Biter Fighter : ฝ่าวิกฤต ปรสิตนักกัด

1 เม.ย. 58

วันแรกของเดือนเมษายนกับอากาศที่ร้อนมากขึ้นกว่าทุกปี  อัศวินนั่งดูรายการข่าวภาคเที่ยงในห้องขนาด 24 ตารางเมตรในซอยวิภาวดี 3  นักข่าวรายงานถึงโรคระบาดที่เกิดขึ้นโดยไวรัสสายพันธุ์ใหม่  ยังไม่เคยมีนักวิทยาศาสตร์คนใดเคยพบมาก่อน  ตอนนี้คร่าชีวิตผู้คนในแถบทวีปอเมริกาเหนือและอเมริกาใต้ไปแล้วกว่า 7 แสนคน  ชายหนุ่มลุกขึ้นจากโซฟาหน้าทีวีไปชงกาแฟ 1 แก้วแล้วกลับมานั่งเพ่งไปที่หน้าจอต่อ  ผู้สื่อข่าวนำเทปบันทึกภาพที่เผยแพร่โดยสำนักข่าวต่างประเทศฉายขึ้นที่หน้าจอ  เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า  อัศวินรู้สึกจุกแน่นขึ้นมาทันที  ความกังวลเริ่มก่อตัวขึ้นภายในจิตใจของเขา  ในจอโทรทัศน์กำลังฉายภาพการเกิดจราจลจากผู้คนที่ติดเชื้อไวรัสสายพันธุ์ใหม่นี้  ผู้คนที่ดูหิวกระหายเลือด  ผู้คนที่กำลังฉีกทึ้งเนื้อหนังของคนข้าง ๆ เดินวิ่งสะเปะสะปะ  พร้อมกับอ้าปากค้างขยับกรามกรับ ๆ อยู่ตลอดเวลา  ทุกคนมีสภาพผิวหนังเหี่ยวซีด  บางคนก็มีผิวหนังหลุดลอก  เผยให้เห็นผิวหนังชั้นใน  ... ไม่สิบางทีชายหนุ่มคิดว่าเขาเห็นเนื้อสด ๆ มัดกล้ามเนื้อ  หรือแม้แต่กระดูกแขนโผล่ออกมาเลยด้วยซ้ำ  ผู้สื่อข่าวตัดภาพมาที่ประธานธิบดีบารัค โอบาม่า ซึ่งเป็นประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกา  กำลังแถลงการณ์ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่นี้  โดยโอบาม่าได้แสดงความเสียใจต่อครอบครัวผู้สูญเสีย  และยังอ้างถึงความรับผิดชอบของหน่วยงานต่าง ๆ เกี่ยวกับโรคระบาด  รวมถึงตักเตือนให้ประเทศอื่น ๆ เข้าร่วมกับสหรัฐอเมริกาในการตั้งองค์กรระหว่างประเทศเพื่อป้องกันโรคระบาด  หาแนวทางการรักษา  เพื่อกำจัดเชื้อโรคร้ายให้หมดสิ้นไป

