ลุ้นรักกับไอดอล

     หลังจากที่เที่ยวชมเขื่อนจนท้องฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อยๆ รถตู้คันใหญ่สองคันก็พากันมาจอดที่รีสอร์ทของลินดา และทันทีที่ทุกคนลงมาจากรถ ก็ต้องตะลึงในความงามยามค่ำคืนของรีสอร์ทแห่งนี้ ขวัญและพวกเพือนๆ พากันมองรอบๆ รีสอร์ทที่สวยงาม

ต้นสนเห็นแม่ของเขาเดินออกมารอรับแขก เหมือนที่เคย เพียงแค่เห็นของเขาต้นสนก็รีบวิ่งเข้าไปกอด

"แม่ คิดถึงจังเลย"ต้นสนเข้ามาสวมกอดลินดาด้วยความคิดถึง

"ต้นสน กลับมาแล้วหรอลูก แม่คิดถึงเรามากเลยรู้มั้ย"ลินดาลูบผมลูกชายของเธอ

มันเป็นภาพที่น่าประทับใจ เมื่อแม่ลูกที่ไม่ได้เจอกันนาน ไม่เคยห่างกันเป็นเวลานาน ได้กลับมาเจอกันแบบนี้ เป็นภาพที่น่าดูไม่น้อย

"นี่ใครอ่ะ ผู้หญิงคนนี้"แน็คสะกิดไหล่นิค

"แม่ของต้นสนน่ะ เป็นเจ้าของรีสอร์ทที่นี่"นิคบอก

อาร์ท ขวัญ นานาและเกรซยืนอึ้งเมื่อรู้ว่าคนที่พวกเขาดูถูกว่าเป็นเด็กบ้านนอก จริงๆ แล้วเป็นลูกเจ้าของรีสอร์ทชื่อดังของจังหวัดนครนายก

"ไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย ต้นสนเนี่ย"แน็คพูด

"เอาล่ะ ไหนๆ ก็มากันแล้ว งั้นเดี๋ยวให้นายเจ๋งพาลูกค้าไปที่ห้องเลยล่ะกัน"ลินดาพูด ก่อนที่จะมองกลุ่มลูกคุณหนูตรงหน้าและมองหน้าลูกชายของเธอ "แน่ใจนะลูก จะให้คนเหล่านี้พักที่นั่น"

"แน่ใจจ๊ะแม่ เดี๋ยวต้นพาพวกนั้นไปเอง"ต้นสนพูด

นายเจ๋งเดินนำอรวีและสมภพไปที่ห้องพัก พริมรีบตามไป ส่วนนิคพาเพื่อนๆ ที่เหลือเดินตามต้นสนไป

ต้นสนพาเดินมาที่หลังรีสอร์ท ซึ่งเดิมแล้วเป็นที่พักที่เคยเปิดใช้ แต่เมื่อต้นปีที่ผ่านมา โซนที่พักตรงนี้ถูกปิดตัวลงเพราะด้วยความที่อยู่หลังรีสอร์ท ทำให้เดินทางลำบาก และเดินไกล คนจึงไม่นิยมพักกัน ลินดาจึงปิดที่พักโซนนี้ไป และเปิดโซนใหม่ที่ใกล้กว่า บรยากาศดีกว่า ที่พักโซนนี้จึงถูกปล่อยร้าง

หากแต่มันยังใช้ประโยชน์ได้ในเวลานี้ ต้นสนได้โทรมาเล่าเรื่องทุกอย่างให้ลินดาฟัง ตั้งแต่เรื่องหลงทางในเมืองกรุงที่แทบหาทางกลับบ้านไม่ได้ และยังจะเรื่องข่าวฉาวที่ต้นสนเกี่ยวข้องอีกด้วย ทุกอย่างล้วนแต่เป็นฝีมือของลูกคุณหนูเหล่านี้

ถึงลินดาจะไม่พอใจกับการกระทำของพวกเขา แต่ลินดาก็ไม่ค่อยเห็นด้วยนัก ที่จะให้พวกเขามาอยู่อย่างลำบสกในรีสอร์ทเธอ แต่เธอทนลูกตื้อของลูกชายไม่ได้ ยิ่งเจ้าตัวตบปากรับคำว่า จะรับผิดชอบเรื่องนี้ด้วยตนเอง เผะอจึงจำใจต้องทำตามที่ต้นสนขอมา

