เเผนลับ เเผนร้าย ขโมยหัวใจนายเพลย์บอย

"นี่ ยัยเเพร เเกรู้จักซันด้วยหรอ?"

"ชื่อซันหรอ เหอะ ชื่อโหลเป็นบ้าเลยย"

"นี่เเกไปว่าเค้าอย่างงั้นได้ไงอะ เค้าเป็นถึงดาวโรงเรียนเชียวนะ" ดาวโรงเรียนงั้นหรอ หน้าตาโอเคนะ เเต่นิสัยเนี่ยใช้ไม่ได้สุดๆ : (

"แกชอบผู้ชายเเบบนั้นหรอพิม - -"

"เสปคฉันเลยล่ะ ผมสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีน้ำทะเล เเค่มองเฉยๆ ฉันก็จะละลายเเล้ว อย่าบอกนะว่าเเกไม่ชอบ"

"ก็ใช่นะสิ ฉันไม่ได้ชอบหมอนั่นอยู่เเล้ว" เเค่คิดก็คลื่นไส้ เเหวะ

"ดีเเล้วล่ะ ซันจะได้เป็นของฉันคนเดียว โฮะๆๆๆ" เหอะๆๆๆๆ - -"

ตั้งเเต่วันนั้นมา พิมก็คอยซื้อน้ำ ซื้อขนมมาให้ซันตลอดเลย ทิ้งให้ฉันต้องพักกลางวันคนเดียวว ส่วนยัยมุกก็วุ่นๆกับการหางานพาร์ทไทม์ ไม่ค่อยได้มาเรียนหรอก เฮ้อออ

ณ โรงอาหาร

"ดูสิยัยเตี้ยนี่ เเซงคิวพวกเราว่ะ อยากเจอดีหรอจ้ะ" นร. ม.5 กลุ่มใหญ่มารุมฉันเพราะคิดว่าฉันเเซงคิว เเต่ฉันมาก่อนพวกเค้านี่นา ทำไงดีล่ะๆๆ ฮืออออ นะโมตัสสะ......

"ว่าไงจ้ะ คิดจะลองดีกับพวกเราใช่มั้ย ห้ะ"

"ว้าย!!" พวกมันปัดจานข้าวของฉัน เงินค่าข้าวกลางวันก็ไม่เหลือเเล้วด้วยสิ อายก็อาย

คนทั้งโรงอาหารไม่มีใครคิดจะช่วยฉันเลยหรอเนี้ยย น้ำตาของฉันเริ่มไหลออกมา ตัวก็เเข็งทื่อไม่กล้าขยับไปไหนเลย ได้เเต่หลับตาไม่กล้ามองหน้าพวกมัน

"พวกเเกจะทำร้ายเด็กผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้งั้นหรอ น่าสมเพชว่ะ "

"ซันน!!!" อะไรกัน พอเค้าปรากฎตัว นักเลงทั้งกลุ่มก็วิ่งหนีกระเจิดกระเจิงกันไปหมด เค้าคงเป็นคนดีกว่าที่ฉันคิดเเหะ

"ยัยบ้า คิดอะไรของเธอห้ะ อย่าเข้าใกล้พวกนี้อีกนะ โง่จริงๆเลย"

"ขอบคุนมากนะซัน.." ตอนนี้นายจะว่าฉันยังไงฉันก็ไม่โกรธหรอก ><

"อ่อ อย่าคิดว่าที่ฉันช่วยเธอเพราะฉันชอบเธอล่ะเเบนๆอย่างเธอไม่ใช่เสปคฉันหรอก ^ ^" 0///0 พูดบ้าอะไรของนาย

"นายก็ไม่ใชเสปคฉันเหมือนกันละโว้ยยย ลามก โรคจิต หลงตัวเอง ที่สุดเลยย!!!"

"หรอ?งั้นมาเล่นเกมกัน "

"เกมอะไรของนาย"

"ก็..ลองคบกัน 3 เดือน ใครรักใครก่อนเเพ้" เกมบ้าอะไร ไม่เห็นจะเคยได้ยินเลยกติกาเเบบนี้ ฉันชนะใสๆ ^^

"ถ้าฉันชนะจะได้อะไรล่ะ"

"รางวัลน่ะ ไม่มีหรอก ความสะใจส่วนตัวล้วนๆ"

"งั้นก็ได้ เริ่มเลยดีมั้ยละ "

"ดีมากครับเตี้ยย ^^"

>\\\< อะไรกันเค้าพูดเเค่นี้ใจฉันจะออกมาเต้นบนพื้นเเล้ว 3 เดือนเท่านั้นๆๆ เเพรรี่ไฟทิ้ง ><