Freedom! ไขปริศนารักร้ายปลดปล่อยหัวใจนายเย็นชา

11:00

"สุดท้ายก็ได้สนิทกันนิดหน่อยละ...ว่าแต่วันนี้เราจะทำอะไรต่อดีล่ะ"

 

"ว่าไงจ๊ะโอเล่บ่นพึมพำอะไรคนเดียวเอ่ย^^"

 

"กรีน~คิดถึงจังงง"ฉันกระโดดกอดกรีนแบบก็คนมันชอบโอเวอร์ไงหุๆ-..-

 

"คิดถึงอะไรกันก็นั่งเรียนด้วยกันตั้งแต่เช้าแล้วนี่-3-แล้วเมื่อวานตอนเที่ยงไปกินข้าวที่ไหนอ่ะเมื่อวานก็ลืมถามไปซะสนิทเลย"

 

"ออ...ไปกินสหกรณ์หน่ะ"ปิดกรีนไว้ดีกว่าเรื่องนี้ ยังไงซะรู้ไปก็เท่านั้นมั้งกรีนนฉันขอโทษที่คิดอะไรแบบนี้นะฉันเป็นเพื่อนที่แย่จริงๆเลยT0T

 

"ไปหาข้อมูลของเฟรซเจ้าชายน้ำแข็งมาหรอจ๊ะ^++^"

 

"เอ๋?เปล่าสักหน่อย อ๊ะจริงด้วยวันนี้ไปหาข้อมูลอีตาน้ำแข็งถือหม้อกะละมังที่กวนเดินได้ดีกว่า"เพราะลืมตัวฉันก็เผลอยืนกำหมัดลุกขึ้น..กลางห้องที่อาจารย์กำลังสอนเอ่อ...ฉันนี่มันบ้าจริงๆเลยTT-TT

 

"อะไรของเธอพิมชนกหิวข้าวแล้วหรอถึงได้นึกถึงหม้อถึงชามถึงกะละมังในคาบของฉันเนี่ยมีมารยาทหน่อยนั่งลง-__-+"

 

"ค..ค่ะขอโทษค่ะ"จ๋อยเลยฉัน...แต่ก็นะทำให้เพื่อนๆทั้งห้องหัวเราะได้นี่ฉันอาจจะพอไปเปิดคาเฟ่ตลกเลยคงได้ใช่มะฮิๆ^++^(ไม่ค่อยจะสำนึก)

 

 

 

11:55

 

"อาจารย์คนนี้ปล่อยช้าชะมัดช้าไปตั้ง5นาทีแหน่ะ-*- ไม่ได้การล่ะต้องรีบไปแล้วว~!"ฉันรีบวิ่งออกจากห้องเหมือนเคยฉันได้ยินเสียงหัวเราะตามมาด้วยแถมยังมีคำถามที่พอได้ยินนิดๆหน่อยๆแต่ขี้เกียจตอบฉันรีบย่ะ อีกอย่างคำถามไม่ปกติแบบนั้นฉันไม่ตอบหรอก

 

'ว่าไงแฮปปี้เกิร์ลวันนี้ไม่จีบเจ้าชายแห่งหมีขาวของเราหรอ'บ้างล่ะ

 

'แฮปปี้เกิร์ลจะรีบไปไหนกันอีกล่ะลืมกดชักโครกที่บ้านหรอ'บ้างล่ะ

 

'โอ้วว~วันนี้แฮปปี้เกิร์ลก็ติดจรวดอีกแล้วอยากรู้จังติดจรวดนั่นไว้ตรงไหนนะฉันก็จะได้ติดมั่งเผื่อจะได้วิ่งเร็วเหมือนแฮปปี้เกิร์ล'พอพูดจบประโยคทุกคนก็จะพากันหัวเราะเอาเถอะถึงจะรู้ว่าถูกล้อเลียนแต่ฉันเห็นพวกเค้ามีความสุขฉันก็โกรธไม่ลงหรอกฮ่าๆ อ๊ะ!รุ่นน้องที่นั่งตรงใต้ต้นไม้100ปีนั่นกำลังเลื่อนดูภาพเฟรซอยู่คงจะเป็นเอฟซีสินะได้เวลาซักถามแล้วว>~<

