Crows Honey รักนี้ต้องจับกด YAOI

คนเรามักมีความลับที่ไม่สามารถบอกใครได้รวมถึงผมด้วย แต่ว่าความลับของผมมันแปลกประหลาดกว่าชาวบ้านเพราะ ผมเป็นลูกครึ่งมนุษย์หมาป่าไงละ....

ถ้าอยากมีชีวิตที่แสนสงบสุขในโลกมนุษย์จำเป็นต้องละทิ้งสัญชาติญาณดิบของหมาป่าแล้วเก็บความลับให้มิดถึงจะอยู่รอดได้

"เชี่ยปองส่งลูกบาสมาให้กู!"

นั่นแหละครับชื่อของผม ตอนนี้ผมเล่นพนันบาสกันอยู่กับฝ่ายตรงข้ามในมหาวิทยาลัย

ผมใช้พรสวรรค์ในการวิ่งของหมาป่าที่ติดตัวมาเดาะลูกบาสผ่านหว่างขาของฝ่ายตรงข้ามแล้วส่งลูกบาสให้เพื่อนในทีมผมดั้งใส่ห่วงบาส

"แฮ่ก แฮ่ก ทีมกูแพ้มึงอีกแล้ววะ"

"แน่นอนกูเก่งไง"ผมยักไหล่แบบกวนตีน

"เอ้า นี่เงินพนันที่ตกลงกันไว้"

"แต้งกิ้ว"ผมยิ้มแล้วหยิบแบงค์พันมาจากมือของมันแล้วแบ่งเงินให้คนในทีมเท่าๆกัน

พอทุกคนที่แข่งบาสแยกย้ายกันไปหมดผมก็เตรียมตัวจะกลับบ้างแต่โดนไอ้เพื่อนเวรดึงคอเสื้อไว้ซะก่อน

"อะไรวะสัส?"

"เชี่ยมึงจะรีบไปไหน"

"กูจะกลับไปนอนวะง่วงเหี้ยๆ"

"อย่าเพิ่งกลับ ไปแดกเหล้าที่หอกุก่อน"

"มึงโดนทิ้งหรอไงวะ"ผมมองหน้ามันนิ่งๆ

"เออดิ!ผู้หญิงคณะมนุษย์คนที่กูคบด้วยแม่งส่งข้อความมาบอกเลิกวะ"

ผมตบบ่าไอ้ซีมเพื่อนผมเบาๆแล้วยิ้มบางๆก่อนที่จะพูดออกมา

"ผู้หญิงแม่งมีตั้งเยอะแยะมึงอย่าไปยึดติดกับคนๆเดียวดิวะ โดนทิ้งมึงก็หาใหม่ ง่ายจะตาย"

"ไอ้เชี่ย!ใครจะไปหน้าตาดีเหมือนมึงวะสัสแค่กระดิกนิ้วสาวๆก็มาละเหอะ ฆวย T^T"

"เชี่ย มึงก็พูดเวอร์ไปสัส"

ก็ถูกตามที่ไอ้เวรนี่พูดครึ่งนึงวะครับ จะว่าไงดีละ พวกปีศาจอย่างเราจะมีเสนห์แบบบอกไม่ถูกฟุ้งออกมา ก็มีคนมาบอกรักผมนะแต่ผมก็คบเล่นๆแต่ไม่จริงจัง ก็มนุษย์หมาป่าจะรักเดียวไปตลอดชั่วชีวิตเลยนี่นะไว้เจอคนๆนั้นก่อนแล้วกัน

"เลิกซึมได้แล้ว เดี๊ยวกูไปแดกเป็นเพื่อน"

"เชี่ยยย!กูรักมึงงง"ซีมกอดผมแน่น

กาาา!!

อืม...เสียงกางั้นหรอ?ปกติในเมืองไม่ค่อยมีกานี่วะ ช่างแม่งเหอะ

"ผู้หญิงแม่งใจร้าย ได้ใหม่ลืมเก่า!"

ผมกระดกเบียร์พลางมองไอ้เพื่อนเวรที่ดื่มเบียร์ไปบ่นไป แม่งคออ่อนแต่เสือกอยากแดกเหล้า แดกไปแค่สองกระป๊องแม่งก็เริ่มเมาแล้ว

"มึงบ่นไปเค้าก็ไม่กลับมาหามึงหรอกน่า"

ผมดื่มเบียร์กระป๋องที่ห้าแล้วมองออกไปทางนอกหน้าต่าง เชี่ย!พอมองออกไปก็เห็นอีกาสีดำที่ยืนอยู่บนเสาไฟฟ้าจ้องผมตาไม่กระพริบ หลอนสัส!

"เลิกแดกแล้วไปนอนเลยสัสพรุ่งนี้มีเรียนตอนเที่ยงนะเว้ย!"

