[Yaoi]love at...รักเกิดได้ทุกที่
เขียนโดย namasaki
วันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 18.23 น.
แก้ไขเมื่อ 21 มีนาคม พ.ศ. 2558 18.43 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ตอนที่ 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 1
สวัสดีครับผม รีดเดอร์ผู้น่ารักทุกโคนนนน กระผมนายสุดหล่อคนนี้มีชื่อว่า เหนือ ชื่อจริงคงไม่มีใครยอากรู้หรอกเพราะมันแอ๊บแบ๊วมากกก(กอ.ก ล้านตัว) ซึ่งชื่อจริงของผมก็คือ..... คือ....คือ..... นาย กานดา วงศ์สกุลวิวัฒน์(ถ้าชื่อกลับ นามสกุลตรงกลับของใครไรท์ต้องของโทษด้วยนะคะ)เห็นไหมเชื่อยังว่ามันแบ๊วมากกกไม่เข้ากับชื่อเล่นและรูปร่างที่ดูดีของกระผมเลยสักนิด เอาละเข้าเรื่องเลยดีกว่านอกเรื่องมาพอหล่ะ ณ ขณะนี้ ผมกำลังยืนรอเพื่อนสุดที่รักทั้งสามตัวอยู่ที่หน้าผับแห่งหนึ่งไม่ต้องสงสัยว่าทำไมไม่เข้าไปรอข้างในนั้นนะหรอ เราไปย้อนความกันดีกว่าว่าอะไรเป็นเหตุผลนั้น
“เฮ้ยพวกมึงคืนนี้ไปดื่มกันป่ะ กูเลี้ยงเองฉลองที่พ่อกะแม่กูไม่อยู่บ้านกัน” เสียงนี้เป็นของเพื่อนผมเองมันชื่อว่าคีย์ ลักษณะนิสัยของไอ้คีย์อะหรอก็จัดว่าดูดีหล่อนะแต่น้อยกว่าผมแค่นั้นอิอิ
“แลมึงเป็นลูกที่ดีจังน่ะ ไอ้เหี้ยคีย์คิดได้ชวนไปแดกเหล้าเนื่องในโอกาสที่พ่อแม่ไม่อยู่เนี่ย” นี่ก็เป็นเสียงของหนุ่มน้อยหน้าตาหน้ารักแต่นิสัยเนี่ยไม่เขากลับหน้าตาของมันหรอกออกจะสวนทางกันด้วยซ้ำ มันมีชื่อว่า ไวน์
“แล้วจะไปแดกกันที่ไหนอะ ไหนมึงบอกมาดิกูจะได้จัดเวลาถูก” ไอ้เนี่ยมันมีชื่อว่าเขียน มันน่ะเป็นนายแบบวันๆไม่ค่อยว่าหรอกเขาแต่ทำงานๆของมันอย่างเดียว
“เออนั้นดิ กูจะได้เตรียมตัวด้วย ว่าจะแต่งตัวอย่างไงให้หล่อๆอะมึง”
“โอ๊ยไอ้เหหนือมึงไม่ต้องแต่งหรอก แต่งในตายยังไงมึงก็หล่อไม่ขึ้นหรอกว่ะ เจอกันคืนนี้และที่ผับxxx เวลา20.00น. น่ะ ไปแล้วยื่นหรอหน้าผับด้วย ที่สำคัญห้ามเรทเด็ดขาดใครมาสายนะ กูจะให้เป็นคนออกเงินเลยไอ้สัด”คีย์
“โอ๊ยไอ้เชี่ยมึงหล่อตายแหละ แล้วทำไมต้องรอหน้าผับไม่เข้าไปรอข้างไหนละ”
“เออนั้นดิ ทำไมวะ” ไวท์
“ก็เพราะ...............ว่าถ้าพวกมึงมาก่อนเวลาก็จะสั่งเหล้ามากินก่อน กูอยากให้กินพร้อมกันอ่ะ”คีย์
“เชี่ย” ผม/ไวน์/เขียน
“คุณเพื่อนคีย์เหตุผลปัญญาอ่อนโคตรๆอะ”เขียน
เวลา 21.00 น.
