The Fake : บันทึกสุดท้ายของนายจอมโกหก (Y)

เขียนโดย AlisCh

วันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.22 น.

4 chapter

0 วิจารณ์

7,485 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 มีนาคม พ.ศ. 2558 21.00 น. โดย เจ้าของนิยาย

2) Present Simple :อรุณสวัสดิ์ ความรัก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

" กรี๊งๆๆๆ กรี๊งๆๆๆๆๆ " ระฆัง หมด คาบเรียน ดังขึ้น

" บาส เย็นนี้มึงไปไหนวะ "

ผม ถามเพื่อน ที่นั่งเรียน ข้างๆกัน

" ไป เดิน หยาม กู นัดเด็กไว้ วะ "

ไอ้บาส ตอบ

" สงสารน้องเค้าวะ เลือกใครไม่เลือกเสรือกเลือก ไอ้บาส "

เสียงไอ้โอม เพื่อนผมอีกคน ที่นั่งอยู่โต๊ะข้างหน้า

" เลือกกูละไง ไอ้โอม กูไม่ดีไงวะ "

ถาม พร้อมกับทำหน้ามั่นใจ ในตัวเองมากๆ ว่า ผม เนี้ยะ ดีทุกอย่าง

" เยอะน่ะ "

อันนี้ ผมพูด

" น้ำก็ไม่อาบ ฟันก็ไม่ค่อยแปรง ผ้าก็ไม่ยอมซัก เสื้อก็ไม่ยอม รีด กางเกงในก็ยังมีหน้า AB "

ผมกวนประสาทมันอีก ตามเคย

" อะ อะ อะ ไอ้นี้ เพื่อน กู ปะวะเนี้ยะ "

ไอ้บาส เริ่มโวยวาย

" เพราะ เพื่อนมึงไงเลยรู้เยอะ ขนาดนี้ "

แต่ก่อน ผมไปนอนบ้านมันบ่อย ไปห้องมันทีไร โดนมันใช้เก็บห้องตลอด เลยรู้ว่ามัน สกปรก ขนาดไหน

" ละมึงอะเอส ไปไหนวะ "

ไอ้บาสรีบตัดบทเลย

" กูจองหนังสือ ไว้ ที่ร้าน พี่เฟิส วันนี้ต้องไปเอา วะ "

อย่าเข้าใจผิดนะครับ มันเป็นหนังสือที่มี ภาพ วิว ทิวทัศน์ เป็นฝีมือของตากล้องรุ่นใหม่ๆ

จะให้มานั่งอ่านเหมือนนิยาย ผมความอดทนต่ำ เลยไม่รอดสักกะเรื่อง

" งั้น แยกกันตรงนี้เลยละกัน พรุ้งนี้มีเรียนพิเศษนะเว้ย ห้ามลืมละมึง ไอ้เอส "

เรียนพิเศษ วันเสาร์ เฮ้อ!! ผมละเบื่อ แทนที่จะได้หยุดพักผ่อน สบายๆ ก็ ป้าดี ซิครับ แกคงกลัวผมจะเรียนไม่จบ แกยัดให้ทุกอย่าง ถ้าการเรียน นี้ป้าเค้า ส่งเสริมหมด ทุ่มสุดตัวเลย

ปกติ ผมจะกลับบ้านพร้อมไอ้บาส แต่พักนี้มัน กำลังมีแฟนใหม่ มันเลยต้องตามเอาอกเอาใจ

ส่วนผมอะหรอ ยังไม่มีหรอกครับ แฟนเฟินอะไร ม.4 ผมนี้ยังไม่ คิดเลยนะ ไม่รู้จะมีไว้ทำอะไรเห็นไอ้บาส มีเหมือนจะเหนื่อยๆ ผมเลยรู้สึกว่ารอให้ผมพร้อมที่จะทำอะไรเพื่อเค้าได้ก่อน ผมถึงจะมีแฟน คือตอนนี้ชีวิตผม ก็มีแต่เอ็ม (น้องสาวผมเองครับ) ผมว่าแค่นี้ มันก็มากพอละนะ

หลังจากบอกลากันเสร็จ ก็แยกย้ายไป ทางใครทางมัน ผมเดินลงบันไดไปชั้น 1 เพื่อจะลงไปที่ลานจอดรถ

ผมชอบบรรยากาศตอนเย็นๆของโรงเรียน แสงสีส้มๆของพระอาทิตย์ ดูอบอุ่นดี

อีกนิดเดียวจะถึงลานจอดรถมอเตอไซด์ละ ผมก้มหน้าค้นกระเป๋าเพื่อหากุญแจรถ

"กุญแจรถอยู่ไหนวะ " ผมบ่นตัวผมเอง

ใน ขณะที่ผมกำลังก้มหน้า ค้นหากุญแจรถมอเตอร์ไซด์

" เฮ้ย.................. ระวัง. .......................โคล้ม !!!!!!!!"

ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมากระแทกหน้าผม อย่างจัง เจ็บนะครับ นั้น

พอผมลืมตาขึ้น ผมเห็นคนหน้าตาตี๋ๆ กำลังเก็บของใส่กระเป๋าให้ผม ผมว่าน่าจะเป็นลูกคนจีน นะ

" โทษๆ พอดี เล่น บาสกับเพื่อนอยู่ น่าจะโยนให้ มันแรงไปเลยกระเด็นมาโดน นาย"

ผมไม่คุ้นหน้า เค้านะ หรือจะเป็น เด็กใหม่ อันนี้ผมก็ไม่รู้ เค้าพูดไปพร้อมกับเก็บของใส่กระเป๋าผมไป

" เป็นอะไรมากมั้ย " เจ็บซิวะถามได้ !!!!!!

" เจ็บ ปาก " ผมพูดแค่ 2 คำ แหม๋ ก็โดนลูกบาส อัดหน้า ไม่เจ็บก็พระเจ้า ละครับ ท่าน

" ไหนดูดิ .... ไปห้องพยาบาล มั้ย ลุกไหวป่าว "ตรงมุมปากผมมีเลือดออกเล็กน้อย

" ไม่เป็นไร เดี๋ยว ค่อยไปทำแผลที่บ้าน " ผมรีบลุกขึ้น แล้วเอาชายเสื้อเช็ดหน้าตัวเอง

" โทษ วะ ไมได้ตั้ง ใจ "

ตอนนั้นผมรีบไปร้านหนังสือ ไหนจะต้องไปรับน้องอีก เลยไม่ได้ใส่ใจอะไร

" เออๆ ช่างมัน อุบัติเหตุ " ผมรีบคว้ากระเป๋า หากุญแจมอเตอร์ไซด์ รีบขี่ออกไป

ผมได้ยิน มันตะโกนไรใส่ไม่รู้ แต่ก็ไม่ได้สนใจ แล้วก้ขี่ ออกโรงเรียนไป.

" เจ็บปากจังวะ " ผมขี่รถไปตามถนน พร้อมกับ บ่นไป คนเดียว

ร้านหนังสือก็ไม่ได้ไกลจากโรงเรียนเท่าไหร่ขี่แปปเดียวก็ถึงละ

พอมาถึงหน้าร้านหนังสือ ผมรีบค้นกระเป๋าหาใบจองหนังสือ

" นั่นไง เอาละไง เอาใบจองหนังสือไปไว้ไหนวะ " ผมบ่นพึมพำๆ คนเดียวอยู่หน้าร้าน

สักพักก็มีเสียงใครไม่รู้ มาจากทางด้านหลัง

" เฮ้ย!! ใบจองหนังสือ ของนายอะ " เสียงคุ้นๆ

" ขี่รถมอไซด์ แต่แม่ง ขี่ไวจังวะ เกือบตามไม่ทันละ " ไอ้เด็กนี้ ใครวะ มาบ่นตูทำมายยยย

" เออ ขอบคุณๆ " ผมก็พูดตามมรรยาท ไปงั้นๆ อะ

ผมกำลังจะดึงใบจองหนังสือจากมือมันมา อยู่ดีดีเสียงโทรศัพท์ของมันดังพอดี มันเลยขยำใปจองหนังสือของ ผมแล้วรับโทรศัพท์ แทน ( - -" ) นายๆ นั้นใบจองหนังสือเรานะ ความรู้สึกแบบ อยากถีบมันมากๆอะ

บทสนทนา ระหว่าง โทรศัพท์

" มิ้นท์ มีไร ผมกำลังจะไปที่ร้านละครับ "

" ฝุ่นวันนี้ มิ้นท์ ไปเที่ยว ด้วยไม่ได้ละนะ "

"อ้าว ทำไมอะครับ "

"พอดี คุณพ่อมารับ มิ้นท์ไม่อยากมีปัญหา อ่ะ ฝุ่น "

" อ้าว ...งั้นไม่เป็นไรครับ "

"ไว้ถึงบ้าน เดี๋ยว มิ้นท์โทรหา นะ "

"ครับๆ "

" เฮ้อ ...เป็นแบบนี้ตลอด ไปไม่ได้มั้ง ไม่ว่างมั้ง รอบนี้ก็อ้างพ่ออีกละ "

มันบ่นไรไม่รู้คนเดียว มัน

" เบื่อ โว้ยยยยยยยยยยย " มันจะตะโกนทำไมเนี้ยะ ผมนี้ เหวอ เลยครับ

คนก็มองเยอะแยะเลย ไอ้เด็กนี้ ไม่อายใครเลยรึไง ฮะ

" ผมขอใบจองหนังสือ ผมด้วยครับ " เห็นมันอารมณ์ไม่ดี เลยพูดกับมันเพาะเพาะดู

" เห้ย ไปกินเค้กเป็นเพื่อนหน่อย ดิ เสียดายตังวะแม่ง " มันชวนผม ครับ พี่ๆน้องๆ

คือเมื่อกี้เพิ่งโดนมันเอาลูกบาสยัดหน้ามา แล้วอยู่ๆมาชวนกูกินเค้ก

" ไม่ไป " ผมพูดสั้นๆแต่ได้ใจความ ตลกปะ รู้จักก็ไม่รู้จัก มึงบ้าปะเนี้ยะๆๆๆๆๆๆ

" จะเอามั้ย ใบจองหนังสือเนี๊ยะ " นั้นไง ว่าละไง

" แล้วมันเกี่ยวไรกับเรา แฟนนายไม่ไป มาเกี่ยวไรกับเราวะ " ผมก็ สงสัยนะว่ามันเกี่ยวไรกับผม