"ม่ายยย กุจะแดกต่อ"

"อย่าดื้อสิวะไอ้สัส"ผมบ่นแล้วดึงเบียร์ออกจากมือมันแล้วแบกมันไปนอนที่เตียง

"กูจะไม่คบใครแล้ววะ"

"พูดจริงเหอะสัส"ผมยืนมองมันที่นอนอยู่บนเตียง

"กูว่า..กูรักมึงวะ"

หืม?แม่งเมาจนเพี้ยนแล้วสินะ ตกใจแปป

"มึงเมาแล้วสัส นอนๆ"

"ไม่...กูว่ากูรักมึงเข้าแล้ววะสัส"

"กู ไม่ใช่เกย์เว้ยกุชอบผู้หญิง"

"กูก็ไม่ใช่เกย์แต่กูชอบมึงวะ"

อยู่ดีๆคนเมาที่นอนเป็นผักอยู่บนเตียงก็ดึงผมเข้าไปจูบเบาๆอึก!กลิ่นเหล้าจางๆหวานๆมันทำให้ผมเริ่มมึนแล้ววะ

"อึก!กูจะกลับแล้ว"พอมันถอนจูบออกผมก็ทำตัวไม่ถูกเลยวะสัส

"พรุ่งนี้..."หมอนั่นเงียบไป"ขอคำตอบด้วย"

"อย่ามาล้อเล่นนะสัสกูไม่เชื่อคำโกหกมึงหรอก"

ผมรีบออกจากหอไอ้เพื่อนเวรแล้วรีบลงไปข้างล่าง...อึก!หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำเลยเว้ยยยยย!!

กูไม่ใช่เกย์ ไม่ใช่เกย์ ไม่ใช่เกย์ ไม่ใช่เกย์!!ว้ากกกกก

ซ่าาาาาา!!!

เวรเหอะ!ฝนตกตั้งแต่ตอนไหนวะเนี่ย ยังไงก็ไม่ยอมขึ้นไปบนห้องไอ้เวรนั่นหรอก แต่ถ้าให้เดินตากฝนก็ไม่เอาวะ ผมถอนหายใจแล้วยืนรอฝนซาหน้าหอไอ้เวรนั่น =//=

กาาาา!!

"เชี่ยยย!"ผมตกใจเสียงกาที่อยู่ข้างๆจนร้องเสียงหลง ชิบหาย!หูกับหางดันโผล่ออกมาซะด้วย

กาาาา!!

"โอ้ย!ไอ้กาเวร"ยังดีนะที่ตอนนี้ไม่มีคนผ่านแถวนี้"แกเป็นกาผีหรือไงวะ แม่มมม!"

ผมได้กลิ่นฝนผสมกับกลิ่นปีศาจจางๆจากข้างๆตัว หรือว่า กานี่มันตามผมมาตั้งแต่อยู่ที่มหาลัยวะ

"แกตามฉันมาสินะ แกมีกลิ่นปีศาจจางๆนั่นอีก"

ป๊อง!

ไม่ทันตั้งตัวกานี่ก็กลายเป็นร่างมนุษย์ ผิวสีคล้ำดวงตาสีดำสนิทผมสีดำแซมน้ำเงินซอยระต้นคอตัวสูงโปร่งมีปีกสีดำขนาดใหญ่กลางหลัง ท่าทางคุณชายบวกกับหน้าตากวนตีน แม่งน่าถีบชิบหาย

"ฉัน โครว เดมอน มารับแกไปโลกปีศาจ"

"เสียใจนะฉันไม่ไปกับคนแปลกหน้าหรอกวะ แล้วไม่จำเป็นที่ต้องกลับไปโลกปีศาจนี่"

"ตามกฎข้อที่สองร้อยของมหาลัย เดวิล บุตรของนักศึกษาต้องเข้าเรียนที่นี่ตอนอายุครบสิบเก้าปี"

"โทษทีวะ กฎมีไว้แหกไม่ใช่หรอไงวะ"ผมยิ้มมุมปาก"แล้วก็นะ พ่อไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะส่งฉันไปเรียนที่มหาลัยที่นั่น"

"งั้นดูนี่"

หมอนั่นพูดแล้วยื่นใบรับรองการมอบตัวเป็นนักเรียนแล้วตรงลายเซ็นรับรองนั่น ลายเซ็นพ่อนี่หว่า อ้ากกก!!

"เอาละ!จะไปดีๆได้หรือยัง"

"ไม่ไป ยังไงก็ไม่ไปเว้ย!"

"แกมันน่ารำคาญจังเลยวะ"

หมอนั่นยื่นมือมาที่หน้าผมแล้วสติผมก็ค่อยๆหายไปเรื่อยๆอ่า...อะไรวะเนี่ย และผมก็หมดสติไป