The Prince ลุ้นรักพิชิตใจเจ้าชายสุดหล่อ

 " ยูริ ยูริ ยูริจังงงงงงง!!" ฉันสะดุ้งแล้วหันไปหาซิน
" เรียกตั้งหลายครั้ง เหม่ออะไรหรอจ๊ะ^^" ซินยิ้ม อันที่จริงก็คิดเรืองเมื่อวานต่างหาก-0-
"เปล่า มีอะไรหรอ-0-" ฉันทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แต่ดูเหมือนซินจะจับได้แหะ
"โกหกไม่เนียนเลย จูบกันหรอ>< " ถึก! ตรงเป๊ะ เป็นหมอดูตราทิพหรือเปล่า!-///-
"-///-ช่ายยยที่หน่ายยยยยย~" ฉันลากเสียงยาว พูดแล้วเขินแหะ เมื่อวานผ่านไปเร็วจริงๆ
"ใช่จริงๆด้วยอิจฉาชะมัด" ซินทำเป็นเบะปากใส่ ฉันหันไปมองโต๊ะข้างๆไม่เห็นเค้าเลย มาสายหรอน้าา
"เฮ้! เจ้าชายไม่มาหรอ ยูริจัง" ผมทองเพือนที่แหกปากตลอดที่ฉันอยู่กับเจ้าชาย-_-
"อ่า ไม่เห็นนี้^^ คงมีธุระล่ะมั้ง" ผมทองหยีหัวแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
"เจ้าชาย! อยู่ไหนง่ะ ไม่มาโรงเรียนหรอ"
(หาาาา? ไม่สบายว่ะ ลุกไม่ไหว) ฉันรีบชะเง้อหูไปใกล้ๆโทรศัพท์ตาผมทอง
"งั้นหรอ ได้บอกยูริจังหรือเปล่า"
(ฉันไม่มีเบอร์ยูริ ลืมขอ) จริงสิ-//-เอาแต่ทะเลาะกันนี้หน่าาา
"ให้ฉันบอกยูริจังให้ไหม ดูท่าทางจะเป็นห่วงที่แกไม่มา"
(ไม่ล่ะ ไม่อยากให้ยัยนั้นเป็นห่วง แค่นี้ล่ะ! ตี๊ด!) กลัวเราเป็นห่วงงั้นหรอ แต่ไม่ห่วงตัวเองเลยแหะ
"เห้ยย! แอบฟังหรอยูริ" ฉันเบะปากแล้วกลับไปนั่งที่ดีๆ
"นายน่ะ รู้ที่อยู่เจ้าชายไหม ฉันจะไปเยี่ยมน้ะ=_=" ครั้งแรกๆที่ถามบ้านผู้ชาย แถมไม่เคยไปห้องผู้ชายด้วยซ้ำ ฉันควรจะไปดีไหมน้ะ
"อ่าาา นี้ที่อยู่-_- แฟนกันอะไร ไม่มีเบอร์ ไม่รู้ที่อยู่" ผมทองยื่นแผ่นกระดาษแล้วเดินไป
"โห้!นี้มันคอนโดสุดหรูนี่หน่าส แพงสุดๆ" ฉันมองที่อยู่ในกระดาษ จะไปดีไหมน้ะ
อ้อดดดดดด~ เลิกเรียนได้!
ฉันรีบเก็บกระเป๋าเพือจะไปหาซื้อของไปทำอาหารให้เค้าทานซะหน่อย ขอบอกการทำอาหารฉันมันอร่อยสุดๆเลยล่ะ><
"ยูริจัง^^" ฉันหยุดแล้วหันไป
"อ้าว^^ เรนคุง พักนี้ไม่ได้เจอกันเลยน่ะ" ฉันยิ้ม จริงๆก็ไม่ได้เจอกันอาทิตย์นึงได้ล่ะ
"ผมยุ่งๆกับงานกิจกรรมน่ะ จะรีบไปไหนหรอ"
"อ่อ จะไปซื้อของนิดหน่อยน่ะค้ะ ^^ " เรนคุงเริ่มเปลีายนสีหน้าเรียบเฉย ฉันทำอะไรผิดไปหรอ?
"ครับ^^งั้นผมไปก่อนน่ะครับ" เรนคุงยิ้มบางๆแล้วเดินออกไป พักนนี้ไม่ค่อยร่าเริงเท่าไหร่เลย
"รีบไปดีกว่า" ฉันรีบวิ่งไปซุปเปอร์มาเก็ต วันนี้ตั้งใจจะทำซุปเต้าเจี้ยวร้อนๆ และก็น่ำผลไม้

