รักมหัศจรรค์ทลายหัวใจเจ้าชายน้ำแข็ง
เขียนโดย 
RosenLa
วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 14.25 น.
แก้ไขเมื่อ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2558 17.24 น. โดย เจ้าของนิยาย
9) งานเต้นรำที่แสนโรแมนติก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
[ซีเวลค์]
ณ งานเลี้ยง ราชาราชินีจากแควนเมืองอื่นมารวมตัวกันมากหน้าหลายตาทุกคนต่างใส่ชุดที่สวยงามราวกับเทพพระบุตรเทพธิดา
"วันนี้น้องหญิงช่างสวยงามมากเลยน่ะพะยะค่ะ"
"ท่านพี่ก็ทรงพระโชมมากเลยเพค่ะ"
"ซีเวลค์งานเริ่มแล้ว พาน้องเต้นรำเปิดงานไป"
"ขอรับท่านแม่"
ผมนั้นกำลังจะขอมือน้องหญิงโรเซนล่าเต้นรำแต่แล้ว......
[ฟองฟ้า]
ฉันค่อยๆเดินลงมาจากบรรไดทุกคนหันมามองฉันหมด เจ้าชายหลายคนมองที่ฉันหมดพลางยิ้มให้ฉัน ฉันเห็นซีเวลค์แล้วฉีกยิ้มเขาก็ยิ้มให้ฉัน-////- แล้วเขาค่อยๆเดินเข้ามาหาฉันพลางยื้นมือมาให้ฉัน
"เจ้าหญิงฟองฟ้าครับ เต้นรำกับผมซักเพลงได้ไมครับ"
"-///- ทำบ้าอะไรของนายเนี้ยคนเขามองกันหมดแล้วน่ะ"
"น่ะครับ"
"งืม*///*"
ฉันค่อยๆเอามือไปวางบนมือของเขาพลางจูงฉันไปตรงกลาง แล้วเพลงจึงบรรเลงขึ้นดีน่ะที่ฉันเคยฝึกเต้นรำตอนอยู่ม.6ก่อนเข้ามหาลัยเนื่องในวันต้อนรับผ.อใหม่ของโรงเรียน
"วันนี้เธอดูสวยมากเลยน่ะ"
"แสดงว่าที่ผ่านมาฉันไม่เคยสวยเลยสิน่ะ-.-"
"ปล่าวไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ฉันหมายถึงวันนี้เธอสวยมากสวยแบบไม่เคยเห็นใครสวยเท่านี้ นอกจาก....."
"นอกจากอะไรหรอ?"
"ปล่าวหรอกไม่มีไร"
เขายิ้มแบบปนความเศร้าฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรเหมือนว่าเคยมีคนที่เขาเห็นแล้วสวยมาก่อนฉัน ชิ! จะใครล่ะก็คงเป็นเจ้าหญิงโรเซนล่านั้นล่ะ
"เป็นอะไรยัยบ๊องทำหน้างอนอีกแล้ว"
"ปล่าวซ่ะหน่อย ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ล่ะ"
"อ่อเหรอคาฟ"
""
"อะ...ไม่กวนล่ะคาฟ^^"
[โรเซนล่า]
ฉันรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เต้นรำกับเจ้าชายซีเวลค์เพราะฉันแอบรักเขา แต่ดูเหมือนหัวใจของเขาจะอยู่ที่....ฟองฟ้า ผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดเกาะอกสีม่วงกระโปรงยาวสวยงามเดินสง่าลงมาจากบรรไดทุกคนต่างจับจ้องที่ผู้หญิงคนนั้น ซีเวลค์เดินเข้าไปขอมือเขาเต้นรำ ช่างโชคดีจังเลยน่ะผู้หญฺิงคนนั้นนะ
"หน้าด้านจังเลยน่ะค่ะคุณพี่บังอาจมาแย่งคู่เต้นรำของลูกหญิงโร"
"เห็นทีว่าต้องเร่งจัดงานอภิเษทให้เร็วที่สุดเพื่อขัดขวางความสัมพันธ์ของซีเวลค์กับเด็กไร้ฐานะ"
เจ้าชายซีเวลค์กับฟองฟ้าเต้นรำได้สวยงามมากเหมาะสมกันมากกว่าฉัน....
[ฟองฟ้า]
หลังจากที่เต้นรำเสร็จแล้วซีเวลค์ก็พาฉันออกมาเดินเล่น[เอิ่ม..อยากทราบว่าจะหวานกันไปถึงใหนคนอ่านเขาพากันเขิลหมดแย้ว] จนกระทั่ง..
"โอ้โห้!!"
- ต้นซากุระสีม่วง!!
"ต้นมิสเซิลโทนะ"
"บ้านฉันเรียกต้นซากุระ"
"อ่อ"
"สวยจัง"
"ความหมายของมันคือ ความรักนิรันดร์ "
"อืม"
"พ่อกับแม่ฉันท่านพบรักกันที่นี้ เหมือนกับฉัน"
"เอ่...หรือว่านายมี..คน..รักแล้ว"
"เมื่อก่อนก็ไม่เชิงแต่ตอนนี้ฉันได้เจอคนคนหนึ่งที่ฉันรักไม่ต่างจากผู้หญิงคนนั้น"
"....."
