รักวุ่นๆ ของวัยรุ่นหน้าใส

กริ๊งงงงงงงงง เสียงสัญญาณได้เวลาพักเที่ยง 

"ปลาดาว เหม่ออะไรเนี่ย ไปกินข้าวกัน" ชั้นเรียกยัยปลาดาวหมู่นี้เเปลกๆไปนะเหม่อทั้งวันเลย 

"อืมๆไปๆ"

"นี่เเกเหม่ออะไรเนี่ย เป็นไรรึเปล่า" ชั้นหันไปถามยัยปลาดาว ดูซึมๆเศร้าๆไข้ก็หายเเล้วนี่นา 

"เเกไข้กลับรึเปล่า"ชั้นเอามือนุ่มๆหอมๆของชั้นไปทาบที่หน้าผากของปลาดาว ตัวก็ไม่ร้อนนี่ทำไมดูซึมๆ "ไปสั่งข้าวเถอะชั้นไม่เป็นไรหรอกไปๆเดี๋ยวคนเยอะ" ยัยปลาดาวเเยกไปซื้อข้าวอีกร้านนึง

"มีอะไรปิดบังอยู่เเน่ๆ"ชั้นพูดกับตัวเองเเต่ไม่ถามดีกว่าถึงเวลาปลาดาวคงบอกเอง 

กินข้าวเสร็จชั้นกับปลาดาวตั้งใจจะไปห้องสมุดของโรงเรียน เเต่ปลาดาวขอไปดื่มน้ำก่อนชั้นเลยเเยกเดินมาห้องสมุดก่อน เเดดก็ร้อนพวกรุ่นพี่ผู้ชายเล่นฟุตบอลกลางเเดดไปได้ยังไงนะ ไม่ร้อนบ้างหรือไง เอ๊ะหนึ่งในกลุ่มนั้นมีพี่เจมส์อยู่ด้วยนี่นา ชั้นเลยหยุดมองอยู่ซักพัก 

มองเเล้วก็เท่ห์เหมือนกันนะ 

"โอ๊ยยย!" เสียงของชั้นเองเเหละ ทั้งปวดหัวเเละเจ็บก้น ล้มทั้งยืนเลย ฮือๆๆ

ไอบ้าไหนน่ะที่มันเตะลูกบอลด้วยความเร็วสูงไม่ดูคนอื่นเลย ฮือๆ  

ปวดหัวมากอ่ะชั้นจะความจำเสื่อมรึเปล่า ฮือๆ สมองจะสึกหรอมั้ยฮือๆ 

"น้องเจ็บมั้ย" นึกว่าจะไม่คิดมาช่วยซะเเล้วดูหน้าหน่อยล่ะกันว่าใครกล้าทำเเบบนี้ ฮือๆ

เมื่อหันไปดูเท่านั้นเเหละอึ้งเลยทีเดียว คนเตะลูกบอลในพลังความเร็วสูงก็คือ พี่เจมส์ 

"ไม่เจ็บมั่งค่ะ" ชอบตอบกลับไปพลางกุมหัวไว้ด้วย ฮือๆ ปวดหัวชะมัด 

"โทษทีนะพี่ไม่ได้ตั้งใจนะ ไปห้องพยาบาลดีกว่า ไปๆเดี๋ยวพี่พาไปถือว่าไถ่โทษละกัน" 

"....." เงียบ

"ลุกขึ้นไหวมั้ย มาเดี๋ยวพี่ช่วย" 

"......"เงียบ

"คงไม่ไหวจริงนั่นเเหละ อะยื่นมือมาสิ" 

ตึกๆตึกๆตึกๆ เสียงหัวใจชั้นเองเเหละทู๊กกคนน 

ชั้นยื่นมือไปให้พี่เจย์เเล้วพี่เจย์ก็ช่วยพยุงชั้นขึ้นมาจากไอพิ้นปูนหนาๆนั่น  

"เดินไหวมั้ย หรือต้องให้ขี่คอ เอ๊ะหรือว่าอุ้มไปดี" พี่เจมส์หันมายิ้มให้ชั้น

"เอ่อ เดินดีกว่าค่ะ" ชั้นตอบพี่เจมส์เบาๆ ชั้นไม่กล้าสบตาพี่เค้าอ่ะ อายย :3 

-ห้องพยาบาล- 

"นี่น้องชื่อไรเนี่ย" อ๊ายย พี่เจมส์ถามชื่อชั้นน >< 

"ชื่อ ฟ้าใสค่ะ" ชั้นตอบเเต่ก็ยังก้มหน้าเหมือนเดิม 

"ชื่อน่ารักดี เเต่ทำไมชอบก้มหน้าจังล่ะ ทำไมไม่เงยหน้าเวลาคุยกับคนอื่น" 

