Crows Honey รักนี้ต้องจับกด YAOI

หลังจากการแข่งขันกีฬาสีจบผมก็เป็นตัวแถมในการปิดท้ายเกมส์

ใครจับตัวผมได้จะได้รางวัลงั้นหรอ....ให้ตายสิ เป็นเกมส์ที่น่าเบื่อจริงๆ

แต่มันก็น่าสนุกนะที่มีคนพวกบ้าๆวิ่งไล่ตามเยอะขนาดนี้

"มาให้จับซะดีๆหมาป่าสีขาว!!"

ผมมองปีศาจสิบกว่าตัวที่วิ่งไล่ตามผม....ตามมาให้ทันสิ

"เหอะ!ถ้าคิดว่าจะจับได้ง่ายๆนะ"

ผมยิ้มมุมปากแล้วมองพวกที่ยืนล้อมผมไว้....อ่า พวกนี้ที่ผมเคยอัดหน้าพวกมันไว้นี่นะ

"คราวนี้ละแค้นต้องชำระ!"

"รุมมัน!!"

หืม?พวกนี้แม่งกล้าด้วยแหะ ไอ้อ่อนคนนึงที่เหมือนเป็นหัวโจกมันยิ้มแล้วกระชากคอเสื้อผมแน่น

"ยอมให้พวกเราจับตัวซะดีๆถ้าไม่อยากโดนซ้อม"

ผวั๊ะะ!!//ผมยิ้มแล้วเอามือชกกำแพงใกล้ๆไอ้สวะนี่จนกำแพงเป็นรูโบ๋

"หืม?ไหนพวกแกลองตอบคำถามฉันหน่อยสิว่าคนที่จะถูกฆ่าเป็นใครกันแน่ ข้อหนึ่ง คาราเต้สายดำอย่างฉัน หรือข้อสอง พวกแกทั้งหมด''//ยิ้มมุมปาก

 ผมยืนมองไอ้กากสิบตัวที่ผมล้มมันได้ คิดจะล้มฉันมันเร็วไปสิบปีเว้ย

"กำลังโดนไล่ล่าอยู่หรอจ้ะ"

พอผมเดินออกมาจากซอกตึกเลือดกำเดานี่แทบพุ่งเป็นสายน้ำ แม่เจ้าเว้ย!!

รุ่นพี่เอลฟ์กับรุ่นพี่ซัคคิวบัสในชุดบิกินี่กับร่างกายแสนเย้ายวนกำลังเดินตรงมาทางผม อึ้ก!

"ตามหาหมาป่าสีขาวเร็ว!!''//พวกปีศาจอีกกลุ่มนึง

"เงียบๆนะ''

รุ่นพี่เอลฟ์ดันตัวผมติดกำแพง แล้วเอาหน้าอกหน้าใจขนาดใหญ่มาถูไถแถวๆหน้าท้องผม อึ้ก!ยั่วไปแล้วววว!!

"ไปกับพวกเราเถอะนะ"

ผมมองรุ่นพี่ซัคคิวบัสที่เอาหางปลายลูกธนูมาพันรอบขาผมแล้วทำหน้าออดอ้อน เฮ้ๆ!อย่าสิครับ

"หยุดนะคะ><"

พอสิ้นเสียงตะโกนก็มีค้างคาวสีเลือดบินไปทางรุ่นพี่เอลฟ์และรุ่นพี่ซัคคิวบัสจนวุ่นวายไปใหญ่

"ตามฉันมาคะ"

และคนที่ใช้ค้างคาวเพื่อช่วยผมไว้ก็คือลิลิธสาวน้อยโลลิต้าสุดน่ารัก ก็ไม่รู้หรอกนะว่าเธอจะจับตัวผมไปขอรางวัลหรือเปล่า แต่ว่าความอบอุ่นจากมือของเธอที่ส่งผ่านมามัน...อบอุ่นชะมัด

"แฮ่ก แฮ่ก!!"ลิลิธหอบพลางมองหน้าผม"เราวิ่งกันมาไกลแล้วละคะ"

"เธอช่วยฉันทำไม...หรือว่าเธออยากได้รางวัลจากเกมส์นี้"

"อึ้ก...มันก็"ลิลิธก้มหน้า"จริงๆฉันก็คาดหวังรางวัลคะ แต่เป็นรางวัลที่ฉันจะขอจากคุณ"

"งั้นหรอ แล้วเธออยากได้อะไรจากฉันกันละ"

"ฉันอยากจะให้คุณมาเป็นแฟ---ว้ายย!!"

กรรซ!!

ลิลิธยังไม่ทันพูดจบก็มีเสือสีขาววิ่งตรงมาทางผม มันมองหน้าผมก่อนจะใช้ปากงับตัวผมแล้วโยนขึ้นบนหลังมันแล้ววิ่งออกไปอย่างเร็ว

   เดี๊ยวนะ!เสือแม่งมาจากไหนวะ หรือว่าจะเป็นปีศาจอย่างเราแต่แปลงร่างมา

"เฮ้ย!ปล่อยฉันลงได้แล้ว ว้ากก!!"