          อัศวินจิบกาแฟไปสองสามอึก  เขากดรีโมทเพื่อปิดทีวีทันทีที่ตัดภาพไปข่าวอื่น  ชายหนุ่มนิ่วหน้าพลางครุ่นคิด  เขามั่นใจเหลือเกินว่าสิ่งที่เขาคิดต้องไม่ผิดอย่างแน่นอน  แต่ทว่ามันเกิดขึ้นจริงบนโลกมนุษย์ได้อย่างไร  เขาแทบไม่อยากเชื่อว่ามันจะเป็นเรื่องจริง  เขาลองจิบกาแฟอีกสองอึก  พลางหยิกที่ท้องแขนตัวเองอีกสองที  . . . ใช่กาแฟก็ยังมีรสชาติเหมือนเดิม  แถมแขนที่โดนหยิกก็เจ็บจริงเสียด้วย  เขาเคยเห็นภาพผู้คนบ้าคลั่งแบบในรายงานข่าวเมื่อสักครู่มาเป็นร้อย ๆ ครั้งแล้ว  แต่หากว่ามันเป็นภาพที่เห็นจากภาพยนตร์แนวซอมบี้เป็นร้อย ๆ เรื่องที่เขาสะสมไว้ต่างหาก  เขานี่แหละแฟนพันธุ์แท้หนังซอมบี้ตัวจริง  เขาชื่นชอบการค้นหาคำตอบว่าซอมบี้เกิดขึ้นจริงได้หรือไม่  และวิธีการฆ่าซอมบี้นั้นต้องยิงที่หัวจริงหรือเปล่า  และเหนืออื่นใด  เขายังชอบเล่นเกมแนวเอาชีวิตรอดจากเหล่าซอมบี้กระหายเลือดอีกต่างหาก  ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้ตนเองจมอยู่ในห้วงความคิดนานเกินไป  เขารีบลุกตรงดิ่งไปที่อ่างล้างหน้า  เขาเปิดน้ำแรงและวักน้ำมาล้างหน้าล้างตาอย่างรวดเร็วสามสี่ที  เช็ดหน้าเช็ดมือกับผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้แล้ว  เขาก็เดินเร็วกึ่งวิ่งเหยาะ ๆ มาหยิบโทรศัพท์มือถือทันที  เขากดโทรไปที่รายชื่อที่เขาบันทึกไว้ว่า "mom" จากประวัติการโทรแล้วน้อยครั้งนักที่เขาจะเป็นฝ่ายโทรไปหาก่อน  แต่ครั้งนี้ชายหนุ่มมิอาจเฝ้ารอให้หญิงวัยกลางคนผู้ซึ่งเป็นแม่ของเขาโทรมาก่อนแต่อย่างใด

         "ฮัลโหลแม่ . . . นี่วินเองนะ  แม่ได้ดูข่าวช่อง 3 เมื่อกี้หรือเปล่า" ชายหนุ่มรีบเร่งยิงคำถามโดยไม่ทันได้พูดเกริ่นนำ  หรือแม้แต่ถามสารทุกข์สุขดิบแต่อย่างใด

          "อ้าว ... วิน  โทรมาเรื่องนี้เนี่ยนะลูก  แม่ดูแล้วหล่ะ  มันก็แปลกดีนะ" แม่ของอัศวินตอบมาที่ปลายสาย

          "แม่ ... ถึงมันจะดูแปลก ๆ ไปหน่อยก็เหอะ  แต่ยังไงๆแม่ก็ระวังไว้หน่อยแล้วกันนะ  ไม่รู้มันเชื้อโรคเหมือนอีโบล่าหรือเปล่า  ถ้ามีอะไรผิดปรกติแม่รีบโทรมาหาวินเลยนะ" ชายหนุ่มถอนหายใจหลังจากได้พูดถึงสิ่งที่เขากังวลใจให้ปลายสายฟังจนจบ

          "โอเค  แม่รู้แล้ว  ไม่ต้องห่วงหรอก  บ้านเราไม่ได้อยู่เมืองใหญ่  แถมไกลอเมริกาอีกต่างหาก" แม่ของเขาตอบน้ำเสียงไม่ได้รู้สึกกังวลอะไรอย่างที่ชายหนุ่มหวั่นวิตกไปก่อนเลยสักนิดเดียว

          "เอาน่า...ไง ๆ ก็ระวังไว้ก่อนแล้วกันแม่  คราวนี้วินมีประชุมอีกสองวัน  เดี๋ยวจะกลับบ้านวันศุกร์ค่ำ ๆ เลยแล้วกัน  แค่นี้ก่อนนะแม่  จะออกไปออฟฟิศแล้ว" ชายหนุ่มวางสาย  แล้วถอนหายใจเบา ๆ

          หลังจากวางสายแล้วชายหนุ่มก็ลุกขึ้นไปหยิบเสื้อสูทลำลองสีกากีสวมทับเสื้อยืดสีขาว  และสวมกางเกงยีนส์สีเข้มทับกางเกงบ็อกเซอร์ที่เขาใส่แทนกางเกงชั้นใน  หันไปเช็คความเรียบร้อยผ่านกระจกที่โต๊ะเครื่องแป้ง  แล้วรีบคว้ากระเป๋าหนังสีดำใบย่อมกับกุญแจห้องออกไปทันที

