The Fake : บันทึกสุดท้ายของนายจอมโกหก (Y)
เขียนโดย 
AlisCh
วันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.22 น.
แก้ไขเมื่อ 14 มีนาคม พ.ศ. 2558 21.00 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) Present Simple :อรุณสวัสดิ์ ความรัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
" กรี๊งๆๆๆ กรี๊งๆๆๆๆๆ " ระฆัง หมด คาบเรียน ดังขึ้น
" บาส เย็นนี้มึงไปไหนวะ "
ผม ถามเพื่อน ที่นั่งเรียน ข้างๆกัน
" ไป เดิน หยาม กู นัดเด็กไว้ วะ "
ไอ้บาส ตอบ
" สงสารน้องเค้าวะ เลือกใครไม่เลือกเสรือกเลือก ไอ้บาส "
เสียงไอ้โอม เพื่อนผมอีกคน ที่นั่งอยู่โต๊ะข้างหน้า
" เลือกกูละไง ไอ้โอม กูไม่ดีไงวะ "
ถาม พร้อมกับทำหน้ามั่นใจ ในตัวเองมากๆ ว่า ผม เนี้ยะ ดีทุกอย่าง
" เยอะน่ะ "
อันนี้ ผมพูด
" น้ำก็ไม่อาบ ฟันก็ไม่ค่อยแปรง ผ้าก็ไม่ยอมซัก เสื้อก็ไม่ยอม รีด กางเกงในก็ยังมีหน้า AB "
ผมกวนประสาทมันอีก ตามเคย
" อะ อะ อะ ไอ้นี้ เพื่อน กู ปะวะเนี้ยะ "
ไอ้บาส เริ่มโวยวาย
" เพราะ เพื่อนมึงไงเลยรู้เยอะ ขนาดนี้ "
แต่ก่อน ผมไปนอนบ้านมันบ่อย ไปห้องมันทีไร โดนมันใช้เก็บห้องตลอด เลยรู้ว่ามัน สกปรก ขนาดไหน
" ละมึงอะเอส ไปไหนวะ "
ไอ้บาสรีบตัดบทเลย
" กูจองหนังสือ ไว้ ที่ร้าน พี่เฟิส วันนี้ต้องไปเอา วะ "
อย่าเข้าใจผิดนะครับ มันเป็นหนังสือที่มี ภาพ วิว ทิวทัศน์ เป็นฝีมือของตากล้องรุ่นใหม่ๆ
จะให้มานั่งอ่านเหมือนนิยาย ผมความอดทนต่ำ เลยไม่รอดสักกะเรื่อง
" งั้น แยกกันตรงนี้เลยละกัน พรุ้งนี้มีเรียนพิเศษนะเว้ย ห้ามลืมละมึง ไอ้เอส "
เรียนพิเศษ วันเสาร์ เฮ้อ!! ผมละเบื่อ แทนที่จะได้หยุดพักผ่อน สบายๆ ก็ ป้าดี ซิครับ แกคงกลัวผมจะเรียนไม่จบ แกยัดให้ทุกอย่าง ถ้าการเรียน นี้ป้าเค้า ส่งเสริมหมด ทุ่มสุดตัวเลย
ปกติ ผมจะกลับบ้านพร้อมไอ้บาส แต่พักนี้มัน กำลังมีแฟนใหม่ มันเลยต้องตามเอาอกเอาใจ
ส่วนผมอะหรอ ยังไม่มีหรอกครับ แฟนเฟินอะไร ม.4 ผมนี้ยังไม่ คิดเลยนะ ไม่รู้จะมีไว้ทำอะไรเห็นไอ้บาส มีเหมือนจะเหนื่อยๆ ผมเลยรู้สึกว่ารอให้ผมพร้อมที่จะทำอะไรเพื่อเค้าได้ก่อน ผมถึงจะมีแฟน คือตอนนี้ชีวิตผม ก็มีแต่เอ็ม (น้องสาวผมเองครับ) ผมว่าแค่นี้ มันก็มากพอละนะ
หลังจากบอกลากันเสร็จ ก็แยกย้ายไป ทางใครทางมัน ผมเดินลงบันไดไปชั้น 1 เพื่อจะลงไปที่ลานจอดรถ
ผมชอบบรรยากาศตอนเย็นๆของโรงเรียน แสงสีส้มๆของพระอาทิตย์ ดูอบอุ่นดี
อีกนิดเดียวจะถึงลานจอดรถมอเตอไซด์ละ ผมก้มหน้าค้นกระเป๋าเพื่อหากุญแจรถ
"กุญแจรถอยู่ไหนวะ " ผมบ่นตัวผมเอง
ใน ขณะที่ผมกำลังก้มหน้า ค้นหากุญแจรถมอเตอร์ไซด์
" เฮ้ย.................. ระวัง. .......................โคล้ม !!!!!!!!"
ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมากระแทกหน้าผม อย่างจัง เจ็บนะครับ นั้น
พอผมลืมตาขึ้น ผมเห็นคนหน้าตาตี๋ๆ กำลังเก็บของใส่กระเป๋าให้ผม ผมว่าน่าจะเป็นลูกคนจีน นะ
" โทษๆ พอดี เล่น บาสกับเพื่อนอยู่ น่าจะโยนให้ มันแรงไปเลยกระเด็นมาโดน นาย"
ผมไม่คุ้นหน้า เค้านะ หรือจะเป็น เด็กใหม่ อันนี้ผมก็ไม่รู้ เค้าพูดไปพร้อมกับเก็บของใส่กระเป๋าผมไป
" เป็นอะไรมากมั้ย " เจ็บซิวะถามได้ !!!!!!
