[Love twins] สลับตัว สลับหัวใจของยัยฝาแฝดสองบุคลิก

Midore Talk

หว่า นี่หรอโรงเรียนของยัยมิโดริสวยกว่าโรงเรียนฉันอีกนะเนี่ย(หรอย่ะหล่อน) ว่าแต่ทำไมทุกคนถึงมองเราล่ะ ไม่ชอบนะย่ะที่โรงเรียนก็โดนมองแล้วนะ หรือว่าฉันจะมาแย่งซาตานของพวกหล่อนหรอ

“อากิ....เอ้ย คาสึโระคือพวกนี้มองฉันทำไม” ฉันหันไปถามคาสึโระ

“คงสงสัยที่เธอย้อมผมสีขาวมั้ง” หรอ มันน่าแปลกขนาดนั้นเลยหรอ

“เหลือเชื่อเลย”

ในชั่วโมงเรียน

“ฮ้าววว” คาสึโระซึ่งนั่งโต๊ะคู่กับฉัน ฮ้าวออกมาไม่เกรงใจใคร นี่อาจารย์สอนอยู่นะ ได้ยินว่าอาจารย์สอนคณิตโหดนี่นา ออกจากไหล่ฉันได้แล้วโว๊ยย เหมื่อย พอหาวเสร็จอีตานี่ก็ทำการหลับคาไหล่ฉันนี่แหละ

“นี่ออกไปจากไหล่ฉันได้แล้ว” ฉันกระซิบบอกคาสึโระ พร้อมกับพลักหัวคาสึโระออก แต่ผลคือหัวไม่ขยับ

“....” หมอนั่นเงียบ

“นี่ นายตื่น” ฉันพยายามพูดแบบดังนิดหน่อย ถ้าดังมากอาจโดนทำโทษ

“....” อย่าเงียบได้ไหม ขอล่ะ

“คาสึโระ!!” ฉันทนไม่ไหว จึงตัดสินใจจะตะโกนออกไป จนอาจารย์หน้าโหดหันมามอง ซวยแล้วไง

“เนตรนภิศ เธอเป็นอะไร” เนตรนภิศ คือชื่อน้องสาวฉันเองค่ะ ส่วนฉันชื่อ เนตรนภา ค่ะ งั้นเดี่ยวพูดเลยล่ะกันทั้งชื่อนามสกุล ส่วนสูง น้ำหนัก โอเคนะ

ฉันชื่อ เนตรนภา ไพลินไสว ชื่อเล่น มิโดเระ

ส่วนสูง 164

น้ำหนัก 40

ส่วนยัยน้องบ้า ชื่อ เนตรนภิศ ไพลินไสว ชื่อเล่น มิโดริ

ส่วนสูง 164

น้ำหนัก 40

ส่วนสูงกับน้ำหนักไม่ต่างกันเลยค่ะ

“หนูปลุกคาสึโระ ค่ะ” เอ้ย เผลอพูดชื่อเล่นไป เอาไงดีฮืออออ เราไม่รู้ชื่อจริงหมอนี่

“นี่เธอ” มองนั้นหมอมาทางฉันอย่างเคืองๆ เราทำอะไรผิดอ่ะ

“ภานุพงศ์ หลับในห้องเรียนหรอ” อาจารย์ทำหน้าโหดใส่

“แล้วจารย์จะทำไมครับ” นาย กล้า มาก 0[]0

“นักเรียน หมดเวลาแล้วคาบสองมีกิจกรรม ใช่ไหม ไป” เอ๊ะ หมดคาบแล้วหรอเนี่ย ที่จริงวันนี้ที่โรงเรียนฉันก็มีกิจกรรมอ่ะนะส่วนวิชาแรกก็คณิตเหมือนกัน

Midori Talk

วิชาแรกคณิต เหนื่อยใจว่ะโดดได้ไหมว่ะ เมื่อเช้ายังซัดคนที่มาแกล้งพี่มิโดริเลย กล้ามาก งั้นย้อนเวลากันเลย

[ก่อนที่จะเข้าเรียน]

ตอนนี้ฉันมาอยู่ตรงที่ล็อกเกอร์ของพี่สาวสุดสวย เอาล่ะเปิดเหอะยืนทำใจอยู่ได้

แอดดด

ดุกดิก ดุกดิก

เปิดล็อกเกอร์เจอ ทั้งไส้เดือน กิ้งกือ ดิน อะไรว่ะเนี่ยพี่มิโดระเก็บพวกนี่มาทำไมว่ะ ไม่ใช่แล้ว ใครกันฮะที่เอาพวกไส้เดือนมาใส่ไว้ในล็อกเกอร์ของพี่มิโดเระฮะ เจอตัวเมื่อไหร่จะซัดให้เละเลยคอยดู แต่น่าขยะแขยงอ่ะเอายัดปากมันด้วยดีกว่า =_=

“อุ๊ย ตายจริง คุณหนูผู้แสนเย็นชาไปเปลี่ยนลุคใหม่หรอ ยี๋ เลี้ยงสัตว์ขยะแขยงแบบนั้นด้วยหรอ” มีผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเดินมาทางฉัน รู้แล้วใครเอาสัตว์พวกนี้มาใส่ในล็อกเกอร์

