shock love รักที่ไม่คาดคิด

"ไอเชล กลับเหอะ-^-"ไอราชินทร์สะกิดแขนผมยิกๆสร้างความรำคาญให้ผมเป็มเป็นอย่างมาก แล้วยิ่งได้ยินเสียงที่น่ารำคาญของมันอีก ช่างเป็นแมลงวันที่รำคาญจริงๆ

"ถ้ามึงอยากกลับก็กลับไปก่อนดิว้าาาา กูม่ายกลาบบ-0-"ผมตอบไปอย่างยากลำบากเพราะกว่าจะเงยหน้ามาคุยกับราชินทร์ได้ แล้วทำไมมันมีหลายคนวะมีไอราชินทร์ตั้ง4-5คน อ่า สงสัยผมคงจะเบลอเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์ที่่ดื่มไป7ขวดกับไอราชันเพียง2คน ราชินทร์มันไม่ดื่มเหล้าครับ อย่าพึ่งเข้าใจว่ามันเป็นคนดีนะครับมันแพ้แอลกอฮอลล์ทุกชนิดต่างหาก

"พวกมึงเมากันแล้วนะเว้ย"มันยังตื๊อผมไม่เลิก และยังคงไม่เลิกสะกิดแขนผม ทำไมไอแมลงวันนี่ชอบทำตัวน่ารำคาญจังวะ 

"กูไม่กลับเว้ย มึงพาน้องมึงกลับไปเหอะ" ผมยังคงปฏิเสธมัน เรื่องอะไรผมต้องกลับล่ะครับยังเมาไม่ถึงใจเลย ผมเพ่งสายตามองไปที่ราชันที่นอนเหมือนหมาข้างถนนบนโซฟาตรงข้ามผมกับราชินทร์ สภาพตอนนี้ช่างน่าอนาจดีแท้   มันเมาไปตั้งแต่เปิดขวด3ทิ้งให้ผมดื่มกับราชินทร์ซึ่งมันดื่มแค่โค้ก-*-

"ไม่ได้เว้ย จะให้กุทิ้งมึงไว้คนเดียวได้ไง"เลิกตื๊อให้กูกลับทีเห๊อะ ขอร้อง

"คนเดียวที่ไหน อยู่กันทั้งผับ"ผมชี้ไปรอบๆผับที่มีผู้คนมากมายมหาศาลกำลังสังสรรค์อยู่ 

""อย่านะ อย่ามาใช้สายตาแบบบนั้นกับกูนะ 

"เออ มึงกลับไปเหอะ กูอยู่ได้^^"ผมเขยิบไปใกล้ๆมันแล้วก็ลูบหัวมันเบาๆ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าผมทำไปเพื่ออะไร

"เออกูกลับก่อนละกัน" เหยดโด้ ได้ผลว่ะ 

"บ๊ายบาย กลับดีๆนะมึง"ผมโบกมือลามัน แต่อีกนัยหนึ่งก้คือโบกมือไล่มันนั่นเอง

"อย่าไปหาเรื่องใครนะมึง"มันชี้นิ้วสั่งผมเหมือนคุณพ่อเวลาดุลูกชาย ผมเนี่ยนะจะไปหาเรื่องคนอื่น เมาปุ๊บผมก็หลับเป็นตายแล้วครับคุณผู้อ่าน

"คร้าบบบบบ" ผมตอบรับตอนที่มันกำลังพยุงให้แฝดผู้น้องของมันลุกขึ้น แล้วก็ลากออกไปจากโต๊ะที่ผมนั่ง

     ผมนั่งจิบเหล้าคนเดียวไปเรื่อยๆ ความจริงผมก็ไม่ใช่คนเข้าผับเข้าบาร์หรอกครับ แต่วันนี้มันจำเป็นกับผมมากจริงๆเพราะอะไรน่ะเหรอ ก็วันนี้น่ะผมถูกหักอกมาน่ะเซ่!!!!!!!!!!

เรื่องมันมีอยู่ว่า

..........................

     หลังเลิกเรียนภายในโรงเรียนเอกชนขนาดใหญ่

ผมก้าวเดินไปยังโต๊ะไม้หินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ที่มีหญิงสาวกำลังนั่งอ่านนิยายมองจากตรงนี้ก็สามารถรู้ได้เลยว่าว่าเป็นคนที่สวยมาก ลมพัดอ่อนๆพอที่จะทำให้เส้นผมสีน้ำตาลลอนด์ยาวปลิวไสว

และ ณ เวลานี้ผมกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

"แพร เรามีอะไรอยากจะบอกเธออ่ะ"ผมเอ่ยออกไปช้าๆ เธอค่อยๆเงยหน้าจากนิยายที่เธอกำลังอ่าน

