รักมหัศจรรค์ทลายหัวใจเจ้าชายน้ำแข็ง

          ติ้ด ติ้ด ติ้ด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นท่ามกลางพายุฝนที่กำลังโหมตกลงมากระหน่ำ

"ฮัลโหลจ๊ะ ทรีโอ"

[ฟ้าเราขอโทษน่ะ..วันนี้เรามีธุระน่ะคงไปรับฟ้าที่โรงเรียนไม่ได้]

"อ่อ ไม่เป็นไรจ๊ะฟ้ากลับเองได้นายรีบไปทำธุระเหอะ"

[กลับเองได้จริงๆน่ะ]

"จ๊ะ บาย-"

[บาย]

          เสียงเมื่อซักครู่เป็นเสียงแฟนฉันเองแหละ "ทรีโอ" เราคบกันมาได้5ปีแล้วเขากับฉันน่ะเราวางตัวได้เหมาะสมกันมีเวลาให้กันเสมอเพียงแต่เดียวนี้เขามักจะติดธุระอยู่บ่อยครั้ง จริงนิพ่อแม่ของเขาเป็นถึงเจ้าของบริษัทใหญ่โตพ่อแม่ของเขาก็ต้องให้เขาเดินตามรอยที่พ่อแม่เขาวางอนาคตใว้ให้ ฐานะทางบ้านของเราสองคนก็แตกต่างกันเล็กน้อย ฉันฟองฟ้า อายุ17ปี เรียนชั้นม.5 มีเพื่อนสนิทชื่อ..น้ำตาล..

               ในขณะที่ฉันกำลังเดินทางกลับบ้านด้วยการเดินนั้นมีเพียงร่มที่อยู่เป็นเพื่อนฉันเดินมาเรื่อยๆจนกระทั่งฉันพบกับรถของทรีโอที่จอดอยู่ข้างทาง

"เอ่ะ..แถวนี้ไม่มีร้านค้าไม่มีบริษัททรีโอมาทำอะไรแถวนี้เนี้ย"

               ในขณะที่ฉันกำลังยืนอยู่ข้างๆรถแฟนฉัน ฉันก็เหลียบไปเห็นภาพที่บาทตาบาทใจฉันจนจะทำให้ฉันหัวใจสลายไปในพริบตา ทรีโอกำลังจูบกับผู้หญิงที่ฉันเรียกว่าเพื่อนรัก

"น้ำตาล!!!"

                ทั้งคู่หันมามองฉันอย่างกระทันหันด้วยความตกใจสุดขีด มือไม้ฉันอ่อนแรงอย่างไม่มีแรงยึดร่มที่คอยป้องไม่ให้ฝนถูกตัวฉัน แต่ตอนนี้มันได้หล่นลงไปจมกับน้ำฝนที่ไหลเป็นทางน้ำยาวฉันจึงตัดสินใจวิ่งหนีพร้อมหยดน้ำตาที่ไหลรินออกมาด้วยความเจ็บปวดจนกระทั่ง...

เอี้ยด!!..ปั้ง!!!!