" เจ็บ ปาก " ผมพูดแค่ 2 คำ แหม๋ ก็โดนลูกบาส อัดหน้า ไม่เจ็บก็พระเจ้า ละครับ ท่าน
" ไหนดูดิ .... ไปห้องพยาบาล มั้ย ลุกไหวป่าว "ตรงมุมปากผมมีเลือดออกเล็กน้อย
" ไม่เป็นไร เดี๋ยว ค่อยไปทำแผลที่บ้าน " ผมรีบลุกขึ้น แล้วเอาชายเสื้อเช็ดหน้าตัวเอง
" โทษ วะ ไมได้ตั้ง ใจ "
ตอนนั้นผมรีบไปร้านหนังสือ ไหนจะต้องไปรับน้องอีก เลยไม่ได้ใส่ใจอะไร
" เออๆ ช่างมัน อุบัติเหตุ " ผมรีบคว้ากระเป๋า หากุญแจมอเตอร์ไซด์ รีบขี่ออกไป
ผมได้ยิน มันตะโกนไรใส่ไม่รู้ แต่ก็ไม่ได้สนใจ แล้วก้ขี่ ออกโรงเรียนไป.
" เจ็บปากจังวะ " ผมขี่รถไปตามถนน พร้อมกับ บ่นไป คนเดียว
ร้านหนังสือก็ไม่ได้ไกลจากโรงเรียนเท่าไหร่ขี่แปปเดียวก็ถึงละ
พอมาถึงหน้าร้านหนังสือ ผมรีบค้นกระเป๋าหาใบจองหนังสือ
" นั่นไง เอาละไง เอาใบจองหนังสือไปไว้ไหนวะ " ผมบ่นพึมพำๆ คนเดียวอยู่หน้าร้าน
สักพักก็มีเสียงใครไม่รู้ มาจากทางด้านหลัง
" เฮ้ย!! ใบจองหนังสือ ของนายอะ " เสียงคุ้นๆ
" ขี่รถมอไซด์ แต่แม่ง ขี่ไวจังวะ เกือบตามไม่ทันละ " ไอ้เด็กนี้ ใครวะ มาบ่นตูทำมายยยย
" เออ ขอบคุณๆ " ผมก็พูดตามมรรยาท ไปงั้นๆ อะ
ผมกำลังจะดึงใบจองหนังสือจากมือมันมา อยู่ดีดีเสียงโทรศัพท์ของมันดังพอดี มันเลยขยำใปจองหนังสือของ ผมแล้วรับโทรศัพท์ แทน ( - -" ) นายๆ นั้นใบจองหนังสือเรานะ ความรู้สึกแบบ อยากถีบมันมากๆอะ
บทสนทนา ระหว่าง โทรศัพท์
" มิ้นท์ มีไร ผมกำลังจะไปที่ร้านละครับ "
" ฝุ่นวันนี้ มิ้นท์ ไปเที่ยว ด้วยไม่ได้ละนะ "
"อ้าว ทำไมอะครับ "
"พอดี คุณพ่อมารับ มิ้นท์ไม่อยากมีปัญหา อ่ะ ฝุ่น "
" อ้าว ...งั้นไม่เป็นไรครับ "
"ไว้ถึงบ้าน เดี๋ยว มิ้นท์โทรหา นะ "
"ครับๆ "
" เฮ้อ ...เป็นแบบนี้ตลอด ไปไม่ได้มั้ง ไม่ว่างมั้ง รอบนี้ก็อ้างพ่ออีกละ "
มันบ่นไรไม่รู้คนเดียว มัน
" เบื่อ โว้ยยยยยยยยยยย " มันจะตะโกนทำไมเนี้ยะ ผมนี้ เหวอ เลยครับ
คนก็มองเยอะแยะเลย ไอ้เด็กนี้ ไม่อายใครเลยรึไง ฮะ
" ผมขอใบจองหนังสือ ผมด้วยครับ " เห็นมันอารมณ์ไม่ดี เลยพูดกับมันเพาะเพาะดู
" เห้ย ไปกินเค้กเป็นเพื่อนหน่อย ดิ เสียดายตังวะแม่ง " มันชวนผม ครับ พี่ๆน้องๆ
คือเมื่อกี้เพิ่งโดนมันเอาลูกบาสยัดหน้ามา แล้วอยู่ๆมาชวนกูกินเค้ก
" ไม่ไป " ผมพูดสั้นๆแต่ได้ใจความ ตลกปะ รู้จักก็ไม่รู้จัก มึงบ้าปะเนี้ยะๆๆๆๆๆๆ
" จะเอามั้ย ใบจองหนังสือเนี๊ยะ " นั้นไง ว่าละไง
" แล้วมันเกี่ยวไรกับเรา แฟนนายไม่ไป มาเกี่ยวไรกับเราวะ " ผมก็ สงสัยนะว่ามันเกี่ยวไรกับผม
" เค้กชิ้น 400 มันมีเฉพาะ วันศุกร์ แล้วถ้าไป 2คนกับคนรัก เค้าจะลดให้เหลือ 200"
ผมละอยากเห็นหน้าตาเค้กชิ้นละ 400 นี้จัง มันไปเอาวัตถุดิบ มาจากไหน นะ
" บ้าละ ไปกับคนรัก ตลกปะเนี๊ยะ " ผมรู้สึกว่ายิ่งคุยกับมันยิ่งเสียเวลา
" เอาใบจองหนังสือ มา " ผมเริ่มทวงละ
