Dear my love
เขียนโดย 
เพราะเรารักเธอ
วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 00.24 น.
แก้ไขเมื่อ 27 เมษายน พ.ศ. 2558 17.29 น. โดย เจ้าของนิยาย
16) คนขี้อ้อน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“น.... นี่มันอะไรกันเนี่ย!!”
“งืมมม ปลายทำอะไรอะเสียงดังจัง”
“แอม พี่อายได้เปิดร้านสาขาที่2แล้ว!!”
“ห๊ะ O.O!”
“ดีใจสุดๆอะ ตื่นมาก็เจอเรื่องดีๆเลย”
“แล้วพี่อายบอกให้ไปทำงานตอนไหน”
“ภายในสัปดาห์นี้”
“งั้นเรากลับกันวันนี้เลยดีไหม แอมชักอยากทำงานแล้ว”
“กระตือรือร้นจังนะค่ะคุณพนักงานผู้น่ารักน่าชังของเค้า” ฉันจับแอมอุ้มขึ้นมานั่งบนตักแล้วค่อยฟัดแอมอย่างหมั่นเขี้ยวแบบสุดๆ
“อ๊ายยย อย่าสิมันเขินนะ >///////<”
“ทำตัวน่ารักทำไมล่ะ มันน่าหมั่นใส้จริงๆ”
“เรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”
“ทำสิ”
“ทำอะไรอะ”
“แอมทำให้เรารักแอมจนเราไม่อยากรักคนอื่นนอกจากคนในครอบครัวแล้วนะรู้ตัวไหม”
“บ้า! (/≧▽≦)/”
“ป่ะ อาบน้ำกันจะได้กลับกันไวๆ เดี๋ยวไปถึงบ้านมืดค่ำ”
พอฉันกับแอมอาบน้ำเสร็จก็พากันเตรียมตัวกลับบ้านกัน ที่ฉันบอกว่าบ้านนั้นคือบ้านของเราที่ออกมาอยู่ด้วยกันสองคนในตอนแรกพ่อแอมก็มีคัดค้านอยู่บ้างแต่พออธิบายให้ท่านฟังท่านก็นั่งฟังด้วยเหตุผล นั้นจึงทำให้เราได้มาอยู่ด้วยกันได้เจอหน้าแอมเป็นคนแรกเมื่อตื่นเช้า
หลังจากการเดินทางที่ยาวนานมาทั้งวันฉันก็ขับน้องเต่าเข้าบ้านจัดสรรที่อยู่ใกล้ร้านของพี่อายจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องการไป-กลับที่ทำงาน ทำให้พ่อกับแม่ไว้วางใจได้ในระดับหนี่ง เพราะเราเป็นผู้หญิงทั้งคู่ มันอาจจะจริงที่ฉันพอมีวิชาการป้องกันตัวอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะสู้แรงผู้ชายที่ตัวโตกว่าได้เลย
//ภายในบ้าน
“แอมจ๋า เค้าหิวอ่าทำไรให้กินหน่อยดิ”
“แหม อ้อนดีจังนะคะ”
“นะๆ บริการเค้าหน่อยเค้าเหนื่อยอะขับรถตั้งนานแหน่ะ”
“ได้คะ ไปนั่งดูทีวีรอก่อนนะ”
“เย้!” ฉันพยายามพยุงร่างกายที่เหนื่อยออดๆแอดๆมานอนเล่นหน้าทีวี ซักพักนึงก็เริ่มมีกลิ่นหอมๆมาจากครัวใกล้ๆแล้วตามด้วยเสียงของแอมที่เรียกให้ไปกินข้าว
“ป้อนหน่อย~~”
“ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้”
“นะๆ” ฉันเอาตัวไปคลอเคลียแล้วอ้อนให้ป้อนข้าวให้
“อะๆ อ้ามม~~”
“อ้ำ! งืมมม อร่อยที่สุดอะยิ่งมีสาวน่ารักป้อนให้ยิ่งอร่อย” แอมเอานิ้วมาแตะปากแล้วค่อยพูด
“ไม่เอาๆ กินก่อนแล้วค่อยพูดสิ”
“ค่าา ที่รัก” พอฉันกินข้าวเสร็จฉันก็เดินไปล้างจานแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อมาอาบน้ำ
“วันนี้ไม่อายด้วยกันได้ไหมอะ”
“เอ๊ะ?! ทำไมอ่า QAQ”
“ก....ก็.... มันยังไม่หายอายนี่นา (_///////_)”
“ไม่เอาน่ามากกว่านี้ก็เคยเห็นมาแล้ว”
“ยัยบ้า! ยัยหื่น! วันนี้นอนพื้น!”