"โอ๊ย เดินมานานแล้วนะ มืดก็มืด ไกลก็ไกล เมื่อไรจะถึงย่ะ"ขวัญเริ่มโวยวาย ไม่ใช่แค่ความมืดรอบตัว แต่ยังต้องระแวงกับสัตว์ป่าที่อาจจะหลุดมาจากภูเขาก็ได้ เพราะที่นี่ถูกปิดมานาน ทำให้ไม่มีการดูแล

"เออน่ะ ไฟที่นี่มันเสีย เดี๋ยวจะให้คนมาเปลี่ยนให้แล้วกัน"ต้นสนพูดพร้อมกับมาหยุดตรงห้องพีกห้องนึง พร้อมกับหยิบกุญแจห้องไขเข้าไป

"แล้วทำไมพวกเราจะต้องมาอยู่ห้องเก่าๆ บรรยากาศน่ากลัวๆ แบบนี้ด้วยล่ะ"นานาพูดบ้าง

"พอดีว่าก้องพักมันเต็มมันหมดแล้ว เหลือแต่โซนที่พักตรงนี้แหละ ไกลหน่อย แต่ดีนะมีความเป็นส่วนตัว ทนลำบากหน่อยล่ะกัน.."ต้นสนพูด

เมื่อประตูถูกเปิดออก ทำให้ทุกคนได้กลิ่นอับในห้อง ต้นสนเลือกห้องที่กันดานที่สุด อยู่ยากที่สุดให้พวกอาร์ทและขวัญเลยทีเดียว ไฟในห้องก็ไม่ค่อยสว่างเพราะไม่ถูกใช้งานมานาน หลอดไฟจึงเก่า เฟอร์นิเจอร์ในห้องที่ถูกทิ้งไว้นาน มีฝุ่นจับหนาเป็นนิ้ว จนขวัญถึงกับจาม

"นี่รีสอร์ทชื่อดัง หรือบ้านผีสิงว่ะ"อาร์ทพูด

"เอาน่าาา อยู่กันตั้งหลายคน นายเป็นผู้ชายนอนโซฟาข้างนี่ก็ได้นะ มันน่าจะกว้างพอ"ต้นสนบอก

"ให้พวกฉันอยู่ห้องแบบนี้เนี่ยนะ แล้วของกินล่ะทำไง"ขวัญถามอย่างไม่พอใจ

"เรามีร้านอาหารเปิดบริการตั้งหกโมงเช้าถึงห้าทุ่มครึ่ง และมีมินิมาร์ทใกล้ๆ กับเคาน์เตอร์ ถ้าหิวไปใช้บริการได้ ส่วนโทรศัพท์เรียกพนักงานมันเสีย ถ้าขาดเหลืออะไร เดินไปบอกพนักงานตรงเคาน์เตอร์เองล่ะกัน"ต้นสนบอก

"ห๊ะ นี่พวกเราต้องอยู่ที่นี่จริงๆ หรอเนี่ย ไม่เอาน่า.."เกรซมองรอบๆ สถานที่อย่างหวาดกลัว

"เอาน่าอย่างน้อยก็มีทีวีดูนะ หวังว่าจะชอบกัน"ต้นสนยิ้มอย่างสะใจ

"แล้วฉันต้องนอนที่นี่ด้วยมั้ยอ่ะ"แน็คถามอย่างกังวล

"ไม่ต้อง มึงน่ะนอนกับกู จองห้องไว้แล้ว"นิคบอก

"ถ้างั้นพวกเราขอตัวนะ ระวังตัวล่ะที่นี่ยิ่งมีอะไรแปลกๆ อยู่ด้วย"ต้นสนพูดจบก็เดินออกไป พร้อมกับปิดปนะตูดัง ปั่ง!

