The Emperor(moonlight) รักนะไอ้เจ้าชายปีศาจ><

     กริ๊งงงๆๆๆ (เสียงนาฬิกาปลุก) 

"คุณหนูขาา~ได้เวลาไปโรงเรียนแล้วค่าา~"

     เสียงคนรับใช้ในบ้านฉันตะโกนบอก เหอะ!! วันนี้ฉันล่ะไม่อยากไปโรงเรียนเลยจิงๆ!! ฉันมองดูชุดนักเรียนที่แตกต่างจากเดิมมากๆ ฉันมองชุดนี้มานานกว่าครึ่งชั่วโมงได้แล้วล่ะ T_T มันไม่ชินเลยจิงๆกระโปรงสั้นม้ากกก(สั้นกว่าตัวเก่านิดนึง)

"จ้ะ เดี๋ยวจะออกไป" ฉันตะโกนบอก ฮึบ!!เอาวะ!!

 แอ๊ด ดด. (ฉันคงต้องให้ช่างมาซ่อมประตูล่ะ)

"อุ๊ย ! คุณหนูจะไปงานศพหรือคะปกติเห็นเป็นแม่ชี"เอ่ออ -_-:;

"ป่าวหรอก"ฉันทำหน้าเบื่อโลกแล้วเดินมาห้องรับประทานอาหารฉันเห็นไอ้ชูก้าร์นั่งอยู่แล้ว

"พี่ใส่ชุดชุดนี้แล้วเฉิ่มมากๆเลยนะ" อ้าว ไอ้น้องเวร -_-:;

"ให้ฉันไปเปลี่ยนไหมล่ะ?"ฉันพูดประชดมัน

"เอ่อ...ไม่ต้องฮะอย่าลืมนะพี่มีไรเด็ดๆแก๊งค์นู้นมาบอกผมด้วย" 

"อย่าลืมข้อตกลงฉันด้วยล่ะ"

"ครับๆกินครับจะได้ไปโรงเรียน" <-_->

     พอเรากินกันเสร็จก็นั่งรถมาโรงเรียนเช่นเดิมอย่างรวดเร็ว อ๊ะ!ลืมบอกเลยพ่อกับแม่เราตอนนี้อยู่ต่างประเทศนะคะกว่าจะกลับมาก็ 2 ปีกลับมา 1 อาทิตย์ -_-:

"เออ..ไอ้ชูก้าร์"

"ครับพี่ :)"หน็อยแน่ แกไอ้น้องบ้านี่!!! ยังมามีหน้ายิ้มยียวนใส่อีก นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องพึ่งพามันล่ะก็ ฉันจะไม่มีวันให้มันทำแบบนี้กับฉันแน่!

"แกอย่าลืมไปส่งฉันที่ตึก Moonlightด้วยนะ"

"ค้าบบ พี่แคนดี้สุดสวยยย" แน่นอนอยู่แล้วย่ะ (โรคหลงตัวเองกำเริบ)

ณ SM school

ถึงแล้วสินะ ตึกmoonlight ขุ่นพระ!! ทำไมมันดำปิ๊ดปี๋แบบนี้ล่ะ ฉันล่ะทึ่ง!

"ไปดีมาดีนะครับพี่ :)"

"เออฉันรู้แล้วน่ะ"

ฉันเดินลงมาจากรถลีมูซีนสีขาวคันหรูของคุณพ่อทันที แต่พอฉันลงมาจากรถเท่านั้นแหละพวกMoonlightก็ต่างมองมาทางฉันพร้อมกับเสียงซุบซิบนินทากันไปทั่วบริเวณ 

มันช่างน่าเบื่อซะจริงๆ ฉันชักจะรำคาญแล้วนะ -*-

แต่แล้วอยู่ๆก็มีผู้หญิงกับผู้ชายคู่นึงเดินเข้ามาหาฉัน ฉันหันไปมองหน้าเธอทันที โอ้พระเจ้า! นี่คุณเธอมาเรียนหรือจะมาเล่นงิ้วกันเนี่ย แต่งมาซะ...

"มีอะไร?"ฉันถามสองคนั้น

"กล้าดียังไงมาใส่ชุด Moonlight ยะ!"นี่พวกเธอคงยังไม่รู้สินะ-_-:;น่ารำคาญชะมัด

"หึ...เดี๋ยวก็รู้ยัยหน้าวอก!!!"ฉันตะโกนเสียงดังจนหลายคนหันมามอง สมน้ำหน้าเป็นบ้า สองคนนั้นถึงกับหน้าเหว๋อ แบบนี้ >>> oOo <<< 

"ดาร์ลิงค์ดู๊ดูยัยซิสเตอร์ซันชายมันว่าเค้าหน้าวอก ToT" ขี้ฟ้องชะมัด!!!ยัยหน้าวอกหันไปฟ้องไอ้ดาร์ลิงค์มัน ชิ! กลัวมากกกกลัวจนตัวสั่นเลยจ้าา ^^

"เธอกล้าดียังไงมาด่าดาร์ลิงค์ฉัน มากไปแล้วนะไอ้ซิสเตอร์แก๊งค์กระจอก!!" ฮึ่ม!!ด่าฉัน ฉันไม่ว่าด่าแก๊งค์ฉันนี่ขึ้นค่ะขึ้นน

    ผลัวะ !!!!!

