FNAF คืนสุดหลอนของร้านพิซซ่า

ภายในร้านพิซซ่า

"ขอโทษนะครับ...คือผมจะมาสมัครเป็นยามนะครับ"เซนเข้ามาในร้านพิซซ่าก็เริ่มพูดคุยเรื่องที่จะมาสมัครเป็นยามกะดึก

"โอ้...งั้นเหรอกำลังต้องการอยู่พอดีเลย ^^"ชายชราซึ่งคาดว่าจะเป็นเจ้าของร้านเดินเข้ามาหาชายหนุ่มร่างเล็กบวกกับยิ้มที่เป็นมิตร

"แล้วต้องการเอกสารอะไรบ้าง..."เซนถามเกี่ยวกับเอกสารสมัครงาน

"ไม่ต้องหรอก แค่บัตรประชาชนก็พอ"ชายชราเจ้าของร้านเอ๋ยขึ้น

"นี่ครับ"เซนยื่นบัตรประชาชนให้ชายเจ้าของร้าน

"อืมเรียบร้อยแร้วคืนนี้นายมาทำงานที่นี่ได้เลยนะ"

"อาครับ..."

เวลา00.00น.

Zane say

"เฮ้อ....ถึงเวลางานสักที"และในที่สุดก็ถึงเวลางานของผมถึงบรรยากาศมันจะไม่เหมือนตอนเช้าก็เถอะ ใช่มันต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยอยากจะบ้าตาย

ระหว่างที่ผมบ่นใจอยู่จู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์เข้า"ครืน~~~ติ๊ด ฮาโหลครับใครครับ" [สวัสดีนายคงเป็นยามคนใหม่สินะ]

"อาครับใช่ครับแล้วคุณ" [ชั้นชื่อไมค์ เคยเป็นยามกะดึกของที่นี่ ฉันจะบอกเกี่ยวกับพวกหุ่นยนต์ในร้านพิซซ่าของที่นี่นะ]

"ทำไมเหรอครับ.."ผมเริ่มคิ้วขมวดกันเมื่อได้ยินคุณไมค์พูดถึงเรื่องที่เกี่ยวกับพวกหุ่นยนต์[คือพวกหุ่นยนต์พวกนั้นมันมีชีวิต ตอนเที่ยงคืนพวกนั้นมันจากออกมาจากเวทีระวังตัวไว้ด้วยละ แค่นี้นะบาย] "ดะ....เดี๋ยวสิ!! เฮ้อ...วางสายไปซะแล้ว มันจะเป็นไปได้ยังไงหึไม่มีทางหรอกน่า"ให้ตายยังไงผมก็ไม่มีทางเชื่อหรอกหุ่นพวกนั้นมันจะออกมาได้ไง ผมทิ้งตัวลงนั่งตรงเก้าอี้ก่อนจะดูที่แท็บแล๊บกดดูไปที่ห้องต่างๆ แล้วกดไปดูที่เทวีแต่ที่ผมประหลาดใจก็คือ..."น้องไก่หาย!!!!ชิก้าหายไปไหน!!!!"ผมรีบกดดูที่ห้องต่างๆรัวๆ ผมนี่อึ้งย้งเลยครับ ตายห่าแน่ๆ จู่ๆผมก็รู้สึกเหมือนมีมือเล็กๆมาปิดตาผมซึ่งที่ผมคิดไว้ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆแน่ๆ!!

"ว้าวนี่คุณชื่อเซนสินะค่ะ ดีจังเลยที่ได้เจอคุณเซน" งานหยาบแร้วตู...

"ชะ...ชิก้าเหรอ" ผมถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ

"ใช่แล้วค่ะ คือ...."ชิก้าเอามือออกจากใบหน้าผมทำให้ผมมองเห็นเธอได้ชัดเจน แล้วเหมือนเธอจะบอกอะไรบ้าง

"คุณเซนช่วยไปหาพิซซ่าให้หนูหน่อยสิ คือหนูอยากกินอ่ะ" แป้วคิดว่าอะไรซะอีกแต่

"แล้วผมจะไปหามาให้จากไหนล่ะครับ!!!!" ผมพูดออกไปอย่างนั้นแต่ผมต้องชักงักเมื่อชิก้า

"ฮึกๆ..คุณเซนใจร้ายฮึกๆ แงง~~~"ชิก้าร้องไห้ออกมาเอ่อสรุปผมผิดเหรอเนี่ย =_="

"ชิก้า หยะ...หยุดร้องไห้ได้แล้ว"ผมพยายามปลอบเธอแต่เธอก็ไม่ยอมหยุดสักที

"ก็ได้เดี๋ยวผมจะหามาให้"ผมพูดออกไปแล้วชิก้าก็เริ่มหยุดร้องไห้สักที

"จริงเหรอค่ะ ดีใจจังเลยเย้ๆ"ชิก้าเธอเผยยิ้มออกมาอย่างดีใจ

20นาทีผ่านไป

"เหอะสุดท้ายก็ต้องไปหาให้จงได้ อ่ะ6.00น.แล้วเหรอ กลับดีกว่า"ผมไม่รีรอที่จะรีบเก็บของ ใส่กระเป๋าแล้วรีบเดินออกไปทันที