ต้นสน นิคและแน็คเดินออก ก่อนที่นิคกับต้นสนจะแอบขำกันเบาๆ หลังจากที่เดินผ่านที่พักมา 

"ฮามากอ่ะ ว่าแต่นายจะให้เขาอยู่กันอย่างนี้หรอ"นิคถาม

"ไม่หรอกน่ะ แม่ฉันให้พนักงานเดินมาตรวจตลอดเวลา และมียามเฝ้า ไม่ต้องห่วงหนอกฉันไม่ใจร้ายขนสดให้พวกนั้นอยู่ไร้ความปลอดภัยหรอกน่า"ต้นสนบอก

"โห้ นี่แผนพวกนายหรอเนี่ย ร้ายกาจมาก"แน็คพูด

แน่สิลูกคุณหนูระดับไฮโซ ต้องมาอยู่ในที่พักอันแสนกันดาน จะทนอยู่ได้สักกี่น้ำ

"เอาล่ะ ส่วนฉันขอตัวไปนอนบ้านล่ะ คิดถึงเตียงนุ่มๆ ที่บ้านจะแย่ล่ะ"ต้นสนรีบเดินไปอีกทาง

นิคมองตามต้นสน จนเด็กหนุ่มเดินหายไปในความมืด

"แหมๆๆ มองตามตากระพริบเลยนะไอ้นิค"แน็คสะกิดนิค

"อะไร กูไม่ได้มองเขาเว้ย กูมองบรรยากาศ"นิคแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ทั้งๆ ที่เขามองต้นสนตลอดเวลา แถมยังเสียดายที่ไม่ได้นอนกับต้นสนอีก

"หรอ มึงไม่ได้มองเขาเลณย กูก็นึกว่ามึงกำลังเสียดายที่ไม่ได้นอนห้องเดียวกับเขา"แน็คพูด

"บ้า ไม่ใช่เว้ย"นิคพูด

"งั้นเอางี้มะ เดะกูไปนอนห้องพริม ส่วนมึงก็พาต้นสนมานอนห้อง เดะกูช่วยฉุด"แน็คพูด

"กูว่ามึงคงเมาอากาศแน่ๆ ไป ไปนอนที่ห้องไป"นิครีบพาแน็คเดินไปยังที่พัก 

 

ขวัญและเพื่อนๆ กำลังนั่งจัดของอย่างจำใจ เพราะพวกเธอไม่มีเงินพอที่จะเปิดห้องใหม่อยู่ จึงต้องอยู่ที่พักเก่าๆ โทรมๆ กับบรรยากาศน่าสะพรึง ยังดีที่มีโทรทัศน์ไว้เปิดดู พอคลายเหงาได้บ้าง

"นี่ยายขวัญ เราต้องอยู่ที่นี่จริงๆ หรอเนี่ย"นานาพูด

"ทำไงได้ล่ะยะ เงินที่พวกเราเตรียมมา ก็ไม่พอจะเปิดห้องใหม่ แถมยังแพงอีก จะกดตังเดี๋ยวพ่อก็ว่าอีก ฉันล่ะเครียด"ขวัญนั่งลงบนเตียง

"เอาน่า อยู่ไม่กี่วันเองก็ทนๆ หน่อย ยังดีกว่าอีตาอาร์ทล่ะกัน นอนโซางฟาหน้าห้องเนี่ย"เกรซพูด

"ฮึ่ยยย ให้ตายสิพวกเราต้องมานอนห้องรวมกัน เก่าก็เก่า โทรมก็โทรม ดูสิพวกนั้นทั้งนิคทั้งพริม ได้อยู่ห้องดีๆ ราคาแพง คอยดูนะฉันจะเอาคืน"ขวัญโวยวาย

"พอเถอะน่ะยัยขวัญ เราดันไปสร้างเรื่องให้เขาเอง ยัยนานาก็เคยทำให้เขาหลงทาง ตอนนี้เรามาอยู่ถิ่นเขานะ เขาต้องเอาคืนเราเป็นธรรมดา ก้มหน้ารับกรรมไปดีกว่ามั้ย"เกรซพูด

"แต่มัน !!"ขวัญจะพูด แต่โดนเพือนสองคนดักคอ

"ยายขวัญ !!"นานาและเกรซต้องรีบห้าม ขืดให้ขวัญตามไปเอาคืนอีก เรื่องคนไม่จบ แบบนี้มันก็แฟร์ดี อย่างน้อยพวกเธอก็ต้องรับผิดชอบร่วมกัน กับสิ่งที่ทำลงไป

อาร์ทนอนดูโทรทัศน์บนโซฟา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต้องมานอนอยู่บนโซฟาแบบนี้ 

