[Love twins] สลับตัว สลับหัวใจของยัยฝาแฝดสองบุคลิก

Midori Talk

เมื่อกี้คุณพี่สาวโทรมาบอกว่าจะมารับ วันนี้ก็เลยไม่ได้กลับบ้านกับอากิโตะเอาไงก็เถอะเพราะยังไงพรุ่งนี้ตูก็เจอมันอยู่แถมนะมันก็คงจะมารับฉันด้วย เฮ้อ เกิดมาสวยมีผู้ชายมารับไปโรงเรียน ถุ๊ย ไม่ใช่แล้วย่ะ วิชาต่อปายยยยย กรี๊ดดดด วิชาพละรักวิชานี้ที่สุด ได้เกรดสี่เลยวิชานี้ ฮิฮิ เก่งเรื่องออกกำลังอยู่แล้วฮ่าๆ >w<

ณ สนามของโรงเรียน

วันนี้กระโดดสูงหรอ ของจิ๊บๆน่ามาสู้อะไรฉันไม่ได้หรอ ว่าแต่สูงไปไหมครูจ๋า

“เอาล่ะนักเรียน วันนี้ครูจะให้สอบกระโดดสูงนะครับ” ครูอะไรฟ่ะ หล่อมากกกก ผมสีขาวเหมือนพี่มิโดเระ ดวงตาสีเหมือนทะเลตอนกลางคืนเมือนพี่มิโดเระ หมดเลยแต่แค่เป็นผู้ชาย คงไม่ใช่มั้งเราเพ้อถึงพี่แน่ๆ

“วันนี้ครูจะให้คนที่ตกวิชาพละมากระโดก่อนนะครับ เนตรนภา” พี่บ้า หนูเกลียดพี่ตกวิชาพละได้ไง ทั้งที่ตอน ม.ต้น คะแนนพี่นำฉัน ฟิ้ว~~~ (>o<)/ ไปเลยอ่ะไหงมาตกได้เนี่ย

“พร้อมไหม เนตรนภา” ตอนนี้มายืนอยู่ตรงจุดที่เริ่มจะกระโดดแล้ว

“พร้อมค่ะ”

“เอาล่ะ ครูจะนับนะ 1…2…3!!” ฉันรีบกระโดด ให้สูงงงงงงงงง เลยไม้ที่ขั้นไว้แล้วหมุนเป็นลูกบอลเล๊ย

ฟิ้ววววววววววว

ตุบบบ!!!!

“โอ้โฮ~~~~~~~~~~~” เสียงเพื่อนร้องโอ้โฮ ด้วยความตลึง ฮ่าๆๆๆๆๆ ตกใจใช่ไหมล่ะ ท่าค้างของฉันคือ ท่าเครื่องบิน (กางแขนสองข้างนั่นเอง)

“เนตรนภา วันนี้เธอมาแปลกแฮะ” กรี๊ดดด ครูยังชมว่าเราแปลก =_=+

“มันก็แน่อยู่แล้ว ฮาฮ่า” ฉันเอามือมาเท้าเอวฉันข้างนึง แล้วเอานิ้วโป้งปัดจมูก

“เธอ ผีเข้าใช่ไหมเนี่ย” เฮ้ย ครูมาอยู่ตรงหูฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ แถมเสียงเหมือนอากิโตะด้วย ไม่ใช่แล้ว มันก็คือ อีตาอากิโตะนั่นเองแหละ

ขวับ

ฉันหันหน้าไปหาอากิโตะหูฉัน กรี๊ดดดดดดดดดดดดด หน้าฉันกับอากิโตะอยู่ใกล้กันมากจนจมูกฉันชนกับจมูกของอากิโตะ นี่แกจะทำอะไรตูฟ่ะ

“เอาหน้านายออกไปเลย!!!” ฉันพลักหน้าอากิโตะแล้วหันหลังให้ ใจเต้นตึกตักหมดเลยทำบ้าอะไรเนี่ยอากิโตะ ฉันเกลียดนายยยยยยย