“แล้วแอมจะนอนได้เหรอเราไม่ได้เอาหมอนข้างมานะ”
“นอนไปนอนมาเดี๋ยวก็หลับเองแหละน่าไม่เห็นจำเป็นเลย”
“เค้ามันไม่จำเป็นแล้วสินะ TT”
“ไม่ใช่อย่างนั้น”
“แง้~~ เราไม่จำเป็นสำหรับแอมแล้ว ฮึก....”
“เฮ้ย ร้องไห่จริงๆเหรอเค้าขอโทษ”
“ก็เราไม่จำเป็นสำหรับแอมแล้วอะ ฮือ..... TT”
“จำเป็นซิจำเป็นมากเลย ถ้าไม่มีปลายแอมจะรักใครร ไม่ร้องนะคะ ไม่ร้องนะ” เยสส แผนการสำเร็จไปด้วยดี + +
“งือ... ปลายรักแอมมากๆเลยนะคะ”
“โอ๋ๆ แอมก็รักปลายเหมือนกันค่ะ ไม่ร้องนะเดี๋ยวไม่สวยรู้ไหม” แอมประคองหน้าฉันให้ขึ้นไปสบตากัน
“จุ๊บหน่อย” แอมยื่นหน้าเข้ามาจุ๊บปากเบาๆแล้วเราค่อยไปอาบน้ำด้วยกัน ฉันเลยแกล้งแอมในห้องน้ำนิดหน่อยแล้วเราค่อยออกมาแต่งตัวกันในห้อง
“แอมจ๋า เช็ดผมให้เค้าหน่อย”
“ได้จ้า”
“สบายจังเลยย~ มีความสุดที่สุดอะ”
“เราก็มีความสุขเหมือนกัน” พอแอมเป่าผมให้ซักพักเริ่มรู้สึกว่าผมแห้งแล้วฉันก็หันหน้าไปกอดแอมที่ยืนอยู่
“เรากลัวจัง”
“กลัวอะไรเหรอคะ”
“เรากลัวว่าจะมีใครขโมยแอมไปจากเรา”
“ไม่ต้องกลัวหร่อกนะ เรารักปลายคนเดียวเราไม่มีใจไปรักคนอื่นแล้วคะ”
“งืม ไปนอนกันเริ่มง่วงแล้วอะ” พอฉันพูดจบแอมก็พาฉันไปนอนด้วยกันบนเตียง
“ลูบหัวให้เค้าหน่อยได้ไหม”
“ได้สิคะที่รัก” พอฉันพูดจบฉันก็กระชับกอดให้ตัวเราทั้งสองคนติดกันจนเกือบจะไม่เหลือช่องว่างแล้ว
“หอมจัง”
“ไม่เอานะไม่ดมสิ”
“เขินเหรอ”
“อ...อืม...”
