Bad girl love หลงรัก ยัยตัวร้าย

ตั้งแต่วันนั้นวันที่เขาตัดขาดกับผม เพียงเพราะคำพูดของคนอื่นและพร้อมกับประโยคคำว่า "เราสองคนไม่ต้องมาเจอกันอีก" คำคำนี้ทำให้ผมถึงกับอึ้งและทำตัวไม่ถูกผมขอบอกตรงๆเลยน่ะว่าผมไม่เคยเจ็บเท่านี้มาก่อนเลยผมก็ไม่เข้าใจทำไมเขาขอตัดขาดกับผมเพียงเพราะคำพูดของคนอื่น ในวันนั้นผมเดินเข้าไปในห้องเรียนของผมเองแต่พอเข้าไปสิ่งที่ผมเห็นก็คือมินนาย้ายโต๊ะออกไปแต่ให้แพรพลอยมานั่งที่แทนตอนแรกที่ผมเข้ามาที่โต๊ะผมถามแพรพลอยว่า :ทำไมมานั่งตรงนี่อ่ะ แพรพลอยตอบว่า :ก็มินนาของแลกโต๊ะกับเราอ่ะ ถ้อยคำที่แพรพลอยพูกกับผมในตอนนั้นผมก็รู้ได้เลยว่า เขาคงเกลียดผมจริงๆแล้วสิไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ถอยหนีห่างจากผมขนาดนี้หรอกผมอยากให้เขากลับมานั่งข้างผมเหมือนเดิมถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบขี้หน้าผมก็ตามแค่ขอให้ผมได้อยู่ข้างเขาตลอดเวลาก็พอผมก็มีความสุขมากพอแล้ว ผมเริ่มรู้สึกว่าผมตกหลุมรักเขาเข้าแล้วสิแล้วผมจะทำยังไงต่อไปเพราะตอนนี้เขาเกลียดผมเข้าซะแล้ว ผมน่าจะบอกเขาตั้งแต่ทีแรกเรื่องแบบนี้จะได้ไม่ต้องเกิดขึ้นเขาจะต้องเกลียดผมผมนี่มันโง่ๆจริง เรื่องอื่นผมกล้าพูดกล้าบอกได้ทุกเรื่อง แต่เรื่องความรักนี่มันพูดไม่ออกจริงๆตอนที่อยู่ใกล้กับคนที่ผมรัก เพราะว่าตอนที่เราอยู่กับคนที่เรารักแค่เราสบตาเธอเห็นดวงตาอันใสสะอาดก็ทำให้คนอย่างผมถึงนิ่งไปเลยที่ผมเลือกที่จะไม่บอกเธอตั้งแต่ทีแรกเพราะผมไม่อยากเสียเธอไป ผมกลัวเขาจะไม่รับความรักจากผมผมเลยปล่อยไว้เพราะอยู่อย่างนี้ก็ดีอยู่แล้ว แต่จริงๆเรื่องที่ผมคิดกับเรื่องในตอนนี้ทำไมมันกลับกันไปตอนนี้มันแย่กว่าเดิมซะอีกแต่เรื่องที่ผมมันก็แค่ความคิดแค่นั้นไม่มีวันเป็นจริงแต่ถ้าจะให้เป็นจริงเราก็ทำมันออกมา ผมอยากให้ผมกับมินนากลับมาเป็นเหมือนเดิมถึงเป็นได้แค่เพื่อนผมก็ยอมแต่ขอแค่เขายอมคุยกับผมการที่มินนาไม่คุยกับผมเลยทำให้ผมรู้สึกขาดบางสิ่งบางอย่างจากชีวิตผมไป ตั้งแต่ที่มินนาเข้ามาในชีวิตผมทำให้ชีวิตของผมมีชีวิตชีวามากขึ้้น และมินทำให้ชีวิตของผมมีเสียงเพลงเพราะๆภายในตัว ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่าถ้าวันใดวันหนึ่งถ้าชีวิตผมขาดเขาไปผมจะเดินต่อไปอย่างไรถ้าไม่มีเขาคอยแต่งเติมสีสันให้มันมีความสุข ผมก็คงเป็นได้แค่ผู้ชายที่ไม่มีหัวใจ เพราะหัวใจของผมมอบให้มินไปหมดแล้วทั้งใจของผม ถ้ามีคนมายิงผมผมก็คงไม่ตาย ถึงผมตายไปผมก็จะมาอยู่ข้างๆมินตลอด เพราะถ้ามินหายไปชีวิตมันก็ไม่มีค่าอะไร จากวันนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับมินอีกเลย จนเราจบ ม.4 ผมว่ามันเป็นเวลาที่ยาวนานมากกับการที่มีคนเกลียดมากขนาดนี้ ผมก็ภาวนาขอให้เขาหายเกลียดผมเร็วๆเพราะมีคนบอกว่าพอปิดเทอมทุกคนก็จะลืมเรื่องร้ายๆไปเอง ผมก็หวังว่ามินคงจะหายโกรธผม ปิดเทอมมา เดือนกว่าๆแล้วอีกไม่กี่สัปดาห์โรงเรียนก็จะเปิดเทอมแล้วผมก็อยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆเพื่อรอฟังคำตอบจากมินว่าเขาหายโกรธผมรึยัง ในช่วงเวลาที่ปิดเทอมนี้ผมใช้เวลาที่เหลืออยู่คิดวิธีที่จะทำให้มินหายโกรธ แต่ลองมาหลายวิธีแล้วแต่มันก็ไม่ได้เรื่องเลยสักวิที แต่ผมก็ยังไม่ลดละความพยายาม มีอยู่วันหนึ่งผมได้เปิดเว็บหนึ่งเว็บดู เกี่ยวกับเรื่องที่เราอยากบอกรักและอยากขอโทษใครสักคน ผมเลยเลือที่จะเปิดดูเพราะเห็นว่ามันน่าจะตรงกับผม พอผมเปิดเข้าไปดูแล้วมีข้อความอยู่ข้อความหนึ่งที่สกิดใจผมมากข้อความนั้นเขียนว่า "ถ้าอยากขอโทษใครสักคนหรืออยากบอกรักก็บอกความรู้สึกที่เรามีต่อเขาให้เขาได้ฟังความจริงจากใจเขาอาจจะลดความโกรธลงไปบ้าง" พอผมได้อ่านแล้วผมก็รู้ทันทีว่าผมควรต้องทำยังเพื่อให้เขาหายโกรธผม ผมตั้งไว้ว่าจะบอกรักเธอตอนนงานแสดงโรงเรียนที่จะจัดขึ้นอีกสามเดือนข้างหน้ามันก็น่าจะพอมีเวลา ที่ผมเลือกที่บอกความในใจกับมินในวันนั้นเพราะว่าวันนั้นเป็นวันที่ผมเริ่มรู้สึกดีๆกับเขา ผมเลยนั่งคิดวิธีจนแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนเพราะผมทุ่มเทมากกับงานนี้ผมคิดอีกว่าจะบอกกับมิน และจะบอกตรงที่ที่มีเพื่อนอยู่มากที่สุดเพราะทุกคนจะได้รู้เลยว่าผมรักมินและจะได้ไม่ต้องมาถามทีหลัง มินคงจะใจอ่อนลงบ้างล่ะ