Resident Evil:Dawn Of Justice
เขียนโดย 
Darkbull
วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 21.15 น.
แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน พ.ศ. 2558 23.01 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) เหนื่อยก็ตาย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ทุกคนรีบหนีไปจากที่นี่ เร็ว!!"
ฉันและทุกๆคนได้ยินที่คริสบอกมาทางวิทยุเลยบอกทุกคนหนี ต้องรีบออกจากตึกนี้ให้เร็วที่สุด ก่อนจะเกิดเรื่องร้ายแรง
พอออกมาได้ ก็มีจรวดมิสไซล์ที่ถูกปล่อยมาจากไหนไม่รู้พุ่งมาตรงมาที่ตึก
"เวรล่ะซิ ทุกคนวิ่ง วิ่งไปให้ไกลที่สุด!!"
"ตูมมมมมม!!! ครื่นนนนๆๆๆ!!"
มิสไซล์เข้าปะทะกับตึกอย่างจังแค่พริบตาตึกก็ถล่มลงมาทั้งตึก พวกเราหนีออกมาได้อย่างหวุดหวิด เราคงจะตายอยู่ไหนนั้นไปแล้วไม่มีคริส
"ทุกคน"
หันมาก็เจอคริสกับคนอื่นๆวิ่งมาพอดี
"คริสมันถูกปล่อยจากไหนมา? มิสไซล์น่ะ"
"ฉันไม่รู้แต่ฉันเห็นมันพุ่งไปตำแหน่งนายน่ะ"
"อ่า...."
"โอ้ ฉันว่าฉันรู้แล้วล่ะมันมาจากไหน นั่น!!"
คริสชี้ไปที่เครื่องบินรบF16ลำหนึ่งสีดำล้วนไม่มีโลโก้อะไรคงไม่ใช่ของกองทัพชัวแถมมาลำเดียวด้วย แต่มันกำลังมุ่งมาทางเรา ทางเลือกมีแค่จะหนีหรือสู้เพราะมีพวกผีดิบมาร่วมแจมเหมือนกัน
"ทุกคนถอยคอยคุ้มกันกันด้วย"
เครื่องบินกระหน่ำยิงปืนกลใส่พวกเรา แต่เคราะห์ยังดีที่เด้งดีดไปทางพวกผีดิบ
"ทุกคนเข้าตึกนั้นเร็ว!!"
"ขึ้นชั้น2!! นาย2คน เอาของมากั้นประตูชั้นนี้ป้องกันผีดิบก่อนแล้วตามพวกเรามา"
เราเข้ามาในตึกแล้วแต่ทั้งแผงมันเป็นกระจกหมด เครื่องบินยังกระหน่ำเข้ามาไม่หยุด เราหลบหลังเสา
"คริส เราถูกสกัดกั้นทางหนีเอาไง?!"
"ไม่มีทางเลือกแล้ว! สู้!!!"
"ขอมาจัดไป"
จากนั้นทุกคนก็ยิงตอบโต้เครื่องบิน ยิงกันอยู่นาน แต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย จนคริสคิดแผนขึ้นได้
"ทุกคนคุ้มกันฉันที!!"
"นายจะทำอะไร?!"
คริสรีบวิ่งฝ่ากระสุนไป แต่ไม่โดนเขาสักลูก แล้วไปหลบหลังเสาต้นที่ใกล้เครื่องที่สุด เครื่องบินก็ยังคงกระหน่ำยิงมาทางต่ำแหน่งพวกเราอยู่ เหมือนว่าดูจะไม่สนใจคริสจนเขาเห็นช่องว่าง แล้วคริสก็กระโจนไปบนตัวเครื่องบินและรีบเปิดฝาครอบนักบิน
"ไปตายซะ ไอ้ชาติหมาเอ้ย!!"
