ใช่รักป่ะ?

          ดูจากภายนอกนั้นหมอนี้โครตหยิ่งเลย แต่งตัวเซอร์ๆสะพายกระเป๋าแปลกๆที่คนอื่นเขาไม่พายกันประมาณว่าเด็กวัดมาเอง พอคิดภาพออกป่ะ ว่าง่ายๆก็คือย่ามพระนั้นแหละ จะว่าไปสรันยาเพื่อนสนิทของฉัน(เอิ่มมเพิ่งสนิทเมื่องี้แหละ แฮ่ๆ)ทักหมอนี้นิ

"แกๆแฟนแกหรอ" แอฟถามไม่งั้น

"บ้า เพื่อนที่โรงเรียนเดิม"แหมโล่งอก (เอะนี่ฉันเป็นไรนิ)

"อ่อ เรียนสาขาเดี๋ยวกันกับเราหรอ" คือไม่ได้อยากรู้เล้ยยย

"ยัยบีแกชอบเพื่อนฉันหรออ"รู้ใจฉันจริงๆเล้ยยัยสรันนี่ แต่เอะคนแปลกๆแบบนี้หรอที่เราชอบอ่ะไม่ใช่ๆล่ะ

"บ้า แกก็ว่าไป เห็นเป็นเพื่อนแกก็เลยอยากทำความรู้จัก เพื่อนแกก็เหมือนเพื่อนฉันจริงป่ะ"งานแถก็มาคร้าา า

"อ่อ ได้เดี๋ยวแนะนำให้รู้จัก ที!! นายที! มานี่ดิๆ"ยัยสรัน ร้องเรียกเพื่อนชาย หมอนั่นเดินมาใกล้ๆ ตุ๊บๆๆ นี่ฉันเป็นไรนิ เกิดมาไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อน

"ว่าไงสรัน" ตอบน้ำเสียงห้วนๆ แหมไปรมณ์เสียที่ไหนว่าย่ะ (รู้สึกหมั่นใส้นิดๆ)

"นี่เพื่อนใหม่ ชื่อ บี เรียนสาขาเดียวกันกับเราด้วย" ยัยสรันนี่ก็เหมือนรู้งาน

"หวัดดีจ้า เรามาเรียนที่นี่ไม่มีเพื่อนเก่ามาเลยสักคน ให้เราเป็นเพื่อนด้วยคนนะ"เสแสร้งตีหน้าแบ๋วไปงั้น

"อืม เราทีนะ เอ่อสรันไปละ"พูดเสร็จสะบัดก้นหนีเฉยเลยย ย  แต่ในที่สุดฉันก็ได้รู้จักชื่อนายคนอะไรขี้เก๊กฉะมัดยาดด