ป่วนรักอลวน

" โทษที หมอนั่นไม่อยู่หรอก มีธุระอะไรฝากไว้กับพวกเรา ก็ได้นะครับ " อีตาเจบีว่าพลางยักคิ้วจึ๋งๆ " เดี๋ยวฝากเบอร์คนน่ารักนิรนามไว้ก็ได้ครับ เฮียจะบอกไอ้เสือมาร์คให้ "

        " ผมชื่อแบมแบม และหมอนั่นก็มีเบอร์ผมแล้ว ( มั้งนะ ) "

        " ชิ " เจบีจุ๊ปากแบาๆ ก่อนจะตีสีหน้ากลับมาเป็นปกติ 

        " ทำไมหนูแบมไม่ลองโทรหามาร์คมันดูล่ะครับ ? "

         "......" ผมเงียบก่อนจะกุมขมับเมื่อคิดได้! ทำไมผมถึงคิดไม่ถึงเนี๊ย!  เรื่องง่ายๆแค่เนี๊ย!  

ความโกรธบังปัญญาจริงๆ มัวแต่โมโหอีตามาร์คหน้ามึนเรื่องถ่ายคลิปมากไปหน่อย สติสตังและการใช้เหตุผลของผมถึงกับด้อยประสิทธิภาพไปชั่วครู่ ย้ำ!แค่ชั่วครู่

         " แหมๆ แต่โทรไปหาไอ้เสือมาก ก็คงจะได้อะไรไม่มากหรอก เอาเป็นว่าเฮียจะพาไปหามันเองนะครับ " เจบีอมยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำให้ผมรู้สึกไม่ไว้วางใจชอบกล ก็คนเรามักจะคบเพื่อนที่นิสัยคล้ายกัน ใช่มั้ยล่ะ? ถ้ามาร์คเป็นเสือ ไอ้คนตรงหน้าก็สิงห์หรือจิ้งจอกดีๆนี่เอง

        " เดี๋ยวเราจะไปด้วย แบมแบมไม่ต้องกลัวนะ เราจะปกป้องแบมแบมจากอันตรายที่เฮียบีพยายามกระทำเอง ^_^ "

          อ้อ ลืมไป มีเหมียวแอ๊บแบ๊วเจ้าเล่ห์อีกหนึ่งตัว ว่าแต่นายปกป้องตัวเองให้ได้ก่อนเถอะ คนแมนเกรงใจคับ! -_-"

         " ไม่เป็นไร ผมไปเองได้ แค่บอกสถานที่มาก็พอ " ผมโบกมือปฏิเสธเพราะไม่อยากวุ่นวาย ไปมากกว่านี้

         " โธ่ หนูแบม ถึงหนูจะไปถูก หนูก็หามันไม่เจอหรอก ไอ้เสือมาร์ค มันอินดี้จะตาย อยู่ไม่เป็นที่ เป็นทาง หาตัวยากยิ่งกว่าสัตว์สงวนอีกครับ "

        ผมละความสนใจจากคำพูดไร้สาระ ก่อนจะกลอกนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนไปมา อีกอย่างหนึ่ง คือ ผมขี้เกียจตามหาไอ้บ้านั่น ไม่รู้จะไปอยู่ซอกหลืบไหนของมุมถ้ำ ณ ตอนนี้! บางทีอาจกำลังคุยกับผนังถ้ำที่ไหนสักแห่งไปแล้วก็ได้  ความคิดเขายิ่งมึนเมาคาดเดาไม่ได้ซะด้วยสิ แบมแบมเพลียคับผมมมม -O-"   

        " เอาไงครับ "

        " แล้วนายรู้หรอว่ามาร์คอยู่ไหน " ผมถามลองเชิงพลางสบตาคนตรงหน้า

        "่ อะโธ่ เรื่องนั้น....."

        " รู้ๆ เรารู้นะแบมแบม ตอนนี้มาร์คคงไปนั่งชิวๆที่ Cocoon " อีตาหวังสั้น ร้องบอกตัดหน้าแล้วยิ้มร่าเมื่อผมพยักหน้ารับ

         " ไอ้หวัง ฉันกำลังจะบอก ใครใช้ให้แกแย่งซีนว่ะครับ -_-?^ "

         " เราเปล่าแย่งซีน แบมแบมถาม เราก็เลยตอบ " ร่างสั้นๆ (ไม่ต้องย้ำขนาดนั้นนนน แจ็คสัน ) ทำหน้าสลดเมื่ออีตาเจบีส่งสายตาจิกทำให้ผมแอบสงสารนิดๆ บ้องแบ๊วเหลือเกิน หมอนี่ผู้ชายจริงๆ เหรอเนี๊ย ชักไม่แน่ใจแฮะ

         " เอาเถอะ งั้นพวกนายก็นำทางไป "

         " หือ ตกลงหนูแบมให้พวกเราพาไปเหรอรับ? " นัยน์ตาเป็นประกายของเจบีทำให้ผมกลืนน้ำลายดังเอื้๊อกและเริ่มไม่แน่ใจว่าตัวเองตัดสินใจถูกรึเปล่า -_-"

         " บอกไว้ก่อนเลยนะว่าถ้าคิดอะไรแผลงๆ ละก็ศพไม่สวยแน่ "  ผมกัดฟันขู่ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าตัวเองทำอะไรมากไม่ได้นอกจากวิ่งหนีและโวยวาย หวังว่าพวกนายคงไม่คิดบัดซบแบบไอ้หน้ามึนนั่นหรอกใช่มั้ย T^T พระเจ้าคงไม่ใจร้ายทำให้ผมซวยซ้ำซวยซ้อน ซวยซ่อนเงื่อนขนาดนั้นหรอก!

