Dark's killer

บทที่1

บริษัทเพชรรายใหญ่ ณ กรุงไทเป ประเทศไต้หวัน

                ลิฟต์ตัวหนึ่งกำลังเลื่อนขึ้นไปที่ชั้นบนสุดของตึกซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของบริษัทผลิตเพชรรายใหญ่ของไต้หวัน มีเพชรมากมาย ที่ทำเงินให้กับบริษัทจนเกินจะนับได้ แต่นี่ก็เป็นเพียงเบื้องหน้า

                เบื้องหลังของบริษัทเพชรที่รุ่งเรืองนี้ เป็นที่ทำงานขององค์กรค้าอาวุธสงครามขนาดใหญ่องค์กรหนึ่งของเอเชีย ชื่อขององค์กรเป็นที่รู้จักกันดีในนาม The wolf หมาป่าติดอาวุธแห่งไต้หวัน นับว่าเป็นองค์กรมืดที่น่ากลัวองค์กรหนึ่งเลยทีเดียว และชั้นบนสุดของตึกนี้ ก็คือห้องบัญชาการใหญ่ของจ่าฝูงหรือก็คือหัวหน้าขององค์กรนั่นเอง

                เมื่อลิฟต์ขึ้นมาจนถึงชั้นบนสุด ร่างบางในชุดคลุมสีดำยาวก็เดินออกมา ก่อนจะตรงไปที่ห้องของหัวหน้าองค์กร เธอเคาะประตูสองครั้งก่อนจะผลักประตูเข้าไปโดยไม่ต้องรอให้เจ้าของห้องอนุญาต

                “ยังชอบทำอะไรแบบขอไปทีอยู่เรื่อยเลยนะเย่หลี่” เจ้าของห้องที่ยืนมองทิวทัศน์ยามค่ำคืนผ่านผนังห้องที่เป็นกระจก หันมาคุยกับผู้มาเยือนที่เคาะประตูเป็นมารยาทเพียงสองครั้ง

                “หัวหน้ามีอะไรคะ” ร่างบางตรงหน้าไม่สนใจคำพูดเหน็บแนมเมื่อครู่ เธอเหนื่อยมากและต้องการที่จะกลับบ้านไปพักผ่อน เธอจึงถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

                “หึๆ…เอาเถอะ ที่พ่อเรียกลูกมาวันนี้ก็เพราะมีงานใหญ่ให้ลูกทำ” ผู้เป็นหัวหน้าพูดขึ้นพร้อมกับเดินมานั่งตรงเก้าอี้ แล้วผายมือเชิญให้ร่างบางตรงหน้านั่งลง

                “งานอะไรคะ” เย่หลี่ถาม แต่ชายซึ่งเป็นหัวหน้าของเธอไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่ส่งซองสีน้ำตาลขนาดเอสี่มาให้เท่านั้น เธอมองซองสีน้ำตาลตรงหน้าอย่างครุ่นคิด ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม

                “ลูกคงรู้จักองค์กรThe Dragon Darknessใช่มั้ย” ผู้เป็นหัวหน้าถามขึ้น

                “องค์กรที่เป็นคู่แข่งกับองค์กรเราในหลายๆด้าน มีอำนาจครอบคลุมทั่วทั้งประเทศจีน…แล้วมันยังไงคะ หรือหัวหน้าต้องการให้ฉันจัดการกับเจ้าพ่อหวาง”

                “เจ้าพ่อหวางน่ะไม่ต้องแล้วล่ะลูก เพราะมันตายไปแล้ว แต่ที่พ่อห่วงคือลูกชายของมันที่ขึ้นรับตำแหน่งหัวหน้าองค์กรแทนมันต่างหาก เห็นเขาลือกันว่าฝีมือร้ายกาจ สมองนี่ก็ระดับอัจฉริยะ”

                “แต่ลูกชายเจ้าพ่อหวางอายุแค่สิบแปด จะควบคุมองค์กรแทนพ่อได้แน่เหรอคะ ดีไม่ดีอาจจะล้มเลิกทุกอย่าง แล้วยุบองค์กรไป โดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้”

                “แต่พ่อไม่อยากประมาท เอาเป็นว่าถ้าลูกรับทำงานนี้แล้วทำสำเร็จ ค่ารักษาพยาบาลของน้องชายลูก พ่อจะรับผิดชอบเอง แต่ถ้าไม่สำเร็จ…หลี่ซั่งอู่ก็แค่ต้องรับผิดชอบแทนลูก พ่อให้เวลาสามเดือน ว่าไง”

                “ซั่งอู่เกี่ยวอะไรด้วย” หลี่เย่หลี่ถามด้วยอารมณ์ที่เริ่มคุกรุ่น เมื่อถูกพาดพิงถึงน้องชาย

                “ไม่ใช่แค่ซั่งอู่ ลูกเองก็เกี่ยว พอดีเรื่องมันค่อนข้างยาวน่ะนะ ถ้าลูกอยากรู้ก็รับทำงานสิ ถ้าทำสำเร็จแล้วพ่อจะบอก…เอาน่าเย่หลี่ มันก็เป็นแค่งานง่ายๆที่ลูกทำมาตั้งแต่อายุสิบห้า จนถึงตอนนี้ก็ยี่สิบแล้วไม่ใช่เหรอ ฝีมือระดับDark’s killerไม่มีหรอกที่จะพลาด จริงมั้ย หรือลูกไม่อยากให้น้องกลับมาเป็นเหมือนเดิม”

                หัวหน้าพยายามพูดเกลี้ยกล่อมจนทำให้เย่หลี่ต้องก้มหน้าอย่างครุ่นคิด ก่อนจะตอบตกลงแล้วหยิบซองสีน้ำตาลเดินออกจากห้องทันที โดยที่ไม่สนใจแม้แต่จะกล่าวลาเจ้าของห้อง