" ไป แปปเดียว ซื้อเสร็จ แล้วกับบ้านเลยก็ได้ " มันก็ไม่ยอมแพ้ นะ
" พูด อีกรอบ นะ เอา ใบ จอง หนัง สือ กู คืน มา !!!!!!" ผมเริ่มหมดความอดทนละ
" ใจร้ายวะแม่ง ช่วยแค่นี้ก็ไม่ได้ ....เดี๋ยวจ่ายค่าหนังสือให้ก็ได้ อะ "
ผม นี้ ตาปริ่มเลยนะครับ หนังสือ เล่มละ 900 ด้วยกำลังทรัพย์ ขนาดนี้เด็ก ม.4 ผมว่ามันเยอะนะ
" แน่ใจ " ทำไมผมเป็นคนแบบนี้ ( - - ")
" เออ " มันไม่คิดเลยนะ ว่าหนังสือจะเล่มเท่าไหร่อ่ะ คือ อยากรู้ว่า ไอ้เค้ก ชิ้นนี้ มันสำคัญมากเลยรึไงวะ ถึงต้องทำถึงขนาดนี้
" โอเค งั้น ซื้อเสร็จ กลับบ้าน นะเว้ย " ผมเลย รับปากไปจะช่วยมันแลกกับหนังสือ ราคา 900
" เออๆ งั้น ไปเอาหนังสือก่อน "
มันรีบวิ่งเข้ารับหนังสือที่ผมจองไว้ ผมรอมันซํก 10นาที มันก็เดิน ออกมาก พร้อมกับหนังสือ เล่มใหญ่ของผม บวกกับหน้าตาทีไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่หนัก (ประมาณว่าไอ้ห่านี้หลอกกุ อะไรทำนองนั้น)
" ไม่บอกก่อนวะ ว่า 900 กูจะได้ไปซื้อเค้ก คนเดียว " ผมแอบยิ้มที่มุมปาก 555
" อ้าว อ้าว พูดแล้วนะเว้ย ห้ามกลับคำ มันไม่แมน " 555 ผมได้แต่หัวเราะ
" เออๆ ไป ร้านเค้ก ได้ละ กูไม่ซ้อนมอไซด์ มึงนะ " สาบานได้ผมยังไม่ได้ชวนมันเลย
" ถ้าไม่ขึ้นมอไซด์ กู กูก้ไม่ไป " ผมกวนประสาทมัน มั้งละทีนี้
" อะไอ้นี้.....จะเอามั้ยหนังสือเนี๊ยะ " มันมีตัวประกันอยู่ ผมลืมไปเลย
" ไม่ให้กู กูไม่เอาก็ได้นะ กูสั่งใหม่ก็ได้ " แต่ในใจก็แอบเสียดาย นะ
" ฝากไว้ก่อน เหอะ มึง " พอมันพูดเสร็จ ก็กะโดด ควบ รถผมเลย
" ใส่หมวก ด้วย เดี๋ยว พ่อ มาแจกใบสั่งกูอีก " พ่อในที่นี้คือ ตำรวจนะครับ
" ปกติคนขี่เค้าใส่ไม่ใช่หรอ วะ " มันตอบผม
" คนซ้อนอะต้องใส่ คนขี่จะใส่ได้ไงวะ มันก็มองไม่เห็นทางดิ " แกล้งมัน ผมว่าสนุก ที่สุดละ
" เออๆ มาๆ เรื่องเยอะๆ จริงๆ กูไม่ชอบ ขี่มอไซด์ก็เพราะแบบนี้อะ " ผมว่ามันไม่รู้กฎจราจรแน่ๆ
รถมอเตอไซด์ผม KSR ครับ ปกติคนขี่แทบจะไม่มีที่นั้งละ แต่นี้ มีคนซ้อนมาอีก เวลาเบรคที่ เอสน้อยน้อยของผมนี้กระแทกกับ ถังน้ำมันเลย ครับ จุกนะครับนั้น แล้วไอ้คนซ้อนก็กลัวจะตกหรือยังไงก็ไม่รู้ จับตัวผมซะแน่นเลย
" เฮ้ยๆ เวลาขี่มอไซด์ละ ลมโดนหน้านี้ ความรู้สึกเป็นแบบนี้หรอวะ " มันถามผม
"เป็นไงวะ "ผมถามมันกลับ
" รู้สึก โล่งดี วะ " มันก็จริงของมันนะ
" ลองยกมือ 2ข้างละตะโกนดังๆดู เป็นวิธีคลายเครียดอีกแบบเลยนะเว้ย"
ผมก็พูดไปงั้นไม่คิดว่ามันจะทำจริงๆ
"เบื่อโว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
มันทำจริงครับ (- - ") คือ ความอายในตัวมึงนี้ไม่มีเลยรึไงวะ
" เฮ้ยๆ โล่งดีวะ มึงลองดิๆ " ผมยังฮามันอยู่เลยนะ
" มึงจะบ้ารึไง ถ้ากูปล่อยมือ 2 ข้าง ละใครจะ บังคับรถ " ไอ้เด็กนี้ บ้าไปละ
" เออ วะ........ เฮ้ยๆๆ ร้านขวา มือนะ " ไม่บอกพรุ้งนี้เลยวะ ห่า.....