" เค้กชิ้น 400 มันมีเฉพาะ วันศุกร์ แล้วถ้าไป 2คนกับคนรัก เค้าจะลดให้เหลือ 200"

ผมละอยากเห็นหน้าตาเค้กชิ้นละ 400 นี้จัง มันไปเอาวัตถุดิบ มาจากไหน นะ

" บ้าละ ไปกับคนรัก ตลกปะเนี๊ยะ " ผมรู้สึกว่ายิ่งคุยกับมันยิ่งเสียเวลา

" เอาใบจองหนังสือ มา " ผมเริ่มทวงละ

" ไป แปปเดียว ซื้อเสร็จ แล้วกับบ้านเลยก็ได้ " มันก็ไม่ยอมแพ้ นะ

" พูด อีกรอบ นะ เอา ใบ จอง หนัง สือ กู คืน มา !!!!!!" ผมเริ่มหมดความอดทนละ

" ใจร้ายวะแม่ง ช่วยแค่นี้ก็ไม่ได้ ....เดี๋ยวจ่ายค่าหนังสือให้ก็ได้ อะ "

ผม นี้ ตาปริ่มเลยนะครับ หนังสือ เล่มละ 900 ด้วยกำลังทรัพย์ ขนาดนี้เด็ก ม.4 ผมว่ามันเยอะนะ

" แน่ใจ " ทำไมผมเป็นคนแบบนี้ ( - - ")

" เออ " มันไม่คิดเลยนะ ว่าหนังสือจะเล่มเท่าไหร่อ่ะ คือ อยากรู้ว่า ไอ้เค้ก ชิ้นนี้ มันสำคัญมากเลยรึไงวะ ถึงต้องทำถึงขนาดนี้

" โอเค งั้น ซื้อเสร็จ กลับบ้าน นะเว้ย " ผมเลย รับปากไปจะช่วยมันแลกกับหนังสือ ราคา 900

" เออๆ งั้น ไปเอาหนังสือก่อน "

มันรีบวิ่งเข้ารับหนังสือที่ผมจองไว้ ผมรอมันซํก 10นาที มันก็เดิน ออกมาก พร้อมกับหนังสือ เล่มใหญ่ของผม บวกกับหน้าตาทีไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่หนัก (ประมาณว่าไอ้ห่านี้หลอกกุ อะไรทำนองนั้น)

" ไม่บอกก่อนวะ ว่า 900 กูจะได้ไปซื้อเค้ก คนเดียว " ผมแอบยิ้มที่มุมปาก 555

" อ้าว อ้าว พูดแล้วนะเว้ย ห้ามกลับคำ มันไม่แมน " 555 ผมได้แต่หัวเราะ

" เออๆ ไป ร้านเค้ก ได้ละ กูไม่ซ้อนมอไซด์ มึงนะ " สาบานได้ผมยังไม่ได้ชวนมันเลย

" ถ้าไม่ขึ้นมอไซด์ กู กูก้ไม่ไป " ผมกวนประสาทมัน มั้งละทีนี้

" อะไอ้นี้.....จะเอามั้ยหนังสือเนี๊ยะ " มันมีตัวประกันอยู่ ผมลืมไปเลย

" ไม่ให้กู กูไม่เอาก็ได้นะ กูสั่งใหม่ก็ได้ " แต่ในใจก็แอบเสียดาย นะ

" ฝากไว้ก่อน เหอะ มึง " พอมันพูดเสร็จ ก็กะโดด ควบ รถผมเลย

" ใส่หมวก ด้วย เดี๋ยว พ่อ มาแจกใบสั่งกูอีก " พ่อในที่นี้คือ ตำรวจนะครับ

" ปกติคนขี่เค้าใส่ไม่ใช่หรอ วะ " มันตอบผม

" คนซ้อนอะต้องใส่ คนขี่จะใส่ได้ไงวะ มันก็มองไม่เห็นทางดิ " แกล้งมัน ผมว่าสนุก ที่สุดละ

" เออๆ มาๆ เรื่องเยอะๆ จริงๆ กูไม่ชอบ ขี่มอไซด์ก็เพราะแบบนี้อะ " ผมว่ามันไม่รู้กฎจราจรแน่ๆ

รถมอเตอไซด์ผม KSR ครับ ปกติคนขี่แทบจะไม่มีที่นั้งละ แต่นี้ มีคนซ้อนมาอีก เวลาเบรคที่ เอสน้อยน้อยของผมนี้กระแทกกับ ถังน้ำมันเลย ครับ จุกนะครับนั้น แล้วไอ้คนซ้อนก็กลัวจะตกหรือยังไงก็ไม่รู้ จับตัวผมซะแน่นเลย

" เฮ้ยๆ เวลาขี่มอไซด์ละ ลมโดนหน้านี้ ความรู้สึกเป็นแบบนี้หรอวะ " มันถามผม

"เป็นไงวะ "ผมถามมันกลับ

" รู้สึก โล่งดี วะ " มันก็จริงของมันนะ

" ลองยกมือ 2ข้างละตะโกนดังๆดู เป็นวิธีคลายเครียดอีกแบบเลยนะเว้ย"

ผมก็พูดไปงั้นไม่คิดว่ามันจะทำจริงๆ

"เบื่อโว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"

มันทำจริงครับ (- - ") คือ ความอายในตัวมึงนี้ไม่มีเลยรึไงวะ

" เฮ้ยๆ โล่งดีวะ มึงลองดิๆ " ผมยังฮามันอยู่เลยนะ

" มึงจะบ้ารึไง ถ้ากูปล่อยมือ 2 ข้าง ละใครจะ บังคับรถ " ไอ้เด็กนี้ บ้าไปละ

" เออ วะ........ เฮ้ยๆๆ ร้านขวา มือนะ " ไม่บอกพรุ้งนี้เลยวะ ห่า.....