"คอยดูนะไอ้นิค กูจะเอาคืนมึง!!"อาร์ทพูด

เช้าวันต่อมา ท้องฟ้าสดใส  กับแสงแดดอ่อน ที่สาดส่องผ่านม่านหมอกลงมา ต้นสนกำลังนั่งเล่นอยู่ที่สวนของรีสอร์ท ก่อนที่จะเห็นชายหญิงสองคนที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี สองคนนั้นดูเหมือนดีใจที่เห็นต้นสนอีกครั้ง หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานานพอสมควร

"ต้นสน!!"ธีร์และหนูดีเรียกชื่อต้นสนพร้อมกัน

"ธีร์ หนูดี"ต้นสนวิ่งเข้าไปหาเพื่อนทั้งสองคน"เป็นไงกันบ้าง"

"ต้นและเป็นไงบ้าง พอหนูดีรู้ว่าต้นกลับมานะ รีบมาหาเลยเนี่ย"หนูดีบอก

"ใช่ ยัยนี่โทรมาปลุกแต่เช้าเลย เป็นไงว่ะกรุงเทพไปอยู่มา สนุกมั้ย"ธีร์ถามต้นสน

"สนุกที่ไหนล่ะ ไปก็มีแต่เรื่อง ปวดหัวจะตาย"ต้นสนบอก

"นั่นสิ ไม่เห็นข่าวที่ลงหรอไงล่ะ"หนูดีพูด

ข่าวฉาวของนิคดังขนาดที่หนูดีรู้เลยหรอ!!

"เธอรู้ข่าวนั่นด้วยหรอหนูดี"ต้นสนถามอย่างแปลกใจ

"ใช่สิ เขาพูดกันให้ทั่ว ตกลงเรื่องมันเป็นไง มาไงหรอต้นสน"หนูดีถาม

"ฉันไม่อยากพูดถึงมันแล้วอ่ะ...ลืมไปเหอะ"ต้นสนบอก

"งั้นหนูดีจะไปพูดถึงอีกล่ะกัน แล้ว...พี่นิคมาด้วยมั้ย"หนูดีมองหานิค

"มา!! แต่ฉันมีคนกลุ่มนึงที่อยากให้พวกแกเจอมากๆ ตามมา"ต้นสนีบพาเดินอ้อมไปหลังรีสอร์ท หนูดีกับธีร์มองหน้ากันก่อนที่จะเดินตามไป

ต้นสนพามาที่หลังรีสอร์ท ในโซนที่พักที่ถูกปิดร้าง หนูดีเดินมาก็ถึงกับผงะ ชะงักฝีเท้ากอดแขนธีร์แน่น

"พาพวกเรามาที่นี่ทำไมอ่ะ มันโซนร้างไม่ใช่หรอ"หนูดีพูดด้วยความหวาดกลัว

แม้ว่าจะเช้า แต่บรรยากาศของที่พักที่โซนนี้กลับน่าสะพรึง อย่างน่าสยดสยอง

"เอาน่ะ ตามมา ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก"ต้นสนเดินนำไป  

ธีร์และหนูดีเดินตามมาติดๆ จนมาที่พักที่นึงที่อยู่ท้ายโซน ลึกอย่างบอกไม่ถูก ตลอดทางที่เดินเข้ามา เป็นที่พักร้างๆ ที่ไม่มีคนอยู่ แต่ถ้ามองผ่านเข้าไปก็ทำให้ขนลุกไม่น้อยเหมือนกัน ต้นสนเปิดประตูเข้าไปในที่พัก ก็พบอาร์ทนอนนิ่งอยู่บนโซฟา

"เอ๊ะ คนนี้คุ้นๆ นะเน็ตไอดอลหนิ"หนูดีพูด

"รู้จักหรอหนูดี"ธีร์ถาม

"รู้จักสิ คนนี้เคยสนิทกับนิค ว่าแต่มาอยู่นี่ได้ไง"หนูดีทำหน้าสงสัย

"ไม่ต้องตกใจหรอก เขามากับนิคน่ะ แต่อย่าไปปลุกเลย รู้จักเขาก็ดีล่ะ"ต้นสนพูด

ขวัญ นานา และเกรซเปิดประตูออกมาจากห้องด้านใน กำลังจะมาปลุกอาร์ท ให้เตรียมตัวอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันและไปกินข้าว แต่พบกับต้นสนก่อนทีาครั้งมากับคนแปลกหน้าอีกสองคน