ฉันมาถึงหน้าคอนโดเรียบร้อยแล้วหยุดกอนจะเดินเข้าไปอย่างเขินๆ-///-หรูหราจริงๆ ฉันขึ้นลิฟต์มาชั้นบนสุด แล้วเดินมาถึงห้อง 509 ตามที่อยู่
"-...- จะเข้าไปดีไหมน้ะ" ฉันยืนคิดอยู่นานก่อนจะกดกริ๊งหน้าประตู
แอ้ดด~ เค้าชะเง้อหน้าออกมา แล้วทำหน้าตกใจ
"มาได้ไงเนี่ยยยย!-0-" หน้าซีดจริงๆเลยแหะ โทรมสุดๆ ท่าทางจะอาการหนัก
"ขอเข้าไปได้ไหมค้าาาาา^^" เค้าเปิดประตูให้เค้า ภายในก้องดูสะอาดดี เป็นระเบียบเรียบร้อย
"มาถูกได้อย่างไง" ฉันไม่สนใจเค้าแล้วเดินมาในห้องครัว เค้านั่งรอที่โซฟาแล้วเดินตามกลิ่นหอมๆของออาหารมาแล้วเอาคางมาเกยไหล่ฉัน -///- เขินบอกไม่ถูกแหะ ฉันทำเป็นไม่สนแล้วทำเติาเจี้ยวต่อ

"หอมๆดีใจที่เธอมาหา คิดว่าจะไม่สนใจกันล่ะ" เค้ายังทำหน้ายู้หยี้ เหมือนเด็กๆ

"แค่มาดูเฉยๆหรอกน่า" ฉันทำเป็นปากแข็ง จริงๆก็แอบห่วงๆเค้านี้แหะ

"ฉันไม่เคยให้ผู้หญิงคนไหนเข้ามาห้องฉันเลยน่ะ" ฉันหันไปมองเค้า

"อย่างนายนี้น่ะ ผู้หญิงไม่ซ้ำหน้านี้ได้ข่าว-...-" พูดแล้วโมโห! ใจร่มๆไว้ยูริ

"ก็จริง เพราะถ้าฉันพาพวกหล่อนมา ก็คงออกไปจากห้องฉันยากก็เลยพาไปกินข้าวไปเที่ยวพอ" 

"ไม่เคยมีอะไรว่างั้น-..-" เป็นไปไม่ได้!

"อ่าา เห็นอย่างงี้ ฉันให้เกรียติผู้หญิงเสมอ ถึงจะให้ร่างกายฉันก็ไม่เอาหรอก^^" ฉันยิ้มและก็เชื่อเพราะถ้าเค้ามีอะไรกับใครถ้าจะเลิกกันไปคงมีปัญหา แต่นี้กับเลิกกับผู้หญิงโดยไม่มีปัญหาเลย><

"เสร็จแล้วล่ะ^^ "เค้ายิ้มแล้วเกาะไหล่เดินตามฉันมา เหมือนเด็กเลยแหะ><

"ทานแล้วน่ะครับบบบ" เค้าหยิบช้อนแล้วตักใส่ปาก=_- ไม่เปาหรอนั้น!

"โอ้ยๆร้อนนนน" เค้ารีบดื่มน้ำตาม ฉันหัวเราะแล้วตักมาหนึ่งคำจะป้อนเค้า

"-_- โง่จริงๆเลย ฮ่าๆๆ" ฉันเปาแล้วตักเข้าปากเค้า เจ้ายิ้มมุมปาก อะไรของเค้าน่ะไม่อร่อยหรอ

"เหมือนฝีมือแม่ฉันทำเลย><" กรี๊ดดดดดด~>< โอ้ย! ยูริจะบ้าตายยยย

"กินเยอะๆแล้วกินยาน่ะค้าา คุณชายยยยย" ฉันป้อนเค้าไปเรื่อยๆจาหมดชาม น่ารักจริงๆ><

"นี้! มาทำให้ฉันกินบ่อยๆน้าา อร่อยจริงๆ" ฉันหยิบยาให้เค้า

"งั้นหรอ^^ อยากกินอะไรล่ะ คราวหน้า" เค้ายิ้มแล้วเดินมากอดข้างหลังฉัน เค้าว่ากันว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบ backhug ที่สุด ก็คงจะจริงล่ะมั้ง-///-

"ไม่รู้สิ...อยากอยู่กับเธอนานๆมากกว่า" ฉันพลิกตัวไปหาเค้าแล้วเอามือไปแตะหน้าผาก

"ตัวร้อนจี้เลย ไปนอนพักก่อน^^" ฉันพาเค้าไปที่เตียง แต่ดูเหมือนเค้าจะมีแรงอยู่บ้างเลยดึงฉันให้ล้มไปทับบนร่างของเค้า-///- แล้วกอดฉันเอาไว้