ผมตั้งขาตั้งรถ ละลงไปกับมัน

ร้านขนม ร้านนี้นะ ฮิต มาก ในหมู่ โรงเรียน สาวล้วน ผมไม่ค่อยชอบกินของหวานเท่าไหร่ แต่ผ่านร้านนี้ทีไร โต๊ะก็ไม่เคยว่างเลยนะครับ สงสัยจะไม่แพงอย่างเดียว คงจะอร่อย ด้วย ผมเดินไปกับมันข้างในร้าน ร้านเป็นสีชมพูหวานๆๆ ทั้งเก้าอี้ โต๊ะ เค้าท์เตอร์ มีแต่สีขาวสลับกับชมพู ถ้ามีแฟน ผมจะพาเค้ามาร้านนี้แหละ 55+ แต่คงอีกนานอ่ะ กว่าจะได้เอามา ร้านคง ปิดละมั้งไม่รู้ มีโต๊ะ คู่รักชายหญิง มีโต๊ะกินเลีย้งวันเกิด ผู้คนเต็มร้านไปหมด ผมเข้า มาโต๊ะข้างในสุด เป็นห้องกระจก ที่ติดกับ สวนหย่อม ทางร้านน่าจะแต่งเอาไว้เพื่อใช้สำหรับจัดงาน ใหญ่ๆ

" นี้คะน้อง โต๊ะของน้อง ที่จองเอาไว้ " พนักงาน ยังน่ารักอีก นะ

" ครับ ขอบคุณนะครับ " ไม่เชื่อว่ามันจะพูดดีๆกับคนอื่นได้ด้วย

" เอิ่ม..คือ... " พนักงาน เหมือนจะสงสัยไรบางอย่าง

" มีอะไรหรอครับ "

" อ๋อ.....ค่ะ นี้คือ คนรักของน้องใช่มั้ยคะ ที่นัดเราเอาไว้ " ผม สตั๊นไป 3 วิ

" เออ คือ ..." ผมกำลังจะพูดๆๆๆๆๆๆๆ อยู่ดีๆ ไฟที่ร้านก็ปิด ลง พร้อมกับพนักงานสาวสวยเดินถือเค้ก ตรงเข้ามาหาผม

" Happy birthday to you,

Happy birthday to you

Happy birthday

Happy birthday to you.

Happy birthday to you

Happy birthday

Happy birthday to you "

คือตอนนั้นผมกำลังจะบอกปฏิเสธว่าไม่ใช่ผม แต่มีเท้าผี จากใต้โต๊ะเตะผมแล้วทำปาก "ชู่วๆๆๆ"

ผมเลย ปล่อยให้มัน เป็นไปตามนั้น

พอเปิดไฟ ทุกคนก็หันมามอง ที่โต๊ะผม เสียงจากดังๆมะกี้กลายเป็นเงียบสงัดไปเลยจะมีก็แต่พนักงานบนเค้าท์เตอร์ที่ยังพูดออกไมค์ อวยพรอยู่

"ขอให้น้องมิ้นท์ อ่าๆๆๆ ไม่ใช่ๆๆๆ น่าจะน้อง มิน อ่าๆๆๆ พวกเราพนักงานร้าน เกรช ขอให้ น้องมิน มีความสุขเยอะๆ เรียนเก่งๆ แล้วก็มีแฟน น่ารักๆแบบนี้ตลอดไปนะคะ "

ผมหันหน้าไป มองหน้า เด็กผู้ชายคนนั้นทันที มีเพียงรอยยิ้ม มุมปาก แต่ทำไมดูเหมือน มันไม่มีความสุขเลย นี้แหละมั้งที่เค้าเรียก ความรัก ผมก็ไม่ค่อยรู้สักเท่าไหร่

"น้อง มิน คะ อธิฐาน แล้วเป่าเทียน ได้เลยคะ "

พนักงานสาว ยกเค้กมาไว้หน้าผมเลย ผมก็ก้มหน้าละอธิฐานไป เรื่อยแหละครับ แล้วก็เป่าจนเทียนดับหมด

"อยากรู้จักนะค่ะว่าน้องเค้าขออะไรไป "พนักงานก็ยังแซวอยูนะ

" ตัดเค้ก หน่อยคะๆ " คือผมว่ามันไปกันใหญ่ละนะ

พนักงานเอา มีด กับจานเล็กๆ มาวางไว้ให้ผมข้างๆกับเค้ก ผมไม่เคยทำ ก็เลย ตัด มั่วๆไปเลย เอาให้มันเป็นชิ้นๆก็พอ

" อะๆๆๆยังไม่เสร็จๆๆ ป้อน แฟน น้องหน่อย ซิ เค้ารอตั้งนานละนะ "