ผมตั้งขาตั้งรถ ละลงไปกับมัน
ร้านขนม ร้านนี้นะ ฮิต มาก ในหมู่ โรงเรียน สาวล้วน ผมไม่ค่อยชอบกินของหวานเท่าไหร่ แต่ผ่านร้านนี้ทีไร โต๊ะก็ไม่เคยว่างเลยนะครับ สงสัยจะไม่แพงอย่างเดียว คงจะอร่อย ด้วย ผมเดินไปกับมันข้างในร้าน ร้านเป็นสีชมพูหวานๆๆ ทั้งเก้าอี้ โต๊ะ เค้าท์เตอร์ มีแต่สีขาวสลับกับชมพู ถ้ามีแฟน ผมจะพาเค้ามาร้านนี้แหละ 55+ แต่คงอีกนานอ่ะ กว่าจะได้เอามา ร้านคง ปิดละมั้งไม่รู้ มีโต๊ะ คู่รักชายหญิง มีโต๊ะกินเลีย้งวันเกิด ผู้คนเต็มร้านไปหมด ผมเข้า มาโต๊ะข้างในสุด เป็นห้องกระจก ที่ติดกับ สวนหย่อม ทางร้านน่าจะแต่งเอาไว้เพื่อใช้สำหรับจัดงาน ใหญ่ๆ
" นี้คะน้อง โต๊ะของน้อง ที่จองเอาไว้ " พนักงาน ยังน่ารักอีก นะ
" ครับ ขอบคุณนะครับ " ไม่เชื่อว่ามันจะพูดดีๆกับคนอื่นได้ด้วย
" เอิ่ม..คือ... " พนักงาน เหมือนจะสงสัยไรบางอย่าง
" มีอะไรหรอครับ "
" อ๋อ.....ค่ะ นี้คือ คนรักของน้องใช่มั้ยคะ ที่นัดเราเอาไว้ " ผม สตั๊นไป 3 วิ
" เออ คือ ..." ผมกำลังจะพูดๆๆๆๆๆๆๆ อยู่ดีๆ ไฟที่ร้านก็ปิด ลง พร้อมกับพนักงานสาวสวยเดินถือเค้ก ตรงเข้ามาหาผม
" Happy birthday to you,
Happy birthday to you
Happy birthday
Happy birthday
Happy birthday to you.
Happy birthday to you
Happy birthday to you
Happy birthday
Happy birthday
Happy birthday to you "
คือตอนนั้นผมกำลังจะบอกปฏิเสธว่าไม่ใช่ผม แต่มีเท้าผี จากใต้โต๊ะเตะผมแล้วทำปาก "ชู่วๆๆๆ"
ผมเลย ปล่อยให้มัน เป็นไปตามนั้น
พอเปิดไฟ ทุกคนก็หันมามอง ที่โต๊ะผม เสียงจากดังๆมะกี้กลายเป็นเงียบสงัดไปเลยจะมีก็แต่พนักงานบนเค้าท์เตอร์ที่ยังพูดออกไมค์ อวยพรอยู่
"ขอให้น้องมิ้นท์ อ่าๆๆๆ ไม่ใช่ๆๆๆ น่าจะน้อง มิน อ่าๆๆๆ พวกเราพนักงานร้าน เกรช ขอให้ น้องมิน มีความสุขเยอะๆ เรียนเก่งๆ แล้วก็มีแฟน น่ารักๆแบบนี้ตลอดไปนะคะ "
ผมหันหน้าไป มองหน้า เด็กผู้ชายคนนั้นทันที มีเพียงรอยยิ้ม มุมปาก แต่ทำไมดูเหมือน มันไม่มีความสุขเลย นี้แหละมั้งที่เค้าเรียก ความรัก ผมก็ไม่ค่อยรู้สักเท่าไหร่
"น้อง มิน คะ อธิฐาน แล้วเป่าเทียน ได้เลยคะ "
พนักงานสาว ยกเค้กมาไว้หน้าผมเลย ผมก็ก้มหน้าละอธิฐานไป เรื่อยแหละครับ แล้วก็เป่าจนเทียนดับหมด
"อยากรู้จักนะค่ะว่าน้องเค้าขออะไรไป "พนักงานก็ยังแซวอยูนะ
" ตัดเค้ก หน่อยคะๆ " คือผมว่ามันไปกันใหญ่ละนะ
พนักงานเอา มีด กับจานเล็กๆ มาวางไว้ให้ผมข้างๆกับเค้ก ผมไม่เคยทำ ก็เลย ตัด มั่วๆไปเลย เอาให้มันเป็นชิ้นๆก็พอ
" อะๆๆๆยังไม่เสร็จๆๆ ป้อน แฟน น้องหน่อย ซิ เค้ารอตั้งนานละนะ "
คือพี่ครับ ดูไม่ออกเลยหรอ ว่ามัน ไม่ใช่อ่า พี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (- -")
" ป้อน เลยคะ ป้อนๆๆๆ "
นี้ร้านเค้กใช่มั้ย ไม่ใช่ งานแต่งนะ บอกผมทีผมกำลังทำอะไรอยู่
