Yesterday อาถรรพ์ วันวาน

บทที่สาม

เพื่อนใหม่

                เมื่อทุกคนรับประทานอาหารกลางวันกันเสร็จเรียบร้อย  ก็พากันขึ้นไปเตรียมรอเรียนที่ห้องแต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาเร็วกันเกินไปจึงไม่มีเพื่อนคนไหนอยู่ในห้องเลยสักคน  สองสาวชวนไมค์กี้เดินลงไปซื้อขนมไมค์กี้เองก็ไม่ปฏิเสธเพราะอยากจะสนิทกับเพื่อนให้มากกว่านี้  โดยมีแมกซ์และเชนตามไปด้วยอีกคน

                “ เห้ยตี๋!...นายว่าไอเด็กใหม่มันดูติ๋มๆ ไหมวะ ” บาสเริ่มถามตี๋ในขณะที่ตอนนี้มีแค่ ตี๋ บาส และเอ็มที่อยู่ในห้องกันสามคน

                “ ก็เฉยๆ นี่หว่า แค่หน้ากับเสียงมันหวานๆ แค่นั้นเอง...จะว่าไปแฟนเก่านายยังจะสวยน้อยกว่าไอไมค์กี้นี่เลย” เอ็มแซวบาสอย่างทีเล่นทีจริงจนคนถูกแซวหันไปถลึงตาให้

                “ มันจะมาอยู่กับกลุ่มเราทั้งที ต้องมีรับน้องกันหน่อยดิ๊ ” ตี๋พูดพริอมกับยิ้มอย่างมีเลิศนัย

                “ นายจะทำอะไรมันวะ? ”  บาสถาม

                “ แหม่ของแบบนี้มันก็ต้องมีแผนกันหน่อยดิวะ...จะแกล้งคนทั้งทีเนี่ย  ”  เอ็มตอบแทนตี๋พร้อมกับตบหัวหนุ่มนักกีฬาอย่างบาสเบาๆ

                “ เราก็ต้องทำให้มันรู้ว่าเราใหญ่ไงละ?  ”  ตี๋ตอบพร้มกับหัวเราะร่าออกมายังไม่ทันที่จะสิ้นคำพูดดีนัก เจน มิร่าเชน แมกซ์และเด็กใหม่ก็เดินเข้ามาพร้อมกับขนมเต็มไม้เต็มมือ

                “ ยิ้มชั่วๆ แบบนี้ นายมีแผนการอะไรว่ะเพื่อน? ” แมกซ์แซวตี๋เพื่อนที่สนิทที่สุดในกล่ม ก่อนที่ตี๋จะหันมายักคิ้วทะเล้นให้แมกซ์ครั้งหนึ่ง

                “ เฮ้ย!...เรื่องนี้เราไม่เอาด้วยนะพวกนายจะแกล้งเขาทำไม! ”เชนร้องออกมาเมื่อได้ยินแผนการจากปากของบาส

                “ นี่ไงว่าแล้วว่ามันต้องไม่เล่นด้วย! ”  เอ็มพูดพร้อมกับทำหน้าเบื่อหน่ายก่อนที่จะพูดต่อว่า “  ถ้านายไม่ทำก็ไปอยู่กับไอเด็กใหม่นองคนเลยไปตอนนี้นายกับไอเด็กใหม่ตัวก็ติดกันยังกับแฟน ”

                เชนลังเลไม่กล้าจะทำอย่างที่แผนการของเพื่อนบอกก่อนที่แมกซ์จะเป่าหูด้วยคน

                 “ เอาหน่าเชน...พวกเราทำกันสนุกๆแค่แกล้งเล่นเฉยๆ ”

                “ หรือว่านายอยากจะโดนไล่ออกจากกลุ่มแล้วไปอยู่กับเด็กใหม่ไหม? ” ตี๋พูดก่อนที่จะสบตาอีกฝ่ายราวกับว่าเด็กแว่นต้องทำทุกอย่างแต่แล้วความกลัวก็สามารถทำให้เชนทำได้ทุกอย่าง

