[Markbam]Bad Baby เด็กเกเร

Bambam'part

[20:30]

"แม่...ผมมีเรื่องจะคุยด้วย"ผมเดินเข้าไปในห้องโถงที่ที่คุณแม่กำลังนั่งคุยกับคุณพ่ออ่า...พอดีเลยอยู่พร้อมกันด้วย

"มีอะไรหรอจ๊ะลูกแบมของแม่กลับซะดึกเชียวมานั่งกับแม่มา"แม่ยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยนเหมือนเช่นเคยพร้อมกับตบโซฟาให้ผมไปนั่งข้างๆ...รอยยิ้มนั่นช่าง...เสแสร้งซะจริงอ่า...ทำไมผมถึงกล้าว่าแม่แบบนี้หรอเพราะหล่อนไม่ใช่แม่ที่แท้จริงของผม...เพียงแค่เธอรวยเป็นคนกว้างขวางมีลูกน้องเยอะคุณพ่อเลยทิ้งแม่ของผมไปผมเกลียดผู้หญิงคนนี้ที่ทำให้แม่ของผมต้องตายอย่างโดดเดี่ยว คราวนั้นก็สั่งคนไปฆ่าแม่ผมแล้วคราวนี้จะทำอะไรกับผมอีกล่ะ

"มีผู้หญิงคนหนึ่งชื่อเฟยๆเค้ามาหาผม..."

"อุ๊ย..เจอน้องแล้วหรอลูกแล้วได้คุยอะไรกันบ้างมั้ยจ๊ะ"

"คู่หมั้น...เรื่องคู่หมั้นอะไรทำไมผมถึงไม่เห็นรู้เรื่อง"ผมจ้องไปที่แม่ของผมด้วยสายตาแข็งกร้าว

"ทำไมแกจ้องแม่แกด้วยสายตาแบบนั้นไอ้แบม"มันไม่ใช่แม่กู!แม่กูตายไปแล้ว!  ก็อยากจะพูดแบบนี้อยู่หรอก สุดท้ายผมก็ต้องก้มหน้าข่มอารมณ์สักพักเพราะผู้หญิงที่ตอนนี้มีฐานะเป็นแม่ผมกำลังกลัว...แบบเสแสร้ง เธอไม่กลัวผมหรอกถ้าเธอกลัวเธอคงคุมลูกน้องนับพันเธอไม่ได้หรอก

"ขอโทษครับ...แล้วตกลง"

"อ..เอ่อ แม่ขอโทษที่ไม่ได้บอกเรื่องนี้นะ แม่มีลูกชายคนหนึ่ง ตอนที่แบมยังเด็กๆแม่กับพ่อก็ตัดสินใจว่าถ้าแบมอายุครบ20ปีแม่ก็จะให้แบมกับลูกชายแม่หมั้นกัน"ไอ้หมั้นน่ะผมยังไงก็ได้...แต่ที่จะไม่ได้คือ...เมื่อกี้หล่อนบอกว่าลูกชาย?ลูกชายงั้นหรอ!?

"แม่...แต่ผมก็เป็นผู้ชายนะ ผู้ขายกับผู้ชายจะหมั้นกันได้ไงอีกอย่างผมกับลูกชายแม่ก็ยังไม่เคยเห็นหน้ากันเลย!?"

"ไอ้แบม!แกตะโกนใส่แม่แกแบบนั้นได้ไง!!"จู่ๆพ่อผมก็เดินมากระชากคอเสื้อผม

"ปล่อยมือจากคอเสื้อผมเดี่ยวนี้..."ผมพูดเสียงลอดไรฟัน แต่พ่อก็ยังไม่ยอมปล่อย

"คุณคะนั่นลูกคุณนะปล่อยเถอะ...แบมไว้ค่อยคุยกันตอนแบมใจเย็นๆก่อนนะอีกไม่นานลูกของแม่ก็จะกลับจากอเมริกาแล้วถ้าลูกแม่บอกไม่หมั้นลูกแบมก็จะไม่หมั้นแม่ก็จะไม่บังคับหรอก"สรุปคือ..ตอนนี้ต้องรอฟังลูกของหล่อนพูดปฏิเสธก็พอสินะเหอะ..สุดท้ายอะไรก็ต้องฟังแค่หล่อนกับลูกชายหล่อน..อยู่ใต้อำนาจกันหมด ผมกระชากคอเสื้อผมคืนแล้วเดินขึ้นห้องทันที

________________________MY WIFE____________________________

Writer'part

"คุณมาร์คครับผมจองตั๋วเครื่องบินไว้แล้วนะครับ"

"โอเค...บอกแม่บ้านให้เตรียมเสื้อผ้าของฉันให้พร้อมด้วยฉันจะกลับพรุ่งนี้อ้อ...อย่าให้ใครมากวนเวลานอนฉันล่ะพรุ่งนี้ฉันต้องเดินทาง"เพียงแค่เจ้านายผมสีแดงพูดจบลูกน้องของเค้าก็รู้งานทันทีว่าคราวนี้ต้องเจอศึกอะไรอีกแน่

.

.

.

.

"มาร์คคะ!รี่มาหาแล้วนะคะออกมาหารี่สิ!!กรี๊ดดอย่ามาขวางฉันสิยะฉันจะมาหาสามีฉัน!!"

"นี่หล่อนเป็นใครถึงมาออกคำสั่งฉันหะ!อีกอย่างมาร์คผัวฉันย่ะ!!"

"มาร์คคะมาร์ค!!ออกมาหาฟานี่หน่อยสิคะ!!"

"นี่พวกคุณช่วยเงียบๆหน่อยตอนนี้เจ้านายของผมต้องการพักผ่อน"

"ไปเรียกเจ้านายแกมาสิไม่รู้หรอว่าฉันเป็นอะไรกับเจ้านายแก!!"แล้วผู้หญิงคนหนึ่งก็ตรงเข้ามากระชากคอเสื้อลูกน้องของมาร์ค

"นี่...-฿#%฿@%:(&@"จู่ๆก็มีลูกน้องอีกคนออกจากห้องแล้วมากระซิบลูกน้องคนที่กำลังถูกกระชากคอ

"โอเค...นี่คุณผู้หญิงช่วยกลับไปดีๆเถอะครับอย่าให้ผมใช้กำลังเลย"

"แกเป็นใครถึงกล้ามา..!"

แกรก..

"ผมว่ากลับไปดีๆเถอะครับ"ลูกน้องคนที่โดนกระชากคอเสื้อยกปืนขึ้นจ่อปากผู้หญิงคนที่โวยวายทันที"จะกลับไป...หรือว่า..."

"อับแอ้วอับแอ้ว!!"

"กรี๊ดดดด!!"แล้วผู้หญิงพวกนั้นก็พากันวิ่งหนีไป

"เฮ้อ...กว่าจะเงียบ รอก่อนนะไทยแลนด์แล้วฉันจะรีบไปหา☺"

**ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะะ**