[ จตุรบุรุษ ] SELFISH...แค่ผู้ชายที่เห็นแก่ตัว

[Intro]

            "ไหน...แกลองตอบให้ฉันมั่นใจสิ้ ว่านี่มันไม่ใช่ของของแก!" ในขณะที่ชายร่างสูงใหญ่เอ่ยปากถามเขาผู้เป็นลูกชายคนเดียวของเขาพร้อมกับโยนซองบางอย่างลงมาที่โต๊ะน้ำชาในห้องรับแขก

            "...." แต่เขายังคงเงียบ

            "หึ... " เห็นแบบนั้นผู้เป็นพ่อจึงส่งเสียงเบาๆออกมาจากลำคอ "ในเมื่อแกไม่พูด ก็แสดงว่าของพวกนี้เป็นของแกสินะ... "

            "คุณคะ... " ผู้เป็นแม่เห็นท่าว่าไม่ดีจึงเอ่ยขัดขึ้นแต่ยังไม่ทันจะได้อ้าปากสามีของเธอก็ตวาดลั่นออกมา

            "ออกไปซะ!!! ออกไปจากบ้านฉัน! ฉันจะคอยดู...ว่าคนอย่างแกมันจะไปได้สักกี่น้ำเมื่อไม่มีเงินของฉัน! ต่อไปนี้...แกมันไม่ใช่ลูกฉัน!"

            ว่าเสร็จ พ่อของเขาก็เดินออกไปจากห้องรับแขกทันทีทิ้งให้ลูกชายที่เขาพึ่งประกาศตัดความเป็นพ่อลูกอยู่กันแม่และน้องสาวของเขา

            "เหมันต์...ทำไมลูกไม่บอกคุณพ่อไปล่ะว่ามันไม่ใช่ของลูก" ผู้เป็นแม่เดินเข้ามาจับแขนของลูกชายพร้อมพูดออกมาทั้งน้ำตา

            "ไม่ครับแม่...มันเป็นของผม" เขาตอบทั้งๆที่ในใจก็รู้ว่าใช้ไปเพราะความจำเป็น

            "เหมันต์... " หัวใจของผู้เป็นแม่แทบสลายเพราะแทนที่จะได้ยินลูกชายปฏิเสธแต่เขากลับยอมรับว่าใช้สารเสพติดนั่นจริงๆ

            "พี่เหมคะ...มันไม่จริงใช่มั้ย?...ฮึก!" เสียงสะอื้นของน้องสาวคนเดียวดังขึ้นก่อนที่เขาจะหันไปมองใบหน้าของเธอและดึงเธอเข้ามากอด น้องสาวคนเดียวที่เขารักที่สุด...

            "ต่อไปนี้ฮารุต้องดูแลตัวเองดีๆนะคะ...ดูแลแม่ด้วย ฮารุต้องเข้มแข็งนะคะคนเก่งของพี่"

            เหมันต์มองใบหน้าของน้องสาวของเขาก่อนจะลุกเดินออกไปจากห้องรับแขก เก็บของใช้ที่จำเป็นแล้วออกจากคฤหาสน์หลังงามไปโดยไม่หันมามองมันอีกและจุดหมายของเขาคือสถานที่ที่จะทำให้เขาพิสูจน์ให้พ่อของเขาเห็นว่าเขาอยู่ได้...โดยไม่ต้องใช้เงินพ่อ