คริสรีบยัดระเบิดลงไป แล้วกระโดดกลับเข้าตึก และยิงมิสไซล์ที่ปีกขวาระเบิดให้เสียการทรงตัว จากนั้นก็ระเบิด ต่อด้วยRPGจากไหนไม่รู้อีกลูกอัดเข้าซ้ำ เเบบนี้คงศพเละแน่(ยังจะรอดอีกเรอะ?55) ซากเครื่องบินไถลตามพื้นไปกวาดถล่มฝูงผีดิบที่อัดกันแน่นเต็มถนน แถมไม่มีใครตายด้วย ก็ถือว่าเกินคุ้ม55
ทหารทุกคนกรูกันเข้ามาหาคริส
"โอ้ ระห่ำมากหัวหน้า ขออีกรอบซิ แฮะฮ่าๆ"
"เจ๋งมากคริส ภาพโคตรติดตา"
"หึ มันแน่อยู่แล้วลีออน เอ๊ะว่าแต่ใครยิง RPG มาเนี่ย?"
ทุกคนเดินออกไปที่ริมหน้าต่างแล้วมองหาคนยิงมา แล้วก็เห็นคนๆนึงยืนอยู่ตรงระเบียง
"แบรรี่!!"
คริสตะโกนเรียกแต่เขาก็ตะโกนกลับมาแต่ไม่ได้ยิน
"ไม่ได้ยินคุยกันข้างล่าง! เอ่อทุกคนลงทางหน้าต่างหยิบสายไฟมาเเล้วผูกกับเสา"
คริสออกคำสั่งจากนั้นฉันกับทหารคนนึงช่วยกันยกขดสายไฟมาหย่อนลงหน้าต่างแล้วลากตรงปลายเส้นมาผูกกับเสา ทุกคนลงกันไปก่อน ฉันกับคริสลง2คนท้าย ถึงข้างล่างกันหมดแบรรี่ออกมาจากอีกตึกนึงมาถึงพวกเราพอดี
"แบรรี่ คนของนายไปไหนหมด?"
"ตาย"
"หมดเลยหรอ?"
"อืม"
"เสียใจด้วย"
"ขอบใจ ช่างเถอะ เหลือผู้รอดชีวิตคนอื่นๆตายหมดแล้ว เหลือแค่ที่มากับฉันอีกไม่กี่คนพวกเขาอยู่ข้างใน ฉันไปเรียกพวกเขาก่อน"
เมื่อแบรรี่เดินออกไป ฮันนิแกนก็ติดต่อเข้ามา
"ลีออนๆ นี่มันหนึ่งชั่วโมงแล้ว สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?"
"ใกล้จะลุล่วงเหลืออพยพคนแค่ไม่กี่คน"
"อ่าฮะ ฉันมีข่าวดีกับข่าวร้ายนะ"
"ผมขอยาขมก่อน"
แต่ทันใดนั้นทหารคนนึงได้ชี้ไปที่มิสไซล์อีกหลายลูกที่ไกลออกไปกำลังมุ่งมาทางนี้
"ข่าวร้ายคือเมืองนี้กำลังจะถูกทำลายด้วยขีปนาวุธอีกแค่10นาที"
"ผมเห็นเเล้ว ขอขนมมั่ง"
"มีผู้รอดชีวิตประมาณพันกว่าคน"
"โอ้ ขอบคุณพระเจ้า เอาล่ะฮันนิแกนผมจะหนีแล้ว"
จากนั้นตัดสายทิ้ง แล้วแบรรี่ก็ออกมาพร้อมกันคนกลุ่มนึงซึ่งเป็นผู้รอดชีวิต ประมาณ5คน แต่มีคนนึงแค่นั้นแหล่ะเห็นแล้วอยากจะบ้า
"นายเป็นตำรวจหรอ?"
"ผมเเค่เริ่มงานวันแรกเอง"
เฮ้อ เจ้าทึ่มเอ้ย มิน่าเห็นหน้าครั้งแรกเเล้วก็เหม็นขี้หน้าขึ้นมาเลย มันเหมือนฉันชัดๆ เคยเป็นตำรวจแค่วันแรกและวันเดียวเหมือนกัน ต่างกับมันแค่มันใส่แว่นฉันไม่ใส่
"เอาล่ะ เราต้องรีบหนีแล้วล่ะต้องหารถเเล้ว..."