“จ้าๆ นอนได้แล้ว ฝันดีคะที่รัก”
"จ้า ฝันดีคะ"
//เช้าวันต่อมา ณ ร้าน Make you love
“สวัสดีค่ะพี่อาย”
“สวัสดีจ้าทั้งสองคน น้องแอมสวยขึ้นหรือปล่าวเนี่ย”
“พี่อายก็พูดเกินไป หนูก็ยังเป็นเด็กหน้าตาบ้านๆเหมือนเดิมละค่ะ ^^”
“แล้วเรื่องร่างกายเป็นยังไงบ้างจ๊ะ พอทำงานได้ไหม”
“ร่างกายเป็นปรกติแล้วค่ะ”
“แล้วเมื่อไหร่จะได้แต่งงานกันซักทีล่ะ พี่ได้ข่าวว่าคนแถวนี้ได้เจ้าสาวแล้วนี่นา”
“แห่ะๆ....หนูยังไม่ได้ดูวันที่เหมาะเลยอะพี่อาย มัวแต่กังวลเรื่องแอมอยู่ว่าจะมีอาการแทรกซ้อนอะไรหรือปล่าวอะ”
“อะแฮ่ม!... แล้วเรื่องงานที่พี่อายบอกว่าจะให้ปลายเป็นคนดูแลละค่ะ”
“เรื่องนั้นพี่จัดการให้หมดเรียบร้อยแล้วหล่ะแล้วก็....” พี่อายอธิบายการดูแลร้านและการจัดการพนักงานกับกฎคร่าวๆให้ฟัง
“ได้ค่ะพี่”
“วันจันทร์ค่อยมาเริ่มงานละกันนะ”
“ค่ะ งั้นหนูทั้งสองคนขอตัวกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะพี่”
“จ้า สวัสดีจ๊ะ”
พอฉันคุยกับพี่อายเรียบร้อยแล้วฉันกับแอมก็ไปขับรถเล่นแล้วมาหยุดที่โรงเรียนเก่าของพวกเราซึ่งตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมฉันกับแอมเลยเดินไปรอบๆ คุยกันเรื่องบ้าๆที่เคยทำวีรกรรมไว้ที่โรงเรียนแห่งนี้ ถึงแม้มันจะมีความทรงจำที่ไม่ดีมามากมายแต่ในเรื่องที่ไม่ดีมันก็มีเรื่องที่ดีๆซ่อนอยู่ คือวันที่ฉันพยายามบอกแอมในวันวาเลนไทน์ตอน ม.2 แต่ฉันก็ไม่กล้าบอกไปก็เลยบอกแอมไปว่ามีคนแอบชอบฝากดอกไม้มาให้แทน
เราเดินไปในห้องที่เราเคยเรียนในชั้นต่างๆ เข้าไปดูในห้องน้ำถูกทาสีทับรอยขีดเขียนของเด็กมือบอนไปเรียบร้อยแล้ว สนามบอลที่เคยมีต้นไม้ต้นเดียวในตอนนี้มีต้นไม้เพิ่มขึ้นมามากมายทำให้บริเวณนั้นดูร่มรื่นน่าอยู่ มีไม้หินอ่อนตั้งอยู่แถวๆนั้นเรียงรายเต็มไปหมด นักเรียนในปีนี้คงจะเพิ่มขึ้นมาแล้วซินะ ฉันรักโรงเรียนนี้ โรงเรียนที่ฉันได้เรียนรู้และได้อยู่กับแอม เราเดินมานั่งพักตรงชิงช้าน้อยๆใกล้สหกรณ์แล้วคุยเรื่องที่เคยทำแสบไว้กับอาจารย์ที่สอนเรา และได้ขอขมาในวันเรียนจบไปแล้ว
“เราผ่านมาด้วยกันมากมายเลยเนอะ ไม่ว่าจะเรื่องดีเรื่องร้ายที่เข้ามาในชีวิต บางครั้งอาจจะไม่อยากจำอยู่บ้างหรือไม่อยากลืมบ้างพอมาถึงสถานที่นั้นๆที่เคยมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นความสุขนั้นก็ผุดขึ้นมาหวนให้คิดถึงอีก”
“อืม นั่นสิเนอะ” แอมเอาหัวมาพิงฉันแล้วกุมมือฉันไว้หลังจากที่ฉันพูดจบ
“ปลาย เราขออะไรอย่างนึงจะได้ไหม”
“ได้ซิ”
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอย่าปล่อยมือเรานะ” แอมหันหน้ามามองฉัน ฉันเห็นแววตาของแอมมีแต่ความกังวลใจฉันไม่ชอบเลยแห่ะ
“เราไม่ปล่อยมือแอมหร่อก เชื่อเรานะ”
“อื้ม”
“กลับบ้านกัน นี่มันก็จะเที่ยงละเราอยากกินอาหารฝีมือภรรยาคนนี้จะแย่ละ”
“ได้ค่ะ วันนี้อยากกินอะไรเอ่ย”
“อืม.... อยากกินกระต่ายน้อยตัวเนี่ย อยากกินให้หมดทั้งตัวเลยย”
“งั้นแสดงว่าไม่หิวข้าวสินะ”
“เป็นงั้นไป เค้าล้อเล่นน่า”
“เหรอคะ”
“ค่ะ ^^” พอพูดจบเราก็เดินไปขึ้นรถแล้วคุยเรื่องอาหารกลางวันที่แอมจะทำให้กิน ขอแค่มีคุณภรรยาที่น่ารักน่าชังคนนี้ชีวิตนี้ก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วละคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