พอเสือตัวนี้เห็นพวกปีศาจดักหน้าไว้มันก็คำรามก่อนจะข่วนพวกนั้นแล้วกระโดดขึ้นหลังคาตึก

แฮ่ก แฮ่ก...ยังไม่ตายใช่มั้ย กระโดดมาสูงซะขนาดนี้หัวใจแทบวาย

  และอผมกระโดดลงจากหลังมันเสือตัวนี้ก็กลายร่างเป็นคนที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี

"แก!!"

"โทระครับลูกพี่"หมอนี่ยิ้มหวาน"ให้ผมจับตัวรุ่นพี่เถอะนะครับ"

"แม้แต่ลูกน้องฉันยังทรยศเลยหรอเนี่ย"ผมยิ้มแล้วเอามือเสยผมตัวเอง"ล้มฉันให้ได้สิ"

พอสิ้นเสียงผมไอ้หมอนี่ก็วิ่งตรงมาที่ผมแล้วเอามือเสยคางผม...แต่เสียใจ หลบได้วะ

ปึ้ก!!

ผมอัดหมัดตรงไปที่ท้องของหมอนี่จนมันกระอักเลือด...บอบบางจังแฮะ

"เฮ้ย!หมาป่าสีขาวต่อสู้อยู่บนหลังคานะ"//พวกปีศาจที่ยืนอยู่ข้างล่างตะโกนขึ้นมา

"แค่ก!ผมจะล้มลูกพี่ให้ได้"

"หึ!ฝันไปเหอะ"ผมพูดแล้ววิ่งใส่หมอนั่นแล้วกางกรงเล็บข่วนหน้ามันจนเลือดออกเป็นทางยาว

"นิสัยไม่ดีเลยนะฮันนี่ ^^"

"ว้ากก!!ไอ้เห้ ปล่อยกู!!"

พอผมข่วนหน้าหมอนี่เสร็จก็มีไอ้กาเวรปีกสีเทาคว้าคอเสื้อผมแล้วโฉบตัวผมทะยานขึ้นฟ้าทันที เวรเอ้ย!ทำไมวันนี้โดนลักพาตัวบ่อยจังวะ

"อย่าดิ้นสิฮันนี่ ^^"

"ฮันนี่พ่อง!ปล่อยกู"ผมโวยวายพลางดิ้น ถ้าไอ้เวรนี่เอาตัวผมไปมีหวังโดนทำอย่างนู้นอย่างนี้แน่

  เยส!ผมงับที่แขนมันอย่างแรงจนมันตกใจและเผลอปล่อยตัวผม ชิบหาย!!ลืมคิดไปว่าข้างล่างมีพวกซอมบี้ที่พร้อมจะรุมอัดผมแล้วเอาตัวผมไปแลกรางวัล ว้ากกก!!

หมับบ!!

"ให้ตายสิ...ไอ้หมาบ้า"

"รุ่นพี่เตี้ย!!"

ผมมองเตี้ย เอ้ย!รุ่นพี่เตี้ยที่จับแขนผมไว้แน่น หมอนี่กระพือปีกค้างคาวอยู่นิ่งๆกลางอากาศ ปีกสีดำเป็นมันของค้างคาวที่สะท้อนแสงแดดอันร้อนระอุ เพิ่งเห็นหมอนี่บินครั้งแรกเลยแฮะ

"ปล่อยตัวหมอนั่นนะเว้ย เด็กน้อย!!"//เกรย์บินพุ่งมาทางพวกเรา

"เด็กบ้านแกสิ ฉันอยู่ปีสองเหอะ...ส่วนนายอยู่คนละมหาลัยไม่ใช่หรอคุณประธานนิสิต"

"แหมๆเป็นรุ่นพี่ที่ตัวเล็กจังเลยนะครับ"

"หนวกหูชะมัด - -"//รุ่นพี่เตี้ยผิวปากและมีพวกค้างคาวฝูงใหญ่บินไปรุมจิกที่เกรย์และพวกปีศาจสวะที่ยืนอยู่กันข้างล่าง"ไปกันได้แล้ว"

"รุ่นพี่เตี้ยจะพาผมไปไหนเนี่ย ไปฆ่าหรอ!!''//โวยวาย

"แกนี่หนวกหูชะมัด - -"

และที่ที่หมอนี่พาผมมาก็คือสวนพฤกศาสตร์ลอยฟ้าของทางมหาลัย  ผมไม่เคยมาที่นี่เลยแฮะ...มีน้ำตกกับพวกสัตว์ตัวเล็กๆด้วย

"ที่นี่น่าจะปลอดภัยนะ"เขาพูดแล้วหันซ้ายหันขวา

"รุ่นพี่ไม่ได้จะมาจับตัวผมอีกคนใช่มั้ย''

"ฉันไม่เล่นเกมส์ไร้สาระพรรคนั้นด้วยหรอก เพราะยังไงแกก็เป็นเบ๋ฉันอยู่แล้ว"

"นี่ผมควรดีใจใช่มั้ย"

ผมพูดพลางแบะปากใส่หมอนี่ แล้วหางตาผมก็เห็นมีดสั้นพุ่งมาทางพวกเรา

"ระวัง!!"โซลเอาตัวบังปองจนโดนมีดปักเข้าไปที่หัวไหล่

"เฮ้ย!รุ่นพี่เลือดออก"

"แค่นี้เอง...ไม่ตายหรอกน่า ทำไมง่วงจัง"

รุ่นพี่เตี้ยพูดแค่นั้นก่อนจะสลบไป...มีดอาบยานอนหลับหรอวะ?แล้วใครเป็นคนปามีดมากันนะ?

