[BlackDevil] Strike One's Mind รักสะดุดใจเพื่อน(ไม่)สนิท

ณ.ที่เรียนพิเศษ Genius Brain

ตอนนี้พวกผมกับคนในกลุ่มผมก็มาอยู่ที่เรียนพิเศษแล้วละครับผม ช่วงปิดเทอมผมไม่เคยคิดถึงเพื่อนๆผมเลย เพราะว่าเจอกันทุกวัน แต่ยัยโบว์หนะหรอ เหอะๆๆ ปล่อยไปเถอะครับ รู้สึกดีที่ไม่มียัยนั่นอยู่จะได้ไม่ต้องโต้วาทีกันอีก ลาออกไปก็ดีเหมือนกันครับ

"เห้ย!!! ต้นๆๆ ทำการบ้านมาปะวะ??"
ไอ้ออมสินที่นั่งอยู่ข้างๆผมสะกิดถามผม สงสัยไม่ได้ทำมาอีกแน่ๆเลย
"ทำมา รู้นะว่าแกไม่ได้ทำมาอ่ะ??"
"ทำมาดิโห่!!! แต่ขอเช็คคำตอบหน่อยได้ปะๆๆ" พอออมสินพูดแบบนั้นผมก็เอาเอกสารคณิตศาสตร์ขึ้นมาแล้วยื่นให้คนข้างๆผม
"แต๊งกิ้วมากๆเลยเพื่อน" ออมสินตบบ่าผมเบาๆแล้วก็ตรวจคำตอบ

"เห้ย!!! ซวยแล้ว" แล้วก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นนั่นไม่ใช่ใครที่ไหนเลยครับ
"มีอะไรแอม??" ไอ้เนสเพื่อนในกลุ่มผมนั่งอยู่ข้างๆแอมเอ่ยถาม
"เราลืมเอาหนังสือนิยายมาอ่าดิ T_T โห่จะจบอยู่แล้วเชียว โถ...ลืมได้ไงเนี่ย"

เอิ่ม...แค่ลืมหนังสือนิยาย?? ทำไมต้องเครียดขนาดนั้น?? -..-' ถ้าลืมหนังสือเรียนก็ว่าไปอย่าง

2 ชั่วโมง ผ่านไป

เลิกเรียนแล้วครับผม ><' วันนี้ดีหน่อยไม่มีการบ้าน ตอนนี้ผมมาเดินเล่นห้างกับโฮมรัน,ออมสินและก็ปอม คือที่มาเดินห้างเพราะว่า มันร้อนมากๆครับผม

"นี่ๆๆๆ ไปกินไอติมกันมั้ย??" โฮมรันเอ่ยถามพวกผม
"เอาดิโฮมรัน" > ออมสิน
"อยากกินเหมือนกัน" > ปอม
"เค้ามีร้านอยู่ร้านนึงอร่อยมากๆเลยละ มีหลายรสด้วย" > ผม
"นำไปเลยต้น :))))" โฮมรันผลักผมให้เดินนำไปข้างหน้า ท่าจะอยากกินจริงๆแฮะ แต่ก็นะโฮมรัน,ออมสินและก็ปอมไม่เคยมาห้างนี้เลยไม่รุ้ว่าตรงไหนอยู่ตรงไหน

ณ.PieEart Café

แล้วผมก็พามาที่ร้านของเพื่อนเก่าของผม (ที่จริงแม่เพื่อนเก่าผมเป็นคนดูแลแต่เพื่อนผมมันมาดูแลแทน) ซึ่งร้านตกแต่งด้วยแนววินเทจ พโฮมรันเข้าไปต้องร้อง โห!!! เลยครับ เพราะว่าโฮมรันชอบแนววินเทจอยู่แล้ว

"เห้ย!!!! ไอ้ต้น ว่าไงเปนไงบ้าง" ไอ้เอิร์ธ เพื่อนสนิทเก่าผมตะโกนแล้วก็โบกมือเชิงเป็นการทักทาย
"ก็...สบายดี แล้วแกละเอิร์ธ"
"สบายดีเหมือนกัน ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เปลี่ยนไปเยอะนะเนี่ย"
"ไม่หรอก กูไม่ได้เปลี่ยนอย่างที่มึงคิด"

แล้วระหว่างที่ผมกับไอ้เอิร์ธสนทนา โฮมรันก็มาสะกิดข้างหลังผม

"ต้น ใครอ่ะ เห็นคุยกันตั้งนาน" โฮมรัน ทำหน้าสงสัยอย่างสุดขีด
"อ๋อ คนนี้เพื่อนเก่าเค้าเองแหละชื่อเอิร์ธ เอ้อ!! ไอ้เอิร์ธ นี่ชื่อโฮมรัน ส่วนไอ้2คนที่นั่งอยู่ชื่อ ออมสินกับปอม"
"ยินดีที่ได้รู้จักครับโฮมรัน" ไอ้เอิร์ธยื่นมือมาเพื่อจะจับมือโฮมรันเพื่อทักทาย แต่ว่ามันเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้น