                “ ก็ได้ ” เชนรับคำก่อนที่จะบอกแผนการทั้งหมด

                โดยไม่รู้ว่ากำลังมีใครแอบฟังอยู่

                หลังจากออดหมดคาบเรียนในช่วงเช้า เชน แมกซ์ เอ็ม ตี๋และบาสรวมตัวกันอีกครั้งแสร้างว่าจะไปเข้าห้องน้ำให้ทุกคนไปรอที่โรงอาหารก่อนได้เลย

                “ เอานี่แผนการจับติ๋มครั้งที่หนึ่ง ทวนอีกครั้งนะนายหาโอกาสเอานี่ใส่ลงไปในชามก๋วยเตี๋ยวของไอไมค์กี้ ถ้าไม่เห็นสิ่งนี้นะรับรองกรี๊ดตุ๊ดแตกแน่นอน ” เอ็มพูดกลั้วหัวเราะพร้อมยัดแมลงสาปและจิ้งจกที่ตายแล้วในซองใส่ยาเข้าไปในมือของเด็กแว่น

                “ เอาให้แน่นะ...เนี่ยเดี๋ยวพวกฉันจะแสร้งอาสาไปซื้อน้ำมาให้ให้มันได้เรื่องนะ! ”  บาสย้ำอีกครั้ง

                เชนเดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยวกับไมค์กี้เมื่อได้แล้วจึงฝากไมค์กี้จ่ายเงินให้กับแม่ค้าเด็กแว่นใช้ช่วงชุลมุนเอาซากแมลงสาบและจิ้งจกใส่ลงไปในถ้วยก๋วยเตี๋ยวก่อนที่จะใช้ตะเกียบและช้อนคน ให้มันเข้ากัน

                 “ ทำไรเชน? ” ไมค์กี้เห็นว่าเชนกำลังสาวะวนกับถ้วยของตนจึงถาม    แต่คำถามของไมค์กี้ทำให้เชนเลิ่กลั่กไม่กล้าพูดอะไรก่อนที่ไมค์กี้จะเดินมาแล้วเห็นเศษน้ำตาลตกอยู่ข้างถ้วย

                 “ ปรุงให้เราหรอ? ”

                “ เอ้อ...ใช่ๆเราปรุงให้ ” เชนตอบก่อนจะหลุบตาต่ำลงแล้ววางตะเกียบและช้อนในถ้วยของไมค์กี้ไว้ที่เดิม

                “ ขอโทษนะเชน...เราลืมบอกไปว่าเราไม่ชอบปรุงน่ะเดี๋ยวแลกกันนะของเรากับของเชนก็สั่งเหมือนกันอีกอย่างเชนปรุงเองรสมือของเชนเอง เชนคงชอบ ” ว่าแล้วไมค์กี้ก็หยิบถ้วยของเชน ก่อนที่จะยิ้มกว้างให้เพื่อนแว่น

                 “ คงไม่เป็นไรนะเชน? ”

                “ อะ...อืม ”  เชนลังเลก่อนจะฝืนยิ้มนิดๆ แล้วมองอีกฝ่ายเดินถือชามก๋วยเตี๋ยวของตนไป

                หมดแล้ว...หมดกัน....แต่ก็ดีแล้วที่นายจะได้ไม่ต้องกินถ้วยนี้นะไมค์กี้   เชนได้แต่ถอนหายใจและพึมพำกับตัวเองเบาๆ

                เมื่อมาถึงโต๊ะแล้วไมค์กี้เห็นเพียงแค่เจน และมิร่า นั่งอยู่ที่โต๊ะและไม่เห็นอีกสี่คน เขาจึงถามมิร่า “ เอ้า สี่คนนั้นไปไหนซะละ ” ยังพูดไม่ทันขาดคำทั้งสี่คนก็เดินมาพร้อมกับน้ำอีกแปดขวด

                “ มานั่นแล้วไงปะ...รีบกินเถอะ หิวแล้ว! ”  เจนบอกหลังจากที่เห็นหนุ่ม ๆเดินมาแล้วแจกน้ำให้กับทุกคนบาสสบตากับตี๋พร้อมกับยิ้มนิดๆ แล้วนั่งลง

                บาสเห็นเชนทำหน้าเลิกลักจึงใช้เท้าสะกิดที่เท้าของเชนจนเจ้าตัวสะด้งขึ้นมาพร้อมกับใช้ช้อนคนในชามก๋วยเตี๋ยว