เรากลับมาที่ปัจจุบันกันดีกว่าซึ่งนี้ผมยืนรอมาชั่วโมงกว่าๆก็ยังไม่มีคนว่าสักที ผมกะว่าถ้าอีกครึ่งชั่วโมงไม่มีคนมานะผมก็จะกลับเลย แล้วพอโทรไปดันเสือกไม่มีคนรับสักคนไม่รู้ว่าแม่งทำห่าอะไรกันอยู่ไอ้พวกนั้นอะ
ตึง ตึง ตึง
“มาสักทีนะมึง ไอ้เหี้ยก็รอตั้งนานแล้วไอ้สัด” จากที่ก้มหน้าก้มตาอยู่มันก็มีคนๆหนึ่งมาหยุดยืนข้างหน้าผมก็เลยรัวคำพูดใส่มันไม่ยั้งทั้งที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นด้วยซ้ำ
“หืม....นายรอฉันงั้นหรอ” อ้าวห่า ไม่ใช่เพื่อนกูนี่ว่า
“อะ...เอ่อ ขอโทษครับผมนึกว่าคุณเป็นเพื่อนผมนะ แหะๆๆ”
“ช่างเถอะ....ว่าแต่นายสนใจไปกลับฉันไม” หะ เมื่อกี้มันว่าอะไรนะ ใครๆๆจะไปกลับนะ
“เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ”
“ฉันถามว่านายสนใจไปกลับฉันไหม นายมายืนรอลูกค้าไม่ใช่หรอ” เหี้ยอย่าบอกนะว่ามันคิดว่าผมเป็นเด็กขายอะ เหี้ยกูไม่ใช่เด็กขายนะ ถึงกูจะมีกิจการเปิดขายเสื้อผ้าตามเว็บก็เถอะ แต่กูก็ขายเสื้อครับไม่ใช่ขายตัวอย่างที่มึงเข้าใจ
“ฉันว่านายเช้าใจผิดแล้วแหละ ฉันมายืนรอเพื่อนนะ ไม่ได้รอลูกค้าอย่างที่นายเข้าใจอะ”
“ก็แสดงว่าเพื่อนนายก็ขายเหมือนกันไงถึงต้องมายืนเพื่อรอลูกค้าเป็นเพื่อนกันอะ” ไอ้เหี้ยนี้ กูไม่ทนแล้วไอ้สัดพูดดีๆเลือกไม่เข้าใจอีก
“ไอ้เหี้ย มึงเข้าใจคำว่าเพื่อนปะ กูก็พูดต้องหลายครั้งแล้วว่าไม่ได้ขายอะมึงเข้าใจภาษาคนปะที่กูพูดมาทั้งหมดอะ หรือมีงอดกหญ้าเป็นอาหารถึงไม่เข้าใจอะ”
“มันจะมากไปแล้วอะ ไม่รู้อะในเมื่อกูจะเอามึงแล้วใครจะทำไม กูไม่สนใจสักอย่าง”
“มึงไม่สนแต่กูสน ใครจะยอมให้มึงเอาบ้าป่าววะ”
“เห้ยพวกมึงอะ ลากมันขึ้นรถดิ”
“ไอ้เหี้ยปล่อยสิโว้ย กูก็บอกว่าไม่ได้ขายไง”
“มึงจะให้มันแหกปากหาพ่อพวกมึงอีกนานไม ทำให้มันเงียบๆดิ เดี๋ยวก็ได้อายคนหรอก”
พลัก
WINTALK
ตอนนี้ผมกำลังอยู่ที่คอนโดของผมย่นใจกลางกรุงติดริมแม่น้ำ ผมกำลังอยู่กับเด็กปากดีคนหนึ่งที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงขนาดคิงไซน์ ผมกำลังรอให้เด็กมันตื่นก่อนค่อยฉีดยาให้ปลุกให้มัน ทำไมต้องฉีดยาปลุกนะหรอก็เพราะดูๆแล้วเด็กมันคงไม่ยอมผมง่ายหรอกแล้วอีกอย่างมันจะไปสนุกได้ยังไงถ้าคนที่เรามีอะไรด้วยไม่ให้ความร่วมมืออะ
“อึก อืม” สงสัยคงจะตื่นแล้ว
“ตื่นสักทีนะนึกว่าจะหลับไปถึงพรุ่งนี้ซะอีก”
“ไอ้เหี้ยมึงมันกูไว้ทำหอกอะไร ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะ” ขนาดพึ่งตื่นยังปากเก่งขนาดนี้ไม่อยากจะนึกถึงบทจูบอะเร้าร้อนเลย
“กูไม่ได้มันมึงไว้ทำหอก แต่มัดไว้ทำเมีย”
“พ่องงมึงอะ ไอ้เหี้ยกูเป็นผู้ชายจะไปเป็นเมียมึงได้ไง”
“เดี๋ยวมึงก็รู้ว่าเป็นได้รึไม่ได้” ผมเดินมาที่โต๊ะเครื่องแป้งเพื่อมาเอาเข็มฉีดยา เพื่อที่จะฉีดให้มันโดยเฉพาะ
“มึงจะทำเชี่ยของมึง อย่านะไอ้สัด โอ๊ยยไอ้เชี่ยมึงฉีดยาไรให้กูห๊ะ”
“ก็ยาที่จะทำให้มึงเป็นเมียกูไง ถามแปลกๆๆนะมึงอะ ที่เหลือก็แค่รอเวลาเท่านั้นแหละ”
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
“อ๊ะ อืออ”
“สงสัยยาจะออกฤทธิ์แล้วเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า”
.....................................................................................
สวัสดีค๊า ฝากนิยายอีกเรื่องไว้ด้วยนะคะ สนุกหรือไม่สนุกสามารถเม้นบอกกันได้นะ
สุดท้ายนี้ก็ขอบคุณนักอ่านที่เข้ามาอ่านด้วยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