รักมากมาย ของยัยจอมป่วน

      หลังจากที่โดนลากลงน้ำจนเปียกแล้ว ฉันก็เดินขึ้นฝั่งมาด้วยหน้าบูดเบี้ยว ก็ใครจะชอบล่ะคะ  เพิ่งอาบน้ำมาแปบเดียวก็ต้องเปียกอีกแล้ว แถมลงน้ำตอนแดดแรงๆแบบนี้โดยที่ไม่ทาครีมกันแดดเนี่ย ไม่ไหวจริงๆ  ฉันเป็นผู้หญิงนะ!!!  สงสัยพวกนั้นจะชินกับการอยู่กันเฉพาะผู้ชายในกลุ่มมากเกินไป  

      ฉันเดินฟัดฟัดขึ้นจากน้ำเพราะสภาพตอนนี้คงแย่มากๆ ทั้งเปียกทั้งดำ นี่ฉันอยู่ในกลุ่มผู้ชายหล่อจริงๆรึป่าวเนี่ย  ทำไมทุกคนถึงทำเหมือนกับฉันไม่ใช่ผู้หญิงเนี่ย คนน่ารักมักใจร้ายจริงๆ ฮือออออออออออ  

"ลงเล่นน้ำไม่สนุกหรอ  ทำไมหน้าบูดขนาดนั้นล่ะมีนา" พี่เมษาถาม  ฉันเบ้ปากให้แล้วเดินฟึดฟัดขึ้นฝั้งต่อเพื่อที่จะกลับที่พัก

พอมาถึงหน้าที่พัก ยังไม่ทันจะเปิดประตูรั้วบ้านก็มีคนเรียกฉัน

"มีนา!!!"  เสียงเรียกที่คุ้นหูทำให้ฉันรีบหันไปมองก็เห็นพี่ไอซ์ยืนกอดอกและยิ้มให้ฉัน

"พี่ไอซ์  มาได้ไงเนี่ย"  ฉันถามแล้วเดินเข้าไปหาพี่ไอซ์

"พอดีมีงานถ่ายmvแถวนี้้ พี่เห็นเมษาเช็คอินที่นี้ก็เลยเดินดู เห็นเธอเดินฟึดฟัดอยู่คนเดียวก็เลยเดินตามมา  แล้วก็เห็นลูกแมวตกน้ำเปียกทั้งตัวแบบนี้ ฮ่าๆ" 

"คิดถึงพี่จัง  ขอกอดหน่อยยยยยยยย"  ฉันพูดแล้ววิ่งไปกอดพี่ไอซ์แน่นจนเสื้อผ้าเขาเปียกไปด้วยเลย  ฮ่าๆ  ว่าฉันดีนัก ต้องเจอแบบนี้แหละ

"เปียกหมดแล้วยัยบ้าาาา  นี่เธอแกล้งพี่หรอ"  พี่ไอซ์กอดคอฉันแล้วดึงตัวฉันเข้าแนบตัวก่อนจะเอานิ้วดีดหน้าผากฉันเสียงดัง

"เจ็บนะ!!!  ทำไมทุกคนต้องชอบแกล้งหญิงสาวผู้น่ารักแบบฉันจัง  ฮือๆๆๆๆๆ"

"ยัยตัวแสบอย่างเธอต้องเจอแบบนี้แหละ" พี่ไอซ์มองหน้าฉันแล้วยิ้ม  ฉันชอบเวลาที่เขากอดฉันแล้วยิ้มให้กันแบบนี้จัง  เขาเป็นพี่ชายที่ฉันรักมากสินะ  ถ้าสักวันไม่มีเขาขึ้นมาฉันจะมีความสุขแบบนี้มั้ย

"ไอซ์!!!  เธอกำลังทำอะไร" เสียงของใครคนนึงดังขึ้น ทำให้พี่เวกัสปล่อยฉันแล้วหันไปมอง  ฉันเห็นผู้ชายท่าทางอ้อนแอ้นคนนึง ซึ่งไม่แน่ใจว่าใช่ผู้ชายจริงๆรึป่าว  หรือว่าจะเป็นพวกผู้ชายที่ชอบผู้ชายก็ไม่รู้