 

"นี่ๆเธอ3คนตรงนั้นน่ะฉันมีเรื่องจะถามหน่อย*^___^*(พยายามยิ้มหวานสุดขีด)"ฉันค่อยๆเดินไปทาง3คนที่กำลังเงยหน้ามามองฉันหยึย...ดูไม่เป็นมิตรชะมัด

 

"มีอะไรหรอคะรุ่นพี่..."น้ำเสียงเคารพรุ่นพี่มากอ่ะT0T

 

"อ..เอ่อคือพวกเธอเป็นเอฟซีเฟรซใช่มั้ย"อย่ากลัวไปเลยโอเล่สู้ๆ

 

"ถ้าใช่แล้วจะทำไม"แล้วพวกเธอก็มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า น..น่ากลัววแม่จ๋าาา

 

"ค..คือพี่จะมาขอ^^;"

 

"ออ!ก็ว่าคุ้นๆที่แท้ก็ยัยแฮปปี้เกิร์ลที่ช่วงนี้มาทำตัวสนิทสนมกับท่านเฟรซของเรานี่เองมีอะไรล่ะอยากจะได้ข้อมูลท่านเฟรซเราล่ะสิ"ฉันยังไม่ทันพูดจบ1ในรุ่นน้อง3คนนั่นก็พูดแทรกขึ้นมาซึ่งทำเอาฉันขนลุกเลยแทนนุ่นพี่ว่ายัยเลยหรอ...

 

"เอ่อ..ใช่ๆฉันจะมาถามพวกเธอหน่อยเอ๊ะ"จู่ๆก็มีรุ่นน้องคนนึงเดินมากระชากผมฉันมันเจ็บนะเฟ้ยT^Tตัวโตเท่าควายแรงก็เท่าควายยังมาทำร้ายร่างกายอันบอบบางฉันอีกหรอT0T

 

"เรามาคุยกันแถวๆบนดาดฟ้าของสวนหินหน่อยดีมั้ยคะ...รุ่นพี่"....

 

 

ผลัก!

 

"พ..พวกเธอจะทำอะไรฉันหรอ^__^;"เอาเถอะแกล้งโง่ไปหน่อยนะยัยโอเล่...แต่อูยย~เจ็บก้นชะมัดจู่ๆก็โยนกันลงเนี่ยใจร้ายชะมัด

 

"ได้ข่าวว่าอารมณ์ดีตลอดงั้นหรอ...อยากรู้จังแฮปปี้เกิร์ลเวลาเจอซ้อมยังจะยิ้มออกมั้ยฮ่าๆ"หะ!?ซ..ซ้อมหรอ!!0.0

 

"จู่ๆก็มาหาเราถึงที่ บ้าหรือโง่กันแน่ ทำเป็นตามท่านเฟรซไปนั่นไปนี่ตลอดทั้งวันจนท่านเฟรซใจอ่อน สงสารท่านเฟรซจังที่ต้องมาลำบากใจเพราะยัยนี่คนเดียว"

 

"เก่งนักหรอ"จู่ๆยัยคนทางขวาสุดก็ยกมือขึ้นพร้อมกับ

 

เพี๊ยะ!

 

"สวยนักหรอ"

 

เพี๊ยะ!

 

"ตอแ-ลเก่งนักหรอ"

 

เพี๊ยะ!

 

"ออเซาะเก่งนักหรอ"

 

เพี๊ยะ!

 

"ชอบตื้อผู้ชายนักหรอ"

 

หมับ!

 

"นี่แก!ปล่อยมือเพื่อนฉันนะ!"ก็มันเจ็บนี่เล่นตบเอาตบเอาหน้าสวยๆฉันพังหมดซี้ดด~เจ็บแสบจริงๆนะแต่ฉันไม่อยากตอบโต้นี่ไม่อยากมีเรื่องด้วย..เอ๊ะ

 

ผลัก!