                “ นี่เชนรู้เปล่า ในลูกชิ้นน่ะ เขาใส่สารบอแร็กซ์ที่ทำให้ลูกชิ้นกรอบแล้วหากกินไปมากๆ มันอาจจะไปสะสมแล้วยิ่งตานานสั้นๆนายอาจจะเป็นมะเร็งก็ได้นะ ” ไมค์กี้พูดพร้อมกับหันไปสบตาเชน “นายอย่ากินดีกว่า ”

                “ เออๆ แบบที่ไอไมค์กี้พูดก็ถูกนะ นายอย่ากินเลย ”บาสเสริมพร้อมกับหยิบลูกชิ้นจากถ้วนเชน เข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆทำหน้าล้อเลียนว่ามันอร่อยมาก “ ตี๋ เอ็ม แม็กซ์ ลองดูดิ อร่อยนะเว้ย ”

                เมื่อพูดจบส้อมของตี๋ เอ็มและแม็กซ์ก็พุ่งไปในชามของเชนแต่เอ็มและตี๋ไวกว่า จึงได้ลูกชิ้นไป เลยทำให้แม็กซ์ไม่ได้ลูกชิ้นเชนมองดูเพื่อนๆ เอาลูกชิ้นเข้าปากแล้วกลืนน้ำลาย

                “ เฮ้ยยยยยยยยยย! ” เสียงไมค์กี้ร้องหลงอย่างตกใจ

                 บาสหันไปสบตากับเอ็มและตี๋เชิงว่าแผนสำเร็จแล้ว ก่อนที่จะได้ยินเสียงของไมค์กี้พูดขึ้นประโยคนั้นทำให้เอ็ม ตี๋ บาสถึงกับวิ่งไปจกคออาเจียนเลยทีเดียวเพราะไมค์กี้บอกว่า

                “ ทำไมในชามของเชน ถึงมีซากจิ้งจกและแมลงสาบได้ละ ? ”

                ไมค์กี้มองทั้งสามคนที่วิ่งออกไปคายสิ่งที่อยู่ในปากทิ้ง  ก่อนที่จะมองไปที่หน้าของแมกซ์ที่ตอนนี้กำลังเหวอ  ที่ถูกจับได้และทำอะไรไม่ถูก

                “ นายอย่าหาว่าฉันไม่รู้นะ? ว่านายทำอะไรกัน ” ไมค์กี้ยืนขึ้นแล้วตะคอกใส่หน้ากลุ่มเพื่อนใหม่“ วันนั้นฉันตามเชนไปที่หลังโรงเรียนแล้วได้ยินเรื่องราวทั้งหมดแล้ว!!! ”

                “ ไมค์กี้เราขอโทษนะ ” เชนพูดพร้อมกับเขย่ามือของไมค์กี้เบาๆ

                “ เราไม่โกรธนายหรอกเชน คงมีคนเป่าหู ” ไมค์กี้พูดแล้วจ้องไปที่หน้าของแมกซ์ ก่อนที่จะหันไปจ้องหน้าเจ้าของแผนอีกสามคน

                “ อ่อ หวังว่าลูกชิ้นเศษแมลงสาบคงจะอร่อยนะ ขอบคุณสำหรับความหวังที่ที่พวกนายมีให้...แต่วันหลังไม่ต้อง ”

                ไมค์กี้พูดก่อนที่จะเดินออกไป ปล่อยให้ มิร่าและเจนอึ้ง ส่วน ตี๋กัดฟันกรอดๆ เมื่อเห็นว่าแผนของพวกตนนั้นล้มเหลว

                คาบเรียนต่อไปไมค์กี้รู้สึกไม่อยากจะนั่งรวมกลุ่มกับพวกนั้นอีกแล้วเขาไม่เข้าใจว่าทำไมต้องหาเรื่องกลั่นแกล้งกันด้วย รับน้องใหม่บ้าบออะไรกันถึงได้ต้องทำกันถึงได้ขนาดนี้นี่ถ้าเขาไม่บังเอิญไปตามหาเชนป่านนี้เขาคงกลายเป็นตัวตลกในสายตาของพวกนั้นไมค์กี้เดินเข้าห้องเรียนแทบจะเป็นคนสุดท้ายแต่โชคดีที่วันนี้อาจารย์ยังไม่เข้ามาสอนเมื่อเขาเข้าไปก็เห็นแมกซ์นั่งข้างเชนในที่ที่เขาควรนั่งและที่นั่งของตี๋กลับว่างเปล่า