นะ..นี้เขากำลังจะบอกรักฉันใช่ไมเนี้ย><เขาค่อยๆเอามือของเขามาจับมือฉันแล้วดึงเข้าไปหา ใกล้ๆ
"ฉันเคยคิดว่า ฉันจะไม่รักใครอีกแล้วตั้งแต่เสีย.....ผู้หญิงคนนั้นไป"
"...."
"จนกระทั่ง..ได้มาพบกับเธอเพียงแค่เวลาสั้นๆ ทำไมฉันถึงได้.....รัก........เธอ"
ฉันมองหน้าเขาแบบตกใจนิด ก่อนที่เขาจะค่อยๆน้อมหน้าลงมาใกล้ ใกล้มากจนจมูกเราชนกันฉันหลับตาพริมความอบอุ่นผสมไปด้วยความนุ่มนวลหอมกลิ่นเกล็ดน้ำแข็งฉันค่อยๆเอามือขึ้นไปคร้องคอเขาแล้วลูบผมเขา เราจูบกันนานเท่าไรไม่รู้ เขาค่อยๆถอนจูบออก
"....ฉัน...รัก..เธอน่ะ"
"ฉัน......"
ฉันกำลังจะบอกว่าฉันคิดยังไงเขาหน้าแดงมาก
"ฉันขอตัวล่ะ"
......อะไรอ่ะ.....อยู่ดีๆเขาเดินออกไปแบบไม่ทันได้ตั้งตัว .....ฉันค่อยๆเอามือไปจับที่ริมฝีปากของตัวเอง ทำไมกันน่ะเสียงหัวใจฉันถึงเต้นแรงขนาดนี้ระ...หรือว่า ฉันจะรัก...เขาเหมือนกัน แต่สายตาเมื่อกี้มันดูเหมือนว่า....เขา.....
เช้าต่อมา....ฉันเดินลงมาจากห้องนอน ควานหาซีเวลค์
"ซีเวลค์ล่ะ"
"ออกไปทรงม้าตั้งแต่เช้าแล้วเพค่ะ"
"อ่อ..อืม"
"คุณมารับประทานอาหารก่อนเถอะค่ะ"
"แล้วเขาไม่ไปเรียนหรอ"
"อ่อ วันนี้เจ้าชายทรงปวดหัวไม่ไปเพค่ะ"
"อืมงั้นวันนี้ฉันไปเรียนคนเดียวแล้วกัน"
"เพค่ะ"
ฉันรู้สึกแปลกใจจังเขาเป็นอะไรกันน่ะ ฉันเดินเข้าโรงเรียนแต่...
"เดียวเธอ!!"
".....เธอ..."
"ฉันชื่อ ออโรร่า เพื่อนห้องเดียวกับเธอ"
"อ่อ มีอะไรหรอ"
"เธอช่วยฉันหน่อยได้ไม"
"ช่วย? ช่วยอะไร"
"คือ....ฉันได้ข่าวว่า เจ้าชายซีเวลค์ไม่ค่อยสบายฉันก็เลยอยากจะช่วย"
".....อืม"
"ฉันจะมาบอกเธอว่า มีแอปเปิ้ลชนิดหนึ่งที่ช่วยรักษาอาการปวดหัวอาเจียนได้ฉันจึงขอวานให้เธอไปช่วยเก็บให้หน่อย"
"เธอโวยวายเกินหรือป่าว เจ้าชายซีเวลค์ฉันไม่เห็นว่าเขาจะอาเจียนปวดหัวเลยน่ะ"
"เถอะน่าฉันก็แค่เป็นห่วงกลัวท่านล้มนอนหมอน น่ะๆๆๆช่วยไปเก็บแอปเปิ้ลให้ฉันหน่อยน่า"
"แล้าแอปเปิ้ลที่ว่าอยู่ที่ใหนล่ะ"
"ป่าวู้ดแลนอยู่ทางทิศเหนือ เดินออกไปทางหลังโรงเรียนตรงลึกเข้าไปในป่า แต่ไม่ต้องกลัวหลงทางเพราะ ต้นไม้จะมีใบเป็นสีทองสดเป็นบางต้นเธอก็จำเอา"
"เธอไม่ไปด้วยหรอ"
"ไม่ได้หรอกฉันกลัวพ่อฉันว่า เธอช่วยไปเก็บให้ทีน่ะ"
"อืม"
"นี้ตะกร้า"
ฉันรับตะกร้าแล้วเดินไปหลังโรงเรียนเพื่อไปเก็บแอปเปิ้ล
'อินังหน้าโง่ แกแย่งเจ้าชายซีเวลค์ไปจากฉันไปตายส่ะ555+'
ฉันเดินเข้ามาในป่าลึกนานมากแล้วที่มีเกร็ดหิมะร่วงโรยลงตามสายหมอกแล้วจึงพบกับ..
"ตะ..ต้นแอปเปิ้ลนี้น่า"
- สวยงามมากกกกกกกกกกกกกกกก แอปเปิ้ลสีฟ้า! เก็บไปขายที่เมืองมนุษย์ต้องขายดีเป็นเทน้ำเทท่าแน่ๆ [คิดชั่วอีกเช่ยนเคย-.-]
"หยุดเดียวนังมนุษย์!"
"......"
ตัวอะไรอ่ะ...หน้าตาคล้ายๆตัวที่ฉันเคยเห็นมาน่ะ....
"ก๊อปลิน!!!!"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
