★♚Back To Love♚★รีเทิร์นหัวใจยัยจอมโหด

CHAPTER 1 คิวอาร์คลับ ?

 

 

 

 

 

 

 

ฉันจะคิดถึงเขาทำไม ?

 

คำถามนี้มันผุดขึ้นในหัวโดยอัตโนมัติ ทั้งๆที่ฉันพยายามแล้ว ที่จะไม่สนใจ ไม่สนว่าเขาจะกลับมาอีกทำไม แต่สุดท้าย ฉันก็ยังอดคิดไม่ได้

 

ความเจ็บปวดที่ฉันหลงลืมมานานนับปี มันกลับเด่นชัดในความทรงจำขึ้นมาอีกครั้ง..เพียงแค่เจอเขา

 

 

 

"เฮ้อ~ "

 

 

 

"พรีตเทรล ฉันว่าอย่าไปคิดมากเรื่องหมอนั่นเลย เมื่อวานเขาอาจจะบังเอิญมาเจอแกก็ได้นะ"

 

 

ฉันก็ภาวนาขอให้เป็นแค่เรื่องบังเอิญเหอะแยมมี่ -.,-?

 

 

หลังจากเมื่อวานที่แยมมี่มาทำแผลให้ฉัน เธอก็มาหมกตัวอยู่กับฉันทั้งวันทั้งคืน ห้องตัวเองไม่ยอมกลับ ทั้งๆที่ห้องก็อยู่ไกล้ๆกันนี่เอง

 

 

"เหมือนจะลืมได้.. แต่ไม่รู้ทำไมพอเจอแล้วมันอยากจะร้องไห้ก็ไม่รู้"

 

ฉันพูดกับแยมมี่เสียงแผ่วเบา ต่อหน้าคนอื่นถึงฉันจะเข้มแข็งแค่ไหน แต่สุดท้ายน่ะ ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งนะ ฉันมีความรู้สึกเจ็บปวดไม่ต่างกับคนทั่วไปหรอก

 

ตอนนี้ฉันขอแค่คนที่จะรับฟังฉัน มันก็เพียงพอแล้ว

 

 

 

"ความผูกพันธ์ไงล่ะ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปสิบหรือยี่สิบปี ความผูกพันธ์มันไม่จางหายไปตามกาลเวลาหรอก แต่มันอยู่ที่ว่าเราเลือกที่จะเก็บมันไว้หรือโยนทิ้งไปแค่นั้นเอง ฉันเชื่อแบบนั้น.."

 

 

"...." ฉันล่ะ จะเลือกแบบไหนดี?

 

 

"เอาล่ะๆ..เบื่อมากเลยตอนนี้ ไปหาอะไรสนุกๆทำดีกว่า ป้ะๆ เลือกดราม่าๆ"

 

 

แยมมี่จูงมือฉันออกมาจากห้อง แล้วก็พาลงมาลานจอดรถข้างล่างคอนโด ลากฉันมาหยุดอยู่ข้างแลมโบกินี่สีแดง ของฉัน ? เท่านั้นไม่พอ นางก็จับฉันยัดใส่รถด้วยเสร็จสรรพ์ เดินอ้อมไปด้านคนขับแล้วก็ขึ้นรถเรียบร้อย คือแบบ..แยมมี่เอากุญแจฉันลงมาด้วย โดยที่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเธอเอามาตั้งแต่เมื่อไร ให้ตายเหอะแยมมี่ เธอนี่มันจริงๆเลย

 

 

"ไปไหน? " ตั้งแต่ที่เธอขับรถพาฉันออกมาจากคอนโด นี่ก็ครึ่งชั่วโมงแล้วนะ ถนนที่เธอพาฉันขับรถมานี่ฉันก็ไม่รู้จักด้วย ถ้าสมมติยัยนี่เกิดบ้าแล้วพาฉันไปฆ่า จะทำไงคราวนี้ ?? ยิ่งแต่ยัยนี่มันบ้าๆอยู่

 

 

"เที่ยว..คิวอาร์คลับ"

 

 

โห... คิวอาร์คลับ ผับยอดนิยมที่สุดแสนจะหรูหรา เออ..อายุยังไม่ถึงยี่สิบแล้วจะเข้าไงล่ะ?