                “ มานั่งกับเราได้ไหม เรามีเรื่องจะคุยด้วย? ”  ตี๋พูดแล้วยิ้มกว้างไมค์กี้ลังเลนิดๆ แต่ที่นั่งในห้องตอนนี้มีแค่ตรงนี้เท่านั้นไมค์กี้จึงต้องเข้าไปนั่งแทนที่แมกซ์อย่างจำยอม

                “ เมื่อกี้เราขอโทษนะ เรากะว่าแกล้งนายเล่นๆ ให้ตกใจน่ะถ้าแกล้งเสร็จแล้วพวกเราจะซื้ออาหารให้นายคืน ” ตี๋พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ แล้วบีบไปที่ไหล่ของคนโกรธเบาๆ เชิงง้อตามประสา

                ไมค์กี้ได้ฟังก็ใจอ่อนอันที่จริงเขาไม่ได้เป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นอยู่แล้วอีกอย่างเวลาก็ทำให้ความโกรธของไมค์กี้เมื่อครู่สงบลงไปมาก

                “ อื้ม ”  ไมค์กี้ยกโทษให้แล้วยิ้มให้อีกฝ่าย

                “ อ่ะนี่...หมากฝรั่งมาขอโทษ ”  ตี๋พูดพร้อมกับยื่นหมากฝรั่งให้อันหนึ่ง “ ถ้าไม่กินแปลว่าไม่ยกโทษให้นะ ?”

                “ ขอบใจนะ ” ไมค์กี้ยิ้มกว้างอีกครั้งก่อนที่จะหยิบหมากฝรั่งของไมค์กี้ก่อนที่จะเเกะมันเคี้ยวเข้าปาก

                ทันใดนั้นตี๋ก็เอากระดาษแผ่นเล็กๆแผ่นหนึ่งใส่ในกระเป๋าเสื้อของไมค์กี้ ก่อนที่จะพูดกับไมค์กี้“ นี่กระดาษเอาไว้คายหมากฝรั่งนะ...เก็บไว้นะมันสำคัญ!!! ”

                ทุกคนไม่ได้เรียนในคาบเมื่อมีอาจารย์ท่านหนึ่งเดินมาบอกว่าวันนี้อาจารย์ติดธุระจึงไม่ได้มาสอน ทุกคนจึงแยกย้ายออกจากห้องมีเพียงไมค์กี้เท่านั้นที่ยังคงนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ในห้องและบอกให้ทุกคนกลับกันก่อนได้เลย

                ไมค์กี้นั่งอ่านหนังสืออย่างเพลินๆแต่แล้วแมกซ์ก็เดินเข้ามา

                “ รีบคายหมากฝรั่งซะถ้าไม่อยากอ้วกแตก! ” แม็กซ์พูดก่อนที่คนที่เขาคุยด้วยจะหันหน้ามามอง

                “ อ่าว...ทำไมละแมกซ์? ”

                ไมค์กี้พูดก่อนที่จะหยิบกระดาษออกมาจากกระเป๋าแต่แล้วก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นข้อความบางอย่างในกระดาษแผ่นนั้น ‘ เคี้ยวซะ ของอร่อยจากตีนกู ’

                ไมค์กี้เห็นแบบนั้นแทบจะพุ่งตัวไปคายที่ถังขยะทันทีก่อนที่จะขยำกระดาษแล้วขว้างใส่หน้าแมกซ์แล้วหันหน้ามาตะคอกใส่คนตรงหน้า “ ถึงกับต้องมาดูกับตาเลยหรอว่าแผนสำเร็จไหม!? ”

                “ ฟังก่อนได้ไหม ก็มาเตือนแล้วนี่ไง ”