          ณ ห้องประชุมกระรัตทรัพย์เก้าอี้ว่างค่อยๆทอยถูกเติมเต็มด้วยบรรดาสมาชิกของธุรกิจเครือข่ายโกลด์ฟิตเนส  ครั้งหนึ่งอัศวินก็เคยนั่งตรงที่ว่างเหล่านั้นมาก่อน  แต่มาวันนี้เขาได้เลื่อนขั้นแล้ว  หลังจากที่ชายหนุ่มเข้าสู่ธุรกิจเครือข่ายตั้งแต่เรียนจบชั้นมหาวิทยาลัย  เขาก็ประสบความสำเร็จมาตลอด  ไม่ว่าจะเป็นทีมสุดแกร่งของเขา  โค้ชพี่เลี้ยงที่คอยเชียร์คอยหนุนให้ตลอด  และยังด้วยความอึด ความมุมานะขั้นเทพของเขาก็ทำให้ผู้ชายวัย 25 ปีนามว่า "อัศวิน" ได้ขึ้นไปยืนอยู่บนเวทีอันทรงเกียรติพร้อมด้วยตำแหน่งสมาชิกระดับ Super Gold member ในวันนี้  เหลือเพียงอีก 3 ขั้นเท่านั้นเขาก็จะขึ้นไปยืน ณ ระดับสมาชิกสูงสุดของธุรกิจ  ความสำเร็จในเวลาอันรวดเร็วระดับนี้ยังไม่เคยมีใครพิชิตได้ในองค์กรของเขา  แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นอัศวินมักจะยกประโยชน์ให้แก่โค้ชพี่เลี้ยงผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าทีมของเขา  และครอบครัวที่ให้ความเข้าใจตลอดไม่เคยรังเกียจเดียดฉันท์ว่าเขาทำธุรกิจเครือข่ายซึ่งมักจะเป็นสิ่งที่คนทั่วไปต่อต้านและมองด้านลบอยู่ตลอดเวลา  แต่ไม่รู้ทำไมทั้ง ๆ ที่เขาควรจะรู้สึกภาคภูมิใจที่จะได้ขึ้นมารับเหรียญรางวัลและเข็มกลัดทองคำที่สลักชื่อบริษัทกับระดับสมาชิกขั้นซุปเปอร์โกลด์เมมเบอร์ของเขา  ในวินาทีนี้เขากลับรู้สึกว่างเปล่าอย่างบอกไม่ถูก  ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนเขาเองมักเฝ้ามองตัวเองในจินตนาการเสมอ ๆ ว่าเขากำลังไต่ขึ้นบันไดแห่งความฝันไปทีละขั้น ๆ เพื่อไปยืนอยู่ตรงจุดสูงสุดของบันไดนั้น  ขณะที่เขารับมอบเหรียญรางวัลจากประธานบริษัทเขาค่อนข้างเหม่อลอยจนลืมมองกล้องนับสิบตัวที่กำลังยิงแสงแฟลชรัว ๆ กระหน่ำถ่ายภาพของเขาเพื่อนำไปทำสื่อโปรโมตให้กับลูกข่ายได้เห็นถึงความสำเร็จของจริง  และได้รับแรงบันดาลใจ  กระทั่งพิธีกรบนเวทีซึ่งเป็นเพื่อนร่วมทีมของเขาเองแอบกระทุ้งที่สีข้างแล้วกระซิบให้ชายหนุ่มยิ้มให้กับกล้องเหล่านั้น  อัศวินได้สติกลับคืนมาก็รีบหันไปยิ้มน้อยยิ้มใหญ่  พลางชูเหรียญทำท่าทางต่าง ๆ ให้บรรดาตากล้องได้จับภาพ  หลังจากรับรางวัลเสร็จแล้วเขาไม่รอฟังประธานบริษัทกล่าวสุนทรพจน์  ไม่ได้รอฟังเรื่องราวความสำเร็จของคนอื่น ๆ อย่างชื่นชมและยินดีเหมือนกับทุกครั้ง ๆ รวมถึงไม่รอเข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จของสมาชิกที่ได้เลื่อนขั้นทั้งหมดในค่ำคืนนี้  เขารีบตรงดิ่งกลับคอนโดของเขาเพื่อที่จะได้กลับไปเคลียร์สิ่งต่าง ๆ ที่ยังค้างคาอยู่ในภวังค์ความคิดของเขา