[Yaoi]ObsCeNeY ผัวหวง...นะครับ 5P

   ผัวหรอ? สามีหรอ? คือกูโสดมาเป็นสิบปีๆกูเจอพวกมึงวันเดียวนี้ยัดเยียดความเป็นผัวให้กูเลยสินะ? กูไม่น่าแบกพวกมึงมาที่ห้องเลย..

_______________________________________________

  ซี Talk

เยส!!!!ในที่สุด กูก็สอบเสร็จสะที โล่งจนไม่รู้จะอธิบายเป็นคำพูดยังไง

โอ๊ะ! ลืมแนะนำตัว หวัดดีคับ ผมชื่อซี เรียนอยู่ปี3 คณะบัญชี สาขาการตลาดชีวิตนี้มีแต่เรียน เรียน เรียน แล้วก็เรียนคือก็รู้ตัวว่าเก่ง รู้ตัวว่าหล่อ เฮ้อออออ เหนื่อยใจดีแท้จริงสิ ผมมีเพื่อนสนิทอยู่2คนครับ ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง  คนแรกคือซันชายด์ครับ หน้าตามันออกเป็นเกย์ครับ  เกย์ควีนนะไม่ใช่เกย์คิง   แต่ที่น่าเจ็บใจคือส่วนสูงผมพอๆกับมันนี่สิ  ดีหน่อยที่มันเตี้ยกว่าผมเซ็นหนึ่ง   นี่!  อย่าขำนะ  เซ็นหนึ่งสำหรับผมกับมันนี่ถือเป็นสงครามระดับโลกเลยนะ!!   พอๆ  คนต่อมาชื่อซออู้ครับ  หน้าตาก็สวยนะ คือสวยอย่างเดียวครับ  ถ้าถามความน่ารักนี่ไม่มีในตัวมันหรอก  อ้อ  รวมถึงความเป็นกุลสตรีด้วยน่ะนะ....

    ต่อๆๆ   มาเรื่องเรียนกัน  ถามว่าเรียนยากไหม.....โห  คำถามอย่างนี้อย่าถาม  ถ้าไม่ยากนี่จะให้ยกเพื่อนมารุมเลยอ่ะ   ตรงๆว่าโคตรยากเลย   ยากตรงไหนหรอ?  ยากตรงที่ว่าเพิ่งเปิดเทอมอาจารย์ก็เรียกสอบนี่ไง  ชีวิต...ดี๊ดี

   เอ...  รู้สึกเหมือนลืมอะไรซักอย่าง

   พลั่ก!!

  “โอ๊ย...”ผมร้องออกเบาๆ  ให้ตายเถอะ ตั้งแต่เกิดมา เชื่อไหม   ผมไม่เคยชนใครแล้วล้มก้นกระแทกพื้นอย่างนี้อะ

   “ขอโทษ”เสียงทุ้มดังขึ้นบนหัวผม

   “เออ”ผมตอบแล้วดันตัวเองให้ลุกขึ้นมา   ปัดกางเกงเล็กน้อยแล้วเงยหน้ามองบุคคลด้านบน  อื้อหือ....  คนหรือยักษ์วัดแจ้ง  สูงชิบหา_ย

    “วาย?”คนตรงหน้าพูดออกมาพร้อมกับจ้องมองผมด้วยความสงสัย

    “วายพ่อง!  กูชายแท้”ผมชักสีหน้าก่อนจะพลักมัน แล้วเดินออกมา  เหี้ยไร  ชนแล้วพูดว่าวาย    แปป...  วายหรอ?   อ้าว  นั่นชื่อพี่กู

    เคลียร์ก่อน   ผมมีพี่ชายฝาแฝดครับ  ชื่อว่าวาย  ถึงจะพูดว่าฝาแฝดก็เถอะแต่คือ พวกเราไม่มีอะไรที่เหมือนกันเลยนอกจากหน้าตาที่เอ่อ....  คล้ายกันนิดหน่อย   ส่วนเรื่องอื่น... อย่าให้พูดส่วนสูงมันสูงกว่าผมเกือบ 15 เซ็นแน่ะ   แล้วก็ มันเรียนวิศวะภาคโยธาแตกต่างจากผมที่เรียนบัญชีนี่แหละ   เหตุผลทีเราเรียนต่างกันคือ วายมันอยากเรียนตามรอยป๊าที่เรียนวิศวะไม่จบ …

    เอ่อ    ที่ป๊าผมเรียนไม่จบไม่ใช่เพราะเกเรียนนะ  แต่เพราะอากงบังคับให้ป๊าผมซิ่วจากวิดวะฯมาบริหาร   ส่วนผมที่เลือกเรียนบัญชีเพราะอยากจะไปสานต่อกิจการของแม่  แต่จริงๆมันต้องเรียนบริหารใช่ไหมล่ะ   เผอิญผมคิดว่าเด็กบัญชีน่ารักกว่าก็เลยเลือกเรียนนี่แทนที่จะเป็นบริหารอ่ะนะ

     กลับมาที่เรื่องคนที่ผมชนเมื่อกี้ก่อนถ้าคิดไม่ผิดมันน่าจะเป็นเพื่อนพี่วายอ่ะนะ  ถ้าเป็นงั้นจริงผมก็คงไม่ต้องเดินย้อนกลับไปแล้วขอโทษมันหรอก  เพราะยังไงผมก็คงไม่เจอพวกมันอยู่แล้วล่ะ   ทำไมถึงคิดงั้นอ่ะหรอ?  ก็เพราะว่าตั้งแต่ม.ปลายผมไม่เคยเจอเพื่อนของมันเลยไง   คือ  ม.ปลายผมเรียนชายล้วน มันเรียนสหฯ    ขึ้นมหาลัยมันก็ไม่เคยแนะนำเพื่อนให้ผมเลย   แต่ในทางกลับกัน  มันเจือกรู้จักเพื่อนผมทุกคน  ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนวะ?  หน้าตาผมไม่ได้แย่จนขนาดมันต้องอับอายที่จะให้ผมรู้จักเพื่อนมันซักหน่อย   ไอ้พี่เวรเอ้ย!!