“นี่พวกเธอ เอาพวกนี้มาใส่ไว้ในล็อกเกอร์ฉันหรอ" ทำเสียงเรียบเข้าไว้

“อุ๊ยตาย ไปย้อมสีผมมาหรอย่ะ” ไม่ไหวแล้วว่ะ หน้าตายั่วประสาท พี่มิโดเระทนได้ไงว่ะ ตอบคำถามตูมั้งดิว่ะ ฉันเอื้อมมือไปหยิบก้อนไส้เดือนแล้วฉันก็หันหน้าไปยิ้มใส่พวกนั้น

“อย่ามาปากมากกับฉันนะ ”

“แกว่าไงนะ....อุ๊ปส์:X” ฉันเอาก้อนไส้เดือนยัดใส่ปากยัยผู้หญิงปากมากคนนี้ กล้ามากที่มาหยามกับฉันคนนี้ และพี่มิโดเระ

“ฮ้ายยยยย ชอบกินพวกไส้เดือนพวกนั้นหรอ ฮ้ายยยย” ฉันพูดเสร็จแล้วก็หันหลังให้กับยัยพวกนั้น แล้วจู่ๆมีมือปริศนามาจับไหล่ฉันแล้วหมุนฉันไปประจัญหน้ากับยัยปากไส้เดือน

“นังตัวดี พอเปลี่ยนสีผมแล้วทำเป็นซ่านักนะ นังบ้า!!!”

เพียะ!

ฉันหันหน้าตามแรงตบของยัยผู้หญิง โอ๊ยย มือหนักชะมัดขอแก้แค้นหน่อยเถอะ ตูไม่ใช่มนุษย์เหล็กนะเว้ยถึงจะมาตบฟรีๆ

“สมควรแล้วแก เหอะ! โดนตบครั้งเดียว ผีออกเลยหรอฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ” ยัยผู้หญิงปากเสียพูด

“ชิ อย่าคิดว่าฉันจะเป็นเหมือนเมื่อก่อนที่ไม่สู้เธอนะยะ” พอฉันพูดเสร็จ ฉันก็กำหมัดแล้วพุ่งไปหน้าของเธอ

ตุบ!!!

ยัยนั้นเซถลา ส่วนฉันก็ตามยัยนั้นที่เซถลาไปกระชากคอเสื้อของยัยนั้น ฮ่าๆๆๆๆ ดูหน้ายัยนี่สิน่าตลกเป็นบ้า (นี่หล่อนเป็นบ้าไปแล้วหรอย่ะ =[]=)

“ยัยบ้า!!!!” แกเซถลาขนาดนี้ยังมาปากดี

“หมัดเมื่อกี้ สำหรับที่เธอตบฉัน ส่วนหมัดต่อจากนี้คือหมัดที่แกทำร้ายฉันเมื่อก่อน” ฉันพูดเสร็จฉันก็กำหมัดพุ่งไปที่หน้าของยัยนั้นอีกที

ตุบ!!!!

“หมัดที่สาม ที่แกทำฉันร่างกายไม่ดี....” ฉันพูดอีก พร้อมที่จะปล่อยไปหน้ายัยนั้นรอบที่สาม แต่มีมือมาจับฉันแขนฉันที่กำหมัดไว้

“ไปห้องเรียนได้แล้ว” อ่อ อีตาอากิโตะนี่เอง*O* แกทำไมไม่มาขว้างตอนที่ฉันซัดไปหมัดที่สามฮะ อีตาบ้า ฉันเกลียดนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

“ไม่ไป ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!! ถ้าตอนกลางวันแกไม่มาจัดการกับสิ่งที่แกทำไว้ในล็อกเกอร์ฉันนะ ฉันฆ่าแกแน่” ฉันฝากคำพูดคำสุดท้ายให้ยัยผู้หญิงบ้า

ระหว่างเดินไปที่ห้อง

“เธอกลายเป็นคนอารมณ์ร้อนตั้งแต่เมื่อไหร่ฮะ” ตลอดทางเดินมาที่ห้องฉันโดอีตานี่บ่นจนหูชา เลิกบ่นได้ไหมฮะ

“ก็ตั้งแต่นายเห็นแหละ เลิกๆๆๆๆๆๆ “ ฉันประชดใส่หมอนั้นแล้วหันหน้าหนี แบบว่างอนง่ะ

“เลิกทำไม เราสองคนยังไม่ได้คบกันซักหน่อย” อากิโตะเอาหน้ามาใกล้ฉันจนมันจะหอมแก้มฉันอยู่แล้ว ฉันเลยพลักหน้าอากิโตะ

“เลยนะ ฉันเกลียดนายเอาหน้าออกไปด้วย”

[ย้อมกลับมายังปัจจุบัน]

รู้หรือยังคะ ตอนนี้ยังโกธรหมอนี้ไม่หายเลย อยากจะเอาโต๊ะกับเกาอี้ฟาดหัวมันจัง กวนได้จัง วันๆเอาแต่กวนบาทาคนหรือไงซักวันมันอาจจะได้กินอาหารมื้อกลางเป็นเท้าคนก็ได้ เฮ้อ เหนื่อยใจจริง