TalesLand กับการพบกัน

เขียนโดย HoneyPiez

วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 14.02 น.

6 ตอน

1 วิจารณ์

10.06K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 มีนาคม พ.ศ. 2558 16.35 น. โดย เจ้าของนิยาย

4) มากิเธอเป็นใครกันแน่ ? '

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

มากิเธอกลุ้มใจว่าจะขอให้พวกราฟช่วยดีมัย ? ตอนนี้โลกที่เธออยู่กับผีเพื่อนรักของเธอกำลังเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน.. ผีของเธอตอนนี้หายไปไหนที่ไหนก็ไม่รู้ ตั้งแต่เด็กเธออยู่กับผีมาตลอด เพราะเธอมีจิตที่สามารถมองเห็นผีได้ แต่จู่ ๆ เธอก็ต้องมาแยกจากผี เพื่อมาอีกโลกหนึ่ง (ผีแอบตามมากิมาด้วย) แต่ด้วยน่าตา บุคลิกของเธอทำให้คนอื่นกลัวและไม่กล้าเข้าใกล้เธอ..
มากิเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเธอก็เดินไปที่โรงยิม.. แต่ด้วยที่เธอไม่มีผีค่อยช่วยเธอจึงเดินค่อนข้างลำบาก (โธ่มากิน่าฉงฉาน โทรบอกราฟแปป)
ระหว่างนั้นลีน่ามองออกมานอกหน้าต่างห้องเรียนและเห็นมากิที่กำลังเดินไปโรงยิม แต่เอ๊ะทำไมมากิเดินแปลก ๆ เธอจึงโทรบอกราฟ
ราฟรีบวิ่งออกมาหามากิที่ยืนแทบจะไม่ไหว (อ๊ากกกกกกกกกกกก เขิลอยากเป็นมากิ)
ราฟ : มากิเป็นไรมัย ? ค่อย ๆ ลุกน่ะ
มากิ : อย่ามาแตะน่ะ (ปัดมือราฟออก)
ราฟ : แค่นี้ก็เดินจะไม่ไหวอยู่แล้ว ไปห้องพยาบาลเถอะ ให้ครูเค้าดู
มากิ : ม..ม..ไม่ อย่ามายุ่ง ก.. กับฉัน.. (มากิล้มลง ตุ๊บบบ)
ราฟ : มากิ !! (อุ้มมากิขึ้นแล้วพาเข้าห้อง ไม่ใช่ละ พาไปห้องพยาบาล)
ณ ห้องพยาบาล
ราฟ : ครูคับ มากิเป็นไงบ้างคับ
ครู : สภาพหนักขนาดนี้พากลับมาเถอะ ดูท่าจะไม่ไหวเท่าไหร่น่ะ
ราฟ : คับบบ.. (เดินไปหามากิ) เธอนี้มันดื้อจริง ๆ ฉันต้องโทรบอกพ่อแม่เธอสิน่ะ (หยิบโทรศัพท์) แต่เราไม่ได้ขอเบอร์พ่อแม่มากินิ จริงสิไปถามครูดีกว่า
ราฟ :ครูคับผมขอเบอร์ผู้ปกครองมากิหน่อยได้มัยคับ ?
ครู : มากิจังไม่มีพ่อแม่หรอกน่ะ
ราฟ : อ้าว !
มากิ : ครูก็ไม่รู้น่ะเธอมาที่นี่คนเดียว ตอนมาสมัครเรียนก็มาคนเดียว ครูจะไปเยี่ยมบ้านเขาแต่เขาบอกพ่อแม่ไม่อยู่ ครูเลยไม่ไป แต่วันหนึ่งครูแอบสะกดตามเธอ เธออยู่บ้านคนเดียว แถมซอยก็มืดมากด้วย เด็กผู้หญิงคนเดียวด้วยสิ คะครูว่า..
ราฟ : ขอบคุณมากคับครู (รีบวิ่งไปหามากิทันที)
พอกลับมาที่ห้องพยาบาล ราฟก็เห็นมากิกำลังจะทำร้ายครู
ราฟ : มากิอย่าน่ะ !!
มากิ : อย่า..มา..ยุ่ง..กับ..ตัว..ฉะ..ฉัน พรืดดดดด ZzZz
ราฟ : มากิ ! (เข้าไปหามากิ) กิเธอต้องไม่เป็นไรน่ะ ฉันจะพาเธอกลับบ้าน (กรี๊ดดดด)
ราฟรีบวิ่งออกมาจากห้องพยาบาลและรีบพามากิกลับบ้าน แต่ราฟไม่รู้จักบ้านมากิ ราฟจึงโทรหาลีน่าให้เธอมาช่วย จากนั้นก็พามากิไปที่บ้านของลีน่า
ลีน่า : คุณมากิเป็นหนักขนาดนี้เลยหรอเนี้ยย
ราฟ : ฝากดูแลเธอหน่อยน่ะ ตอนเย็นฉันจะมาใหม่ (ราฟวิ่งออกไปไหนไม่รู้)
ลีน่า : คุณมากิ คุณมากิ
มากิ : (ค่อย ๆ ลืมตา) ธะ เธอเป็นใคร..
ลีน่า : ฉันลีน่าเป็นเพื่อนกับราฟ เธอสลบไปหนะ เราเลยพาเธอมาที่บ้านของฉัน แต่ทำไมคุณมากิถึงได้ตัวซีดหน้าซีดขนาดนี้ ครูให้คุณมากิกินยาแล้วหนินา แปลกจัง ปกติอาการก็ต้องดีขึ้นสิ
มากิ : ฉัน..ฉันหนะ
ลีน่า : คะ ?
มากิ : ฉันหนะ ไม่ใช่มนุษย์โลกหรอกน่ะ !!!!
ลีน่า : ... (สตั้น 3 วิ) ฉันไม่เชื่อค่ะ คุณมากิก็เหมือนคนทั่วไปหนิคุณจะไม่ใช่มนุษย์ได้ไงกัน
มากิ : ฉันไม่ใช่มนุษย์โลกนี้ !!!! ที่ฉันมาเพราะฉันต้อ..ต้องกา.. ต้องการให้..พรืดดด
ลีน่า : คุณมากิ คุณพักผ่อนเถอะน่ะค่ะ
ลีน่าปล่อยให้มากิพักผ่อน แต่เธอสงสัยทำไมมากิถึงไม่ใช่มนุษย์โลกทั้ง ๆ ที่ก็เหมือนคนทั่วไป เธอจึงโทรบอกทุกคนและเล่าเรื่องมากิให้ทุกคนฟัง ทุกคนต่างไม่เชื่อว่ามากิจไม่ใช่มนุษย์ แต่ก่อนมากิจะหมดสติไปเธอเหมือนจะบอกอะไรสักอย่าง