข้าค่ายกัน จะมีเกมส์ ให้เล่นมากมายและมีเวลาพักให้นักเรียนด้วย เราจะจัดกิจกรรมที่ทะเลแพนกวินดำน้ำ(ชื่อทะเล)กันนะ"

"เฮ้!/กรี๊ด!"เสียงนักเรียนเกือบทั้งหอประชุมร้องกันใหญ่

"เก็บอาการกันหน่อย แล้วครูบอกเลยใครที่ไม่ไปถือว่าพลาดแล้วเพราะงานนี้ ฟรี!"

"กรี๊ดดดดดด/เฮ้!!!!"หนักกว่าเมื่อกี้3เท่า - -

             หลังจากที่กรี๊ดกร๊าดกันเสร็จครูใหญ่ก็ให้มาเรียนกันต่อแล้วคิดหรอว่านักเรีนจะมีสมาธิเรียนกันหน่ะ (ไม่หรอก555) มีเสียงคุยกันมากมาย

             จะได้เห็นรุ่นพี่มามิกะใส่บิกินี่บ้างหล่ะ จะใส่ชุดว่ายน้ำแบบไหนบ้างหล่ะ แล้วก็ฉันก็แอบได้ยินกลุ่มผู้หญิงคุยกันเรื่อง จะแกล้งจมน้ำให้รุ่นพี่กายมาช่วยด้วย แหวะ คิดได้ไงเป็นหญิงเป็นนางแท้ๆ (หึงหรอย่ะ) ฉันก็ไม่ได้อยากฟังนักหรอกนะไม่ได้หึงแม้แต่นิดเดียวด้วย (ใครไม่เชือ แนะนำนิยายเรื่องนี้ด้วย#แมวพิมพ์) ก็แค่กายไปอุ้มผู้หญิงพวกนั้น แล้วถ้าพวกนั้นแกล้งทำเป็นสลบกายก็ต้อง...โอ๊ย จะไปคิดทำไมเนี่ย นายบ้ากายนายจะทำอะไรก็เรื่องของนายสิ จะเข้ามายุ่งกับสมองฉันทำไมย่ะ ฮึ่ย

"นี่ โซระจะไปรึป่าว"คินถาม

"ไปสิ น่าสนุกออก"ไม่ได้คิดจะไปถล่มแผนพวกนั้นแม้แต่น้อย

"อื้ม ดีจังนะ"

"ใช่บอกเลยนะถ้าไม่ฟรีเราก็ไม่ไปหรอก"

"ไม่ได้ไปเพราะใครบางคนไปใช่มั้ย"

"ปะป่าวสักหน่อย"

"ดีแล้วล่ะ"

        และแล้วก็เลิกเรียน...(ไวเหมือนหลอกลวง)

"ไม่ได้ย้ายไปหรอ"คินถามระหว่างที่เราคุยเรื่องครอบครัวใหม่ของฉัน

"อืม"

"แต่ยังไงก็ระวังตัวด้วยหล่ะเพราะขนาดไม่ได้ย้ายไปกายยังบุกเข้าห้องโซระเลย"

"อืม จะระวังจ้า"

"งั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ"

"อื้ม บ๊ายบาย"

               แล้วคินก็เดินจากไป แล้วมองตามแผ่นหลังของคินที่ค่อยจางหายไป เขาเป็นเพื่อนที่ดีจังเลยน่า เหมือนเป็นพี่ชายคนหนึ่งของฉันเลย แตกต่างจากใครบางคนมากเป็นพี่ชายภาษาอะไร

"กุ๊กกิ๊กกันซะเหลือเกินนะ"

"นายกาย" - - ที่ไม่ใส่แว่น(พูดในใจ)

"พูดกับกายสุดหล่อคนนี้ให้น่ารักๆหน่อยนะ"

"ทำไมย่ะ"

"ก็เพราะข้าวของๆเธออยู่บ้านฉันหมดแล้ว"

"ว่าไงนะ!"

"ใช่ ระหว่างที่เราอยู่ที่โรงเรียนฉันให้แม่บ้านทั้งหลายไปเก็บเสื้อผ้าต่างๆนาๆของเธอหมดแล้ว ฮ่าๆๆ"

"ย้ายกลับเดี๋ยวนี้เลยนะ"

"ไม่เพราะแม่เธอฝากฝังเธอไว้กับฉัน"กายพูดเหมือนเป็นเด็กดีอ่ะ แหวะ

"ไม่ต้อง เดี่ยวฉันคุยกับแม่เอง"

"ดื้อจังน้าาาาา"

"มันเรื่องของฉัน"

"คร้าบๆ แต่ยังไงก็ต้องอยู่บ้านฉัน"

"อะไรอีกล่ะ"

"เพราะโกโก้อยากให้เธออยู่"

"โกโก้คุงหรอ"

"ใช่ มาเถอะนะ"

"นะนายนี่มัน "

"ไม่ใช่แค่โกโก้คุงหรอกนะที่อยากให้เธอมาอยู่.."

"โอเคๆฉันไปก็ไปเพราะโกโก้คุงหรอกนะ"โฮ่ เกือบไปดีที่กายยังไม่พูดในสิ่งที่ทำให้ฉันหวั่นไหวอีกมันอันตรายต่ออหัวใจฉันมากนะ

"งั้นไปขึ้นรถกันเถอะ"

       และเราสองคนก็นั่งรถมาจนถึงบ้าน....

--------------------------------------------------------------------------------

หวัดดีคะ นักอ่านทุกๆคน ตอนนี้สั้นๆเนอะ พอดีหมวกชมพูหาเวลามาอัพไม่ค่อยได้นะ ตอนนี้ก็จะเปิดเทมแล้วล่ะเลยไม่ค่อยมีเวลา ถ้าหมวกชมพูว่างเมื่อไหนจะรีบมาอัพนะคะ ยังไงก็ติมตาม แนะนำ นิยายเรื่องนี้กันเยอะๆนะคะ วิจารณืมากเยอะๆน้าา ชอบหรือไม่ชอบก็บอกกันได้ งั้นแล้วเจอกันใหม่นะค๊าาาาา