"นายนี่เอง มาทำไมอีกล่ะ"ขวัญถาม

"ก็มาดูไง ว่าอยู่กันดีหรือเปล่า"ต้นสนบอก

"ก็ดีอ่ะ ในห้องมีสามเตียง สามคนพอดี สงบดีย่ะ"ขวัญบอกด้วยน้ำเสียงทราไม่พอใจนัก

หนูดีเห็นขวัญก็จำได้เช่นกัน เธอคนนี้ก็คือเน็ตไอดอลเหมือนกัน

"เหมือนฝันเลย เน็ตไอดอลมาที่นี่เยอะแยะไปหมดเลย"หนูดีทำท่าดีใจ

"นี่แล้วทำไม พาเขามานอนนี่ล่ะ โซนนี้ทีนปิดไปนานแล้วนิ"ธีร์พูดบ้าง

"เออน่ะ พวกเธอก็รีบไปทานข้าวซะนะ เตรียมตัวด้วย วันนี้จะไปทำบุญตามวัดกัน"พูดจบต้นสนก็เดินออกไป

ธีร์และหนูดรรีบเดินตามไป ก่อนที่ขวัญจะให้เกรซและนานาช่วบกันปลุกอาร์ท

"แกนี่แสบมากเลยนะไอ้ต้น พาพวกเขามานอนในที่แบบนี้"ธีร์พูด

"ถ้าเทียบกับสิ่งที่พวกนั้นทำตอนที่ฉันอยู่กรุงเทพนะ มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ"ต้นสนบอก

"เขาทำไรหรอต้น"หนูดีถาม

"เดี๋ยวเล่าให้ฟัง"ต้นสนพูด

ในขณะที่ธีร์และหนูดีเดิน ต้นสนกับชะงักฝีเท้า เมื่อเห็นเงาคนเดินอยู่ในที่พัก ที่เขาเพิ่งเดินผ่าน

ใครกันที่แอบเข้ามาในโซนนี้

"เป็นไรต้น !!"ธีร์หันมาถาม

"ไม่มีไรๆๆ เดินไปก่อนเลย เดี๋ยวตามไป"ต้นสนพูดจบ ธีร์กับหนูดีก็เดินจากไป 

ต้นสนรีบหยิบกุญแจห้อง 304 ห้องที่เขาเห็นเงาคนอยู่ภายในห้อง 

ไม่ผิดแย่ ต้องมีคนอยู่ในนี้ เขาไม่ได้ตาฟาด

ต้นสนเปิดประตูห้องเข้าไป ภายในห้องมันเก่ากว่าห้องพวกขวัญอยู่เสียอีก ภายในห้องเงียบสนิท ไม้มีสิ่งชีวิตใดๆ เคลื่อนไหว แต่สิ่งที่ผิดสังเกตุคือ... รอยเท้าบนพื้นที่ย่ำพาฝุ่นด้วยเท้าเปล่า ต้นสนเดินผ่านห้องรับแขกเล็กๆและเปิดไปที่ประตูห้องนอน

สิ่งที่พบคือ... เตียงนอนสามเตียง มีเตียงนึงที่ยับราวกับมีคนมานอนในห้องนี้!! ผ้าก็เพิ่งถูกใช้ไป ห้องน้ำก็มีพื้นเปียกชุ่ม!! 

ใครกันที่แอบเข้ามาในห้องนี้ และเข้ามาได้ยังไง ทำไมไม่มีใครรู้!!

ต้นสนเดินกลับมาที่ห้องรับแขก พร้อมกับมองไปที่ประตูอีกบาน นั่นคือประตูห้องน้ำตรงห้องรับแขก เมื่อเปิดเข้สไปจะเป็นอ่างล้างหน้า และประตูห้องน้ำอีกสองห้อง ห้องนึงใช้อาบ อีกห้องเป็นห้องส้วม แต่ต้นสนกลับไม่พบสิ่งมีชิวตใดๆ 

"กุกกักๆๆ" เสียงบางอย่างดังขึ้น ทั้งๆที่ในที่พักมีเขาคนเดียว จะมีเสียงอะไรไปได้ นอกจากเขา...