"น้องค่ะ ชิ้นใหญ่ไป มั้ยคะน้อง ปากแฟนน้อง นิดเดียวเอง เป็นไรขึ้นมาร้านเราไม่รู้ด้วยน๊า"
ผมอยากให้มันจบๆไป ไวๆๆ ตอนนี้หน้าผมแดงมากๆๆ ผมบรรจงตัดเค้กเป็นคำเล็ก แล้วเอาใส่ปากเด็กคนนั้น
" อ้าปากดิวะ ไม่อ้ามันจะกินยังไง ฮะ " ผมยังตลก ตัวเองอยู่เลยนะ
" อะ อะ อะ อั่มๆๆๆๆ " พี่พนักงาน พาผมไปไกลละ ไม่ใช่ละ ไม่ใช่ละ
" ปล่อยให้น้องทั้ง 2เค้ากินเค้กกันต่อไปนะคะ พวกพี่ๆไม่รบกวนเวลาละนะ"
พี่ครับ ทำไม ไม่คิดแบบนี้ตั่งแต่ทีแรก
" รักเค้ามากเลยหรอวะ " ผมถามมันนะ
"ไม่รู้ดิ แค่คิดว่า อยากทำให้ ทำแล้วเค้าอาจจะมีความสุข "
ถ้าทำให้ถึงขนาดนี้ เป็นผม ผมก็ยังมีความสุขเลยนะ
" กลับเลยมั้ย "
" เดี๋ยว. . . . นี้ไม่คิดจะถามชื่อเลยรึไงฮะ " ...เออออ ลืม เลยนะนี้
" เอส อ้อง อ๋อง " เค้ก เค้า อร่อยจริงๆ เต็มปากผมเลย
" ชื่อไรวะ เรียกยากจัง " ใครจะชื่อยาวแบบนั้นวะ
" เอส ห้อง 2 ..... นายอ่ะ " ผมก็ถามกลับตามมรรยาท
" ฝุ่น ห้อง 8 "
" รู้จักชื่อกันแล้ว คำว่า มึง กับ กู ไม่ต้องใช้ก็ได้ละมั้ง " ผมบอกมัน
ว่าละทำไมไม่เคยเห็นหน้ามัน ปกติ โรงเรียนผมจะมีแค่ 7 ห้อง ที่เพิ่มมาใหม่ตอนม.4 เป็นห้องของนักกีฬา พวกนี้จะอยู่ตึกม.5 เลยไม่ค่อยเห็น หน้าเลยไม่คุ้น วันๆพวกนี้จะซ้อมแต่กีฬา เรียนบ้างแต่ก็ไม่เยอะเท่าพวกผม
" รู้จักกันแล้วต่อไปก็เรียกชื่อด้วยละ " ผมบอกมัน
" เออ เออ เค้ก ร้านนี้ อร่อย อะดิ เห็น กินเอากินเอา ไม่วางช้อนเลย " มันอร่อย จริงๆ นะ ขนาดผมไม่ชอบกินของหวาน มาเจอเค้กก้อนนี้ ผมไม่วางช้อนเลยนะ
" กี่โมงละวะไอ้ฝุ่น "
" จะ5 โมงละ "
" อ๋อ 5 โมง .....เฮ้ยยยย กูลืมไปรับน้อง ตายห่าละ รอนี้แปปนะ ไปรับน้องแปป "
" นาน ปะวะ เอส "
" แปปเดียวๆ "
" เออ เออๆ กูรอนี้นะ เอส "
ผมก็ลืมไปเลย มัว ตื่นเต้นกับเซอร์ไพร์ วันเกิดจอมปลอม นั้น ปกติผมจะไปรับน้องเวลา 4.30 น ตอนนี้5.00 ละยังไม่ถึงเลย ดีนะโรงเรียน น้องผมมันอยู่ใกล้ๆ ร้านเค้ก นั้นพอดี พอถึงโรงเรียน ผมก็ไปจุดรับนักเรียนตามปกติของทุกๆวัน น้องผม น่ารักเสมอ เห็นอยู่ไกลๆ กำลังคุยกับเพื่อนๆอยู่
" สวัส ดีค่ะ พี่เอา วันนี้มารับ เอ็ม ช้าจัง " เพื่อนน้อง เอ็ม พูดกับผม
" พอดี พี่ไป ทำธุระ มา ขอบคุณมากๆนะ น้องเฟิร์น ที่อยู่เป็นเพื่อนน้องพี่"
" ค่ะ พวกหนูก็รอ พ่อกับแม่อยู่เหมือนกัน นั้นไง มาพอดีเลย งั้นพวกหนูไปก่อนนะค่ะพี่เอส "
" ครับ " แล้วผมก็ยิ้มขอบคุณ ให้น้องๆ เพื่อนๆของ เอ็ม
" พี่เอส ป้าดีโทร มาพอดีเลย " ป้าดี นะ 5 โมงไม่ถึงบ้านนนี้คือโมรตามละ ผมชินซะละ
" ครับ ป้า กำลังจะกลับละ ครับ พอดีผมไปเอาหนังสือ ที่จองไว้เลยมาช้าหน่อย "
" จ้าๆ ขี่รถกลับดีดีนะ เอส ป้าทำกับข้าวไว้รอละนะ ไม่ต้องซื้ออะไรมาละนะ "
" ครับป้า " ผมกดวางสายหลังจากนั้นก็ ค่อยๆ ขี่รถออกไปช้าๆ
" เป็นไงมั้งอะเรา เรียนวันนี้ "