"ตอนนี้เธอดังแล้วนะไอซ์  ใครๆก็รู้จักเธอ เธอเป็นหน้าตาของวงนะ เธอจะมาแตะเนื้อต้องตัวกับผู้หญิงแบบนี้ไม่ได้ ถ้ามีนักข่าวหรือแฟนคลับมาเจอ ทั้งนายแล้วก็ผู้หญิงคนนี้จะมีปัญหาเอานะ  พี่ไม่อยากให้เรทติ้งเธอตกด้วย ทำอะไรช่วยระวังมากกว่านี้หน่อย" ผู้ชายคนนั้นพูด

"ผมขอโทษครับพี่จัส ต่อไปผมจะระวังมากกว่านี้" พี่ไอซ์ขอโทษพี่จัส  ซึ่งฉันคิดว่าน่าจะเป็นผู้จัดการของเขา  ฉันได้แต่ยืนดูพี่ไอซ์ถูกพี่จัสตักเตือนนั่นนี่โดยที่ไมม่ได้พูดอะไรเลย  ตอนนี้ฉันจับใจความได้ว่า ฉันไม่ควรทำตัวสนิทแบบนี้กับพี่ชายคนนี้อีกต่อไป เพราะตอนนี้เขาเป็นคนของประชาชนแล้ว

"มีนา  เข้าที่พักเหอะ  รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดไป ตัวเปียกเดี๋ยวไม่สบายเอานะ  ไว้พี่จะโทรหานะ" พี่ไอซ์หันมาบอกฉันแล้วยิ้มให้  ฉันยิ้มตอบแล้วเดินเข้าที่พักตามคำสั่งของเขา

          ถ้าไม่มีพี่ไอซ์  ฉันก็ขึ้นชื่อว่าไม่สนิทกับใครเลย  ขนาดพี่ชายแท้ๆ ฉันยังไม่สนิทเท่าพี่ไอซ์เลย แถมเวลาอยู่ใกล้ยังจะโดนคนมองไม่ดี  อาจจะเป็นข่าวขึ้นมาด้วย  ฉันอยากให้พี่เขาเป็นคนธรรมดาเหมือนเมื่อก่อน ไม่ว่าจะไปไหนมาไหนก็ไม่ได้มีใครสนใจหรือคอยติดตามว่าเราเป็นอะไรกัน  ฉันคิดถึงพี่จัง T^T  ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกเหงาแล้วสิ   

           อยู่ดีๆน้ำตาฉันก็ไหล ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เพราะคิดถึง เพราะเหงา หรือเพราะตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่มีใครกันแน่   ฉันฟุบตัวลงอยู่หน้าประตูแล้วก้มหน้าร้องไห้  ฉันเป็นบ้าอะไรเนี่ย  ทำไมความรู้สึกมันมีมากมายขนาดนี้เนี่ย  ฮืออออออออออออ T^T

 "ทำไมเธอไม่รีบเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเนี่ย  เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" ฉันจำได้ว่านี่คือเสียงพี่เวกัส แต่ฉันไม่สามารถที่จะเงยหน้าขึ้นมองเขาได้  ไม่งั้นเขาคงเห็นฉันร้องไห้แน่เลย  แต่ไม่ทันแล้วล่ะ  เพราะเขานั่งคุกเข่าข้างๆฉันแล้วมองฉันที่ใบหน้าเปื้อนน้ำตา  ฉันเห็นหน้าเขาแค่ลางๆเพราะน้ำตาที่ไหลไม่ยอมหยุด แต่ก็รู้ว่าเขากำลังจ้องฉันอยู่

"เธอโอเคมั้ย" 

"โคตรไม่โอเคเลย  ฮึกฮืออออ" 

"ฉันเกลียดเวลาที่เธอร้องไห้จัง  เธอน่าจะเป็นยัยมีนาหน้าเบ้เสียงดังไม่ใช่มานั่งร้องไห้แบบนี้"  พี่เวกัสพูดแล้วดึงฉันเข้าไปกอดแนบอก  ตอนนี้ฉันร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก  ฮืออออออออออออออ  ฉันหยุดร้องไม่ได้เลย T^T