                “ อะไร?ทำไม? ยังไง? จะมาหัวเราะหรอ?... เอาซิเอาเลย ”  ไมค์กี้ตะคอกกลับอีกครั้ง

                “ ไอบาสมันคิดจะแกล้งนาย ที่นายหลอกให้มันกินลูกชิ้นในชามนั้นแต่มันยังไม่ได้เหยียบหรอก เพราะฉันบอกให้มันแค่เขียนโน้ตแกล้งก็พอแล้วถึงให้ไอตี๋เอาให้นายไง ”  แมกซ์อธิบาย

                “ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ..ถามจริงฉันไปทำให้พวกนายวะ? แล้วอีกอย่างนายมาบอกฉันทำไมในเมื่อนายก็เป็นพวกเดียวกัน ”

                “ ก็มาขอโทษไง...ฉันไม่คิดว่านายจะโกรธขนาดนี้? ”

                “ ไม่ต้อง!...กองไว้ตรงนั้นแหละ นายควรจะคิดก่อนทำนะวันหลังจะได้มีความคิดมากกว่านี้?! ” ไมค์กี้พูดก่อนที่จะเก็บหนังสือใส่กระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องและก็ต้องหยุดชะงักทันทีเมื่อแมกซ์กล่าว

                “ คนอุตส่าห์มาบอก แล้วยังไม่ยกโทษให้อีก...ตุ๊ดเปล่าวะ? ”

                “ พ่อง!? ”  ไมค์กี้หันมาสาดคำหยาบแล้วเดินออกจากห้องทันที

                หลายอาทิตย์ต่อมาไมค์กี้นั่งแค่กับเชนเพราะดูเหมือนเชนจะจริงใจที่สุดในกลุ่มเพราะเชนก็ถูกบังคับให้ทำแต่เขาจะย้ายไปอยู่กลุ่มอื่นก็ไม่ได้เพราะหากเขาออกจากกลุ่มเชนก็มาขอร้องให้เขากลับไปเพราะมันจะได้คบคู่พอดีไมค์กี้จึงต้องยอมมาอยู่โดยถือคติว่าอย่างคนต่างอยู่เป็นพอ               

                “ นักเรียนรู้ไหมว่ามนุษย์เรานั้นต้องมีครอบครัวที่อบอุ่นเป็นรากฐานของสังคมที่ดีก็มาจากครอบครัวนี่แหละ ลูกๆ ก็มักจะเอาพ่อและแม่เป็นตัวอย่าง ”อาจารย์อิงอรอธิบาย แล้วจึงละจากกระดานทำที่กำลังเขียนความรู้หันมามองนักเรียนตี๋ที่นั่งอยู่ก็ยกมือขึ้นมา

                 “ มีไรหรอนายตี๋? ”

                “ พอดีว่าคนแถวนี้เขาคงไม่อยากมีภรรยา แต่อยากมีสามีแต่ตัวเองก็เป็นผู้ชาย จะมีลูกได้ไหมครับ? ” ตี๋ถามกลั้วหัวเราะพร้อมกับหันหลังไปทางไมค์กี้ที่กำลังนั่งจดสิ่งที่เขียนบนกระดานดำ

                เมื่อรู้ตัวว่าตกเป็นเป้าหมายจึงเงยหน้าขึ้นมามองเจนเองก็ตบที่ไหล่ตี๋เพื่อจะก่อนจะว่าอะไรบางอย่างต่างจากบาสและเอ็มที่หัวเราะร่า

                “ ครูว่าบางทีพวกเพศที่สามเขาอาจจะไม่ได้ต้องการลูกหรอกนะเขาแค่ต้องการความรักหรือคนที่จะอยู่ด้วยกันยามแก่เฒ่า อ่อ...คนพวกนี้รักจริงหวังแต่งกว่าพวกคู่ชายหญิงหลายๆคู่อีกนะ ” อาจารย์อิงอรตอบตามตรง

                “ ครูครับแล้วสุภาพบุรุษปากหมาบางคนจะมีสุภาพสตรีที่ไหนต้องการไปเป็นสามีไหมครับแล้วถ้าเขามีลูก ลูกเขาจะพาเขาไปทิ้งไว้ที่วัดแบบคนทิ้งหมาแมวไหมครับ? ”