"คริส เราจะเรียก ฮ. ไม่ต้องไปท่าเรือแล้ว"
แบรรี่บอกคริสแล้วก็มีวิทยุติดต่อมาหาเจ้าหน้าที่ BSAA ทุกคน
"เฮ้ พวกนายฉันส่งเรือไปรับพวกนายแล้วขอให้ไปรอที่ท่าเรือโดยด่วน"
"รับทราบ"
ทุกคนวิ่งไปที่รถ แยกรถกัน2คัน คันแรกนั้นเฮเลนน่าต่อสายตรง แต่คันที่สองมีกุญแจคาอยู่ รีบเบิ่งรถไปที่ท่าเรือแต่กลับมาเจอ ผีดิบฝูงใหญ่ที่กำลังฉีกกินเลือดกินเนื้อกันอยู่เต็มถนน
จึงหยุดรถและดับไฟดับเครื่องยนต์ แต่ฟิมล์กรองแสงมืดพวกผีดิบจึงมองไม่เห็นข้างในบวกกับเป็นเวลากลางคืน
"คริส นายได้ยินฉันไหม?"
ฉันวิทยุไปหาคริสที่ขับรถอีกคัน
"ว่ามา"
"ฉันมีแผน"
"แผนคือ?"
"ฉันจะให้คนบนรถฉันไปบนรถนาย"
"ได้แต่ขอเงียบๆ"
ฉันหันมาส่งสัญญานให้เงียบแล้สบอกคนนั่งเบอะข้างนั่งหลังฉันที่เป็นพลเรือนหมดว่าให้ไปที่รถอีกคัน
"ชู่ว ชู่วๆๆๆ พวกคนผมต้องการให้พวกคุณไปที่รถอีกคันเงียบๆ ที่ต้องทำแค่ก้มตัวลงต่ำๆ แล้วเดินไปคันหลังเรื่อยๆคุณทำได้นะ คุณไปด้วยเฮเลนน่าผมมีแผน"
ทุกคนค่อยย่องเบาก้มตัวลงต่ำๆไปที่รถอีกคัน แต่กลายเป็นว่าเด็กๆกลัวจึงรีบวิ่งแล้วล้ม จึงดึงดูดความสนใจพวกผีดิบ พวกมันแยกเขี้ยววิ่งกรูกันเข้ามาพร้อมกัน ฉันเห็นอย่างงั้น เลยรีบวิทยุบอกคริส
"คริสพวกเขาถึงรถนายหมดยัง!?"
"หมดแล้วๆเราต้องหนีแล้ว!"
ฉันรีบสตาร์ทรถเปิดไฟสูงแล้วบีบแตเรียกความสนใจมาทางฉัน
"คริส ฉันต้องการให้นายอ้อมไปอีกทางนึง ปิดไฟด้วย"
และแล้วแบรรี่ก็ขึ้นรถมาข้างเบาะคนขับ
"คันโน้นอัดกันแน่นผมอึดอัด และ(โชว์แม็กนั่ม)ผมมีนี่"
คริสเบิ่งรถอ้อมไปอีกทางด้วยความที่ว่าไฟถูกตัดทั้งเมืองไฟทางเลยไม่ส่องและรถไม่ได้เปิดไฟทำให้พวกผีดิบได้ยินแต่เสียงแต่ไม่รู้ทิศทาง ฉันจึงโฉยโอกาส ล่อพวกมันให้ตามมา กลับรถแล้วเปิดไฟหลังกระพริบไปมาเเล้วบีบแตรถี่ๆ
"ตามมาซิไอ้พวกเวร"
พวกมันวิ่งตามกันมาอย่างไม่รู้จักเหน็ดไม่รู้จักเหนื่อย แล้ววิทยุจากคริสก็เข้ามา
"เฮ้ พวกนายอยู่ไหน? ฉันถึงแล้ว"
"กำลังซิ่งอยู่ ความช่วยเหลือมายัง"
"ยังเอาล่ะฉันกำลังมุ่งหน้าไปหานาย พวกผีดิบมันตามหลังฉันอยู่คงไม่มาล้อมหน้าแล้ว"
บรื้นๆๆๆ บรื้นนนนน!! ฉันเร่งความเร็วห่างจากพวกผีดิบไกลมาก แล้วถึงท่าเรือ
"ลีออน แบรรี่ ขึ้นเรือเร็ว!!"
คริสตะโกนเร่ง แล้วกระโดดขึ้นเรือทันเวลาพอดี
ตอนหน้าครับ To Be Continue.
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
