This Love หนุ่มน้อยป่วนหัวใจรุ่นพี่สุดหล่อ

                                                                                บทนำ

~กริ้งงงงงง~

~กริ้งงงงงง~

เสียงนาฬิกาปลุกปลุกผมให้ตื่นจากการหลับพักผ่อน ผมเอื้อมมือไปปิดเสียงนาฬิกาแล้วเด้งตัวลุกขึ้นเดินไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำก่อนไปโรงเรียน

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกสำหรับที่เรียนใหม่ ผมเดินอย่างงกล้าๆกลัวๆไปยังห้องที่ผมได้อยู่ คือห้อง ม.4/5 พอผมเข้าไปทุกคนต่างก็หันมามองผม บางคนก็ยิ้มให้บางคนก็ดูหยิ่งๆ

"อ้าว มาแล้วเหรอไวโอแลต"อาจารย์ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาเอ่ยทักผม

"สวัสดีครับอาจารย์"ผมพูดพร้อมยกมือขึ้นไหว้อย่างมีมารยาท อาจารย์ผิวขาวมากแต่งกายในชุดไทยประยุกต์ผูกผมเรียบร้อย ใบหน้าหวานๆแต่งเติมเครื่องสำอางบางๆพอให้หน้าไม่ดูซีด

"แนะนะตัวกับเพื่อนๆซิ"อาจารย์ออกคำสั่ง

"สวัสดีครับผมชื่อ ไวโอแลต ชื่อเล่นชื่อ โอซีล หรือเรียกว่าซีลเฉยๆก็ได้ครับ"ผมพูดแล้วยิ้มให้เพื่อนๆ

~เป็นตุ๊ดป่าวว่ะแก หน้าตาจิ้มลิ้มจัง ตัวก็ไม่สูงเท่าไหร่ ชั้นว่าน่าจะสูงประมาณ170ได้มั้งชื่อก็คล้ายผู้หญิงอีกอ่ะแก~เสียงใครบางคนพูดซุบซิบแต่ผมได้ยินชัดเลย แล้วทำไมพวกคุณต้องคิดว่ากูเป็นตุ๊ดด้วยเนี่ยย

"ไวโอแลต เธอไปนั่งตรงที่ว่างนั่นเลยจ้ะ"อาจารย์พูดยิ้มๆอย่างเป็นมิตร ผมจึงเดินไปนั่งตรงที่ว่างทันที ที่ข้างๆนั้นมีผู้ชายรูปร่างอ้วนกลมนั่งอยู่

"เราชื่อฆีตะนะ ยินดีที่ได้รู้จัก"ผู้ชายคนนั้นเอ่ยทักผม

"อืม เช่นกัน"ผมตอบยิ้มๆ มีเพื่อนแล้วๆ

"แล้วข้างหน้าสองคนนั้นเพื่อนสนิทเรา ชื่อเฟรนกับออกัส"ฆีตะพูดแนะนำเพื่อน แล้วสองคนนั้นก็หันมายิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบแล้วก้มหยิบสมุดกับหนังสือขึ้นมาวางบนโต๊ะ แล้วหันไปฟังอาจารย์

"โอซีล ไปกินข้าวกันเถอะ"ฆีตะพูดชวนผมหลังจากที่อาจารย์ของคาบที่สามเดินออกจากห้องไป

"อืมแปปนึงนะเก็บของก่อน"ผมพูดแล้วก็หยิบหนังสือกับสมุดเก็บเข้ากระเป๋าแล้วลุกขึ้นเอากระเป่าขึ้นมาสะพายไว้

"เอ่อนั่นเพื่อนอีกคนหนึ่งชื่อโรม"ออกัสบอกพร้อมกับชี้ไปทางชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่ง

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ"ผมพูดแล้วยิ้มให้โรม

หลังจากทำความรู้จักกันเสร็จแล้วพวกผมก็เดินไปยังโรงอาหาร

"โรงอาหารใหญ่ดีเหมือนกันนะ"ผมพูดแล้วมองไปรอบๆที่มีแต่นักเรียนพลุกพล่าน

"อ่าไปนั่งโต๊ะนั้นกันดีกว่านะ"ออกัสพูดก่อนชี้นิ้วไปยังโต๊ะตัวหนึ่งพร้อมทั้งเดินนำหน้าพวกผมไป

"ไปซื้อข้าวกันเถอะ"เฟรนพูดขึ้นหลังจากที่พวกเราวางกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว

"แกงอร่อยไหมซีล"ฆีตะถามผมที่ตอนนี้กำลังตักข้าวเข้าปาก

"ก็อร่อยดีนะ"ผมตอบแล้วก้มหน้าก้มตากินต่อ

"ไปซื้อไอติมก่อนนะ"ผมพูดขึ้นแล้วก็ลุกจากที่

"ให้ไปเป็นเพื่อนไหม"โรมถามผม

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันไปเอง"ผมตอบปฏิเสธแล้วเดินไปยังร้านขายไอติม

"เอาช็อคโกแล็ตครับ"ผมสั่งแม่ค้าแล้วชี้นิ้วไปทางไอติมรสช็อคโกแล็ต

"กี่บาทครับ"ผมถามแม่ค้าก่อนจะรับไอติมมา

"ห้าบาทจ้ะ"แม่ค้าตอบยิ้มๆ แล้วผมก็เลยส่งเหรียญห้าไปให้แล้วผมก็มุ่งหน้าไปยังโต๊ะ

"เฮ้ยยยยย"ผมร้องลั่นเมื่อจู่ๆก็ดันไปสะดุดเท้าใครบ้างคนแล้วผมก็เซไปข้างหน้า

~แผ่ะ~เสียงไอติมช็อคโกแล็ตของผมชนเข้ากับแผงอกผู้ชายคนหนึ่ง ซวยแล้วไงโอซีลเอ้ยยยย ผมเงยหน้ามองผู้ชายตรงหน้าที่ตอนนี้มองผมด้วยแววตาคู่สวยที่เหมือนกำลังจะฆ่า

"ขอโทษครับผมไม่ได้ตั้งใจ"ผมพูดขอโทษพี่เขา

"ขอโทษแล้วเสื้อพี่หายเลอะไหมน้อง"พี่เขาพูดแล้วกำหมัดแน่น

"คิวอย่าว่าน้องเขาเลยน้องเขาไม่ได้ตั้งใจ"ผู้ชายผมสีบลอนทองที่ยืนอยู่ข้างๆพูดเพื่อให้พี่เขาใจเย็นลง

"แล้วเสื้อฉันล่ะเดี๋ยวตอนเย็นจะไปกับวาด้วย"พี่เขาบ่น สงสัยตอนเย็นจะไปเที่ยวกับแฟนแน่เลย

"ผมขอโทษจริงๆครับ"ผมพูดแล้วเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดให้พี่เขา

"ไม่ต้อง"พี่เขาปัดมือผมแล้วเดินไปทางอื่น โห่คนไรว่ะ นิสัยไม่ดีเหมือนหน้าตาเลย โอ้ยแย่จังเลยแฮะมาวันแรกก็มีเรื่องกับรุ่นพี่ ซะแล้ววววว