ร้ายนัก รักซะ!
เขียนโดย 
พรีมมม
วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.21 น.
แก้ไขเมื่อ 10 มีนาคม พ.ศ. 2558 22.18 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) อาจารย์ มูมู่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความว่าแต่มองผมทำไมกันนร๊าาา อยากรู้จังเลยยย
"นี่นะหรอ...เพื่อนโอ๊ต!" ???
"หล๊อหล่อ..กร๊ดดด" โอ๊ย!!แก้วหูจะแตก ผมรีบเอามือมาปิดหูของตัวเองก่อนที่จะถูกพวกผู้หญิงในห้องรุม
"ผิวพรรณดีจังเลย..ใช้อะไรเป็นพิเคษรึป่าวค่ะเนี่ย"
"พิวสวยจังเนาะ"
"มีแฟนยังค่ะเนี่ย"
"เอ่อ......" นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย!
"พวกเธอนะ...ไปรุมยิงคำถามเขาแบบนั่น..เขาหนักใจแย่เลยนะ" ไม่นานอีโอ๊ตก็เดินเข้ามา(ช่วย)
"อะ..งั้นพวกเราก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ"
"อะ..ครับ"
"แบบนี้สิคับค่อยน่ารักหน่อย" แค่ชมอย่างเดียวทำไมต้องจ้องตากันด้วยไม่เข้าใจเลยจริงๆ
"กร๊ดดด...ละลาย" =0=
ด้าน พลอย
นั่นมัน! ผู้ชายที่เราเจอเมื่อกี้นี้นิ! หนอย ยังกล้าตามมาอีกนะ (หมันไส้)
"ท่านพี่ค่ะ...นั่งเถอะค่ะ"
"นี่พลอยจัง!...บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกพี่" ฉันตะโกนกลับไปทำให้พลอยจังหน้าเหวอไปนิดๆ
"ให้มันได้ยังงี้สิ....ยัยพลอยเอ้ย" ฉันพูดพร้อมลูบหัวพลอยจัง
"ทะ...พลอย" ดุเหมือนว่าพลอยจังจะพยายามอยู่นะ งั้นก้พยายามต่อไปแล้วกัน หึ....
ฉันเดินตรงไปยังกลุ่ม(จะเรียกว่าอะไรดีละ) ช่างเหอะ ก่อนที่จะแทรกตัวเข้ามา แล้วจับแขนหมอนี่ลากมาตรงหน้าประตู
"นายตามฉันมาทำไม...กลับห้องนายไปได้แล้ว"
"ก็ผมอยู่ห้อง1นี่...จะให้ผมไปอยู่ห้องไหนละ"
"ห๊ะ!...นายเนี่ยนะ..ชิ" รู้สึกว่าหมอนี่จะไม่ธรรมดาแล้วสินี่ ช่างมัน! ตอนนี้ไปเย็บหน้าก่อน(หน้าแตก)
ด้าน พรีม
"อะไรของยัยนั่นกันนะ..ทำตัวแปลกๆอยู่เสมอเลย"
"หวัดดี...ฉันชื่อแตงกวานะ..นายละ" ไม่นานสาวน้อยหน้ารักคนหนึ่งก็เดินเข้ามาถามผม
"เอ่อ...ผมชื่อพรีม..ยินดีที่ได้รู้จักนะแตงกวา" แตงกวายิ้มให้ผมเล็กน้อยก่อนที่จะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ ผมเองก็เช่นกันเดินกลับไปนั่งตรงข้างอีโอ๊ต...ดูเหมือนว่ายัยนั่นจะนั่งอยู่ตรงข้างหน้าผมนะกับเด็ก.....!
"อีโอ๊ต...สองคนนี้เป็นฝาแฝดกันหรอ" ผมกระซิบเพราะว่ายัยนี่อยู่ข้างหน้าผมเลย
"พึ่งรู้หรอ...เออใช่สองคนนี้เป็นฝาแฝดกัน..แต่ต่างกันสุดขั่วเลยละ"
"ต่างกันสุดขั่ว?...ยังไง" ผมมองไปที่สองคนนี้ก่อนที่จะหันมาหาอีโอ๊ต
"คนฝั่งซ้ายเนี่ย..ชื่อพลอยนิสัย..อย่าให้พูดร้ายมาก" อ๋อ!ยัยนี่เองหรอ ฮึ่มชื่อพลอย มิน่าเวลาเราถามอะไรถึงไม่ตอบ ชิ..
"ส่วนคนฝั่งขวาเนี่ย..ชื่อพลอยจัง"
"เดี๋ยวๆ..ทำไมชื่อเหมือนกัน"
"จะไปรู้ไหม..นิสัยเรียบร้อย..แถมเรียนเก่งด้วยนะ" หุหุ แสดงว่ายัยนั่นเรียนไม่เก่งสินะ
"แต่ไม่ใช่ว่ายัยตัวร้ายนั่นจะเรียนไม่เก่งนะ...ฉลาดเป็นกรดเลยละ" ห๊ะ! ฉลาดเป็นกรดเลย ป๊าดด
"แต่ยังไงฉันก็เรียนเก่งกว่าอยู่ดี...ไม่สิเก่งที่สุดเลย'' เออไม่เถียง ไม่นานอาจารย์ก็เดินเข้ามา ทุกคนในห้องก็เงียบกันหมด
"สวัสดีจ๊ะ..นักกเรียนที่แสนจะน่ารัก" โอ๊ย! เสียงแกทำไมมัน แหบ และ แสบแก้วหูแบบนี้เนี่ย ทุกคนในห้องเอามือปิดหูตัวเองก่อนที่จะทักทายกลับ
"สวัสดีค่ะ/สวัสดีคับ"
"ดีมากจ๊ะ..วันนี้อาจาร์ยจะมาเป็นคนสอนวิชาคณิตศาสตร์นะจ๊ะ..อาจารย์มีชื่อว่ามูมู่จ๊ะ" ชื่อนี่ดีนะ...แต่ไม่เข้ากับหน้าป้าเลย บ่องตรง -//-
"พรีม" จู่ๆอีโอ๊ตก็เรียกผม
"ห๊ะ"
"ขอร้อง..อย่าเรียกฉันว่า..อีโอ๊ต"
"ไม่มันติด" อีโอ๊ตไม่พูดอะไรก่อนที่จะหันหน้าไปทางอาจารย์มูมู่
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
