Brother! พี่ครับผมรักพี่!

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง

''นี่ๆไทโยตื่นเร็ว'' เสียงร่างบางสะกิดคนข้างๆหัวท่าทางลกลน "=~= งืมมม อีก5นาทีนะแม่~"เสียงคนโตพูดด้วยอาการงัวเงีย "คุณฟูจิวาระ!นี่มันโรงเรียนนะคะไม่ใช่ที่บ้านแล้วคุณทางาคางุระก็ไม่ได้เป็นแม่ของคุณด้วย!"เสียงเล็กแหลมของอาจารย์สาวพูดคำที่ทำให้คนทั้งห้องหัวเราะไปตามๆกันแต่..... พรึ่บ คนทั้งห้อง+เคียวยะ//0[ ]0 เพราะไทโยกลับลุกเดินตรงไปหาอาจารย์และเชยคางเธอขึ้นและยังพูดอีกว่า "อาจารย์ครับอาจารย์รู้รึเปล่าว่าเสียงของอาจารย์หน่ะนะทำให้ผม...."ไทโยเงียบไปครู่นึงก่อนที่จะกระซิบข้างหูอาจารย์สาวว่า 'ใจ ละ ลาย' "กรี๊ดดดดดด"ผู้หญิงในห้องเรียนกรีดร้องดังสนั่นด้วยความอิจฉาอาจารย์สาว(ส่วนอาจารย์ก็เขินจนเป็นลมไปเรียบร้อย) "เฮ้อ~" แต่เคียวยะกลับถอนหายใจออกมาและพึมพำบางอย่าง "ถ้าสึคุงรู้เข้าละก็..."

พักกลางวัน ณ ดาดฟ้า

"นี่มันหมายความว่ายังไงกันไทโย....อธิบายมาเดี๋ยวนี้เลย!"เสียงของคนเล็กพูดด้วยน้ำเสียงโกรธจัดกับเหตุการณ์ของอาจารย์สาวที่พึ่งเกิดไปเมื่อไม่นานมานี้ "ถ้าพี่เฮียวกะไม่บอกล่ะก็!...คงไม่รู้หรอก!" "ไอ....เฮียวกะ~" "เฮ้ย!...ผมไม่เกี่ยวนะพี่ผมแค่ได้ยินรุ่นพี่"แถวนี้"เขาเล่าให้ฟังเฉยๆนะพี่!" "ใครบอกแกรึว่า....เคียวววว" "อึก...!คือฉันนนนเอ่อ..." "พี่ไม่ต้องโทษคนอื่นเลยนะ!ถ้าพี่ยังเอาแต่หว่านสเน่ห์เขาไปทั่วแล้วยังทำนิสัยแย่แบบนี้กับคนอื่นอยู่อีกเราก็ไม่ต้องมาคุยกัน!" "เดี๋ยว!...มิสึรุ!" ปัง! ถึงไทโยจะห้ามเพียงแต่คนตัวเล็กก็ไม่มีทีท่าว่าจะหันกลับมาเลย...

หลังเลิกเรียน

"เป็นไงบ้างไทโย...คืนดีกับสึคุงรึยัง?"เสียงของร่างบางถามเพื่อนหนุ่มที่ทะเลาะกับมาเมื่อนวานแต่ก็ได้รับมาเพียงแต่การส่ายหัวของเขา "เฮ้อ~...เรื่องนั้นอย่าพึ่งคิดดีกว่า...เราไปหาไรกินกันเผื่อจะเจอมิสึรุที่ร้านอาหารก็ได้" เฮียวกะปลอบ "อืม..." ไทโยพูดพร้อมลุกขึ้นเพื่อที่จะไปชื้อของกินแต่ในระหว่างทางที่กำลังเดินลงบันไดก็ได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงพูดขึ้นว่า "ได้โปรดคบกับฉันด้วยนะคะโนริมากิซัง...."เสียงสาวน้อยพูดขึ้นด้วยท่าทีเขินอาย "เอ่อ....ผม" หมับ! ด้วยความไม่พอใจของไทโยทำให้เดินตรงไปกอดมิสึรุอย่างไม่แคร์สายตาของสาวน้อย "ขอโทษทีนะครับน้อง...แต่คนนี้....ของพี่"

"เฮ้ย!?...มาจากไหนเนี่ยพี่...อ๊ะ...พี่ปล่อยผมนะ" "ไม่ปล่อย...จนกว่านายจะบอกน้องเขาไปว่านายรักฉัน" "ทำไมผมต้องพูดด้วยล่ะตอนนี้ผม...ผม...ผมไม่ได้รั...อุ๊บ!"ไม่ทันที่คนตัวเล็กจะพูดลิ้นของคนโตก็ลุกล้ำเข้าไปในโพรงปากทำให้คนตัวเล็กอ่อนแรงและพอคนตัวโตพยายามรุกหนักกว่าเดิมแต่ว่า..."กรี๊ดดดดดดดดดด ฟินมากเลยเจ้าค่า~" แชะ แชะ แชะ "ขอบคุณมากนะค่ะพี่เคียวพี่เฮียวกะ>/////<ฟินมากค่าาา" "อา~แผนแตกซะแล้วสิแต่ยังไงก็ยอดเยี่ยมล่ะนะ"เฮียวกะพูดพลางเกาหัว "นี่มันอะไรกันหา!" เสียงคนโตพูดขึ้มพร้อมกับแผ่รังสีอำมหิตออกมา "แต่ก็ดีแล้วนี่คะ? ฉันชื่อ คาตาวาริ เมโอะ ค่าไปก่อนน้าClearกันเองนะคะ บรัยส์ " จากนั้นสาว(วาย)(ไม่)น้อยก็แจ้นหนีไปทันที "เป็นไงล่ะความรู้สึกของของคำว่า"หึง"อ่ะ แฮ่ก แฮ่ก-///-"เสียงของคนตัวเล็กพูดขึ้นด้วยความเหนื่อยหอบหลังจากเจอศึกย่อย(?)ไป "ไอหึงนะเข้าใจแต่วันนี้พี่จะไปค้างบ้านนายมิสึรุ" "เอ๊!...ทำไมล่ะผมไม่อยากโดนแบบเมื่อวานก่อนนะวันนี้ผมยังปวดเอวอยู่ไม่ไหวหรอก!" "ไม่ไหวก็ต้องไหว!นี่คือการลงโทษข้อหาจะพูดคำว่าผมไม่พี่!" "แต่ผมยังไม่ได้..." "ยังไงก็ต้องโดน!" หลังสิ้นคำพูดคนตัวโตก็อุ้มคนตัวเล็กเดินออกไปทันที"ม่าาาายพี่เคียวช่วยผมด้วย" "ขอโทษนะมิสึรุแค่ตัวพี่เองก็ยังเอาตัวไม่รอดจากเจ้าบราค่อนข้างๆพี่เลย" "พี่คืนนี้เราก็ทำแบบสองคนนั้นมั่ง...ดีมั้ย?^\\\^" "ไม่อ่ะเมื่อตอนที่แล้วก็ยังไม่หายปวดเลย" "นะครับที่รักนะรึว่า...ที่รักเกลียดผมหรอ" "อึก!...ชิส์ยอมก็ได้!" "เย้!...ที่รักใจดีจังงั้นกลับกันเถอะครับ^=^" "อื้อ...-///////-"

End ep.2