คือพี่ครับ ดูไม่ออกเลยหรอ ว่ามัน ไม่ใช่อ่า พี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (- -")

" ป้อน เลยคะ ป้อนๆๆๆ "

นี้ร้านเค้กใช่มั้ย ไม่ใช่ งานแต่งนะ บอกผมทีผมกำลังทำอะไรอยู่

"น้องค่ะ ชิ้นใหญ่ไป มั้ยคะน้อง ปากแฟนน้อง นิดเดียวเอง เป็นไรขึ้นมาร้านเราไม่รู้ด้วยน๊า"

ผมอยากให้มันจบๆไป ไวๆๆ ตอนนี้หน้าผมแดงมากๆๆ ผมบรรจงตัดเค้กเป็นคำเล็ก แล้วเอาใส่ปากเด็กคนนั้น

" อ้าปากดิวะ ไม่อ้ามันจะกินยังไง ฮะ " ผมยังตลก ตัวเองอยู่เลยนะ

" อะ อะ อะ อั่มๆๆๆๆ " พี่พนักงาน พาผมไปไกลละ ไม่ใช่ละ ไม่ใช่ละ

" ปล่อยให้น้องทั้ง 2เค้ากินเค้กกันต่อไปนะคะ พวกพี่ๆไม่รบกวนเวลาละนะ"

พี่ครับ ทำไม ไม่คิดแบบนี้ตั่งแต่ทีแรก

" รักเค้ามากเลยหรอวะ " ผมถามมันนะ

"ไม่รู้ดิ แค่คิดว่า อยากทำให้ ทำแล้วเค้าอาจจะมีความสุข "

ถ้าทำให้ถึงขนาดนี้ เป็นผม ผมก็ยังมีความสุขเลยนะ

" กลับเลยมั้ย "

" เดี๋ยว. . . . นี้ไม่คิดจะถามชื่อเลยรึไงฮะ " ...เออออ ลืม เลยนะนี้

" เอส อ้อง อ๋อง " เค้ก เค้า อร่อยจริงๆ เต็มปากผมเลย

" ชื่อไรวะ เรียกยากจัง " ใครจะชื่อยาวแบบนั้นวะ

" เอส ห้อง 2 ..... นายอ่ะ " ผมก็ถามกลับตามมรรยาท

" ฝุ่น ห้อง 8 "

" รู้จักชื่อกันแล้ว คำว่า มึง กับ กู ไม่ต้องใช้ก็ได้ละมั้ง " ผมบอกมัน

ว่าละทำไมไม่เคยเห็นหน้ามัน ปกติ โรงเรียนผมจะมีแค่ 7 ห้อง ที่เพิ่มมาใหม่ตอนม.4 เป็นห้องของนักกีฬา พวกนี้จะอยู่ตึกม.5 เลยไม่ค่อยเห็น หน้าเลยไม่คุ้น วันๆพวกนี้จะซ้อมแต่กีฬา เรียนบ้างแต่ก็ไม่เยอะเท่าพวกผม

" รู้จักกันแล้วต่อไปก็เรียกชื่อด้วยละ " ผมบอกมัน

" เออ เออ เค้ก ร้านนี้ อร่อย อะดิ เห็น กินเอากินเอา ไม่วางช้อนเลย " มันอร่อย จริงๆ นะ ขนาดผมไม่ชอบกินของหวาน มาเจอเค้กก้อนนี้ ผมไม่วางช้อนเลยนะ

" กี่โมงละวะไอ้ฝุ่น "

" จะ5 โมงละ "

" อ๋อ 5 โมง .....เฮ้ยยยย กูลืมไปรับน้อง ตายห่าละ รอนี้แปปนะ ไปรับน้องแปป "

" นาน ปะวะ เอส "

" แปปเดียวๆ "

" เออ เออๆ กูรอนี้นะ เอส "

ผมก็ลืมไปเลย มัว ตื่นเต้นกับเซอร์ไพร์ วันเกิดจอมปลอม นั้น ปกติผมจะไปรับน้องเวลา 4.30 น ตอนนี้5.00 ละยังไม่ถึงเลย ดีนะโรงเรียน น้องผมมันอยู่ใกล้ๆ ร้านเค้ก นั้นพอดี พอถึงโรงเรียน ผมก็ไปจุดรับนักเรียนตามปกติของทุกๆวัน น้องผม น่ารักเสมอ เห็นอยู่ไกลๆ กำลังคุยกับเพื่อนๆอยู่

" สวัส ดีค่ะ พี่เอา วันนี้มารับ เอ็ม ช้าจัง " เพื่อนน้อง เอ็ม พูดกับผม

" พอดี พี่ไป ทำธุระ มา ขอบคุณมากๆนะ น้องเฟิร์น ที่อยู่เป็นเพื่อนน้องพี่"

" ค่ะ พวกหนูก็รอ พ่อกับแม่อยู่เหมือนกัน นั้นไง มาพอดีเลย งั้นพวกหนูไปก่อนนะค่ะพี่เอส "