"ใครน่ะ ใครอยู่ในห้องนี้ ออกมานะ"ต้นสนตะโกนถามรอบๆ แต่ไร้เสียงตอบ 

สงสัยคงไม่มีอะไรจริงๆ

ต้นสนเดินออกห้องไป พร้อมกับล็อกกลอนห้องอย่างสนิทและเดินจากไป

ภายในห้องนั้น มีคนแอบอยู่ในตู้เสื้อผ้า เมื่อเสียงประตูห้องถูกล็อกกลอน'น้ำส้ม'ก็ออกมาจากตู้

"ฉันจะไม่ยอมให้พี่นิคอยู่กับแกแน่นอน ฉันจะฆ่าแก...."น้ำส้มพูดด้วยความแค้น

เธอแอบหนี จนถึงนครนายกและแอบเข้ามาในรีสอร์ทของต้นสนได้ยังไง !! ไม่มีใครรู้คำตอบนั่นนอกจากเธอ แต่สิ่งที่รู้แน่ๆ คือ... เธอไม่มีจุดประสงค์ดี!!

น้ำส้มรีบออกจากห้องที่พักห้อง 304 เธอรู้ตัวว่ากำลังจะโดนจับได้ แต่โชคร้ายเมื่อเธอออกมาก็พบต้นสนกับพนักงานหนุ่มและยาม

"จับตัวไว้!!"ต้นสนบอก ยามและพนักงานหนุ่มก็พากันเข้ามาจับตัวน้ำส้มไว้

"ปล่อยนะ ปล่อย!!"น้ำส้มร้องโวยวาย

 

น้ำส้มถูกจับมานั่งที่ร้านอาหาร นิคเมื่อรู้ส่าน้ำส้มตามมาก็ตกใจไม่น้อย ลินดานั่งลงตรงข้ามกับน้ำส้มและมองเด็กสาวอย่างเวทนา อรสีกับสมภพที่ยืนดูข้างๆ ลินดาก็มีความรู้สึกเดียวกัน

"หนูแอบเข้ามาที่นี่ได้ยังไง และเป็นลูกเต้าเหล่าใครกันจ๊ะ"ลินดาถาม

น้ำส้มไม่ตอบได้แต่นั่งหวาดกลัว

"ครั้งก่อน เธอก็เอามือศพไปให้ฉันถึงบ้านนิค แถมยังตาาไปบีบคอฉันในห้าง คราวนี้ตามมาถึงต่างจังหวัด แอบเขเามาในรีสอร์ทฉันอีกตั้งหาก เธอทำได้ยังไงเนี่ย!!"ต้นสนพูด ทำทุกคนตกใจ

"ใจเย็นๆ ก่อนนะต้นบาวทีอาจจะมีคนพาเขามาก็ได้"พริมพูด

"แต่จะมาแบบไหนนี่สิน่าคิด คนแบบนี้ทำไรได้มากกว่าที่เราคิดอีกนะ"แน็คพูดเสริม

"แล้วหนูทำไมต้องคอยตามนิคไปทุกที่ด้วยล่ะจ๊ะ"ลินดาถาม

"หนู...หนูไม่อยากให้พี่นิคมีความสุขกับไอ้คนนี้ หนูเกลียดมัน มันทำให้พี่นิคเป็นเกย์"น้ำส้มชี้หน้าต้นสน

"ใจเย็นๆ นะหนู นั่นมันก็แค่ข่าวฉาว อย่าไปคิดมากเลย"อรวีพยายามปลอบ

"จะยังไงก็ชั่งนะ แต่เข้ามาแบบนี้ต้องแจ้งตำรวจจับแล้วล่ะ ปล่อยไว้ไม่ได้"ต้นสนไม่ใช่แค่ขู่ แต่ยกมือถือขึ้นมาแกล้งกดโทรหาตำรวจ

"ไม่เอา ไม่เอา!! อย่านะ หนูกลัวแล้ว หนูแค่ไม่อยากให้พี่นิคเป็นเกย์แค่นั้นเอง"เมื่อได้ยินดังนั้น ต้นสนก็วางมือถทอลง"ตั้งแต่มีข่าวออกมา พี่นิคก็โดนด่า หนูไม่อยากให้พี่นิคเป็นเกย์ ไม่อยากให้พี่นิคโดนคนด่า หนูเลยมาปกป้องพี่นิค"