เป็นบทสนทนา แบบนี้ทุกๆวัน เป็นไง กินอะไร เรียนไรบ้าง การบ้านละมีอะไร จนบางครั้งผมก็กลัวน้องจะ อึดอัด นะ แต่ ผมเพราะเป็นห่วง ก็เลยต้องถาม ทุกๆวัน แล้วก็ค่อยๆขี่รถกลับ ไปจนถึงบ้านๆ
"สวัสดีค่ะ/สวสัดีครับ ป้าดี " ผมกับน้องพูดพร้อมกัน
" ไปเปลี่ยนชุดนักเรียน แล้วรีบลงมากินข้าวนะ เดี๋ยวกับข้าวจะเย็นซะก่อน "
" เออ.... เอส ไหนละ สมุดภาพ ที่จะให้ป้าดูวันนี้ " ผม ลืม ไอ้ฝุ่นไปเลย
" เวรกรรม ...ตายละ ป้าดี ผมทิ้งเพื่อนไว้ร้าน เค้ก ข้างๆโรงเรียนน้องเอ็ม "
เกือบชั่วโมงละนะ ฝุ่นมันจะยังรออยู่มั้ย นะ
" ป้า ดี กินข้าวก่อนเลยนะครับ ไม่ต้องรอผมนะ ครับ ผมจะรีบไปรีบกลับ "
" ขี่รถช้า ปลอดภัย ปลอดภัย นะลูก เอส "
ทุกครั้งที่ผม ออกจากบ้านป้าจะ พูดกับผมแบบนี้เสมอ
" ครับ ป้า "
" อ้าว พี่เอส ไปไหน หรอค่ะ ป้า " น้องเอ็ม ถามป้า
" เห็นบอกลืมเพื่อนไว้ ที่ร้าน เค้ก ไรนี้แหละ เอ็มมากินข้าวก่อนเดี๋ยวกับข้าวจะจืดซะหมด "
ผมรีบสตาร์ทรถมอไซด์ผม แล้วออกไป หาฝุ่นแบบไวมากๆ
ปกติ จากโรงเรียนกลับบ้านจะประมาณ 20 นาที แต่ผมต้องขับช้าๆเพราะน้องเอ็มซ้อนมาด้วยก็ประมาณ30นาที ตายห่าละ ร้านนั้นปิด 6โมงนี้ มีเวลาประมาณ 20 นาที นึกขึ้นได้ว่ามันเอารถไปจองไว้ร้านหนังสือ พี่เฟิส แล้วซ้อนเรามา
" เรานี้อนาคตมอเตอร์คอส ได้เลยนะเนี๊ยะ 555" ผมพูดคนเดียว 555
เวลาโดยประมาณ 5.55 น ผมรีบวิ่งเข้าไปในร้าน
" พี่ครับๆ คนที่มากับผม ที่นั่งโต๊ะนี้ ไปไหนแล้วอ่ะครับ " ผมถามพี่พนักงาน
" อยู่ในสวนข้างหลังร้าน ค่ะ น้อง "
ผมมองทะลุกระจก ออกไปข้างนอก เห็น ฝุ่นมัน นั่งเก้าอี้ สีขาว แหงนมองไปบนท้องฟ้า ทำหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ผมเดินไปออกไปที่สวนของร้าน แล้วไปจับ สะกิต สะกิต ที่ไหล่ มัน
" โทษ วะ ฝุ่น กู พาน้องกลับบ้าน โทษ ที " ผมขอโทษมันเอง
" ไหน บอกจะไม่พูด กู มึงละไงวะ "มันย้อนผมนะ
" ลืม โทษๆๆ "
" มานั่งก่อนดิ ไหนๆก็ไมได้ไปทีไหนต่อละนี้ " ไอ้ฝุ่นเรียกผมให้ไปนั่งข้างๆ มัน
" ทำไมทำหน้าแบบนั้น วะ "
" เอส เรารู้จักกันมาได้ 3 ชั่วโมงเนี๊ยะ เอสว่าฝุ่นเป็นคนยังไง "
" มี สิ่งไหนที่ ฝุ่นยังไม่ดี มั้งวะ เอส " บรรยากาศ มันแปลกๆ ไปยังไงก็ไม่รู้
" คิดมาก ไอ้ฝุ่น " ผมปลอบ คนไม่เป็นไม่รู้จะต้องทำยังไง
" ผู้หญิง คนที่โทรหากูตอนอยู่หน้าร้านหนังสือ เค้าโทรมา ขอเลิกกับกูละวะ เอส "
ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ปกติเวลาน้องผม คิดถึงพ่อกับแม่แล้ว ร้องไห้ ผมจะกอด น้องผมเอาไว้แน่นๆ แล้วบอกน้องว่า
(" ร้องไห้ออกมา ร้องออกมาเยอะๆ ร้อง ให้ พ่อกับแม่ ได้ยิน ท่านจะได้รู้ว่าเรา ยังรักและ คิดถึงเค้าเสมอ " ) ในความคิดของผมนะ
ผมแอบมองมันนะ ตอนมันแหงน มองท้องฟ้า ผมเห็นมันหลับตา เหมือนกำลังคิดอะไรสักอย่าง
" อยากร้องไห้ มั้ย ฝุ่น กูให้ยืม อก " ผมอึดอัดนะ อึดอัดแทนมันมากๆๆๆ
