ณ นานาชาลี

"ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงสินะ ท่านไกอา นานาจะไปอยู่ที่ไหนหรือคะ"

"ไม่มีใครตอบได้หรอก นี่คือวัฒจักรของแซทเทิล องค์หญิงจะได้เรียนรู้จักรวาลอันกว้างขวางด้วยตัวเองและเมื่อถึงเวลามาบรรจบครบ100วงแหวนเมื่อไหร่เราจะได้องค์หญิงของเรามาคืนมา"

ผู้เฒ่าไกอา ยืนมองวงแหวนศักสิทธิ์ด้วยความคิดที่คาดเดาไม่ได้ แต่อย่างน้อยๆ ความเป็นห่วงก็เกิดขึ้น กับคนที่เขาเรียกว่า 'องค์หญิง' เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา...

...............................................................................................

ชาลี :

เย้ ในที่สุดผมก็ถึงซักที ที่นี่เป็นดอยของชาวเขาแห่งหนึ่ง ก่อนเดินทาง พ่อกางแผนที่ให้ผม แล้วให้ผมเดินทางมาที่นี่ ผมรู้สึกชั่งใจแปลกๆ แต่ก็ไม่เป็นไร ผมมาถึงแล้วโดยปลอยภัยสบายดีแจ่มใสสุดๆ ที่นี่สวยมากครับ อยากให้ทุกคนมาเห็นจัง ภูเขาโอบล้อมหมู่บ้านแห่งนี้ ผู้คนที่นี่ไม่ค่อยได้ทำมาหากินอะไร นอกจากหาของป่าและปลูกผลไม้ขาย พ่อให้ผมมาหาตาแป๊ะซะ ชื่อแกนี่จี้เส้นผมมาก ถ้าแกไม่แก่ ผมคงคิดว่าแกเป็นฝาแฝดแกงส้ม เดอะสตาร์แน่

"สวัสดีครับป้า ผมชื่อชาลี ป้ารู้จักลุงแป๊ะซะไหมครับ" ผมถามป้าที่กำลังเก็บสตอเบอร์รี่ พอป้าแกหันมาเห็นผมเท่านั้นแหละ ยิ้มโชว์ฟันขาวเชียว

"รู้จักสิจ๊ะพ่อหนุ่ม ฮิฮิ บ้านแกอยู่ท้ายดอยนั่นล่ะ" ผมขอบคุณป้าฟันขาว และรีบถอยห่างอย่างรวดเร็ว แอบขนลุกแฮะ เวลาคนมีแก่ชอบเนี่ย ผมน่ะ ชอบสาวๆเด็กเอ๊าะๆมากกว่า แต่ก็อย่างว่าแหละครับ ผมอยากจะรู้จริงๆชีวิตนี้ผมจะได้แต่งงานไหมนะ ผู้หญิงคนไหนอยากได้แฟนแบบผมมั่ง -0- แต่ยังไงผมก็เฝ้ารอคนของผมมาตลอดนั่นแหละ อ้าว แล้ววกมาคุยเรื่องนี้ได้ไงเนี่ย สังเกตดูผมเดินมาถึงบ้านลุงแป๊ะซะแล้วล่ะ

"ลุงแป๊ะซะครับบบ ผมชื่อชาลี จะขอฝากตัวที่นี่ซัก 3 เดือนครับ" ผมตะโกนหาคนแก่หัวหงอกนั่งอยู่บนแคร่ริมผา

"โอ้ มาแล้วเรอะ กำลังรออยู่พอดี"ลุงแป๊ะซะหันมาตอบผม

หลังจากนั้นเราทักทายกันซักพัก ลุงก็ให้ผมไปอยู่ในบ้านไม้สักสวยๆข้างๆริมผา แหม อะไรจะใจดีขนาดนี้ครับ >< ถ้าเป็นโฮมสเตย์คงคืนละหลายตังค์น่าดู

"พักที่นี่ก่อนนะ มีอะไรเรียกลุงได้ตลอด"

"เอ่อ ลุง บ้านนี้เป็นของใครหรอ" ผมถามด้วยความสงสัย

"ก็ของลุงนั่นแหละ ลุงไปล่ะ มีอะไรเรียกลุงได้ตลอดนะ" ลุงตัดบท

และเดินออกไปแล้ว ผมก็ไม่ถามอะไรต่ออีก

ว้าว! ข้างในสวยกว่าที่คิดแฮะ ผมเดินชมรอบบ้านนานมาก พอเหลือบมองดูเวลา ก็ใกล้มืดแล้ว ดูพระอาทิตย์ตกดินก็ดีเหมือนกัน

ตอนนี้ผมนั่งอยู่ริมผาครับ พระอาทิตย์ดวงโตกำลังลับขอบฟ้าช้าๆ แต่ทำไมฟ้าแลบล่ะ ไม่เห็นเค้าฝนเลยนี่นา เสียอารมณ์จัง

เปรี้ยง !!!

"ว๊ากกก " ผมตะโกนเสียงหลง ไอ้ฟ้าบ้า อยู่ดีๆก็ผ่าลงมา

เพล้ง !?

หืออ กระจกแตกเลยหรอ รุนแรงจริงๆฟ้าฝนที่นี่ รีบกลับเข้าบ้านดีกว่า ...

เอ ผมจำได้ว่าก่อนออกจากบ้านผมปิดแล้วนี่ นั่นแสงอะไรน่ะ ผมค่อยๆย่างทีละก้าวเข้าไปในบ้าน

"เห้ยยย ออกมานะ. ใครน่ะ ใช่ลุงแป๊ะซะรึป่าว" ผมตะโกนหลังจากเห็นเงาคนเดินในครัว

เงียบครับ ~

"ฉันถามว่าใคร ! " แปลกๆแล้วครับ ตาแป๊ะซะเอาบ้านผีสิงให้ผมอยู่รึป่าวเนี่ย

"ถ้าไม่บอกฉันจะ..." จะทำไรดีวะ บนดอยแบบนี้จะหาตำรวจจากที่ไหนล่ะ

ขณะที่ผมกำลังคิด ก็มีปีศาจห้อยหัวลงมาต่อหน้าผม

"ว๊ากกกกก " ผมตะโกนสุดเสียง เห้ยแต่ว่าพอมองชัดๆแล้วไม่ใช่นี่นา เป็นผู้หญิงซะด้วย ผมค่อยๆจ้องเธอ เธอจ้องผมตอบครับ ดู๊ดู สายตาเธอมองผมด้วยความฉงน เกินไปละหล่อน

"เธอเป็นใครน่ะ "

".........."

"ชื่ออะไร"

"..............."

"มาอยู่ที่นี่ได้ไง"

"................"

เงียบหมดเลย หรือเธอจะเป็นปิศาจจริงๆ

โอ้ยย คำถามมากมายเต็มไปหมด แล้วมันค้างคาใจอีกนิดนึงครับ

..

....

ปิศาจนี่สวยขนาดนี้เลยหรอ !? ><

........................................................................

หายไปนานเลย ขอบคุณคนอ่านทุกคนนะคะ ช่วยติดตามและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะ :3