มาเป็น(เมีย)พี่เหอะ

ผมนั่งเหม่อลอยมองออกไปทางหน้าต่าง

เรื่องคืนนั่นยังคงฝังอยู่ในสมองของผมมันเป็นฝัน

ร้ายของผมทุกคืนเลย ไอ่บ้านั้นจะตามหลอกหลอน

ผมไปถึงไหนกัน นี้มันก็ผ่านมาสองอาทิตย์ล่ะผมยัง

จำน่าหม่อนั้นได้ชัดเจน พูดแล้วก็โมโหจัง

"มานั่งเหม่อทำห่าอะไรอยู่ล่ะครับเพื่อนบี"เสียงไอ่เน็คเพื่อนรักคนเดียวของผมเอ่ยขึ้นทำให้ผมหยุดคิดเรื่องนั้นและหันมาสนใจมันไอ่เน็คมันเป็นสนิทของผมพวกผมมักันแค่สองคนอ่ะครับก็งี้คนมันหล่อนิเนาะ. ฮ่าๆๆๆๆ

"อ่าวเชี่ยเน็ค!! มีไรฟ้ะ"ผมถามมันแบบงง ว่ามันเรียกผมทำห่าอะไร ==

"อ่าว เพื่อนบีครับ มึงจะไม่แดกกกกข้าวหรอครับเพื่อน!!" เน็คพูดแบบงุดงิด ผมก็งุดงิดน่ะ

"แดกสิครับเพื่อนเน็ค ไม่ต้องทำน่ายักใส่ก็ได้ครับ"ไอ่ห่านิเวลามันหิวทีไรชอบทำน่ายักทุกทีเลย

"ถ้าแดกก็ลุกสิครับ นั่งทำห่าไรอยู่ล่ะครับมึง!" ไอ่นี้มึงกินหมามาเรอะปากเสียจังว้ะ 

"ครับๆๆเพื่อนเน็ค "ผมรีบลุกเดินตามมันออกมาจากห้องถ้าช้ากว่านี้น่ะผมคงต้องโดนมันฆ่าหมกห้องแน่

และพอผมเดินออกมาจากห้อง ผมก็ต้องชะงัก ทันที

"อ่าว!!,ที่รักมาสักทีปล่อยให้เข้ารอตั่งนานแน่ะ" เป็นใครไปไม่ได้นอกจากไอ่ห่าหน้าหล่อนั้น 

"ใครที่รักว่ะ มึงหรอเหี้ยบี!!"ไอ่เน็คจ้องหน้าผมอย่างงๆผมไม่ได้ตอบอะไรมัน เพราะผมยังอึ่งๆอยู่ให้นี้มันเรียนอยู่นี้อ่อไม่น่าใช่นิ มันไม่ได้ใส่เครื่องแบบโรงเรียนมา ที่มันใส่มาคือเสื้อนักศึกษา มันมาทำเหี้ยไรฟ้ะ

"พี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ"มันไม่พูดป่าว แต่ดันเดินเข้ามาลากผมมาถึงหลังตึก ไอ่เพื่อนบ้าก็ไม่ห้าวอะไรเลยสัสนิ

"มีอะไรจะคุยกับผมครับ" ผมมองน่าคนตัวสูงด้วยแววตาสงสัยแกมอยากรู้ หมอนั้นมองน่าผมนิ่ง

"บีไอ.เป็นเมียพี่เถอะน่ะ" ผมอึ่งและชอกคาที่ครับ ใครจะไปรู้ จู่ๆไอ่น่าหล่อโครตๆจะมาขอผมเป็นเมีย มันบ้าหรือเมาว่ะ

ช่วยวิจารณ์ หน่อยน่ะค่ะ จ้ะได้มีกำลังใจ ในการแต่ง