"ช่วยด้วย ต้น ออมสิน ปอม ช่วยด้วย"

โฮมรันโดนฉุดครับผม อยู่ดีๆก็มีผู้ชายคนนึงมาช้อนตัวโฮมรันไปเฉยเลย

"เห้ย!!! ไอ้เออ..." อ่าว!!! มันหายไปไหนแล้ววะ -..-' ผมหันมาอีกทีก็ไม่เหนมันแล้ว หรือว่า...ผมนึกได้ก็รีบวิ่งออกจากร้านไอ้เอิร์ธทันที ผมว่าไอ้เอิร์ธต้องไปช่วยโฮมรันแน่ๆเลย (ถ้าให้ผมเดา)

"เห้ย!!! เอิร์ธ" พอผมเห็นไอ้เอิร์ธผมก็รีบวิ่งไปหามันทันที แต่...ปรากฎว่า
"กูวิ่งตามมันไม่ทันวะต้น มันวิ่งเร็วมาก คือกูพยายามจะวิ่งตามมันแล้ว" โถ่เอ๊ย!!! แล้วทีนี้จะทำยังไงละครับเนี่ย

"ไอ้ต้น!!!" แล้วก็มีเสียงผู้ชายคนนึงที่ตะโกนเรียกชื่อผม ผมฟังเสียงก็รู้เลยว่าเป็นใคร
"ไอ้ออมสิน แกออกมาทำไมวะ" ผมถามมันอย่างเอาเรื่อง
"ได้ข่าวว่าโฮมรันโดนฉุดหรอ??"
"เออดิ โฮมรันตะโกนตั้งดังมึงไม่ได้ยินไงวะ??" ผมโวยวายใส่ออมสิน ซวยละสิ ทำไงดีละครับ ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไง จะหาตัวสตางค์ที่ไหน โอ๊ย!! ในหัวผมคิดอะไรไม่ออกแล้วครับ

"Happy Birthday To You~ Happy Birthday To You~" แล้วก็มีเสียงผู้หญิงร้องเพลงวันเกิดมาจากด้านหลังของผม ผมหันไปก็พบว่า โฮมรันกับไอ้เนสถือเค้กมากันคนละปอน แล้วพวกเพื่อนๆของผมก็ร้องเพลงให้ผม
"ไอ้เนส มึงทำให้กูตกใจ กูก็คิดว่าสตางค์หาย โห่!!!" ผมบ่นไอ้เนสไปทุกคนก็หัวเราะกัน
"ตกใจขนาดนั้นเลยแงะ??" โฮมรันถามผมพร้อมหัวเราะไปด้วย
"ตกใจดิโห่~ ไม่ตกใจได้ไงวะ"
"เอาน่าต้น เพื่อนแกไม่ได้หายก็ไม่ต้องเครียดแล้ว" ไอ้เอิร์ธเพื่อนผมตบบ่าผมเบาๆแล้วก็ยิ้มมาให้เป็นเชิงแบบว่าไม่ต้องเครียดได้แล้ว
"ไม่เครียดแล้วก็ได้"
"มันต้องอย่างงี้สิวะเพื่อน" ไอ้เนสพูดแล้วมันก็กอดคอผม

"งั้น เราไปก่อนนะต้น ผมไปก่อนนะครับทุกๆคน เดี๋ยวไปดูแลร้านต่อ"
"เดี๋ยวก่อนค่ะ" ไอ้เอิร์ธกำลังจะหันหลังแต่โฮมรันเรียกดักไว้ก่อนทำให้ไอ้เอิร์ธหันมาแล้วยิ้มให้
"ครับ?? มีอะไรเปล่าครับโฮมรัน"
"เอ่อ...ถ้าไม่รังเกียจ ขอจัดงานเลี้ยงที่ร้านคุณได้ไหมค่ะเอิร์ธ?" โฮมรันถามไอ้เอิร์ธออกไป ไอ้เอิร์ธหัวเราะเบาๆก่อนที่จะตอบ
"ได้สิครับ ผมเองก็ไม่ว่านี่ครับ ^^"
"งั้นจัดที่ร้านเอิร์ธละกันน้ะค้ะ ขอโทษน้ะค่ะที่รบกวนหนะค่ะ"
"ไม่เป็นอะไรหรอกครับ คนกันเอง" พอไอ้เอิร์ธพูดจบมันก็หันหลังแล้วก็เดินนำพวกผมไป มีเพื่อนที่ดีอย่างงี้ก็ดีไม่ใช่น้อยนะครับผม

[Ton End Talk Section 1]