LDMMถ้าความรักเป็นระยะทาง

“พี่บาสรู้ไหม ผมมองพี่ทุกวันเวลาที่พี่เล่นบาส เวลาผมเห็นพี่ผมมีความสุขมาก เวลาพี่ทักผม ถึงแม้จะถามถึงไมล์ก็ตาม ผมก็รู้สึกดีใจนะถึงแม้ว่าจะเจ็บก็ตาม แต่ทำไม….พี่ต้องไปรักไอไมล์ด้วย พี่จะไปรักคนที่ไม่รักพี่ไปทำไมทั้งๆที่ผมก็รักพี่ไม่ต่างจากที่พี่รักไมล์ แต่ผมก็จะรักพี่ต่อไปจนพี่จะเห็นความรักของผม ”

“ผมหลงรักไมล์ตั้งแต่วันที่ไมล์ก้าวเข้ามาอยู่ที่โรงเรียนนี้ตอนม.4 ผมชอบมองไมล์ทุกวันทุกวันได้แค่มอง…แต่วันนึงไมล์ก็เข้ามาทักผม ผมรู้สึกดีใจจนบอกไม่ถูกเหมือนได้ที่1ในการแข่งบาส ตั้งแต่ไมล์เริ่มคุยกับผมเรื่องบาส ผมกับไมล์ก็ได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น ผมอยากอยู่กับไมล์นานๆแต่ ก็ไม่เคยได้ใกล้กันนานๆสักทีเพราะ..ไมล์ไม่เคยรู้สึกอะไรกับผมเลย..แม้แต่นิดเดียว”

“กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไรตั้งแต่เจอมึงครั้งแรกแล้ว กูรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยทุกครั้งเวลาที่มึงอยู่ใกล้ๆความกลัวที่กูเคยมีมันหายไปหมดก็เพราะมึง กูอยากอยู่กับมึงตลอดเวลาเลยไมล์ ทำไมกูยังไม่พอวะทั้งๆที่กูก็มี ‘ดาว’ อยู่แล้วทั้งคนแต่กูก็ยังต้องการมึงอีก กูมันเลวมากใช่ไหม??”

“กูมีความรู้สึกว่าการที่ได้อยู่กับมึงกูมีความสุข ความเครียดและความทุกข์ที่มีมันหายไปจากสมองกูหมด กูชอบมองเวลาที่มึงยิ้มเพราะเขิล หรือ อาย หรืออะไรยังไงมันทำให้กูมีกำลังใจมากขึ้น รอยยิ้มมึงเหมือนยาวิเศษเลยว่ะสิ่งที่กูชอบที่สุดคือการได้กอดมึงและมีมึงอยู่ข้างๆกู”