The glasses ล็อคหัวใจนายสองบุคลิก

บทที่ 4

คดีที่แม้แต่โคนันยังไขไม่ได้

แตะ แตะ แตะ

"ออกไป จาาานอนนนน"ใครบังอาจมาปลุกช้านนน

"นี่ยัยขี้เซาตื่น เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก"เอ๋ ผู้ชายหรอ เสียงใครไม่คุ้นเลย ฝันแน่ๆ ง่ำงำงำ

"นี่!เธอจะนอนไปถึงไหน" o_oเฮ้ย! กะ...กะ

"กาย!"ฉันต้องฝันไปแน่ๆ

"อืมฮึ"กายพูดพร้อมทำหน้ากวนประสาท

"นายมาทำบ้าอะไรที่บ้านฉัน"ฉันยกผ้าห่มมาบังชุดนอนไว้(มันบางหน่ะ)

"มาปลุกเธอไง"

"ไม่ไม่ไม่ไม่ หมายถึงใครให้นายเข้ามา"

"แม่ของเธอไง"

"มั้ว  แม่ฉันไม่ทำอย่างงั้นหรอก"

"ฉันว่าแล้วเธอต้องพูดอย่างนี้ ดูนี่ซะ"

" -o- "

                   'ฮาโหลนางฟ้าลูกแม่ ตอนนี้แม่อยู่ที่ภูเก็ตน๊าาา แม่มาดูสถานที่งานแต่งจ๊ะ

                   ขอโทษที่แม่ไม่ได้บอกลูก แต่แม่ก็ให้พี่กายเขาไปปลุกลูกน๊า อย่างอนน๊าา

                   จุ๊บๆๆ เดี๋ยวแม่ซื้อขนมมาฝากน๊าาาาา                 จาก...แม่ผู้น่ารัก'

"เป็นไงล่ะ"

"มะ...มะ"

"ติดอ่างกันเลยทีเดียว"

"ออกไป"

"งั้นเธอก็รีบอาบน้ำซะ เดี๋ยวฉันก็สายไปด้วยหรอก"

"ดี"

"เธอว่าไงนะ"

"ป๊าว"

"งั้นไปทำธุระของเธอซะ"

"นายออกไปก่อน"

"ไม่จนกว่าเธอจะเข้าไปในห้องน้ำ"นายเป็นโรคจิตรึ -*-

"-O-"

ฟรึบ

"เฮ้ย นายมานอนตักฉันทำไมมมมม"

"ก็เธอไม่ลุกนี่ มีหวังไม่ได้เข้าโรงเรียนชัว เลยว่าจะลาเลย"

"ไม่ต้อง ลุกๆๆๆๆ"

ฟรึบ(ลุกขึ้น)

"ไปอาบน้ำซะนะน้องรักกกกก จุ๊บ"แล้วกายก็มาจุ๊บหน้าผากฉัน

"อี๋แหวะ ไปไกลๆเลย"

"ครับๆ"

ทันทีที่เท้าฉันเกือบจะก้าวเข้าไปในห้องน้ำ

เสียงของอีตาบ้ากายก็ดังขึ้น จนเกือบทำให้ฉันหงายหลัง

"ถ้าอยากให้พี่ช่วยอาบ ก็เรียกได้น๊าาาา"แล้วแปรงขัดห้องน้ำก็ลอยได้ทันที

ปั้งงงงงง

"ไปแย้วววว"เสียงกายเรดรอดดดออกจากช่องประตูด้านนอก

"เฮ้อ"เหนื่อยจิตกับพี่ชายคนนี้จริงๆ

"บรื้น บรื้น"เสียงรถดังขึ้น

หลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จ ทั้งกายและฉันก็มาขึ้นรถที่ลุงเควินเตรีมไว้ ให้พวกเราไปโรงเรียน

แล้วสงครามประสาทก็เกิดขึ้น

"ทำไมนั่งห่างจัง เธอนี่"

"กลัวพิษสุนัขบ้าติดย่ะ"

"อ๋อ กลัวว่าฉันจะติดเธอหรอ ไม่เป็นไรฉันฉีดยาแล้ว"

"ชะ"พูดไม่ทันเลยได้แต่พูดในใจ ฉีดยาเพราะนายเป็นหมาบ้าหรอ

"ฉีดยากันพิษสุนัขบ้า เธอนี่กัดได้ตลอด"

"ใครเริ่มก่อนละ ฮึ่ย"

"-3- ไม่รู้วววว"อย่างมาทำหน้าตาหน้ารักน๊าาาาา ฮึ่ย อารมณ์เสียจุงเบย

"แล้วโกโก้คุงหล่ะ ไม่มาหรอ"ถ้ามาก็คงดีจะได้คุยกันและจะได้ไม่ต้องมาเกิดสงครามประสาท - -;

"ไข้ขึ้นหน่ะ สงสัยแอบเดินออกไปเล่นในสวน"กายตอบ แต่หันหน้าออกไปทางกระจก ไอ้บ้าเอย - -แล้วทำไมฉันถึงของขึ้นฟร่ะ

"อ๋อจ๊ะ ^ ^;"ฉันกัดฟันตอบไป

   แล้วความเงียบก็เข้างำพวกเราเอ๊ยไม่ใช่ทั้งรถเลยตังหาก

"ลุงจอดตรงนี้เลยครับ"กายหันไปบอกลุงขับรถ แต่ถ้ามันถึงรร.แล้วฉันจะไม่ว่าเลยนะ แต่นี่...

"มันยังไม่ถึงรร.(โรงเรียน)เลยนะ"ฉันพูด

"ก็ถ้าทุกคนเห็นฉันกับเธอมารร.ด้วยกันมันจะเป็นเรื่องใหญ่"กายพูดแล้วกำลังเอื้อมมือไปเปิดรถ

"ไม่ต้องหรอก"ฉันพูดออกไปเพราะมันเป็นอะไรที่ไร้สาระมากอีกอย่างมันคงไม่เป็นเรื่องใหญ่หรอก

"เอางั้นหรอ"กายบอก

"อื้ม"

"ก็ได้^^ เธอนี่น่ารักเหมือนกันแฮะ"

"พึ่งรู้หรอย่ะ"

"เอียดดด"เสียงเบรกเบาๆ(นี่เบาแล้วหรอ)ของลุงคนขับรถบ่งบอกว่าถึงรร.แล้ว

"ไปล่ะ"ฉันพูดแล้วกำลังจะเปิดประตูรถ

"จุ๊บ"แต่ก็ถูกกายกระฉากไปห้อมแก้ม เฮ้ยหอมแก้ม

"เฮ้ย ตาบ้ากายเดี๋ยวเถอะ "

":p"แล้วกายก็จากไป ปล่อยให้ฉันอ้าปากค้างอยู่คนเดียว

-------------------------------------------------------------------------------

แล้วเจอใหม่นะคะ มันส์แน่งานนี้ อ๋อ ก่อนจาก หมวกชมพูขอขอบคุณวิจารณ์ทุกอันนะคะ ขอบอกว่าแอบไปยิ้มอยู่คนเดียวจนเพื่อนจับได้แล้วถามว่า เป็นบ้าไร เลยแหละ แฮะๆ ยังไงก็ฝากติมตามด้วยนะค๊าาาาาาา