" ช่วยหันหลังให้กูหน่อย กูขอยืมหลัง มึงหน่อย เอส " ผมเลยหันหลังให้มันแทน
ผมสัมพัส ได้ถึงของเหลว ที่ไหล ออกมา เต็มหลังผม ผมคิดอยู่ในใจอย่างเดียวว่า
มันเจ็บมากเลยหรอวะไอ้ความรัก เนี๊ยะ จนทำให้ต้องหลั่งน้ำตาของลูกผู้ชายออกมา
ผมหยิบผ้าเช็ดหน้าของผมให้มัน ไม่มีคำพูดใดใด ที่จะปลอบ มัน มีแค่ หลังของผม ที่มีไวให้มัน ซบ เท่านั้นเอง
" กริ๊ง กริ๊ง " เสียงกระดิ่ง ตอบนเปิดประตูดัง พร้อมกับเสียงพี่ สาวพนักงาน
" ขอ อภัยด้วยนะค่ะ ลูกค้า ทางร้านจะปิด ร้านแล้วน่ะค่ะ ถ้ายังไง ลูกค้าต้องการแวะมาใช้บริการอีก รบกวนเป็นวันพรุ้งนี้น่ะค่ะ " ก็ คือ เค้า ไล่ นั้นแหละ
" ครับ พี่ ผมขอ 2 นาทีน่ะครับ " ผม ตอบกลับพี่พนักงานสาว คนนั้นไป
ซักพัก ไอ้ฝุ่นก็ลุกขึ้นพร้อมกับ บิดขี้เกียจ
" เฮ้อออออออออออออ โล่ง เว้ยยย หลัง มึงนี้ แข็งจริงๆ เล้ยย ไป ไป กลับบ้านๆ "
ผมเดิน ออกจากร้านไป โดย มีคนร้องไห้ ตาบวกมากๆๆ เดินตามมาข้างหลัง พี่ๆพนักงานในร้านมองกันเต็ม คืออยากจะบอกว่า พี่ๆ ผมเปล่า นะ แต่ช่างเห๊อะ ภาพลักษณ์ กูหมดตั่งแต่กูเดิน เข้ามาในร้านกับมึงละ
" อยากไปที่ไหนอีกปะวะ ฝุ่น "
" อยากนอนละวะ กลับบ้านเห๊อะ พรุ้งนี้มีเรียน พิเศษ ด้วย "
" ฝุ่นเรียนที่ไหน "
" AB Tell ......เอส อะ "
" ที่เดียวกัน เลย แล้วฝุ่นลงเรียนอะไรไปมั้งวะ "
" อิ้งค์ Eng เห็นมีแต่คนบอกว่ามัน เข้าใจง่ายดีอะ "
" จริง ดิ งั้นจองโต๊ะ ข้างๆกันเลยละกัน เอสก็ลง อิ้งค์ Eng " ผมสั่งมันเอง
เวลาไปเรียนพิเศษแล้วไปนั่งข้างๆเด็ก นักเรียนโรงเรียนอื่นที่ไม่รู้จักมันเกร็งๆไงไม่รู้
" เออ เออ ถ้า ได้ไปนะ " อะไอ้นี้ คาบแรกก็จะโดดซะละ
" ไปเอารถยนต์ มึงก่อน เดี๋ยวโดน ล๊อคล้อ" พูดเสร็จ ไอ้ฝุ่นก็กะโดด ควบ รถผมเลย
" ซ้อนท้ายพี่มาเลยไอ้น้อง " เอ๊ะ สตาร์ท ไม่ติด กรรม
" ตาท ไม่ติดวะ ฝุ่น ลงมาก่อนดิ "
"เป็นไรวะ น้ำมันหมด รึป่าว เอส "เออ ผมลืมไปเลย ว่าจะแวะปั้มตอนมาเอาหนังสือ
" เออ วะ น้ำมันหมด กุก็ว่า ทำไมมะกี้ ตอนจะจอด รถดับพอดี "
ปั้มน้ำมัน ไกล กว่าร้านหนังสืออีก ผมเลยตกลงกันว่า จะฝากรถไว้ที่นี้ แล้วเดินไปร้านหนังสือพี่เฟิส เอา
ผมย้อนกลับเข้าไปที่ร้าน เกรช
" พี่ครับๆ พอดีรถผมน้ำมันหมด ผมขอฝากรถไว้ที่ร้านได้มั้ย ครับ "
" ได้ค่ะ เดี๋ยวเปิด ที่จอดรถพนักงานให้ไว้นะค่ะ "
ผมเข็น รถผม ไปไว้ ในโรงจอดรถพนักงานร้าน เกรช
" ขอบคุนนะครับ "
" ถ้ามาเอา คืน มาบอกพวกพี่ๆด้วยน่ะ ค่ะ เดี๋ยว พวกพี่ๆเค้าจะคิดว่ามันหายไปไหน"
"ครับผม"
" น้องค่ะ น้อง ลืมเค้ก ไว้อ่ะคะ " ผมว่ามันไม่ได้ลืมหรอก มันกะทิ้งไว้เลยต่างหาก
" อ๋อ ครับ " ผมส่องดูในกล่อง อ้าวมันคนละอันกับที่ผมกินไปนี้
" พี่ครับ ไม่ใช่ ของผมมั้งครับ ของผมมีแต่เค้ก วันเกิด นะครับ "
"อ๋อ ของน้องผู้ชายเค้าสั่งไว้เมื่อกี้อ่ะค่ะ "นี้ไงเค้ก ที่ข้าพเจ้า อยากเห็น ชิ้นละ 400