 

"โอ้ย!"จู่ๆรุ่นน้องแรงควายนั่นก็ถีบไหปลาร้าฉัน...เจ็บจนอยากจะร้องไห้แงงงงไม่ๆ..โอเล่เธอต้องอดทน ฉันพยุงตัวลุกขึ้นพร้อมกับจับไหล่ข้างที่ควายถึกนั่นถีบไว้

 

"ตกลงจะบอกเรื่องเกี่ยวกับเฟรซให้พี่แล้วใช่มะ^^"ฉันยังคงส่งยิ้มให้กับคนพวกนั้นทั้งๆที่ความจริงปากมันชาแถมยังได้กลิ่นคาวๆแล้วแท้ๆ..ฉันนี่บ้าจัง

 

"หึ..ยังยิ้มได้อีกหรอ นี่ยัยแอ๊บถูกบี้เกิร์ลบางทีจำคำไว้บ้างก็ได้นะว่า...ฉันไม่ใช่น้องของแกอย่ามาแทนตัวเองว่าพี่ไปหน่อยเลยขยะแขยงยี้ๆ"..คนพวกนี้...น่าขยะแขยงจริงๆ

 

ตึง!

 

"ใครหน่ะ!...เอ๊ะ..ร..รุ่นพี่เฟรซ"หมอนั่น!เค้ามาทำอะไรที่นี่กัน!?จริงสิหมอนั่นชอบมากินข้าวที่สวนหินข้างล่างนี่นี่นาคงจะได้ยินเสียงจนรำคานเลยขึ้นมาดูแน่นอน เฟรซค่อยๆเดินเข้ามากลางวงที่พวกนั้นล้อมฉันไว้ นายจะเข้ามาทำไมไอ้บ้า!!

 

"...."เฟรซค่อยๆใช้สายตานิ่งๆมองไปทาง3คนนั้น

 

"ระรุ่นพี่มาทำอะไรที่นี่หรอคะ^^;"ยัยพวกสองมาตฐานทีกะตานี่ยังรุ่นพี่คะรุ่นพี่ขาทีกะฉันล่ะยัยนั่นยัยนี่Y-Y

 

"ถอยออกไปให้หมด..."แล้วหมอนั่นก็เอ่ยน้ำเสียงทุ้มๆนั่นออกมายัย3คนนั่นแทบจะเป็นลมแค่ได้ยินเสียงเนี่ยนะแต่..ก็กลับมาคิ้วขมวดตรงประโยคที่ตานี่พูด

 

"รุ่นพี่ปกป้องมันหรอคะ"

 

"มัน?..หรอ...ขอโทษ..มันที่ว่าเค้าคือเพื่อนของฉัน...เพราะฉะนั้นถอยออกไป...ให้หมด"หมอนั่นพูดอย่างช้าๆเยือกเย็นแต่มีอำนาจสุดๆขนาดฉันที่ไม่ได้เป็นฝ่ายถูกว่ายังขนลุกเลยเอ๊ะ...แต่เมื่อกี้เค้าบอกว่าเราคือเพื่อนเค้าหรอ-0-!!กรี๊ดดดช่วยบอกทีฉันไม่ได้ฝันไป>-<

 

"เอ่อ...ชิ!"แล้วยัยพวกแรงควายก็เดินออกไปทันที

 

"นี่นายพูดแบบนั้นไปจะดีรึไง อีกอย่าง...นายเองก็มีคนที่ชอบอยู่ในโรงเรียนนี้ไม่ใช่หรอถ้าเค้ารู้เข้า.."

 

"เธอคิดว่าเค้าอยู่โรงเรียนเดียวกับฉันหรอ.."

"เอ่อ..เดาๆดูใช่มั้ยอ่ะ"

"ฉันไม่รู้...ความทรงจำฉันหายไปส่วนหนึ่ง..เรื่องนี้ฉันไว้ใจที่จะบอกเธอคนเดียวปิดให้มิดด้วย..ไปเข้าเรียนเถอะ"ว..ว่าไงน้าาาา!ความจำหายหรอแล้วฉันจะรู้ตัวคนที่ทำหมอนี่อกหักม้ายยยย-0-!!

 

 

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านน้าาไม่สนุกยังไงติเตียนกันได้นะคะะ