" ครับ " แล้วผมก็ยิ้มขอบคุณ ให้น้องๆ เพื่อนๆของ เอ็ม

" พี่เอส ป้าดีโทร มาพอดีเลย " ป้าดี นะ 5 โมงไม่ถึงบ้านนนี้คือโมรตามละ ผมชินซะละ

" ครับ ป้า กำลังจะกลับละ ครับ พอดีผมไปเอาหนังสือ ที่จองไว้เลยมาช้าหน่อย "

" จ้าๆ ขี่รถกลับดีดีนะ เอส ป้าทำกับข้าวไว้รอละนะ ไม่ต้องซื้ออะไรมาละนะ "

" ครับป้า " ผมกดวางสายหลังจากนั้นก็ ค่อยๆ ขี่รถออกไปช้าๆ

" เป็นไงมั้งอะเรา เรียนวันนี้ "

เป็นบทสนทนา แบบนี้ทุกๆวัน เป็นไง กินอะไร เรียนไรบ้าง การบ้านละมีอะไร จนบางครั้งผมก็กลัวน้องจะ อึดอัด นะ แต่ ผมเพราะเป็นห่วง ก็เลยต้องถาม ทุกๆวัน แล้วก็ค่อยๆขี่รถกลับ ไปจนถึงบ้านๆ

"สวัสดีค่ะ/สวสัดีครับ ป้าดี " ผมกับน้องพูดพร้อมกัน

" ไปเปลี่ยนชุดนักเรียน แล้วรีบลงมากินข้าวนะ เดี๋ยวกับข้าวจะเย็นซะก่อน "

" เออ.... เอส ไหนละ สมุดภาพ ที่จะให้ป้าดูวันนี้ " ผม ลืม ไอ้ฝุ่นไปเลย

" เวรกรรม ...ตายละ ป้าดี ผมทิ้งเพื่อนไว้ร้าน เค้ก ข้างๆโรงเรียนน้องเอ็ม "

เกือบชั่วโมงละนะ ฝุ่นมันจะยังรออยู่มั้ย นะ

" ป้า ดี กินข้าวก่อนเลยนะครับ ไม่ต้องรอผมนะ ครับ ผมจะรีบไปรีบกลับ "

" ขี่รถช้า ปลอดภัย ปลอดภัย นะลูก เอส "

ทุกครั้งที่ผม ออกจากบ้านป้าจะ พูดกับผมแบบนี้เสมอ

" ครับ ป้า "

" อ้าว พี่เอส ไปไหน หรอค่ะ ป้า " น้องเอ็ม ถามป้า

" เห็นบอกลืมเพื่อนไว้ ที่ร้าน เค้ก ไรนี้แหละ เอ็มมากินข้าวก่อนเดี๋ยวกับข้าวจะจืดซะหมด "

ผมรีบสตาร์ทรถมอไซด์ผม แล้วออกไป หาฝุ่นแบบไวมากๆ

ปกติ จากโรงเรียนกลับบ้านจะประมาณ 20 นาที แต่ผมต้องขับช้าๆเพราะน้องเอ็มซ้อนมาด้วยก็ประมาณ30นาที ตายห่าละ ร้านนั้นปิด 6โมงนี้ มีเวลาประมาณ 20 นาที นึกขึ้นได้ว่ามันเอารถไปจองไว้ร้านหนังสือ พี่เฟิส แล้วซ้อนเรามา

" เรานี้อนาคตมอเตอร์คอส ได้เลยนะเนี๊ยะ 555" ผมพูดคนเดียว 555

เวลาโดยประมาณ 5.55 น ผมรีบวิ่งเข้าไปในร้าน

" พี่ครับๆ คนที่มากับผม ที่นั่งโต๊ะนี้ ไปไหนแล้วอ่ะครับ " ผมถามพี่พนักงาน

" อยู่ในสวนข้างหลังร้าน ค่ะ น้อง "

ผมมองทะลุกระจก ออกไปข้างนอก เห็น ฝุ่นมัน นั่งเก้าอี้ สีขาว แหงนมองไปบนท้องฟ้า ทำหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ผมเดินไปออกไปที่สวนของร้าน แล้วไปจับ สะกิต สะกิต ที่ไหล่ มัน

" โทษ วะ ฝุ่น กู พาน้องกลับบ้าน โทษ ที " ผมขอโทษมันเอง

" ไหน บอกจะไม่พูด กู มึงละไงวะ "มันย้อนผมนะ

" ลืม โทษๆๆ "

" มานั่งก่อนดิ ไหนๆก็ไมได้ไปทีไหนต่อละนี้ " ไอ้ฝุ่นเรียกผมให้ไปนั่งข้างๆ มัน

" ทำไมทำหน้าแบบนั้น วะ "

" เอส เรารู้จักกันมาได้ 3 ชั่วโมงเนี๊ยะ เอสว่าฝุ่นเป็นคนยังไง "

" มี สิ่งไหนที่ ฝุ่นยังไม่ดี มั้งวะ เอส " บรรยากาศ มันแปลกๆ ไปยังไงก็ไม่รู้

" คิดมาก ไอ้ฝุ่น " ผมปลอบ คนไม่เป็นไม่รู้จะต้องทำยังไง

" ผู้หญิง คนที่โทรหากูตอนอยู่หน้าร้านหนังสือ เค้าโทรมา ขอเลิกกับกูละวะ เอส "

ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ปกติเวลาน้องผม คิดถึงพ่อกับแม่แล้ว ร้องไห้ ผมจะกอด น้องผมเอาไว้แน่นๆ แล้วบอกน้องว่า

(" ร้องไห้ออกมา ร้องออกมาเยอะๆ ร้อง ให้ พ่อกับแม่ ได้ยิน ท่านจะได้รู้ว่าเรา ยังรักและ คิดถึงเค้าเสมอ " ) ในความคิดของผมนะ

ผมแอบมองมันนะ ตอนมันแหงน มองท้องฟ้า ผมเห็นมันหลับตา เหมือนกำลังคิดอะไรสักอย่าง

" อยากร้องไห้ มั้ย ฝุ่น กูให้ยืม อก " ผมอึดอัดนะ อึดอัดแทนมันมากๆๆๆ

" ช่วยหันหลังให้กูหน่อย กูขอยืมหลัง มึงหน่อย เอส " ผมเลยหันหลังให้มันแทน

ผมสัมพัส ได้ถึงของเหลว ที่ไหล ออกมา เต็มหลังผม ผมคิดอยู่ในใจอย่างเดียวว่า

มันเจ็บมากเลยหรอวะไอ้ความรัก เนี๊ยะ จนทำให้ต้องหลั่งน้ำตาของลูกผู้ชายออกมา

ผมหยิบผ้าเช็ดหน้าของผมให้มัน ไม่มีคำพูดใดใด ที่จะปลอบ มัน มีแค่ หลังของผม ที่มีไวให้มัน ซบ เท่านั้นเอง

" กริ๊ง กริ๊ง " เสียงกระดิ่ง ตอบนเปิดประตูดัง พร้อมกับเสียงพี่ สาวพนักงาน

" ขอ อภัยด้วยนะค่ะ ลูกค้า ทางร้านจะปิด ร้านแล้วน่ะค่ะ ถ้ายังไง ลูกค้าต้องการแวะมาใช้บริการอีก รบกวนเป็นวันพรุ้งนี้น่ะค่ะ " ก็ คือ เค้า ไล่ นั้นแหละ

" ครับ พี่ ผมขอ 2 นาทีน่ะครับ " ผม ตอบกลับพี่พนักงานสาว คนนั้นไป

ซักพัก ไอ้ฝุ่นก็ลุกขึ้นพร้อมกับ บิดขี้เกียจ

" เฮ้อออออออออออออ โล่ง เว้ยยย หลัง มึงนี้ แข็งจริงๆ เล้ยย ไป ไป กลับบ้านๆ "

ผมเดิน ออกจากร้านไป โดย มีคนร้องไห้ ตาบวกมากๆๆ เดินตามมาข้างหลัง พี่ๆพนักงานในร้านมองกันเต็ม คืออยากจะบอกว่า พี่ๆ ผมเปล่า นะ แต่ช่างเห๊อะ ภาพลักษณ์ กูหมดตั่งแต่กูเดิน เข้ามาในร้านกับมึงละ

" อยากไปที่ไหนอีกปะวะ ฝุ่น "

" อยากนอนละวะ กลับบ้านเห๊อะ พรุ้งนี้มีเรียน พิเศษ ด้วย "

" ฝุ่นเรียนที่ไหน "

" AB Tell ......เอส อะ "

" ที่เดียวกัน เลย แล้วฝุ่นลงเรียนอะไรไปมั้งวะ "

" อิ้งค์ Eng เห็นมีแต่คนบอกว่ามัน เข้าใจง่ายดีอะ "

" จริง ดิ งั้นจองโต๊ะ ข้างๆกันเลยละกัน เอสก็ลง อิ้งค์ Eng " ผมสั่งมันเอง

เวลาไปเรียนพิเศษแล้วไปนั่งข้างๆเด็ก นักเรียนโรงเรียนอื่นที่ไม่รู้จักมันเกร็งๆไงไม่รู้

" เออ เออ ถ้า ได้ไปนะ " อะไอ้นี้ คาบแรกก็จะโดดซะละ

" ไปเอารถยนต์ มึงก่อน เดี๋ยวโดน ล๊อคล้อ" พูดเสร็จ ไอ้ฝุ่นก็กะโดด ควบ รถผมเลย

" ซ้อนท้ายพี่มาเลยไอ้น้อง " เอ๊ะ สตาร์ท ไม่ติด กรรม

" ตาท ไม่ติดวะ ฝุ่น ลงมาก่อนดิ "

"เป็นไรวะ น้ำมันหมด รึป่าว เอส "เออ ผมลืมไปเลย ว่าจะแวะปั้มตอนมาเอาหนังสือ

" เออ วะ น้ำมันหมด กุก็ว่า ทำไมมะกี้ ตอนจะจอด รถดับพอดี "

ปั้มน้ำมัน ไกล กว่าร้านหนังสืออีก ผมเลยตกลงกันว่า จะฝากรถไว้ที่นี้ แล้วเดินไปร้านหนังสือพี่เฟิส เอา

ผมย้อนกลับเข้าไปที่ร้าน เกรช

" พี่ครับๆ พอดีรถผมน้ำมันหมด ผมขอฝากรถไว้ที่ร้านได้มั้ย ครับ "

" ได้ค่ะ เดี๋ยวเปิด ที่จอดรถพนักงานให้ไว้นะค่ะ "