"เดี่ยวฉันติดไข้จากนายยยย!" ฉันพยายามดันตัวออกจากเค้า แต่เค้ากับกอดแน่นกว่าเดิม

"ถ้าเธอไม่สบายเดี่ยวฉันดูแลเอง แต่ขอกอดแบบนี้จนกว่าฉันจะหลับได้ไหม" ฉันไม่พูดอะไรได้แต่นอนทับเค้าแบบนี้จนกว่าจะหลับ ฉันเผลอหลับไปในที่สุด

  ฉันค่อยๆขยับตัวเพื่อไม่ให้เค้าตื่น ตัวร้อนอยู่เลยสงสัยต้องเช็ดตัวให้ล่ะืไข้จะได้ลดลง ฉันมองนาฬิกาตอนนี้ก็สองทุ่มแล้ว ทำไงดีล่ะ -_- งั้นอยู่กว่าจนไข้จะลดละกัน

"ตอนหลับดูน่ารักกว่าเยอะ-..- ดูไร้เรียงสากว่าตอนตื่นอีก" ฉันเช็ดตัวเค้า ก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมช้าๆ

หัวใจฉันเต้นรั่ว -////- เลือดแทบพุ่ง ซิกแพคค้าาาซิคแพค! มันใช่เวลามาคิดเรื่องแบบนี้หรอ หุ่นเค้าดูดีจริงๆน่ะ แถมผิวขาวๆเค้าทำให้ดูเท่เค้าไปอีก

"แม่ครับ......" ฉันมองหน้าเค้า ละเมองั้นหรอเนี่ย สงสัยจะคิดถึงท่านสิน่ะ แต่ในห้องไม่มีรูปพ่อแม่เลย

"ฉันจะเป็นแม่นายให้วันนึงกัน^^" ฉันลูบหัวเค้าเบาๆ ไม่เคยดูแลใครแบบนี้เลย แฟนันก่อนๆฉันก็ไม่เคยทำให้ด้วยซ้ำ เค้าคนแรกที่ฉันทำอาหารให้ มาดูแลเค้า แบบนี้ฉันกำลังรักเค้าหรือเปล่า

ตี๊ดดดดด~ตี๊ดดดดดด~  ฉันลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์ของเค้าบนโต๊ะ ชื่อเบอร์ที่โชว์อยู่ว่า จัสมิน จะรับดีไหมน้ะ แต่ก็อยากรู้ว่าโทรมาทำไม? ฉันตัดสินใจรับโทรศัพท์เค้า

(เจ้าชาย! ทำไมไม่มาโรงเรียน จัสมินคิดถึงน่ะค่ะ!)

"........" ฉันเงียบ

(อ่อ ไหนบอกว่าไม่รักยัยยูริแต่กับไปขอเป็นแฟนกันจริงๆ คุณกำลังคิดอะไรอยู่! จัสมินเป็นคู่หมั้นน่ะ!)

"......" ถึกกกกก! คู่มั้น ทำไมเค้าถึงไม่บอกฉันล่ะ?

(เอาแต่เงียบ มันจริงใช่ไหม! รักกันมากหรอค่ะ จัสมินล่ะ ตอนนี้อะไรๆก็ยูริ)

"......"เค้าพูดถึงแต่ฉันงั้นหรอ ควรจะดีใจไหมน่ะ อยู่ดีๆโทรศัพท์ก็ไปอยู่ในมือเจ้าของฉันหันไปมองแล้วเดินไปหยิบกระเป๋า

"แค่นี้แหละจัสมิน!" เค้ากดวางสายเดินตามฉันมา เค้ามีคู่หมั้นที่เหมาะสมอยู่แล้ว ฉันก็แค่เด็กสาวธรรมดา

ไม่มีเชื่อเจ้าพระวงศ์สะนิด เค้าจับข้อมือฉันแล้วดึงหันไปหาเค้า

"จัสมินพูดอะไรหรือเปล่า" ฉันยิ้มบางๆแล้วส่ายหน้า แล้วแกะมือเค้าออก เค้ามองหน้าฉันเค้าคงคิดว่าฉันรู้อะไรบางอย่าง ฉันควรออกห่างจากนายหรือเปล่าเจ้าชาย?

"ฉันกลับล่ะ " ฉันพูดเสียงเรียบๆแล้วเดินออกไปจากห้องเค้า น้ำตาที่ไหลออกมาจากตาทันที จะเสียใจทำไมน้ะ เราควรดีใจสิ ฉันควรต้องทำช่วงเวลานี้ให้ดีที่สุด .....

                  ทำไม?เวลาร้กใครลงไปทำไมต้องมีอะไรมาขว้างเสมอเลยน่ะ!!!!!