"ด้วยการที่จะฆ่าฉันงั้นสินะ มันช่วยอะไรได้!! รู้มั้ยว่าสิ่งที่ทำเนี้ย มันบาป ไม่พอนะยังสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นด้วย"ต้นสนตวาดเสียงใส่

"ใจเย็นๆ ดิว่ะต้น น้องเขาไม่ใช่คนสติดีแบบเรานะ เขาก็แค่ทำเพื่อเน็ตไอดอลคนนึงที่เขารักแค่นั้นเอง"ธีร์บอก

"โธ่เว้ย ทำไม ตั้งแต่ฉันเจอกับนายมีแต่เรื่อง ทั้งข่าวฉาว และยังโดนแฟนคลับนายด่า แถมยังจะแฟนคลับโรคจิตตามราวีอีก ให้ตายดิ"ต้นสนพูดเพื่อระบายกับสิ่งที่เจอมา

สำหรับเด็กผู้ชายครนึงแล้วเจอเรื่องมากมายเข้ามาถี่แบบ มันน่าเห็นใจไม่น้อย ขวัญกับอาร์ทเริ่มสลดกับสิ่งที้ทำลงไป เขาทำแค่เพื่อให้นิคเสียชื่อและได้ในสิ่งที่เขาต้องการ อาร์ทยอมทำเพื่อต้องการความรักจากพริม ขวัญต้องการเพือจะทำให้ทางเข้าหานิค แต่ทันทำให้นิคเสียชือเสียง รวมทั้งต้นสนก็ต้องลำบากใจตามไปด้วย

"เอาล่ะ งั้นเราจะโทรตามให้พี่สาวหนูมารับนะ"ลินดาหยิบนามในกระเป๋าสะพายสีชมพูของน้ำส้ม ซึ่งมีนามบัตรของน้ำข้าวใส่ไว้หลายใบ เพราะน้ำข้าวรู้ดีว่าน้องสาวต้องหนีมา

"น้ำส้ม...พี่ขอบคุณนะ"นิคเดินเข้ามาหาน้ำส้ม 

เธอราวกับอยู่ในฝัน เมื่อชายหนุ่มที่เธอชื่นชอบเข้ามาอยู่ใกล้เธอมาก มากแบบที่เธอไม่คิดมาก่อน ว่าจะได้อยู่ใกล้กับนิคมากขนาดนี้

"พี่นิค...."

"แต่พี่จะบอกอะไรน้ำส้มอย่างนึง... ต้นสนคือเพื่อนของพี่ ถึงพี่จะรักเขา แต่ไม่ได้อปลว่าพี่ไม่รักแฟนรลับทุกคนนะ ไม่ต้องตามมาดูแลพี่ตลอดหรอก แค่พี่รู้ว่ามีสาวน้อยคนนึงชื่นชอบพี่และรักพี่สุดหัวใจ พี่ก็ดีใจและมีความสุขมากแล้วนะ คราวหลังไม่ทำแบบนี้อีกนะครับ"นิคพูดด้วยน้ำเสียงที่อบอถ่นก่อนที่จะสวมกอดน้ำส้ม

"พี่นิค...หนูขอโทษนะคะ หนูขอโทษ..."น้ำส้มกอดนิคไว้แน่น 

ในที่สุดสิ่งที่เธอใฝ่ฝันมาตลอดว่าอยากอยู่ในอ้อมกอดนิคสักครั้ง ก็เป็นความจริง เธอจะไม่รักนิคมากขนาดนี้ ถ้านิคไม่ใช่คนเดียวที่ทำให้เธอยิ้มได้ทุกครั้งที่เจอ

นายโชคดีจังนิค ที่มีคนรักนายมากขนาดนี้... ขนาดคนสติไม่ดียังไม่อยากให้ฉันกับนายคู่กัน ตามมากรีดกันครั้งแล้วครั้งเล่า และนับประสาอะไรกับคนปกติทั่วไป เราอาจจะไม่เหมาะสมที่จะคู่กันจริงๆ

"คิดไรอยู่ว่ะต้น"ธีร์หันมาถาม จนต้นสนสะดุ้งโหยง

"เปล่าๆ ไม่มีอะไร"ต้นสนเดินออกไป ธีร์มองตาม และเดินตามไปทันที