     ฉันถีบหน้าไอ้ผู้ชายปากสุนัขจนล้มลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้นจากนั้นก็ผู้ชายอีก 4-5 คนเดินเข้ามาล้อมฉันเป็นวงกลม กลัวอีกแล้ววววกลัวมากกกก (ประชด) จากนั้นฉันหยิบปืนที่เตรียมมาจ่อไอ้พวกหมาหมู่ทีละคนจนตอนนี้ทุกคนหันมองฉันเป็นจุดเดียว โฮ๊ะๆเล่นกับใครไม่เล่นเล่นกับยัยแคนดี้สุดสวยคนนี้ซะแหล้ววว(โรคหลงตัวเองกำเริบอีกแล้ว-_-;)

"กล้าก็เข้ามาเดะ!"ฉันพูดแล้วจ่อกระบอกปืนที่ละคนอีกรอบทำให้ไอ้พวกนั้นหน้าซีดแล้วถอยไปทีละคน 

     แปะๆๆๆๆ 

     เสียงปรบมือของใครบางคนที่เดินออกมาทางโรงหารนั่นมัน...

"เธอนี่แสบชะมัด หึๆยัยขนมหวานเน่า"เสียงแบบนี้มีอยู่คนเดียวฉันหันไปมอง เจ้าของคำพูดที่มีรูปร่างสูงโปร่ง ลูกครึ่งไทย-อเมริกัน ผมบอร์นทอง นัยน์ตาสีน้ำตาล ไอ้บ้าคารอสนั่นเอง -_-?

"หึ...บอกไอ้ลูกน้องนายสักทีว่าฉันมาที่นี่ในฐานะอะไร!!!ไอ้น้ำแข็งเดินได้" ฉันหันไปบอกนายคารอส

"เฮ้! อย่ามาว่าลูกพี่เรานะโว้ยย"นายหน้าเหียกคนนึงตะโกนเข้ามา 

"หุบปากไปซะ!!ไอ้หน้าเหียกหรืออยากจะกินลูกปืนเป็นอาหารหา!!!"พอฉันตอกกลับเท่านั้นไอ้หน้าเหียกนั่นก็หน้าซีดเซียวแล้วเดินหนีไปเลย อ้าวป๊อดนี่หว่า -_-::

"พอๆฉันจะมาบอกทุกคนว่าให้จำหน้ายัยนี่ไว้ยัยนี่จะมาทำหน้าที่ Princeses ให้กับแก๊งค์เรา เคลียร์นะไปล่ะ ส่วนเธอตามมาที่ห้องทำงานฉันด้วย" ทุกคนดูเหมือนจะอึ้งมากๆ แบบว่าเอ่อ...

     แล้วฉันก็เดินตามนายคารอสไป เหอะ ! ถ้าไม่เพื่อผลประโยชน์ฉันก็ไม่มาหรอกเว้ย ! มาให้นายกดหัวใช้! อย่าคิดว่าฉันจะยอมแพ้ด้วย! ในพจนานุกรมของแคนดี้ไม่เคยมีคำว่า แพ้!!!

"นั่งสิ..." นายนั่นบอก

"มีอะไร?"ฉันถามหมอนั่นตอนนี้ในห้องหมอนั่นมีแค่เราสองคน รีบๆพูดเถอะฉันจะได้ไปตรงๆนะฉันกลัววว ห้องอะไรไม่รู้ดำทั้งห้อง! ><

"เธอรู้หรอต้องไปเรียนไหน" เออว่ะ -_-

"แล้วจะไปรู้เรอะ -_-"

"เธอต้องเรียนกับฉัน...สองต่อสอง...วิชาละ20นาทีช่วงแรก3วิชาพักอีก4ชั่วโมงและช่วงบ่ายอีกวิชาละ15นาที 4 วิชาน่ะ" หะ!!ทำไมมันสบายจัง >< ขอโดดทั้งวันเลยได้มะหวังว่าคงจะไม่มีวิชาการงานนะ ><

"อ่าหะ...แล้วเรียนที่ไหนล่ะ"

"ที่นี่ล่ะ...ต้องเรียนวิชาการงานวันละ15นาทีทุกวันด้วย" หะ!!? ฉันว่าฉันคงต้องโดดเรียนทุกวันแล้วล่ะมั้งเนี่ยย(นิสัยเสียกำลังมา)

"เอ่อ...ฉันขอโดดเรียนวันละ 15 นาทีได้ไหมน่ะ" ฉันทำสีหน้าอ้อนวอน

"ได้สิ...แต่เธอต้องกินอาหารกับฉันที่โรงอาหารทุกวัน!!" อืม...ในเมื่อฉันเป็น Princeses ของเขาแล้วก็คงไม่มีอะไรเสียหาย(มั้ง) 

#รอติดตามด้วยนะค้าา >///<