LEVANA

เขียนโดย YOKOB

วันที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.25 น.

6 บท

1 วิจารณ์

8,372 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 มีนาคม พ.ศ. 2558 00.44 น. โดย เจ้าของนิยาย

5) U&Your pet

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"นี่รู้ว่าเป็นฉัน แล้วต้องช๊อคขนาดนั้นเลยหรือไง?" ฉันตื่นจากภวังค์ทันทีที่ได้ยินเสียงเอ่ยทักของเค้า

"เปล่านิเพคะ แค่ไม่คิดว่าพระองค์จะมาค่ายนี้ด้วย เห็นเค้าลือกันว่าพระองค์เป็นพวกชอบเก็บตัว" น่าแปลกที่คนอย่างเจ้าชายเมอริเดียนสนใจค่ายพักแรมนี่ด้วย

"หึ.." เขาไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ยิ้มแหยะๆให้ ก่อนจะหันหลังกลับแล้วเดินออกไป เฮ้ แต่เดี๋ยวสิ เค้ายังไม่ได้ขอโทษฉันเลยนะ!! หึ่ยยย

(พระตำหนักเจ้าหญิงเลอวาน่า)

"ทำไมกินเยอะอย่างนี้นะ ตัวก็เล็กนิดเดียวกินจุจริงๆ" ฉันบ่นเจ้าหมาแม็คที่เอาแต่กินๆๆ ไม่รู้จะกินไปถึงไหน แถมให้อาหารหมาก็ไม่ยอมกินด้วยนะ ต้องกินอาหารแบบฉัน ให้ตายเถอะ หมาเซเลปเป็นอย่างนี้ทุกตัวเลยหรือเปล่า

"งั่มๆ" มันไม่ได้สนใจที่ฉันพูดเลยสักนิด

"วันนี้ฉันต้องทำอะไรหรือเปล่า" ฉันหันไปถามเลวัลเลีย

"วันนี้เป็นวันพักผ่อนของเจ้าหญิงเพคะ"

"วันพักผ่อน?"

"เป็นพระประสงค์ของพระราชบิดาของเจ้าหญิงหน่ะเพคะ"

"เสด็จพ่อทรงรับสั่งให้เรามีวันพักผ่อนเนี่ยนะ แปลก"

"เพคะ หม่อมฉันว่าพระองค์ท่านคงอยากให้เจ้าหญิงได้ใช้ชีวิตวัยสาวกระมั้ง คิคิคิ"

"เลวัลเลีย" ฉันเรียกเสียงดุ ชีวิตวัยสาวอะไรกัน ไร้สาระสิ้นดี

"ขอประทานอภัยเพคะ"

"โฮ่ง โฮ่ง" หมาแม็คมองหน้าฉันพลางสั่นหางดิ๊กๆ

"เราไม่เล่นกับเจ้าหรอก" ฉันพูดพร้อมกับลุกออกจากโต๊ะอาหาร

"โฮ่ง โฮ่ง" เจ้าแม็คหันกลับไปสนใจอาหารของมันต่อ

(ห้องแต่งตัว)

"จะเสด็จไปไหนหรือเพคะ" เลวัลเลียเอ่ยถามขึ้น สงสัยคงเห็นฉันเปลี่ยนชุดกระมังเลยสงสัย

"ออกไปใช้ชีวิตวัยสาวไง" ฉันตอบยิ้มๆ

"เจ้าหญิงทรงเล่นมุขหรอเพคะ 0.0"

"ฉันไปล่ะ อ่อไม่ต้องส่งขบวนติดตามหรือองครักษ์นะ เพราะฉันจะไปแบบเงียบๆ ฝากทางนี้ด้วยหล่ะเลวัลเลีย"

"แต่...ก็ได้เพคะ รักษาพระวรกายด้วยนะเพคะ~" เลวัลเลียตะโกนตามหลังฉันมาด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลนิดๆ แหม ทำอย่างกับไม่เคยปล่อยให้ฉันไปงั้นแหละ

[แมคเคย์]

ผมนั่งเลียอาหารตามจานอย่างเมามัน อาหารที่นี่ชั้นเลิศเลยทีเดียว อร่อยกว่าที่บ้านยัยแม่มดนั่นตั้งเยอะ!!

"นี่เจ้ายังไม่เลิกกินอีกหรอ เดี๋ยวก็ท้องแตกตายหรอก" เจ้าของน้ำเสียงนั่นพูดขึ้นพลางส่ายหน้าอย่างระอา จนผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมองว่าลมอะไรทำให้เจ้าหญิงเลอวานาพูดเยอะผิดปกติ ว๊าว เธอทำเอาผมตาค้างไปเสียหลายวินาที เพราะตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ในชุดแบบเจ้าหญิงหน่ะสิแต่เธอกลับอยู่ในชุดลำลองธรรมดา เหมือนกับเด็กสาวทั่วไป แต่ติดตรงที่ว่าเพราะเป็นเธอใส่มันเลยออกมาไม่ธรรมดาหน่ะสิ แค่เสื้อยืดธรรมดากับเอี้ยมหนึ่งตัว ทำไมมันถึงออกมาดูดีอย่างนี้นะ ผมไม่ได้เวอร์นะ อยากให้ทุกคนได้มาเห็นจริงๆ เธอดูน่ารัก สดใส แล้วก็เอิ่ม ผิวเธอใสจัง -//- นี่ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย ผมรีบสะบัดความคิดออกจากหัวโดยเร็ว

"เป็นอะไรหน่ะ อิ่มแล้วหรือไง" เธอถามผมพร้อมกับยิ้มอ่อนๆให้ ไม่นะ วันนี้เธอเป็นอะไรไปหน่ะ ทำไมน่ารักแบบนี้ "ฉันไปล่ะ ดูแลตัวเองดีๆนะเจ้าแม็ค อย่าซนหล่ะ"

"โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง ?(เธอจะไปไหน?)"