"กำจัดตัวแกะกะไปได้แล้วแฮะ"

ผมมองเงาคนที่ค่อยๆเดินออกมาจากเงาของต้นไม้ใหญ่...หมอนั่น!!

"เลย์?"ผมมองเจ้าแมวอ่อนปวกเปียกที่ผมล้มแชมป์ฟันดาบมันได้"แกก็อยากได้ตัวฉันสินะ"

"ใช่แล้วละ"

แม่งเล่นขี้โกงนี่หว่า...มันวิ่งมาทางผมก่อนจะฟันดาบมาที่ตัวผมจนเสื้อทีมสีน้ำเงินขาดเป็นสองส่วน บ้าชิบ!ใช้ดาบเงินแบบนี้ถ้าโดนฟันเข้าไปมีหวังเจ็บอีกนาน

"เลือดของนายจะทำให้อายุยืนอย่างในตำนานว่ากันมั้ยนะ"

ผมมัวแต่หบคมดาบของหมอนี่จนลื่นขอบน้ำตกและลื่นลงไป โอ้ย!เปียกหมดเลย

"เฮ้ๆใจเย็นน่าเลย์ เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ"

"ใช่ เราเป็นเพื่อนกัน^^"

เลย์จับแขนผมแน่นก่อนจะเอามีดเล็กๆกรีดแขนผมจนเลือดออก...อึ้ก!

"เลือดของนายขอฉัน อั่กกก!!"

เลย์ถูกถีบจนกระเด็นไปแถวพุ่มไม้....ผมว่าไอ้คนที่มาช่วยผมนี่มันปีศาจชัดๆเลยวะ

"สัสโครว!"

"เออ กูเอง"

"จะมาจับกูอีกคนหรือไงไอ้ประธานเฮงซวย = ="ผมถอยห่างจากมัน

"แล้วจะมีอย่างอื่นนอกเหนือจากนั้นหรือไงละ"

"กูไม่ให้มึงจับตัวกูเด็ดขาด!!"

ผมรีบวิ่งออกมาจากสวนลอยฟ้าแล้วมองลงไปข้างล่างพลางลังเล อึ้ก!สวนลอยฟ้านี่มันลอยอยู่บนฟ้าจริงๆด้วยแฮะเห็นก้อนเมฆลอยผ่านไปด้วย ถ้าโดดลงไปแล้วจะตายมั้ยวะ

"มาให้กูจับตัวซะดีๆอย่าโดดลงไปนะ ข้างล่างมันเชื่อมกับมิติอื่น!!"

"ไม่มีทาง!"ผมชูนิ้วกลางใส่แม่งก่อนจะกลายร่างเป็นหมาป่าเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการกระโดด

  อา...สายลมลอยปะทะหน้านี่มันรู้สึกดีจริงๆ มีพวกมังกรบินเต็มท้องฟ้าเลยแฮะ

  เดี๊ยวนะ!ทำไมมองไม่เห็นพื้นข้างล่างเลยวะ ว้ากกก!!เพราะแรงลมจึงทำให้การตกเร็วขึ้น

  ขะข้างล่างเป็นมหาสมุทรขนาดใหญ่ที่น่ากลัว อึ้ก!มีฉลามยักษ์อ้าปากรอไว้ด้วย

"มึงอยากตายจริงๆหรอไง!"

ผมมองไอ้เวรโครวที่บินพุ่งมาหาผม....น่ากลัวชิบหายยย!!

แกร๊ก!!

 ไอ้เวรนั่นเสกโซ่ขึ้นมาแล้วรัดคอผมก่อนจะเปิดประตูเวทย์มนต์ออกมา

ตุ้บ!!

พอผมลืมตาขึ้นมาอีกทีก็อยู่กลางสนามกีฬาซะแล้ว...ยะ ยังไม่ตาย แฮ่ก...แฮ่ก

"ผู้ชนะคือ โครว เดมอนครับ!!"

พอพิธีกรพูดก็มีคนเฮเต็มไปทั่วสนามเลย ส่วนผมก็ยังอยู่ในร่างหมาป่า ขี้เกียจกลายเป็นคนตอนนี้เผื่อเจออะไรแปลกๆอีกจะได้รับมือทัน

"คุณอยากให้หมาป่าสีขาวทำอะไรครับ!!"

"จริงๆผมก็แค่มาช่วยหมอนี่เฉยๆแต่ว่า...ให้เป็นเบ๋ก็ดีนะครับ"

---ทำไมผมเห็นไอ้เวรนี่กำลังยิ้มอย่างชั่วร้ายอยู่เลยละ แล้วทำไมกูต้องเป็นเบ๋มึงด้วยยยยยย!!!---