" 2อันเลยหรอ "ผมหันหน้าไปทาง ไอ้ฝุ่น
" ก้ของ มึง อันของกู อัน "แล้วมันทำหน้าแบบกวนประสาทใส่ด้วยนะ
" งั้นผมขอตัวก่อนนะครับพี่ ขอบคุณมากๆนะครับ "
" ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ร้าน เกรช ขอบคุนน่ะค่ะ ที่มาใช้บริการ "
หลังจากนั้นผมก็ เดิน ไปร้านหนังสือ กับไอ้ฝุ่น เดินไปคุยไป เรื่อง อะไรที่พอจะคุยได้ก็เอามาคุยหมด ยกเว้นเรื่อง คนชื่อ มิ้นท์ เรื่องเดียวที่ไมได้คุย จนถึงร้าหนนังสือ
" บ้านผลิตตังหรอ วะ พ่อกับแม่เลยให้รถยนต์มาขับง่ายขนาดนี้อ่ะ "
" นี้ก็พูด เว่อร์ ว่าแต่บ้านเอสไปทางไหนอะ "
" ไม่เป็นไรเดี๋ยว นั่งแท็กซี่กลับก็ได้ "
"หนังสืออยู่ในรถ เข้าไปเอาดิ "
ผมกำลังคลานเข้าไปบนเบาะหลัง ไอ้ฝุ่นมันปิดประตูแล้วก็รีบวิ่งไปนักที่คนขับ ล๊อคประตูเรียบร้อย
" ไม่ต้องพูดอะไรละ ประหยัดค่า แท๊กซี่ ด้วยเนี๊ยะ เดียวไปส่งเอง "
ผมก็ไม่ขัดศรัทธา ไปก็ไป
"แต่ขอไปนั่งหน้าได้ ปะวะ ไม่ค่อยชินวะนั่งตรงนี้อ่ะ "
ผมเปิดประตูหลัง แล้วย้ายไปนั่งหน้าแทน ไอ้ฝุ่นก็ค่อยๆขับออกไป
ซักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นมา
" 1 2 3 4 5 I Love You " เบอร์ป้าดี มีไรรึเปล่า
" เอส ป้ามีสัมนา ที่บางแสน ด่วน มากๆป้ามากับเอ็มน่ะ เอสไปนอนบ้านน้า บุษ ก่อนนะ ป้ารีบเกิน ป้าเลยเอากุญแจบ้านออกมาด้วย แค่นี้นะเอส ป้าขับรถอยู่ ... ตุด ...ตุด.....ตุดด..." คือ อะไรป้าๆๆๆๆๆๆ แล้ว ผมละๆ
" มีไรปะวะเอส " ไอ้ฝุ่นถาม
" ป้าไปธุระบางแสนลืมเอากุญแจบ้านไว้ เฮ้ออ ..."
"แล้วไงต่อวะ "
" ต้องไปนอนบ้าน น้า แทน อยู่ข้างๆกันนั้นแหละ เอสไม่ชอบนอนบ้านน้า มันเสียงดัง "
" ไปนอนบ้าน กูก็ได้นะ " ไอ้ฝุ่นมันชวนผม
" เสื้อผ้าก็ไม่มี ไหนจะของที่ต้องเตรียมไปเรียนพิเศษ อีก "
"ไปเรียน พิเศษ นะ เอส ไม่ใช่ คาบ ประดิฐประดอย จะเอาอะไรไปนักหนา วะ เสื้อผ้าใส่ของกูเอาก็ได้ "
"แล้วคนที่บ้านมึง จะไม่ว่าเอาหรอวะ "
" ปกติ ก็จะเหมือนบ้านร้างอยู่ละ ไม่รู้จะสร้างไว้ทำไมใหญ่ ขนาดนั้น เอาเพื่อนไปนอนด้วย คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง"
" ไม่เป็นไรแน่นะ กลัวที่บ้าน มึงมีปัญหา "
" เออไปก็คือไปดิ วะ จะอะไรนักหนา คิดซะว่ากู ตอบแทน มึงละกัน ที่ให้กูยืมหลังร้องไห้ "
พอมันพูดถึงขนาด นี้ผมก็เลย ไม่อยากจะต่อความยาวอะไร
" งั้นก็ รบกวนด้วยละกัน ไอ้ฝุ่น " ถึงจะโล่งอก แต่ผมก็ยังมีความรู้สึกแปลกๆๆ อยู่ดี
" เออๆ ขับรถอยู่อย่าพึ่ง กวนได้ปะ ไอ้ตุ๊กตาหน้ารถ "
ผม ละอยากถีบมันจังเลยครับ พี่ พี่ น้อง น้อง
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ถามอะไรมันอีก ปล่อยให่มันมีสมาธิกับการ ขับรถของมันต่อไป
#########################################
จบ
|
chapter 2.
|
X
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
