ผมไม่เคะนะ ผมเกลียดสาววาย

ผมเดินไปชะเง้อมองหาการิสาที่อยู่ภายในบ้าน เเล้วก็พบมกับการิสาที่เเต่งตัวสวยจนไม่สามารถละสายตาได้ เธอนั่งตรงข้ามกับชายหนุ่มเเปลกหน้าเเละมีการคุยไปยิ้มไปอย่างประหลาด 

"การิสา.."  ผมก้มหน้าเเต่เเล้วก็มีเสียงมาขัดจังหวะเศร้าสร้อยของผม

'ปึง ปึง' การิสา ทุบกระจกอย่างดังเเล้วมองหน้ามายังผมอย่างมีความหวัง

"วัท เดอะ..." ผมมองอย่างประหลาดเเล้วเดินไปเปิดประตูเรือนกระจกบ้านของการิสาออก

" มีอะไร...เหวออ!!" การิสาควงเเขนของผมไว้เเล้วส่งยิ้มให้คุณป้า

"เเม่คะ นี้ไงเเฟนหนู.." ผมเงิบเเละวางตัวไม่ถูก อะไรกัน..มาบอกกันเอาตอนนี้เขินชะมัด

"นครินทร์เนี่ยนะ!!" คุณป้ามองมาที่ผมอย่างเซ็งๆ

"เออ.." ผมมองหน้าของการิสาสลับกับคุณป้า

"ทำม้ายทำไมถึงเลือกคู่ครองได้เเย่ทั้งพี่ทั้งน้องเลยจริงๆ"

คุณป้ากอดอกเเล้วชี้หน้าด่าทอการิสา ถึงผมไม่รู้เรื่องอะไรเเต่ก็โดนไปด้วย

"ขอโทษนะครับ.." เสียงเย็นชาของชายเเปลกหน้าเเย้งมาทำเอาคุณป้าเงียบไป

"ถ้าเป็นอย่างงี้เเล้วผมก็ขอตัวกลับก่อน เป็นอันยกเลิกเรื่องดูตัวนะครับ" 

'ดูตัว?'  ผมเเข็งทื่อ ผมมายุ่งกับเรื่องเเบบนี้ได้ยังไง

เขาเดินออกไปนอกบ้านเเล้วเปิดประตูรถเเละก้าวเข้าไปนั่ง

หลังจากนั้นสามวันผมก็ได้เจอเขาคนนั้นอีกครั้ง

"ว..หวัดดีครับ"ผมเดินตัวเข็งทื่อไปทักทายเขา

"ครับ ผมจำคุณได้คุณจำผมได้ด้วยดีใจจัง' เขาพูดเเปลกๆเเหะ

พวกเราคุณกันได้สักพักก็ได้รู้เรื่องรู้ราวว่าบริษัทของพ่อการิสาต้องการได้กำไรสูงขึ้นเลยขอให้ลูกชายของอีกฝ่ายเเต่งงานกับการิสาเพื่อเชื่อมไมตรี เเต่เขาเองก็มีคนที่ชอบอยู่เเล้ว ความรู้สึกเหมือนละครหลังข่าวไม่มีผิดเลย

"ผมไปส่งไหม"

หลังจากเจอกันที่ห้างสรรพสินค้าเค้าบอกปากชวนผมว่าจะไปส่งที่บ้าน

"เออ ไม่เป็นไรครับ"

"จะดีงั้นเหรอ" ท่ามกลางที่จอดรถที่เงียบสงบเพราะเกือบสามทุ่มเเล้วชายคนนั้นได้กล่าวเเนะนำตัวเองเป็นครั้งเเรก

"ผมชื่อ ภักดี น้องนครินทร์จำชื่อผมไว้นะครับ" ณ จุดๆนั้นผมก็คุ้นกับปะโยคนี้เข้า นี้มัน..ประโยคของเมะในเรื่องที่การิสาอ่านนิ...

 "พ..พี่ภักดีเป็น..." ผมเเข็งทื่อด้วยความหวาดระเเวง

"หืม.."เขามองอย่างสงสัยเเล้วเดินเข้ามาใกล้จนตัวประชิดกัน

"ไม่!.."ผมปิดตาสนิท

"คิดว่าพี่เป็นเกย์เหรอ ?" เมื่อผมลืมตาเค้ายื่นมามองหน้าผมอย่างสงสัย

"คือ.."ผมขาสั่นจนทรงตัวไม่ได้เเละทรุดหวบลงไปกับพื้น พี่ภักดีนั่งลงข้างๆเเล้วำดบางอย่าง

"ไม่ต้องกลัวหรอกพี่จะอ่อนโยนกับนายเอง" ผมเบิกตาโพลงเเต่ขยับตัวไม่ได้เสียเเล้ว

__________________________________________________________

(เคะเต็มพิกัดเเล้วคะ)