         "ครับคนน่ารัก น่ากลัวจุงเบย "

         ผมตั้งท่าไทเก๊ก หรือจะไม่ไปดี -_-?

         " เฮียบีสุดหล่อ แค่ล้อเล่นครับบบบ ไม่ต้องตั้งท่าไทเก๊กขนาดน่านนนน Cocoon อยู่ใกล้แค่นี้เอง เดินไปก็ถึงครับ "

         " เหรอ " ผมพยักกหน้ารับ Cocoon ที่อีตาเจบีว่าเป็นอะไรไม่ได้ นอกจากผับของชะนีเยาวชนและคนกระสันอยากจะเมาทั้งหลาย แน่นอนว่าผมเคยไปที่นั่นครั้งนึงเพราะอยากลองเมาหยำเปเพื่อลืม เรื่องเซฮุน แล้วจากนั่นก็ลืม! ลืมจริงๆ เพราะมันมีเรื่องซวยกว่าเข้ามาแทน!

         และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมหัวปั่นอยู่แบบนั้แหละ ชื่อผับนี้ แบมแบมจำไปจนวันตาย! T^T

        เจบีกับหวังสั้นเดินออกจากห้องก่อนจะกดล็อกเรียบร้อย พวกเขาแต่งตัวเตรียมพร้อมก่อนที่ผมจะมาอยู่แล้ว ผมว่าถ้าผมมาช้ากว่านี้อีกนิด คงเจอแต่ห้องโล่งๆ แทนก็ได้ -_-"

         " ไฟท์ติ้ง!!! " เจบีว่าพลางเดินนำก่อนจะกวักมือเรียกผมให้รีบเดินตามไป และด้วยช่วงขาของอีตาเจบีที่ยาวกว่าทำให้ผมลำบากในการเดินตามอีตานั่นสุดๆ แต่ก็ยังดี เพราะคนขาสั้นอีกคน ก็ดูท่าทางรู้สึกเหมือนผม

        " เฮียบีจะรีบไปนรกเหรอ เราเดินไม่ทัน -_- "

        " เตี๊ยก็เงี้ย " อีตาเจบีนั่นไหวไหล่

        เอ่อ ๆ เดี๋ยวๆ ผมก็ตามไม่ทันเหมือนกันเฟ้ย! นายเจบีเดินไวยังกับตอปิโดจ่อตูดออกปานนั้น ใครเค้าจะตามทัน -_-"

        " หนูแบมตามเฮียไม่ทัน เฮียอุ้มได้นะครับ เผื่อหนูเหนื่อย " ว่าแล้วอีตาเจบีก็หันมาส่งสายตากะลิ้มกะเหลี่ยมาให้ผม

        " ถ้าแบมแบมเหนื่อย เราจะแบกเอง เฮียอย่ามาเนียนเลย เรารู้ว่าเฮียคิดอะไร " แจ็คสัน หวังสั้น ทำหน้าปั้งปึงแล้วค้อนขวับใส่ร่างสูงทันที ผมไม่รู้ว่าเขาจะหวงผม หรือหึงอีตาเจบีกันแน่ แต่! ผมก็รู้ว่านายกำลังคิดอะไรอยู่นะเว๊ย เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะครับ เตี๊ยขนาดนี้มาแบกผมไม่จมดินเลยหรอ -O-"

        " เตี๊ยแล้วยังชอบใส่ร้าย -__-^ "

        " เราสั้นเฉยๆเหอะ -^-! "

        " พวกคิดเข้าข้างตัวเองก็เงี้ย หนูแบมว่างั้นมั้ยครับ? " ร่างสูงหันมาขอความเห็นจากผม อ้าว! เฮ้ย! อย่ามาโยนขี้ ให้แบมแบมสิค้าบบบ ดูสายตาไอ้หวังสั้นจะกระโดดถีบผมแน่ๆ ถ้าผมพูดสนุบสนุนอีตาเจบี

       " รีบเดินเถอะครับ ผมร้อน " ผมรีบตัดบท พร้อมตั้งหน้าตั้งตาเดิน เพราะไม่อยากเอาตัวเข้าไปเกี่ยวกับการทะเลาะกันแบบเด็กๆ ของทั้งคู่สักเท่าไหร่ อีตาหวั้งสั้นและอีตาเจบีคนม่อนั่นเดินไปทะเลาะกันไปไม่นานก็มาถึงจนได้

 วันนี้ลงดึกไปหน่อย ขอโทษด้วยจ้า ขอให้ผู้อ่านอ่านอย่างมีความสุข

    นะจ้ะ ขอบคุณที่แวะมาอ่านเด้อคะเด้อ