  พ่อทัพ Talk

  กาเกาพูด!~

    เสียงเตือนจากแอปชื่อดังอย่าง ‘ กาเกาพูด’ ดังขึ้น   ผมก้มลงไปมองไอโฟนที่วางอยู่บนโต๊ะม้าหินอ่อนที่พวกผมนั่งกันประจำ  ใช่ครับ  พวกผม...

    พวกผมที่พูดนี่ก็ไม่มีไรมากหรอก ก็แค่กลุ่มเพื่อนสนิทกันธรรมดานี่แหละ  มีทั้งหมด 4 คน(รวมผมด้วยนะครับ)  คนแรกชื่อไทม์  นิสัยก็หมาไม่รับประทาน  หน้าตาก็ไม่ได้ดีเด่นะแต่ไม่รู้ทำไมเจือกได้ตำแหน่งเดือนมหาลัย   คนที่สองไอ้วาย  หน้าตามันออกแนวหวานหน่อย  ถ้ามองแบบไม่ใส่ใจอ่ะนะแต่ถ้าจ้องนี่โคตรหล่อเลย(ยอมรับว่ามันหล่อฮะ) นิสัยก็พอๆกับไอ้ไทม์เลยคนทั้งคณะเรียกพวกมันว่าแฝดนรก คนที่สามคุณชาย  ไม่มีไรมากสำหรับคนนี้นิสัยตามชื่อ  หล่อไหมก็ธรรมดานะแต่สาวๆหลุมตอมฉิบหา_ย 

   คนสุดท้ายก็คือผมครับ  อยากจะบอกว่าไรต์เรื่องนี้ทุกคนชอบผมพิเศษฮะ  คิดดูขนาดบรรยายยังให้ผมบรรยายเล๊ย  โอ๊ะ!  ลืมบอกชื่อ...  ผมชื่อพ่อทัพครับเรียกสั้นว่าพ่อทัพก็ได้  ถุ้ย!  มุขเก่าว่ะ  เรียกว่าทัพแหละดีแล้ว   ผมว่าผมเป็นคนเฟรนลี่นะแต่ทำไมคนอื่นบอกว่าผมเย็นชา

   “ทัพ  ซักทีดิวะ  เหม่ออยู่ได้กาคันมึงแจ้งเตือนมาเป็นสิบรอบแหละ” ไทม์หันมามองหน้าผมทั้งๆที่มือยังเล่นเป่ายิงชุบกับไอ้วายอยู่  เออ ดีเนอะ...

   “คันพ่อง...” ผมตอบกลับไปแล้วเอื้อมมือไปหยิบไอโฟน6ที่เพิ่งถอยออกมาใหม่จากร้าน

  จารย์ศักดิ์  : ทัพ มึงเอางานที่อยู่บนโต๊ะครูไปส่งหน่อยดิ

  จารย์ศักดิ์  : ที่ตึกคณะบัญชี  ตึกการตลาดอ่ะมึง

  จารย์ศักดิ์  : จารย์แก้วนะมึง  อ้วนๆดำๆหน่อย

  จารย์ศักดิ์  : มึงอย่ามาโมเม้นต์ส่งไม่อ่านดิห่า

10 นาทีต่อมา

โมเม้นต์เหี้ยอะไรจารย์ : พ่อทัพกระดิ่งแมว

เออ เดี๋ยวเอาไปส่งให้  : พ่อทัพกระดิ่งแมว

อ่านแล้ว

   “เดี๋ยวมา”ผมพูดแล้วสาวเท้าออกจากโต๊ะ

   “iทัพ  งั้นไปเจอกันที่ผผับเลยนะมึง  สามทุ่มครึ่งนะ!!” เสียงคุณชายตะโกนไล่หลังมา  ผมพยักหน้าเบาๆ....  มันจะเห็นที่กูพยักหน้าป่ะวะ 

   ตึกบัญชี สาขาการตลาด

   ผมเดินหน้านิ่งๆเข้ามาในลานของคณะ   โลกนี้หาความสงบสุขไม่ได้เลยใช้ไหม?  ผมก็รำคาญเป็นนะ   กริ๊ดเหี้ยอะไรมากมาย

   พลั่ก!!

    เชี่ยไรวะ  เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ   กูก็สูงอย่างกับยักษ์วัดแจ้ง  ทำไมมึงมองไม่เห็นกูวะ  เตี้ยไม่พอยังไม่มีตาอีก  แต่ด้วยความเป็นคนดีไงก็เลยพูดขอโทษออกไป  แต่พอiเตี้ยเงยหน้าขึ้นมาเท่านั้นแหละ

   เฮ้ย ! ใครวะ  หน้าคุ้นๆ

  “วาย?”

  “วายพ่อง!  กูชายแท้” แม่ง! ตอบแบบนี้น่าจับจูบ เหอะๆ

  แต่ไอวายมันเปลี่ยนสีผมตอนไหนวะ  เมื่อกี้ผมมันยังสีทองอยู่เลย  แล้วนี้อะไร   ผมมันสีน้ำตาลเหมือนสีเปลือกไม้แก่....  ไม่ดิ  ตอนนี้มันต้องกำลังเป่ายิงชุบกับไอ้ไทม์อยู่ไม่ใช่หรอ?   โอ๊ยเหี้ย!  งง!!