Λʟıcë สาวน้อยปริศนาในแดนมนตรา
เขียนโดย 
nunam
วันที่ 14 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.22 น.
แก้ไขเมื่อ 14 มีนาคม พ.ศ. 2558 15.31 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ควีนโพแดง?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เออ ไม่ไรจะถึงจ๊ะ?"ฉันพูดกับกบใส่สูท? ที่กำลังนำหน้าฉันไปหาควีนโพแดงผู้ซึ่งจู่ดีๆก็สามารถรู้ชื่อของฉัน โยฉันไม่ตองบอกได้เป็นแม่มดหรอไงน่ะ
"ใกล้แล้วขอรับ"กบใส่สูทบอกแล้วนำทางต่อไป
"จ๊ะ..."ฉันพูดเบาๆ
"ถึงแล้วขอรับ"กบน้อยบอกแล้วหยุดตรงประตูบานใหญ่ที่ความยาวประมาณ 50 เมตร กว้าง 20 เมตร แล้วกบน้อยก็ร่ายคาถาบ้าอะไรซักอย่างประตูก็เปิดเองโดยทันที เผยให้เห็นห้องโถงกว้างใหญ่ที่ประดับตกแจ่งด้วยสิ่งของนาๆ
"เชิญ ขอรับราชินีอยู่ข้างในกำลังรอท่านอยู่"กบน้อยบอกแล้วหลีกทางให้
"อะ...จ๊ะ"ฉันบอกแล้วเดินเข้าไปในห้องโถงนั่น และฉันก็พบกับผู้หญิงผมแดงยาวๆสวมชุดสีแดงประดับด้วยหัวใจสีขาวและชมพู ส่วนหน้าตาก็พระบรมมหาสวยเลยล่ะผิวขาวนวล ตาที่หวานๆมีนัตย์ตาสีม่วง-แดง และปากสีชมพูอ่อนๆที่ดูชุ่มชื้น น่าจูบชะมัดเลยน่ะเนี่ย=_= เมื่อเทีบยกับฉันล่ะ...ฉันมันก็แค่ปลวกตัวหนึ่งเอง T^T
"อลิซจังยินดีต้อนรับสู่แดนมนตราจ๊ะ!"ควีนโพแดงพูดด้วยน้ำเสียงหวานๆหาใดเทียบไม่ได้
"อ่ะ ค่ะ?"
"คงกำลังงงสิน่ะ มานั่งจิบชาไปด้วย คุยกันไปด้วยดีมั้ยล่ะ ^^"
"อ่อ ก็ดีน่ะค่ะ^^"
"ถ้างั้นก็เชิญจ๊ะ ฉันอยากให้เธรู้จักกับลูกชายของฉันพอดีเลยล่ะ"
...เดียวเมื่อกี้แันหูฝาดสิน่ะะะะ!!! ลูกชายหรอสาวอย่างนี้มีลูกแล้วหรอเป็นไปไม่ได้!!!!.....
"ลูกชายหรอค่ะ ^^' "ฉันพูดเบาๆ
"อาจ๊ะ คงสงสัยสิน่ะว่าทั้งที่ฉันสาวขนาดนี้มีลูกได้ไง?"ควีนพูดแล้วยิ้มหวาน
"เอาเป็นว่าเห็นอย่างนี้ฉันก็เป็นแม่มดน่ะอายุเป็นพันๆปีแล้วล่ะ ที่เห็นนี้ก็ร่างสมัยสาวๆ^^' "
"พันๆปี!!!"ฉันตะโกนแล้วทันใดนั้นข้าราชบริพารทั้งหลายก็มองมาที่ฉันอย่างพร้อมเพรียง (ฉันไม่ผิดน่ะ เป็นใครก็ตกใจใช่ไหม!!!)
"แหมๆ คิๆๆ"ควีนหัวเราะแล้วร่างสูงผอมของชายหนุ่มพระบรมมหารูปงามก็ก้าวเข้ามาภายในห้องโถงแล้วจ้องมาที่ฉัน (จ้องทำไมฟระ แต่คนหล่ออลิซคนนี้ให้อภัยจ๊ะ ^^' )
"หนวกหูชะมัดเลย ยัยบ้า!"ชายหนุ่มตะโกน
"...ยะ..ยัยบ้าหรอย่ะ!!"ฉันตะโกนแล้วจ้องหน้าเขาด้วยแววตาไม่ถูกชะตากัน
"นี้ๆหยาบคายจังเลยน่ะ เจอร์มินคุง!"ควีนพูดดังๆ
"ท่านแม่ก็ยัยนี้มันรบกวนเวลาเรียนของข้ากับท่านครูนี้ขอรับ"
"ท่านแม่??!!!"
"อ่า ก้มกราบเท้าฉันสิยัยบ้า"เจ้าชายเวอร์จิน เอ้ย!เจอร์มินบอก(กวนตีนจังงง)
"ฝันไปเถอะ"ฉันบอก
"พอแล้วน่ะ อลิซจังไปจิบน้ำชากันเถอะน่ะปล่อยให้ลูกชายจอมป่วนของฉันไปเรียนเถอะน่ะ"ควีนบอกแล้วลุกจากบัลลังค์เดินออกจากห้องโถงไป
"ฝากไว้เถอะ!"เจ้าชายพูดแล้วรีบเดินรีออกจากห้องโถงเช่นกัน
"เหอะๆ ฉันบ้าไปแล้วแน่ๆ"ฉันพูดแล้วเดินออกไปจากห้องโถงและเดินตามควีนไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