เขินค่ะพี่ อยากขะตอบไปเเบบนั้นน่ะเเต่ไม่เอาไม่ดี 

"เอ่อ โทษทีค่ะ พอดีอยากนอนหน่อย มึนๆยังไงไม่รู้ " ชั้นบอกพี่เจมส์พลางเงยหน้าพี่เค้าจะได้ไม่ว่าชั้นอีก 

"เคๆ นอนเลยเดี๋ยวพี่เฝ้าเอง" ห่ะ! เเม่เจ้าพี่เจมส์จะเฝ้าชั้นหรอ >< 

"เอ่อ พี่ไม่มีเรียนหรอค่ะ " 

"พี่มีเเต่พี่เป็นคนทำน้องเจ็บนี่พี่ต้องรับผิดชอบ เอานอนสิไหนบอกว่าจะนอน " 

"เอ่อ ค่ะๆนอนเเล้วๆๆ" 

เเละชั้นก็หลับไปในที่สุด 

"ยัยฟ้าใสๆๆ อ่าวพี่เจย์ทำไมถึงมาเฝ้าฟ้าใสล่ะค่ะ" 

"อ่อ น้องคงเป็นเเฟนไอกันต์สิน่ะ คือพี่อ่ะเตะลูกบอลเเรงเกินไปเลยไปโดนน้องฟ้าใสอ่ะพี่เลยไถ่โทษด้วยการพามาห้องพยาบาลเเละมาเฝ้าไง" 

"อ่อ งั้นไม่รบกวนพี่เจมส์ดีกว่าเดี๋ยวปลาดาวเฝ้าเอง"

"ไม่เป็นไรๆ น้องนั่นเเหละไปเรียนเถอะได้ลาครูให้ฟ้าใสด้วย เดี๋ยวพี่เฝ้าเองไม่ต้องห่วง"
 "เอ่อ เอางั้นก็ได้ค่ะ"  พี่เจมส์เเปลกๆเเฮะ เห้ยนี่พี่เจมส์รู้เเล้วหรอว่าชั้นคบกับพี่กันต์

อีกหน่อยฟ้าใสคงรู้สิน่ะ  

นี่มันกี่โมงเเล้วเนี่ยยย ชั้นหันไปมองนาฬิกา ที่กำลังบอกเวลา 15.30 น. 

เห้อออ ได้เวลากลับบ้านเเล้วสิ ชั้นหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆชั้น เห้ยย พี่เจมส์นี่ เค้าเฝ้าชั้นจริงๆหรอเนี่ย ฮ่าๆๆ เวลาหลับนี่นารักจัง  น่าเอาปากกาเมจิกมาวาดหนวดเเมวเหลือเกิน 

"พี่เจมส์ พี่เจมส์ค่ะๆ " ต้องปลุกพี่เจมส์ก่อน เลิกเรียนล่ะเเต่หิวข้าวอีกเเล้วอ่ะะะ 

"อ่าว ตื่นเเล้วหรอ ไปกลับบ้านกันเดี๋ยวพี่ไปส่ง" 

"เอ่อ ฟ้าใสกลับเองได้ค่ะ ไม่รบกวนพี่เจมส์ดีกว่า" 

"ไม่เป็๋นไร ขืนกลับคนเดียวเดี๋ยวอาการปวดหัวกำเริบเเล้วไม่มีคนเห็นทำไงล่ะ " 

"เอ่อ เอางั้นก็ได้ค่ะ" 

ตลอดการเดินกลับบ้านกับพี่เจมส์ชั้นเเทบจะเอาหน้ามุดดิน ก็ชั้นเขินน >< พี่เค้าต้องชอบเราเเน่เลย 

เอ่อเเต่พี่เจมส์บอกว่ามาทำดีเเบบนี้เพราะไถ่โทษที่เตะลูกบอลโดนหัวเรานี่นา เห้ออออ