[Fic.Third ❤ Marc] เรารักกัน...แค่นี้พอ

8.8

เขียนโดย Zeniikiss

วันที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 11.34 น.

  6 ตอน
  14 วิจารณ์
  13.55K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 เมษายน พ.ศ. 2558 12.09 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) รอยเขียนที่ฝ่ามือ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

       ความเดิมตอนที่แล้ว

       กรีนพยายามตื้อให้มาร์คลงแข่งบาสกีฬาสีแทนเพื่อนๆในทีมที่ไปแข่งกีฬาจังหวัด มาร์คจะตอบว่าอย่างไร มาดูกัน 

 


     (Marc Talk)

 

     "เอ่อ..." ผมจะตอบว่ายังไงดีล่ะ จะปฏิเสธก้กลัวทีมไม่ได้ลงแข่ง จะตอบรับก็กลัวเสียหน้าเพราะตัวเองเล่นไม่เก่งเท่าไหร่ แล้วก็กลัวพาทีมแพ้ด้วย -_-"

 

     "มาร์ค ลงแข่งเถอะนะ เพื่อสีเลยนะเว้ย" เติร์ดช่วยกรีนตื้อผมอีกแรง

 

      เอาไงดีล่ะเนี่ย สับสนเว้ย!!!

 

     "มาร์ค เอางี้เว้ยเพื่อน ถ้ามึงลงแข่งนะ จะชนะหรือไม่ชนะก้ไม่เป็นไร ขอแค่มึงลง เย็นนี้กูเลี้ยงข้าว น้ำ ไอติมมึงเลย" เอิ่ม...ผมจะกล้าปฏิเสธได้ไงล่ะทีนี้ มันเล่นยั่วผมซะขนาดนี้

 

     "เออๆ ลงก็ลง"

 

     "ดีๆ เอ้อ!! เติร์ด แกเล่นบาสเป็นมั้ยว่ะ?" นั่นสิ ผมลืมถามมันไปเลย ดีละที่ไอ้กรีนถาม

 

     "เอ่อ...พอเล่นได้นะ แต่เล่นตำแหน่งหลักๆอย่างเซนเตอร์ไม่ได้ว่ะ"

 

     "ไม่เป็นไรๆ มึงเป็นตัวสำรองก็แล้วกัน เดี๋ยวกูมานะ ไปแจ้งกรรมการก่อน เอ้อ!! เติร์ด มึงไปเอาเสื้อผ้าที่ล็อกเกอร์กูก็ได้นะ กูให้ยืมใส่" เติร์ดพยักหน้าเบาๆ กรีนเดินไปแจ้งกรรมการแล้ว เหลือแค่ผมที่ยืนหน้าซีดอยู่หน้าเติร์ด

 

     "เติร์ด หากูไปเปลี่ยนชุดที่ห้องเก็บล็อกเกอร์หน่อยได้มั้ยวะ กูไม่อยากไปคนเดียว"

 

     ทุกครั้งที่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น ผมจะตั่วสั่นหน้าซีด และเปลี่ยนเป็นคนละคนทันที จากคนที่กล้าทุกอย่างอย่างผม ตอนนี้กลับทำอะไรไม่ได้เลย นี่ผมเป็นอะไรเนี่ย -"-

 

     "อือ ได้ๆ ว่าแต่ มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ย ตัวสั่นๆ หน้าซีดเหมือนจะเป็นลม"

 

     "กูกลัวว่ากูจะทำไม่ได้ว่ะ รีบไปเหอะ"

 

     "เออๆ" เมื่อเติร์ดพูดจบ ผมรีบจับมือมันแล้วเดินนำหน้ามันไปที่ห้องเก็บล็อกเกอร์ทันที // ผมสังเกตเห็นมันยิ้มเหมือนกันนะตอนที่ผมจับมือมันอะ

 

     "เฮ้ย!! ทำไมมึงจับมือกูด้วยวะ?"

 

     "ไม่รู้ว่ะ แต่มันเป็นทางเดียวที่ทำให้กูหายตื่นเต้น" คำตอบของผม ทำให้มันยิ้มเล็กๆที่มุมปาก >////<

 

     "เออน่า มึงต้องทำได้อยู่แล้วล่ะ มึงเก่งอยู่แล้วนี่ รีบไปเปลี่ยนชุดไป เดี๋ยงลงแข่งไม่ทัน"

 

     "อืม มึงรอกูอยู่นี่นะ"

 

     "ทำไมต้องรออยู่นี่วะ ไปเปลี่ยนด้วยไม่ได้รึไง อย่าลืมนะกูก็ต้องลงแข่งด้วย ว่าแต่ล็อกเกอร์ไอ้กรีนอยู่ไหน กูจะเอาเสื้อผ้า"

 

     "ริมสุด ชั้น 4 ฝั่งกระถางต้นไม้ กูไปเปลี่ยนก่อนนะ รอกูด้วยล่ะ"