                ไมค์กี้ยกมือถามอาจารย์ก่อนจะหันไปยิ้มกว้างทางตี๋ซึ่งเจ้าตัวแทบจะหุบยิ้มทันทีตามด้วยเสียงหัวเราะจากคนทั้งห้อง  ทั้งอาจารย์และกลุ่มของเขาเองอาจารย์อิงอรหัวเราะนิดๆเพราะคิดว่าเป็นการหยอกล้อของเด็กเธอกำลังจะตอบคำถามแต่เสียงออดดังขึ้นก่อนทำให้ครูเลิกชั้นแล้วปล่อยนักเรียนกลับบ้าน

                “ เมื่อกี้นายพูดหมายความว่าไงวะ? ”  ตี๋เดินไปกระชากคอเสื้อไมค์กี้ด้วยความสูงของตี๋ทำให้ร่างเล็กของไมค์กี้แทบจะลอยขึ้นทันที

                “ นายจงใจจะด่าเพื่อนเราใช่ไหม? ”  บาสเสริม

                “ พวกนายทำไร?... นี่ปล่อยไมค์เดี๋ยวนี้นะ ”  เจนพูดก่อนจะเดินไปดึงมือตี๋ออกจากคอเสื้อไมค์กี้ แล้วหันหน้าไปมองตี๋  “ เป็นเพื่อนกันแท้ๆ ”

                “ ใช่ อีกอย่างนายเริ่มก่อนนะตี๋ พอถูกไมค์กี้ว่าบ้างจะเดือดร้อนอะไร ” มิร่าเสริมเจน

                “ ไปเหอะไมค์กี้ ตี๋มันก็แบบนี้แหละหมาบ้า ” เจนพูดก่อนที่จะสะบัดหน้าเดินออกจากห้องไป

                ไมค์กี้เดินจัดคอเสื้อของตนเองก่อนที่จะหยิบกระเป๋าของตนเองแล้วเดินตามสองสาวออกไป เชนเดินตามไมค์กี้ไปติดๆแมกซ์ได้แต่มองหน้าตี๋เเล้วส่ายหัวเบาๆที่ตี๋เองไม่ยอมเลิกรา ทั้งๆที่ก็รู้ฤทธิ์ของเด็กใหม่คนนี้แล้ว

                “ นายจะปล่อยมันไปแบบผู้มีชัยเนี่ยนะ...ทำไรสักอย่างดิวะ ” เอ็มพูดยั่วโมโหตี๋ ซึ่งมันก็ได้ผล ตี๋ยิ้มนิดๆ ก่อนจะพูดว่า

                “ โธ่เอ้ย!...นึกว่าจะแน่ที่แท้ก็ตุ๊ดเดินตามผู้หญิงต้อยๆ? ” ไมค์กี้ชะงัก ความอดทนของเขาขาดพึ่งเขาหันหลังก่อนที่ร่างเล็กจะวิ่งมาพุ่งหมัดเข้าที่ปากของร่างเจ๊กสูงอย่างตี๋

                “ ตุ๊ดแม่มึงสิ! ” ไมค์กี้คำรามก่อนที่จะรัวหมัดเข้าไปที่หน้าของตี๋

                เอ็มเห็นแบบนั้นรีบชุดร่างเล็กของไมค์กี้ขึ้นมาก่อนผลักลงไปกองที่พื้นตี๋ได้ทีเข้าไปค่อมไมค์กี้แล้วชกเข้าที่หน้าโดยมีบาสกำลังจะเข้าไปรุมไมค์กี้ส่วนเชนนั้นได้แต่ยืนนิ่งเพราะทำอะไรไม่ถูก

                เเม็กซ์เห็นเช่นนั้นจึงเข้าไปคว้าตี๋ออกมาพร้อมกับต่อยตี๋อีกหนึ่งหมัดทำเอาบาส และ เอ็ม ที่กำลังรุมไมค์กี้หยุดลงด้วยความตกใจ

                “ มึงทำแบบนี้มึงเข้าข้างมันใช่ไหม? ”  ตี๋เดือดดาลจะวิ่งไปชกแม็กซ์แม็กซ์เองก็พร้อมที่จะเข้าจู่โจม แต่เสียงหนึ่งทำให้ทุกอย่างสงบลง  เมื่อเสียงดุของอาจารย์อิงอร ดังขึ้นมาจากทางประตู

                “ หยุด! ”