รักใสๆ ของนายเย็นชา

       ณ.สนามบาสข้างแม่น้ำ

     ยูโตะเห้นว่าวันนี้เป็นวันอาทิตย์จึงได้ชวนเคย์กับอาคาชิมาเล่นบาสกันที่ริมแม่น้ำเพื่อลำลึกถึงวันเก่าๆ พอยูโตะกับเคย์มาถึงก็ได้นั่งคุยกันไปพลางรออาคาชิมา เพราะบ้านอาคาชิอยู่ไกลเลยมาช้าในระหว่างที่นั่งอยู่นั้นเคย์ก็ได้มองไปเห็นคุโรกิที่เดินผ่านมา

  "คุโรกิจัง มาทำอะไรแถวนี่หรอ"เคย์พูดพร้อมโบกมือทักคุโรกิ

  "อ่อพอดีฉันเดินเล่นผ่านมานะว่าแต่เคย์คุงกับยูโตะมาทำอะไรงั้นหรอ"พูดจบก็นั่งลงข้างๆยูโตะ

  "แค่จะมาเล่นบาสกับอาคาชิเพื่อลำลึกถึงวันเก่าๆ"ยูโตะพูดพร้อมหันไปมองคุโรกิ

  "มาแล้วๆ ขอโทษทีให้รอ พอดีตื่นสายด้วยน่ะ"เสียงของอาคาชิที่วิ่งมาหาพวกยูโตะ

  "ยังเหมือนเดิมเลยน่ะอาคาชิเรื่องตื่นสายในวันอาทิตย์เนี่ย"เคย์พูดแล้วยิ้ม

  "ทำไงได้ละ ก้คนมันง่วงนี่นาและก็เป้นวันพักผ่อนด้วย"อาคาชิพูดพร้อมลูบหัวตัวเอง

  "สวัสดีจ่ะ อาคาชิคุง"คุโรกิพูดพร้อมยิ้มให้อาคาชิ

  "อืมสวัสดีคุโรกิ  ว่าแต่จะเล่นกันรึยังละ" อาคาชิพูดแล้วยิ้ม

  "อ่า มาเล่นบาสกันเถอะอาคาชิ"พูดจบยูโตะก็ยิ้มมุมปาก

  "นี่คุโรกิจังก็มาเล่นด้วยกันสิ"เคย์พูดแล้วยิ้มอย่างร่าเริง

  "ตะ แต่ว่าฉันเล่นบาสไม่ค่อยเป้นน่ะ"คุโรกิพูดแล้วมองยูโตะ

  "แล้วพวกเราจะสอนให้น่ะ"เคย์พูดแล้วดึงคุโรกิลงมาในสนามบาส

     แล้วทั้ง4คนก็เล่นบาสด้วยกันอยู่พักใหญ่จนถึงเวลาอาหารเที่ยงคุโรกิกับเคย์จึงอาสาไปซื้อข้าวกลางวันมาให้กับทุกคน แล้วปล่อยให้ยูโตะเล่นบาสกับอาคาชิรอไปก่อน ขณะที่เล่นอยู่นั้นอาคาชิได้ทำลูกออกจากสนามไปอยู่บนทางเดิน ยูโตะจึงอาสาไปเก็บให้แล้วก้เจอเข้ากับ เด็กสาวผมสีชมพู นัยต์ตาสีน้ำตาล ที่เดินคู่กับ เด็กหนุ่มผมสีเหลือง  นัยต์ตาสีน้ำตาล 

  "ยะ ยะ ยูโตะงั้นหรอ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่"เด็กสาวผมสีชนพู นัยต์ตาสีน้ำตาลพูดพร้อมทำหน้าตกใจเด็กสาวคนนั้นคือแฟนเก่าของยูโตะที่ชื่อ โมโมอิ

  "มะ มะ โมโมอิ"ยูโตะพูดพร้อมทำหน้าตกใจที่เห็นโมโมอิ

  "เฮ่ ยูโตะมัวทำอะไรอยู่น่ะ"เสียงของอาคาชิที่วิ่งมาตามยูโตะก้ต้องยืนนิ่งที่เห็นโมโมอิ

