ไข่มุกท้าทราย

ตึก ตึก ตึก

เสียงชายหนุ่มนามว่าหินกระแทกเท้าไปบนพื้นคอนกรีตอย่างไม่ค่อยพอใจ  ด้านหลังมีหญิงสาวผมยาวสลวยหน้าตากังวลใจเดินตามต้อยๆดังลูกเป็ด  

"เอ้า! ถึงแล้วร้านอาหาร เธอบอกว่าเธอไม่กินเนื้อสัตว์ใช่มั้ย กินสลัดไปก็แล้วกัน!" หินพูดแบบไม่สบตากับคนตรงหน้าอย่างหงุดหงิด

"ถะ...ถ้าเธอโกรธฉะ...ฉัน ทำไมเธอถึงหาที่กินอะ...อาหารให้ฉันกินล่ะ" ไข่มุกโต้แย้งเสียงตะกุกตะกัก เพราะเธอทนแรงกดดันมหาศาลที่แผ่ออกมารอบตัวอีกฝ่ายไม่ไหว

"ตกลงจะเอายังไง" หินเริ่มรำคาญใจเล็กน้อย  ถึงอีกฝ่ายจะเป็นผู้หญิงแต่เธอก็ร้ายไม่เบา ทำเอาเขาหงุดหงิดเลยทีเดียว  เขารู้ตัวว่าศึกครั้งนี้เขาจะใจอ่อนไม่ได้  

"ตอบสิ ยืนอ้ำอึ้งอยู่ทำไม" หินหน้ามุ่ยเมื่อเห็นไข่มุกก้มหน้าก้มตาใส่

"กะ...กินจ้ะ" ไข่มุกทำสีหน้าหวาดกลัวสุดขีดเพื่อเรียกความสงสารจนหินใจอ่อนยวบ

ถึงเขาจะอุตส่าห์ตั้งปณิธานหลอกตัวเองแบบนั้นไปแล้วก็ตาม แต่แค่เพียงน้ำใสๆที่อยู่ตรงขอบดวงตาคู่สวยของหญิงสาวก็ทำให้เขาใช้ไม้ตายอะไรไม่ได้เลยสักนิด  "เฮ้อ สุดท้ายฉันก็แพ้เธอสินะไข่มุก" หินพึมพำก่อนจะหันมายิ้มน้อยๆให้บ่งบอกว่าตอนนี้เขาไม่โกรธหรือหงุดหงิดเธอแล้ว ไข่มุกเห็นก็ยิ้มร่า ก่อนจะยกมือขึ้นปาดน้ำตาของตัวเอง

เมื่อกินข้าวเสร็จหินก็พาเธอกลับคอนโด

"ไม่ไปทำงานเหรอ" ไข่มุกถามอย่างสงสัย

"กำลังจะไปน่ะ  ไม่ไปด้วยกันเหรอ" หินพูดพลางหยิบเสื้อโค้ตหนังสีน้ำตาลอ่อนๆมาสวมใส่ทับเสื้อยืดพลาง ก่อนจะรอคำตอบจากปากของหญิงสาวคู่สนทนา

"ไปได้จริงเหรอ  ถ้าได้ก็อยากไปนะ" ไข่มุกทำท่าทางตื่นเต้นสนใจสุดๆ  "อื้ม" หินพยักหน้ารับก่อนจะสะพายกระเป๋าคู่ใจแล้วเปิดประตูห้องคอนโด

หินขยิบตาให้ไข่มุก และ ไข่มุกก็หยิบกุญแจห้องมาล็อกห้องให้เรียบร้อยก่อนจะพากันลงบันได

เมื่อถึงที่ทำงานของหิน

"วันนี้มีงานวันเด็ก  ทางบริษัทเลยจะขอประชุมความเรียบร้อยในงานนะครับ" ชายวัยกลางคนกล่าว ท่วงท่าของเขาสง่างามและสงบเสงี่ยม เขาสวมสูทสีดำและเนกไทสีแดงเข้าชุด  เขาคือประธานบริษัทนั่นเอง

ทั้งหิน และ ไข่มุกที่เข้ามาในนามของคู่ค้าของหินต่างนั่งตั้งใจฟังและรอออกความคิดเห็น  เช่นเดียวกับพนักงานบริษัทคนอื่น

ชายวัยกลางคนผู้เป็นประธานของที่นี่หันไปพยักหน้าให้ ชายหนุ่มรับใช้ก่อนที่ชายหนุ่มคนนั้นจะฉายจอภาพขนาดใหญ่ขึ้นที่เพดานห้องกว้าง

เหตุการณ์ต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร โปรดติดตามไข่มุกท้าทรายบทที่6ค่ะ