ผมเข็น รถผม ไปไว้ ในโรงจอดรถพนักงานร้าน เกรช

" ขอบคุนนะครับ "

" ถ้ามาเอา คืน มาบอกพวกพี่ๆด้วยน่ะ ค่ะ เดี๋ยว พวกพี่ๆเค้าจะคิดว่ามันหายไปไหน"

"ครับผม"

" น้องค่ะ น้อง ลืมเค้ก ไว้อ่ะคะ " ผมว่ามันไม่ได้ลืมหรอก มันกะทิ้งไว้เลยต่างหาก

" อ๋อ ครับ " ผมส่องดูในกล่อง อ้าวมันคนละอันกับที่ผมกินไปนี้

" พี่ครับ ไม่ใช่ ของผมมั้งครับ ของผมมีแต่เค้ก วันเกิด นะครับ "

"อ๋อ ของน้องผู้ชายเค้าสั่งไว้เมื่อกี้อ่ะค่ะ "นี้ไงเค้ก ที่ข้าพเจ้า อยากเห็น ชิ้นละ 400

" 2อันเลยหรอ "ผมหันหน้าไปทาง ไอ้ฝุ่น

" ก้ของ มึง อันของกู อัน "แล้วมันทำหน้าแบบกวนประสาทใส่ด้วยนะ

" งั้นผมขอตัวก่อนนะครับพี่ ขอบคุณมากๆนะครับ "

" ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ร้าน เกรช ขอบคุนน่ะค่ะ ที่มาใช้บริการ "

หลังจากนั้นผมก็ เดิน ไปร้านหนังสือ กับไอ้ฝุ่น เดินไปคุยไป เรื่อง อะไรที่พอจะคุยได้ก็เอามาคุยหมด ยกเว้นเรื่อง คนชื่อ มิ้นท์ เรื่องเดียวที่ไมได้คุย จนถึงร้าหนนังสือ

" บ้านผลิตตังหรอ วะ พ่อกับแม่เลยให้รถยนต์มาขับง่ายขนาดนี้อ่ะ "

" นี้ก็พูด เว่อร์ ว่าแต่บ้านเอสไปทางไหนอะ "

" ไม่เป็นไรเดี๋ยว นั่งแท็กซี่กลับก็ได้ "

"หนังสืออยู่ในรถ เข้าไปเอาดิ "

ผมกำลังคลานเข้าไปบนเบาะหลัง ไอ้ฝุ่นมันปิดประตูแล้วก็รีบวิ่งไปนักที่คนขับ ล๊อคประตูเรียบร้อย

" ไม่ต้องพูดอะไรละ ประหยัดค่า แท๊กซี่ ด้วยเนี๊ยะ เดียวไปส่งเอง "

ผมก็ไม่ขัดศรัทธา ไปก็ไป

"แต่ขอไปนั่งหน้าได้ ปะวะ ไม่ค่อยชินวะนั่งตรงนี้อ่ะ "

ผมเปิดประตูหลัง แล้วย้ายไปนั่งหน้าแทน ไอ้ฝุ่นก็ค่อยๆขับออกไป

ซักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นมา

" 1 2 3 4 5 I Love You " เบอร์ป้าดี มีไรรึเปล่า

" เอส ป้ามีสัมนา ที่บางแสน ด่วน มากๆป้ามากับเอ็มน่ะ เอสไปนอนบ้านน้า บุษ ก่อนนะ ป้ารีบเกิน ป้าเลยเอากุญแจบ้านออกมาด้วย แค่นี้นะเอส ป้าขับรถอยู่ ... ตุด ...ตุด.....ตุดด..." คือ อะไรป้าๆๆๆๆๆๆ แล้ว ผมละๆ

" มีไรปะวะเอส " ไอ้ฝุ่นถาม

" ป้าไปธุระบางแสนลืมเอากุญแจบ้านไว้ เฮ้ออ ..."

"แล้วไงต่อวะ "

" ต้องไปนอนบ้าน น้า แทน อยู่ข้างๆกันนั้นแหละ เอสไม่ชอบนอนบ้านน้า มันเสียงดัง "

" ไปนอนบ้าน กูก็ได้นะ " ไอ้ฝุ่นมันชวนผม

" เสื้อผ้าก็ไม่มี ไหนจะของที่ต้องเตรียมไปเรียนพิเศษ อีก "

"ไปเรียน พิเศษ นะ เอส ไม่ใช่ คาบ ประดิฐประดอย จะเอาอะไรไปนักหนา วะ เสื้อผ้าใส่ของกูเอาก็ได้ "

"แล้วคนที่บ้านมึง จะไม่ว่าเอาหรอวะ "

" ปกติ ก็จะเหมือนบ้านร้างอยู่ละ ไม่รู้จะสร้างไว้ทำไมใหญ่ ขนาดนั้น เอาเพื่อนไปนอนด้วย คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง"

" ไม่เป็นไรแน่นะ กลัวที่บ้าน มึงมีปัญหา "

" เออไปก็คือไปดิ วะ จะอะไรนักหนา คิดซะว่ากู ตอบแทน มึงละกัน ที่ให้กูยืมหลังร้องไห้ "

พอมันพูดถึงขนาด นี้ผมก็เลย ไม่อยากจะต่อความยาวอะไร