  "ไงอาคาชิ ไงยูโตะ ไม่ได้เจอกันนานเลยน่ะ"เสียงของเด็กหนุ่มผมสีเหลือง นัยต์ตาสีน้ำตาลที่เดินมาพร้อมกับโมโมอิพูดขึ้น เด็กหนุ่มคนนั้นคือ เรียว เพื่อนร่วมทีมของยูโตะและอาคาชิตอนม.ต้น

  "นี่เธอคบกับเรียวเองสิน่ะ อย่างนี้นี่เอง"ยูโตะพูดพร้อมหันหน้าหนี

  "ยูโตะ ฉันขอโทษที่เป้นต้นเหตุทำให้เธอต้องเย็นชา"โมโมอิพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า

  "ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอกหมอนั่นอยากเย็นชาด้วยตัวเอง"เสียงของเรียวพูดปลอบใจโมโมอิ

  "แก นี่เพื่อนนะเว้ยแต่แกกับเห้นใจแฟนมากกว่าเพื่อน เรียว"อาคาชิพูดพร้อมกำหมัด

  "พอเถอะอาคาชิ ฉันไม่โกรธเธอหรอกโมโมอิ ขอให้มีความสุขน่ะ"ยูโตะพูดพร้อมห้ามอาคาชิแล้วเดินไปที่สนามบาส

  "ยูโตะเดี๋ยว "เสียงของโมโมอิที่พยายามบอกให้ยูโตะรอก่อน

  "พอได้แล้วโมโมอิเธอต้องรีบกลับบ้านไม่ใช่หรอ"เรียวพูดพร้อมจับแขนโมโมอิไว้

  "อะ อืม"โมโมอิพูดแล้วมองหน้าเรียวและก็เดินจากไป

    หลังจากนั้นประมาณ10นาทีเคย์กับคุโรกิที่เดินไปซื้อข้าวก็กลับมาแล้วถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นเพราะเห้นยูโตะนั่งซึมแล้วอาคาชิก้เล่าเรื่องทั้งหมดให้เคย์กับคุโรกิฟัง  พอได้ฟังเคย์ก็เกิดอาการโมโหที่เรียวเห้นแฟนดีกว่าเพื่อนเก่า แต่อาคาชิก้ห้ามเคย์ไว้แล้วคุโรกิก็พูดขึ้น

  "นี่โมโมอิ กับเรียวนี่เป้นใครกันหรอ"คุโรกิพูดด้วยสีหน้าสงสัย

  "โมโมอิเป้นคนหักอกยูโตะโดยการคบเจ้าเรียวพร้อมกับคบยูโตะอีกคนเพราะเหตุนี้ยูโตะจึงต้องเย็นชาไงล่ะ"เคย์พูดพร้อมทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อย

  "ส่วนเรียวเป็นเพื่อนร่วมทีมบาสของพวกเราตอนม.ต้นน่ะ"อาคาชิพูดแล้วตบไหล่เคย์

  "อ่ออย่างนี้นี่เอง  คงจะเจ็บมากสิน่ะยูโตะที่ต้องเห้นแฟนเก่าแบบนี้น่ะ"คุโรกิพูดในใจแล้วมองยูโตะ

  "ฉะ ฉะ ฉันขอตัวกลับก่อนล่ะน่ะเจอกันพรุ่งนี้"ยูโตะพูดแล้วฝืนยิ้มออกมา

  "นั่นแหละคุโรกิจังรอยยิ้มของยูโตะ"เคย์พูดพร้อมนั่งกอดเข่า

  "นั่นน่ะหรอ ไม่ใช่หรอก แต่ฉันก็คิดว่าสักวันยูโตะจะต้องยิ้มออกมาจากใจแน่ๆ"คุโรกิพูดพร้อมมองยูโตะ

     หลังจากที่ยูโตะกลับไปแล้วอาคาชิกับเคย์ก็เล่าเรื่องเรียวกับโมโมอิเพิ่มเติมให้คุโรกิได้รู้พอเล่าจบก็เป้นเวลาเย็นมากแล้วทุกคนจึงแยกย้ายกลับบ้าน พอกลับถึงบ้านคุโรกิก็อาบน้ำทานข้าวเย็นและเข้านอน แต่ก็พลางคิดเรื่องของยูโตะไปด้วย จนเพลอหลับไป