[Festival] รื้อฟื้นรักทรงจำ พิชิตใจยัยขี้ลืม

ฉันค่อยๆหรี่ตามองเมื่อรับรู้ได้ถึงแสงไฟสว่างจ้าจากด้านบน มันจ้าซะจนแสบตาเลย...

"ไทน์...แกฟื้นแล้วเหรอ" 

เสียงใสๆที่น่าจะคุ้นหูของฉันดีดังขึ้นที่ข้างเตียง

"..."

และฉันก็ได้พบกับผู้หญิงใบหน้าสวยหวานคนหนึ่ง เธอมีผมสีบลอนด์ทอง ดวงตาเป็นสีเหลืองอำพัน ปากนิดจมูกหน่อย ดูแล้วก็...น่ารักดี...

"ไทน์...ว่าแต่แกจำฉันได้มั้ย"

ผู้หญิงคนนั้นชี้นิ้วไปที่ตัวเองพร้อมกับเอ่ยปากถามฉัน ในดวงตาทอประกายความหวัง แต่ฉันยังคงปิดปากเงียบ สมองมึนงงและว่างเปล่า ฉัน..มาอยู่ที่นี่ได้ไง ที่นี่คือที่ไหน ผู้หญิงคนนี้คือใคร แล้ว...ฉันคือใคร?

"จริงๆแล้วหมอบอกว่า แกได้รับความกระทบกระเทือนที่สมองส่วนหลังซึ่งจะทำให้ความจำก่อนหน้านั้นหายไป และมันก็ส่งผลให้แกจำสิ่งที่ไม่อยากจำไม่ได้ แต่ฉันเป็นเพื่อนสนิทของแก แกน่าจะจำได้นะ"

เธอพูดยิ้มๆแล้วมองมาที่ฉันอย่างคาดหวัง ทำเอาฉัน...งงเต้กไปเลยทีเดียว

"อาวละ~ทีนี้บอกฉันมาซะ ว่าฉันคือใคร"

"เธอ..." ฉันมั่นใจว่าฉันกำลังเปล่งเสียงออกไป แต่สิ่งที่ออกมาเป็นเพียงแค่ ลมหายใจเท่านั้น

"อา...เธออาจจะขาดน้ำเนื่องจากนอนหลับไปนาน เพราะฉะนั้น กินน้ำก่อน"

ว่าแล้วเธอก็รินน้ำจากเหยือกใส่แก้วให้ฉัน ฉันจึงหันไปมองการกระทำของเธอและเพิ่งได้สังเกตเป็นครั้งแรกว่า ที่นี่เป็นห้องสี่เหลี่ยมสีขาวเล็กๆอ้อ และฉันเห็นสายน้ำเกลือด้วย นี่ฉันอยู่ในโรงพยาบาลเหรอเนี่ย

ฉันรับน้ำจากเธอมาดูดอย่างรู้สึกกังขาในใจ

"ทีนี้แกก็น่าจะพูดได้มั่งแล้วนะ ทีนี้บอกฉันมาซะ ว่าฉันคือใคร"

"ฉัน..."

"^^"

"ฉัน...จำไม่ได้"

"อ้าว..."

ท่าทางของเธอห่อเหี่ยวลงอย่างเห็นได้ชัดจนฉันแอบรู้สึกผิด

"หมายความว่าเธอไม่อยากจำฉันงั้นเหรอ ยัย'วาเลนไทน์' "

วาเลนไทน์...

นั่นชื่อของฉันเหรอ...