ยากูซ่าแพ้ใจยัยตัวร้าย
เขียนโดย 
Warunya
วันที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 12.38 น.
แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2558 13.11 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) การพบกัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความถึง คฤหาสน์อันใหญ่
เฮอ้ๆคุณแม่กับคุณพ่อยังไม่กลับจากอังกฤษอีกหรอเนีย อ่อ คุณแม่กับคุณพ่อต้องไปดูธุรกิจพันล้าน- - แล้วปล่อยให้ลูกสาวสุดสวยอยู่คฤหาสน์อันใหญ่โคตรกับแม่บ้านกับคนขับรถมันเหงาเป็นน่ะนานแค่ไหนแล้วน่ะ ที่พ่อกับแม่ไม่เคยมาหาเรา ถ้าย้อนเวลาได้อยากกับไปเป็นเด็กจัง อยากมีความสุขแบบตอนนั้นอีก อยากเดินไปเที่ยวกับคุณแม่และคุณพ่อ และแล้วน้ำตาก็ไหล
"ว่าจะเลิกร้องไห้แล้ว ทำไมยังน้องอีกน่ะ ฮึฮึๆ"
ฉันลุกไปอาบน้ำ แล้วลงไปกินข้าวที่แม่บ้านจัดไว้ให้
"สวัสดีค่ะ ป้าดาร์^^"
ฉันทักป้าดาร์ผู้ที่เลี้ยงฉันตั้งแต่ทารก
"จ้า วันนี้ป้า กับข้าวที่หนูชอบน่ะเนีย^^"
ว๊าาาาวววววววว ดีจังที่ยังมีคนรู้จักของที่เราชอบ
"ว๊าาาววววว น่ากินจัง กินละน่ะคร๊า"
พอฉันกินข้าวเสร็จ เลยขอนมจากป้าดาร์มาดื่มแล้วขึ้นไปนอนหลับ จนฉันงีบหลับไป
01:25
ครืนๆๆ
อืม...เสียงอะไรน่ะ เหมือนมีคนเปิดหน้าต่างเลย มาขัดจังหวะเวลานอนฉันทำไมน่ะ โมโหชิพ- -*
ใครนะจะฆ่าให้ตายเลย
"ใครนะ มาขัดจังหวะเวลานอนของฉัน!"
ฉันตะลอกใส่นายนั้นดังๆ
...
เอ่อ เงียบ ไม่มีปากรึไง หรือเป็นใบ้!
เห้ย มันจะมากไปแล้วน่ะเว้ยถามไม่ตอบมันน่าอัด
"ใคร(วะ)อ่ะ"@^@
ฉันถามอีกรอบ
"แกสิน่ะ หัวหน้าแก๊งโอมาชิ"
ห๊ะ.แก๊งโอมาชิ งง ชิพ อะไรเนีย ตาก็มั่วมองตานั้นไม่ค่อยชัดเลย
"อะไรน่ะ โออีชิ เครื่องดื่มหรอ"
ฉันถามไปแบบงง ถึงจะง่วงก็ตาม
"อย่ามาแกล้งโง่ โอมาชิ เว้ย"
อะไรของตานี้เนีย งง ชิพ
"แกชื่อไปรท์ ใช้ไหม"
เอ่อ..คำถามมีแต่ที่ฉันไม่รู้จักเลย ไอ้บ้านี้มันใคร(วะ)น่ะ เริ่มจะทนไม่ไหวแล้วน่ะ แล้วไอ้ไปรท์ มันใครฟร๊ะ
"ขอโทษน่ะ พอดีฉันชื่อ มีนา ไม่ได้ชื่อไปรท์ แล้วแกมันใครอยากมีเรื่องรึไง"
ฉันรำคาณจนทนไม่ไหว
"ฉันคือใครอย่ารู้เลย แต่นี้ใช้คฤหาสน์ โอมาชิ ใช้ไหม"
โอ๊ววววววว มันใหญ่มากจากไหนอยากรู้ชิพ แต่คฤหาสน์โอมาชิ มันอยู่อีกถนนใหญ่ของคฤหาสน์ฉัน!
"มาผิดละ คฤหาสน์โอมาชิอยู่อีกฝั่งของถนนเส้นใหญ่โน่น!นี่ คฤหาสน์โบเดวิน!"
"ห๊ะ แสดงว่าฉันเข้ามาผิดคฤหาสน์!"
มันทำหน้าอย่างตกใจ
"จะพูด ก็ ช่าย(เออ)
เฮ้อ คืนนี้มันซวยจังน่ะ
"เธอชื่อ มีนา ใช้ป่ะ แล้วอายุเท่าไรหยาบคายจัง"
ดูมันถาม!แต่มันจริงนิหว่า^0^
"ก็น่ะ มันนิสัยหยาบคาย อายุ16"
"อายุน้อยกว่าฉันนิ แล้วอยู่โรงเรียนไหน"
จะถามเยอะไปไหนน่ะ- -*
"ถามทำไม"
ฉันถามกลับ
"อยากรู้ บอกมาถ้าไม่อยากตาย"
โห่ บังคับ ชั่งน่ากล๊วน่ากลัว
"คอนเน็กรอน"
ฉันตอบไป แล้วมันก็พยักหน้าแล้วก็ไป อ่าว!เห้ย มีมารยาทป่ะ แล้วทำไมฉันไม่กรี๊ดเรียกคนช่วยเนีย- -* เอ่อ ลืมไปเลย ง่วงจัง นอนก่อนค่อยคิดดีกว่า
.มีนาไม่รู้เลยว่า มีคนแอบมองอยู่ผู้ชายคนนั้นอมยิ้มหันไปทางมีนาที่หมดแรงแล้วก็นอนหลับไปอย่างน่าเอ็นดู และแล้วเค้าก็ไปคฤหาสน์อีกหลังที่มีนาได้บอกเขาไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