“แค่นี้เขินหรอยัยตัวแสบ” ยังไม่เลิกอีกนะตานี่ ยังจะเอาหน้ามาทับไหล่ฉันอีก แกล้งซักหน่อยเหอะ ฉันเดินไปข้างหน้าสองก้าว แล้วหันไปด้านหลังอีตาอากิโตะ หน้าเกือบทิ่มเลยฮ่าๆๆๆ

“สะดุดอะไรหรอคะพ่อคูณณณ”

“ยัยบ้า หน้าฉันนะโว๊ย” หน้านายทำไมหรอ

“หน้านายนิไม่ใช่นายฉัน แบร่ :P” เชอะ

กิ่ง ก่อง

เย้!! ยิปปี้>o< เลิกเรียนแล้วโว๊ยยยยยย ดีใจจังฉันรีบเผ่นออกจากห้อง ฉันบอกอากิโตะว่าไม่ต้องไปรับโดยใช้ข้ออ้างมากมายที่อยู่ในหัวน้อยๆนี้

ปี๊ดๆ

เสียงแตรรถ นั่นพี่มิโดเระนี่นาฉันรีบวิ่งไปหาพี่มิโดเระอย่างเร็วจี๋ โดยที่ไม่มองถนน เด็กๆไม่ควรทำตามนะจ๊ะ(เราทำประจำอะ)

“มิโดริ ขึ้นรถเลย” คุณพี่สาวสุดที่รักไปเอารถใครมานั่งหรือว่า คาสึโระ ไม่นะรู้ความจริงแล้วหรอม่ายยยยยยยยT[]T ฉันขึ้นรถทางด้านหลัง อย่างไม่พูดอะไร

ตึง

“ว้าวเหมือนมีมิโดริอยู่สองคนเลย” คนที่นั่งฝั่งคนขับหันหน้ามาทางเบาะหลังที่ฉันกำลังนั่งอยู่ เวรล่ะนั้นมัน ลูกพีช ยัยน้องสาวฝาแฝดของคาสึโระนิ อั๊ยยะ สวยเลยงานนี้

“ลูกพีช เธอ” นี่มันหมายความว่าไง

“ฉันรู้ความจริงหมดแล้วล่ะ(UvU)/” ฉันรู้ย่ะ ว่าเธอน่ะรู้ความจริงแค่อยากรุ้ว่าหล่อนน่ะรุ้ได้ไง

“เธอรู้ได้ไง”

“ก็ตอนที่มิโดเระ คุยโทรศัพท์กับเธอไง” อ่อเนอะตอนนั้นเจ๊ก็เอ่ยชื่อฉันเต็มปากเต็มคำเลยนี่นา

“พี่มิโดเระ~~” ดูพี่สาวสุดที่รักฉันนะคะ เล่นสร้อยที่อยู่ตรงคอ เอ๊ะปกติพี่สาวเราไม่เคยซื้อสร้อย เวลามีคนให้ก็ใส่ไว้ในลิ้นชักโต๊ะเครื่องแป้ง คือเห็นประจำแหละ

“พี่มิโดเระ ใครให้สร้อยมา” ฉันถามพี่มิโดเระ คุณเธอแดงเล็กน้อย ส่วนยัยลุกพีชก็ออกรถ

“คา-สึ-โระ” หาอีตานี่เนี่ยนะ บ้าหรือเปล่า ทีฉันยังไม่ให้ โถ่ อีตาบ้าคาสึโระ

“คาสึโระเนี่ยนะ/พี่คาสึโระเนี่ยนะ” ฉันกับลูกพีชตะโกนพร้อมกัน

“จะตกใจอะไรเนี้ย” ไม่ตกใจบ้าอะไร ร้อยวันพันปีมันเคยให้ของขวัญใครไหม หรือว่าพี่มิโดเระจะเป็นรักแรกพบของคาสึโระ อั๊ยยะ

“ไม่ตกใจอะไรล่ะ พี่คาสึโระไม่เคยให้ของขวัญใครเลยนะ มิโดริก็ไม่เคยให้ พอมิโดเระมาดันให้” ถูกอย่างที่ยัยนี่ว่าล่ะน้า

“มันแปลกหรอ(-////- )”