"มีอะไรเหรอ^^?"ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนฉายแววสงสัย พร้อมกับยิ้มกว้างเผยให้เห็นลักยิ้มที่บุ๋มลึกลงไปบนแก้มทั้งสองข้าง มันเป็นยิ้มที่สวยมากๆสำหรับผม

"คือเรา...เรา...เรา"ผมอึกอักไม่กล้าพูดออกไป ก็ผมเขินนี่ครับ

"เราอะไรเหรอ?"เธอถามเหมือนเป็นการกดดันผมน้อยๆให้ผมพูดออกไป

"เราชอบแพรอ่ะ เป็นแฟนกับเรานะ"ผมพูดออกไปอย่างรวดเร็วเพราะความตื่นเต้น เลือดในร่างกายกำลังสูบฉีดมากกว่าปกติ ผมหลับตาปี๋ไม่กล้าแม้แต่สบตาเธอ 

ขอร้องล่ะขอให้เธอตกลง ได้โปรดเถอะพระเจ้าให้ผมได้สมหวังกับรักครั้งนี้เถอะ ได้โปรดดดดดดดดดดดด

"เอ่อ ขอโทษนะ เราเป็นเพื่อนกันน่ะดีแล้ว เราขอตัวก่อนนะ"

กึก 

ร่างกายของผมชาไปทั้งร่างเลยครับ ผมเพิ่งเข้าใจอาการอกหักก็วันนี้แหละครับ ผมมักจะสงสัยว่าทำไมเวลาคนเราอกหักต้องกระโดดตึกตาย ทำไมต้องกรีดข้อมือตัวเอง ทำไมต้องไปดื่มเหล้า วันนี้ผมเข้าใจแล้วครับมันรู้สึกอย่างนี้นี่เอง ถึงมันจะคนละประเด็นกันแต่ผมก็เข้าใจแล้วล่ะครับ

ทำไมพระเจ้าใจร้ายกับผมแบบนี้ หรือว่าวันนี้จะเป็นวันซวยของผมผมตัดสินใจผิดเอง บางทีลัคกี้ของผมอาจจะเป็นพรุ่งนี้ก้ได้ 

...........................

     เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละครับ นึกแล้วก็เศร้า ผมอยากจะร้องไห้แต่ผมก็ต้องกลั้นน้ำตาไว้ครับผมจะให้ใครมาเห็นน้ำตาของคนหล่ออย่างผมไม่ได้ครับ มันเสียโปรไฟล์

ผมรินเหล้าลงในแก้วครั้งแล้วครั้งเล่า นั่งฟังเพลงไปเรื่อยๆแต่เคยได้ยินมั้ยครับที่เขาว่ากันว่า'เข้าร้านเหล้าเพลงจะเศร้าเป็นพิเศษ'

'ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด

และฉันจะอดทนแม้แทบขาดใจ

ไม่อาจวิ่งหนีความจริงที่มันโหดร้าย

จะพร้อมจะยอมเข้าใจความเปลี่ยนแปลง

จะอยู่เพื่อเรียนรู้ความเจ็บปวด

จะฝืนเดินต่อไปแต่ไร้เรี่ยวแรง

และคงมีที่สักวันหนึ่งฉันจะเข็มแข็ง

ถึงแม้ไม่รู้ต้องนานสักเท่าไหร่' //เพลง ความเจ็บปวด

ห่าราก เพลงอื่นมีตั้งเยอะตั้งแยะไม่เปิดดันมาเปิดเพลงอกหัก แล้วท่อนฮุคของเพลงนี้มันดันจี้จุดผมเข้าอย่างจัง ผมกระดกเหล้าลงคอทีเดียวหมดแก้วและกินอย่างนี้ไปเรื่อย 7-8แก้ว

 ฟุ่บ

ตัวผมเอนนอนราบกับโซฟาโดยอัตโนมัติ

.

.

.

.

.

.

.

"น้องๆตื่นได้แล้ว ร้านจะปิดแล้วนะ"พนักงานภายในร้านที่กำลังเก็บกวาดร้านเดินมาปลุกเด็กหนุ่มที่กำลังนอนขดตัวบนโซฟา 

"น้อง ตื่นๆๆๆๆ"คราวนี้พนักงานเริ่มเขย่าเด็กหนุ่มเบาๆ

"อืออ" เด็กหนุ่มขยับตัวเล็กน้อย'ได้ผลแฮะ' พนักงานคิดในใจ "ขออีก5นาทีนะพี่มิค"แป่วววว

"คุณสินสมุทรครับลูกค้าคนนี้ปลุกยังไงก็ยังไม่ตื่นสักที เอาไงดีครับ"พนักงานเอ่ยถามเจ้าของร้านที่กำลังเช็กเหล้าอยู่ไม่ไกลจาดตรงนี้นัก