 

 

"เข้าไงล่ะ เพิ่งสิบแปดเอง"

 

 

"คลับกิ๊กฉันเอง ไม่ต้องห่วง"

 

 

"แหม เดี๋ยวนี้มีกิ๊ก ไม่หาเผื่อฉันบ้างเล๊ย"

 

 

ฉันบอกแยมมี่อย่างงอนๆ จริงๆก็แหย่นางเล่นไปงั้นแหละ แต่ถ้าได้แบบหล่อๆรวยๆซักคน ก็คงจะดีนะ ฮ่ะๆ

 

 

"เดี๋ยวจะพาไปทำความรู้จัก คิวกับเพื่อนเขา จะบอกว่าหน้าตานี่แบบ..หล่อมาก อย่างกับหลุดมาจากเทพนิยายเลยแหละ"

 

พูดแบบนี้ก็เข้าทางพรีตเทรลสิคะ

 

เผื่อจะลืมหมอนั่นได้ซักที !! ไม่เอาไม่เศร้า

เศร้าทำไม ลั้นลาดีกว่าเยอะ

 

 

ในที่สุดฉันกับแยมมี่ก็มาถึงผับนี่ซักที ตอนออกมาจากห้องก็เกือบจะหนึ่งทุ่มแหน่ะ พอมาถึงที่นี่ก็สองทุ่มกว่าๆ ดีนะที่วันนี้ฉันใส่เดรสสีดำรัดรูปอยู่บ้าน พอออกมาก็คว้าเเจ็กเก็ตมาด้วย คือต้องสวยไง ? กางเกงเรานี่จะไม่ใส่ !

 

 

ส่วนแผลน่ะหรอ ตอนนี้ก็มีผ้าพันแผลปิด แล้วก็ใส่แจ็กเก็ตทับอยู่ เลยไม่มีใครเห็น

 

 

"เฮ้ ! ที่รักคะ ทางนี้ค่ะ"

 

 

ผู้ชายหน้าตาดีถึงกับดีมากๆ ยืนโบกมือมาทางฉันกับแยมมี่อยู่หน้าผับ คงจะเป็นแฟนของแยมมี่แน่ๆเลย เพราะว่าถ้าจะบอกว่าโบกมือหาฉันแล้วก็พูดจาหวานเลี่ยนขนาดนั้น ฉันว่าคงไม่ใช่แล้วแหละ เพราะถึงหมอนี่จะหล่อ แต่ฉันก็ ไม่ รู้ จัก !

 

 

"ว้าว..คิดถึงแยมมี่จัง วันนี้พาเพื่อนมาด้วยหรอ"

 

วันนี้พาเพื่อนมาด้วยหรอ ? แสดงว่าไม่ได้มาครั้งแรกสินะ ชิช้ะ ไม่เคยจะชวน !!!!!

 

 

"อืม ชื่อ พรีตเทรลน่ะ ส่วนนี่ คิว นะ"

 

ฉันพยักหน้าบอกเป็นเชิงว่าเข้าใจ คิวก็เลยพาแยมมี่เดินเข้าไปในผับ โดยที่มีฉันเดินตาม ระหว่างที่เดินผ่านการ์ดหน้าประตู พวกเขาก็โค้งให้เราอย่างสุภาพ

 

ก็ต้องโค้งให้อย่างสุภาพอยู่แล้วแหละ ถ้าไม่อยากให้คิวไล่ออกจากงาน จะว่าไปการ์ดของคลับไม่ได้ตัวใหญ่แล้วก็น่ากลัวอย่างที่ฉันเคยอ่านในนิยายนะ แล้วที่สำคัญน่ะ..คือหล่อด้วย !! คิก.. ขนาดการ์ดยังหล่อขนาดนี้เลย โอ้ย ละลาย

 

คิวพาเราเดินฝ่าผู้คนขึ้นมาบนชั้นสองของผับ ที่ดูเหมือนจะเป็นห้องวีไอพี เขาเดินไปสุดเรื่อยๆ จนมาถึงห้องที่อยู่ในสุด เปิดประตูห้องเดินนำเราเข้าไปในนั้น

 

 

 

"หวัดดี แยมมี่"

 

"ดีฮะ เจ๊"

 

"พาใครมาด้วยน่ะแยมมี่"

 

คำถามเหล่านี้ดังขึ้นเมื่อเราเดินเข้ามาในห้อง แล้วเจอผู้ชายหน้าหล่อสามคน ที่เอ่ยทักแยมมี่นั่นแหละ

 

 

"อ้อ..นี่ พรีตเทรล เพื่อนแยมมี่เอง"

 

 

ฉันยิ้มน้อยๆให้กับเขาทั้งสามคน เป็นการทักทายตามมารยาท

 

 

 

oooooooooooooooooooooooooooooooooo

รบกวน วิจารณ์ นิยายให้เค้าหน่อยน๊าาา ^^ มือใหม่หัดแต่ง ต้องการคำแนะนำค่ะ ><