"วันนี้เป็นวันพักผ่อนของเรา เพราะฉะนั้น เรื่องส่วนตัวจ้ะ เราไม่พาเจ้าไปแน่ๆ" ใครจะยอมปล่อยให้เธอไปพักผ่อนคนเดียวหล่ะฉันอยู่แต่ที่นี่มีหวังเฉาตายแหงม

"โฮ่ง โฮ่ง" ผมทำเป็นตอบรับก่อน เลอวาน่าจะเดินออกไป

[เลอวาน่า]

ฉันขับรถออกมาตามทางที่คุ้นเคย นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่ได้ไปที่นั่น อากาศวันนี้ทำให้ฉันอารมณ์ดีเสียจริง ฉันค่อยๆกดสวิตเปิดปทุนรับลมช้าๆ เนี่ยแหละคือความสุขที่สุดของฉันเลยหล่ะ หลับตาเบาๆขณะขับรถ(ปล.เป็ความสามารถพิเศษของเจ้าหญิงเด็กๆห้ามลอกเรียนแบบนะจ๊ะ :D) ปล่อยมือหนึ่งข้างแล้วยื่นออกไปรับลม พร้อมเสียงเพลงคลอเบาๆ อะไรจะดีเท่าวันนี้อีกนะ ชีวิตวัยสาว~

"โฮ่ง โฮ่ง" เสียงเห่าของเจ้าแม็คทำให้ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างตกใจพร้อมเบกกระทันหัน

"เจ้าขึ้นมาได้ยังไงเนี่ย!!" หมดกันวันแห่งวัยสาวของฉันนน

"โฮ่ง โฮ่ง" มันเห่าหร้อมส่ายหางดุ๊กดิ๊ก

"นี่ เจ้าทำเราหงุดหงิดนะ!" ไม่นะ ไม่ วันนี้ต้องไม่หงุดหงิดสิ วันนี้เป็นวันพักผ่อนวันเดียวของเราเลยนะ

"อย่าก่อกวนหล่ะ" ฉันบอกเจ้าแม็ค ก่อนที่จะเดินหน้าออกเดินทางต่อ

"call me baby call me baby~" ฉันร้องเพลงของexoไปเรื่อยๆขณะขับรถ เจ้าหญิงก็ติ่งเป็นนะ ฉันไม่ได้ปลดปล่อยแบบนี้มานานแล้ว แต่พอหันไปมองเจ้าแม็คที่นั่งอยู่ข้างๆ มันกลับจ้องฉันตาไม่กระพริบ สงสัยมันคงช๊อคหล่ะมั้ง คนเราไม่ได้มีบุคลิกเดียวเสมอไปนี่นา

"เลิกช๊อคได้แล้วหมาน้อย วันนี้ฉันจะปลดปล่อยให้เต็มที่เลย วู้ววว"

บรี๊นนน บรี๊นนนนน

"เห้ยขับรถภาษาอะไรวะเนี่ย!!" รถคันที่สวนกันไปเปิดกระจกยื่นหน้าออกมาด่าฉัน นี่แหละที่ฉันต้องการถ้าเขารู้ว่าฉันเป็นเจ้าหญิงคงไม่กล้าด่าแบบนี้หรอก มีแต่พวกเสแสร้งทั้งนั้น หึ

(สวนสนุก U&YOUR PET)

"ถึงแล้วววว ลงมาเร็วเจ้าแม็ค เราอุสส่าเลือกที่ที่นำสุนัขเข้าได้เพื่อเจ้าเลยนะ"

"โฮ่ง" มันเห่าแต่ก็ยังไม่ยอมลงมา ฉันเลยตัดสินใจอุ้มมันซะเลย ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ฉันเลิกกลัวหมาไปแล้วหล่ะตั้งแต่เลี้ยงมันเนี่ย เอาใจยากกว่าคนเสียอีก

"นี่เลิกดิ้นได้แล้ว" ฉันพูดพลางตีมันเบาๆหนึ่งที ทำให้มันยอมสงบลงบ้าง

"เล่นอะไรกันก่อนดีหล่ะ..." ฉันพูดพลางมองไปรอบๆ ที่นี่ใหญ่มากทีเดียวเป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันเคยมา เพราะเจ้าแม็คแท้ๆเลย ฉันถึงต้องเปลี่ยนแพลน

"มาคนเดียวหรอครับ สาวน้อย~"

"สวยๆแบบนี้ มาคนเดียวอันตรายนะครับ"

"เฮ้ สาวน้อย อย่าหยิ่งนะเซ่" จู่ๆก็มีคนมาสะกิดฉันจากทางด้านหลัง พอหันไปเห็นก็แค่พวกไฮโซที่ชอบเกี้ยวสาวไปทั่ว

"มากับหมาค่ะ" ฉันตอบพลางอุ้มเจ้าแม็คยื่นไปตรงหน้าเจ้าพวกนั้น

"โอโห หยิ่งๆ นิ่งๆ แบบเนี้ยพี่ชอบบบ"

"..."

"ชื่ออะไรครับ"