ตึก

ชายหนุ่มวางขวดเตกีล่าในชั้นวางเก็บเหล้า ก่อนที่จะเดินมายังตัวปัญหาที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร

"นายกลับไปก่อนเดี๋ยวฉันจัดการเอง" ชายหนุ่มมองลงไปที่เด็กหนุ่มตัวเล็กใบหน้าที่สวยราวกับผู้หญิงผิวขาวเนียนนุ่มน่าสัมผัส

"ครับ"พนักงานรับคำแล้วเดินไปหลังร้านเพื่อเปลี่ยนชุด

ชายหนุ่มจ้องมองใบหน้าที่สวยราวกับเทพธิดาสร้างมา จมูกโด่งเชิดรั้น ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพุระเรื่อ ใบหน้าที่เรียวยาว ไหนจะเอวบางๆดูอ้อนแอ้น ผิวที่ขาวใส อมชมพูเนียนนุ่มน่าฟัด

"งือ พี่มิค เค้าหิวแล้ว"เด็กหนุ่มละเมอออกมาเหมือนเด็กน้อยชวนให้ยิ้มตาม

.

.

.

.

"ฮึบ" ชายหนุ่มอุ้มร่างบางขึ้นมาจนมามาถึงชั้นที่3ของผับแห่งนี้

"หนักเหมือนกันนะเราน่ะ"ชายหนุ่มบ่นเบาๆ เห็นตัวเล็กแบบนี้นึกว่าจะเบาเหมือนยกปุยนุ่น ที่ไหนได้คิดผิดอย่างแรง ชายหนุ่มกดรหัสผ่านที่ประตูอย่างรวดเร็วและเข้ามาในห้องพักของเขาที่ดูเหมือนเป็นคอนโดสุดหรู เขาพาร่างเล็กที่น้ำหนักไม่เล็กตามเดินเข้าไปในห้องนอน

เมื่อชายหนุ่มจัดท่าทางของรางบางดีแล้ว เขาก็เดินไปหยิบกะละมังใบเล็กพร้อมน้ำครึ่งหนึ่งและผ้า1ผืน เพื่อนำมาเช็ดตัวให้คนเมาที่นอนไม่ได้สติบนเตียงนอนอย่างสบาย

ชายหนุ่มค่อยๆเช็ดหน้าให้ร่างบางอย่างเบามือไล้ไปตามซอกคอ

"ต้องถอดป่ะวะ"ชายหนุ่มมองเสื้อเชิ้ตที่สวมใส่อยู่บนร่างบางอย่างครุ่นคิด ใจนึงก็อยากจะถอดจะได้เช็ดตัวให้ แต่อีกใจนึงก็ไม่กล้าถอดเพราะกลัวอดใจไม่ไหว(?)

"ถอดก็ได้วะ"เขาค่อยเลิกเสื้อของร่างบางออกทีละนิดเผยให้เห็นหน้าท้องแบนราบที่ขาวใสเนียนน่าขย้ำ และโยนมันวางไว้ข้างร่างบาง 

"อึก" ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เมื่อเขาจ้องมองไปที่หัวนมสีชมพูเล็กๆทั้งสองข้างชวนให้น่าหลงใหลและน่าดูด เขาค่อยไล้ผ้าเช็ดตัวไปตามร่างกายจากซอกคอลงมาถึงหน้าอกและไปตามหน้าท้อง เขาใช้ผ้าเช็ดตัววนไปวนมาบนร่างเล็กอยู่นาน 

เขานำกะละมังไปเก็บและเดินมาพร้อมกับเสื้อกล้ามสีดำตัวเล็กของใครก็ไม่รู้ที่เจอในตู้เสื้อผ้าเพราะปกติจะมีเด็กหนุ่มที่หน้าตาน่ากินที่เขาไปล่าได้จากในผับ                                       

เมื่อใส่เสื้อให้ร่างบางเสร็จแล้ว เขาก็ไม่ลืมที่จะเปลี่ยนกางเกงให้เด็กน้อย เมื่อชายหนุ่มอาบน้ำเสร็จเขาก็ขึ้นมานอนบนเตียงและกอดร่างบางเอาไว้ก่อนที่จะหลับไป

100%

สวัสดีค่าาาาเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่แต่งนะคะ ยังไงก็ฝากติชมแนะนำด้วยนะคะ

ยังเป็นมือใหม่หัดแต่งอยู่ พอดีเห็นเพื่อนแต่งแล้วก็อยากจะแต่งบ้างไรบ้าง555555555

ปล.อย่าลืมกดดูคาแร็คเตอร์นะคะ