 

     "เออๆ"

 

     10 นาทีผ่านไป ไวเหมือนโกหก

 

     ผมกับเติร์ดเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว และมานั่งรอไอ้กรีนที่สนามเหมือนเดิม สนามบาสตอนนี้ มีแต่นักกีฬาที่จะลงแข่ง และกรรมการเท่านั้น ส่วนคนอื่นๆ คงจะขึ้นเรียนกันหมดแล้ว ก็แหงล่ะตอนนี้ 13.10 นง แล้วนี้ ดีนะที่คาบต่อไป ห้องผมว่าง 2 คาบ ไม่งั้นคงมาแข่งไม่ได้

 

     ผมนั่งทำสมาธิ รวบรวมสติ เพื่อเตรียมลงแข่ง สักพักก็มีเสียงใครบางคนเรียกผมขึ้นเบาๆ

 

     "มาร์ค"

 

     "หะ ห๊ะ?"

 

     "เอามือมาสิ กูมีอะไรจะให้" ผมยื่นมือไปให้มัน ตามที่มันบอก แล้วมองดูว่ามันจะทำอะไร

 

     มันเอาผ้าเช็คสีมินท์หน้ามาผูกที่ข้อมือผม แล้วใช้นิ้วมันเขียนที่ฝ่ามือผมว่า สู้ๆ <3 เล่นเอาผมอึ้งไปชั่วขณะเลย

 

     "มันจะช่วยอะไรได้วะ?"

 

     "เออน่า อย่างน้อยมันก็ไว้ใช้ซับเหงื่อในสนามได้ก็แล้วกัน ^^"

 

     "ไม่ใช่ กุหมายถึง ที่มึงเขียนให้กูอะ"

 

     "อ๋อ ไม่รู้ว่ะ กูอยากเขียน 5555"

 

     "โว๊ะ!!! ไอ้ฉัด"

 

     "5555 ด่ากูได้แล้ว แสดงว่า มึงหายตื่นเต้นแล้วใช่มั้ย?"

 

     "ยัง"

 

     "อ่าววว"

 

     "แต่ก็ดีกว่าเมื่อกี้แล้วล่ะ"

 

     "อื้ม ^_^ "

 

     สัสเติร์ด มึงอย่ายิ้มแบบนี้ดิวะ ใจกูจะละลายละเว้ย!! >///<

 

     "มาร์คคคคค" เสียงใครคนนึงเรียกชื่อผมดังขึ้น ทำให้ผมต้องหันกลับไปดู

  

     "อะไรของมึงวะกรีน กูตกใจหมด"

 

     "แหม่ๆๆเพื่อนมาร์คครับ แค่นี้ทำเป็นขวัญอ่อนเลยหรอครับ กูจะให้มึงมาแข่งบาสเว้ย ไม่ใช่ไปรบ กลัวอะไรนักหนาวะ?"

 

     "55555" เสียงหัวเราะของเติร์ดดังขึ้นทำให้ผมต้องหันกลับไปถลึงตาใส่มัน จนมันเงียบ แล้วผมก็มาคุยกับไอ้กรีนต่อ

 

     "เออๆ มีอะไรก็ว่ามา"

 

     "อีก 15 นาทีลงแข่งนะ จะซ้อมก่อนก็ได้ ลูกบาสอยู่ใต้แป้น"

 

     "อืม กูว่า กูนั่งรออยู่ที่นี่ดีกว่า"

 

     "เออ อีกเรื่องนึง การแข่งวันนี้ แข่ง 3 เคาน์เตอร์นะ เคาน์เตอร์ละ 8 นาที เตรียมตัวให้พร้อมด้วยล่ะ ทีมนั้นมีตัวเก็ง อยู่ 2 คน แค่ปิด 2 คนนั้นไว้ เราก็เล่นได้สะดวกละ เตรียมตัวด้วยนะ กูไปละ" (เคาน์เตอร์ คือ การแข่งแต่ละรอบของบาสเก็ตบอล)

 

     "อืม กูกับเติร์ดรออยุ่นี่นะ" แล้วไอ้กรีนก็เดินไปหาแฟนมันที่นั่งรออยู่อีกฟากนึงของสนาม แฟนไอ้กรีน บอกได้เลยว่าน่ารักมาก ถ้าไม่ติดว่าผมมีคนที่แอบชอบอยู่แล้วนะ ผมไปสมัครเป็นกิ๊กของแฟนไอ้กรีนแล้วล่ะ

  

สงสัยล่ะสิ คนที่ผมแอบชอบคือใคร ติดตามตอนต่อไปละกัน ---------->

 


     แต่งตอนที่ 3 แล้วน้าาาาาาา  ฝากติมตามตอนต่อๆไปด้วยนะคร้าาาา

     ฝากบอกให้คนอื่นๆเข้ามาอ่านด้วยนะ 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา