You

.................................. 1 ปีต่อก่อน................................................

       " ไปอยู่โน้น ดูแลตัวเองดีๆ รู้ไมลูก " เสียงของหญิงวัยกลางคน พูดขึ้นกับ เด็กหนุ่มผมชื่อทอง ขับใบหน้าที่หวานยิ่งกว่าผู้หญิง ผมเองฮะ แบมแบมสุดหล่อ อิอิ 

      " ฮะ แบมแบมไม่อยู่ ม่าม๊าดูแลตัวเองดีๆนะฮะ ถึงที่โน้นแล้ว แบมแบมจะรีบโทรกลับมานะฮะ " ผมอ้อนคุณแม่ที่ฉายแววตาเป็นห่วงผมมาก ก็นั่นสิเนอะ ผมน่ะไม่เคยจากอกแม่ไปไกลเลย ขนาดไปเข้าค่ายลูกเสือ ม๊าผมยังตามไปดูแลเลย ถามว่าผมอายเพื่อนไม่ ผมขอตอบเลยว่าไม่! ก็ทั้งชีวิตผมมีแค่ม๊ากับผม อยู่กันแค่สองแม่ลูกนิฮะ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากอยู่ใกล้ม๊านะฮะ แต่ผมต้องจำเป็นไปเรียนต่อที่เกาหลี เพราะที่นั่นเค้ามีกุ๊กฝีมือดี และอาหารที่ผมถนัด ผมอยากไปหาประสบการณ์ เพื่อกลับมาช่วยม๊าเปิดร้านอาหาร เหตุผลที่ผมชอบทำอาหารคงเป็นเพราะที่บ้าน เปิดร้านอาหารด้วยล่ะฮะ 

      " ขอเชิญท่านผู้โดยสารที่มีตั๋วเคื่องบิน ไฟล์ ไทย- เกาหลี เตรียมตัวที่ช่องเดินทางด้วยคะ " ผมมองหน้าม๊าอีกครั้ง พร้อมกับก้มหอมแก้มทั้งสองข้าง

    " แบมไปก่อนนะฮะ แล้วแบมจะรีบกลับมา " และนั่นเป็นครั้งแรก ที่ผมแบมแบมสุดหล่อ ได้ออกมาเผชิญกับโลกใบใหม่ 

   สนามบิน เกาหลี.......

      "  อยู่ไหนน่า คนที่บอกจะมารับ " ผมมองหา คนที่จะมารับผม เค้าเป็นรูทเมทของผมเองฮะ ชื่อยูคยอม แต่หมอนั่นยังไม่มาเลย  ทำไงดีเนี๊ย โอ๊ย! จุ๊ๆๆ ก็มีคนมาชนผมซะงั้น พร้อมกับเสียงทุ่มนิ่งๆเอ่อยขอโทษ และเดินจากไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อย่างนี้มันปริ๊ดค้าบบบบบบ แบมแบมจะไม่ทน

     " นี่นาย !! คิดว่า ขอโทษ แล้วผมจะหายเจ็บหร๊อ!! " ผมก้าวขาสั้นๆของตัวเองวิ่งไปตัดหน้าของหมอนั่น เพื่อระบายอามารมณ์ที่เดินมาชนผม และตอนนี้ผมหงุดหงิดคับผม 

    อุ๊ตะ!!! สามี ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม หล่อบรรลัย หล่อแบบไม่มีที่ติ ตาสีนิน ทรงผมสีเทาพร้อมกับใบหน้านิ่งๆ ไม่ต้องพูดก็ทำให้ผมละลายได้ โอ๊ย !! ตึกตักตึกตักตึกตัก เสียงหัวใจของผม เหมือนมันอยากจะกระโดดออกมา แร็ปเป็นเพลง ให้บุคคลตรงหน้าได้ยิน

    " หลบไป " พระเจ้า!! ขนาดเสียงยังหล่อ ผมยืนนิ่งพร้อมกับจิตนาการถึงตอนที่ผมกับผู้ชายตรงหน้าแต่งงานกัน อ๊ายยยยย แค่คิด แบมแบมก็อยากจะลากชายหนุ่มเข้าห้อง อิอิ สเปกอ่ะ 

    " ........"  ผมยังยืนเพ้อ พร้อมกับร่างสูงถอนหายใจ เดินวนขวาออกไป ผมอยากจะวิ่งตามร่างสูงไปนะ ถ้าไม่มีมารพจนซะก่อน ( รู้สึกก่อหน้านี้แกเรียกหาเค้าอยู่นะ แบมแบม )

     "แบมแบม !!! " ยูคยอมตะโกนเรียกชื่อผมซะเสียงดัง!! อายคนรอบข้างบ้างก็ได้นะ 

    " จะมาทำไมตอนนี้ฟะ " ผมสถบออกมาเบาๆ พร้อมทำหน้ายู้ เล็กน้อยให้เกิดความน่ารักอิอิ

     " ไม่มาตอนหิมะตกเลยล่ะ " ผมพูดประชดร่างสูงตรงหน้า พร้อมกับแกล้งงอลหันหน้าเดินตรงไปทางออกเดียวกับที่สามีในอนาคตเดินออกไปเมื่อกี้ 

    " โทษทีนะ รถติดมากเลย " ยูคยอมพูดพร้อมกับทำหน้าตาสำนึกผิด ทำให้ผมหลุดขำ คิคิ

    " นี่นายแกล้งฉํนอีกแล้วนะแบมแบม ฉันจะฟ้องเฮียบี " อา ผมกับยูคยอมรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆๆแล้วล่ะฮะ ครอบครัวของผมกะเค้าเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กัน แล้วเค้ายังเป็นรูทเมทเจริญรอยตามพ่อแม่เค้ากับแม่ผมที่เป็นเพื่อนกัน ส่วนที่ที่ชื่อเฮียบี เป็นพี่ชายของยูคยอมฮะ สองคนนี้ คู่พี่น้องติ๊งต๊อง 

    " แหม่ๆๆ ก็นายอยากมารับฉันช้าทำไมหล่ะ ไม่โกรธจริง ก็ดีแค่ไหนแล้ว " ผมพูดพร้อมกับเดินไปที่ลานจอดรถ และสายตาผมก็ไปสะดุดที่ร่างสูงที่ยืนพึ่งรถของยูคอยู่

   " ยูคยอมนั่นใครน่ะ " ผมพูดเสียงนิ่งที่สุดทั้งที่ในใจร้องกริ๊ดดดด มาหลายล้านตลบแล้ว 

   " เพื่อนเฮียบีนะ เป็นคนฮ่องกง แต่ดันไปโตที่LA จะมาเรียนต่อที่เกาหลี " ยูคยอมพูดอย่างไม่สนใจ ผมที่ยืนกั้นเสียงกริ๊ดไว้่

    " แล้วเพื่อนเฮียบี ชื่อไรอะ " ผมพูดพร้อมกับตั้งใจรอคำตอบ ก่อนที่ยูคยอมจะขมวดคิ้วมองผมอย่างงุนงง 

    " อยากรู้ก็ไปถามดิ " ยูคยอมตอบอย่างหมั่นไส้ ชิ แบมแบมไม่ง้อโว๊ย ไปถามเองก็ได้ ด้านได้อายอดไว๊ย เคยได้ยินมั๊ย

     ผมเดินตรงมาที่ร่างสูงที่หลับตาฟังเพลง อยู่อย่างกล้าๆกลัวๆ เกิดมาไม่เคยใจสั่นกับผู้ชายคนไหน ได้มากกว่าสามีคนนี้ แบมแบมอยากจิโดนกด >///< แค่คิดก็ฟินแล้ว

    " พี่ฮะ พี่ชื่ออะไรอ่ะ " ผมถามเสียงสั่นนิดๆๆ ให้ดูไร้เดียงสาหน่อยๆๆ พร้อมกับทำหน้าตาแบ๊วสุดชีวิต

      พี่เค้ายืนเติมความสูง พร้อมกับก้มมองหน้าผม ที่ตอนนี้แดงเป็นลูกมะเขือเทศ หึ เสียงหัวเราะอันเซ็กซี่ ยิ่งทำให้ผมใจสั่น ลมหายใจที่รดต้นคอผม พร้อมกับเสียงที่เอ่ยออกมาจากร่างสูงทำให้ผม...

     " ทำไมฉันต้องบอกนาย...." 

    กริ๊ดดดดดดดดดดดด แบมแบมจะไม่ทน ผมขอสาบาน ผมจะจับผู้ชายคนนี้เป็นสามีผมให้ได้ ถ้าหลุดมือก็ไม่ใช่แบมแบมแล้วววววววว สเปกอ่ะ อ๊ายยยยยยย>///<