โอบาเกะโยไค ยูเรย์

                    ''แกต้องเชื่อฟังคำสั่งสอนหรือเเม้กระทั่งคำพูดของฉัน''เสียงนี้ดังมาจากด้านหลังของชั้น ไม่ไช่ไครที่ไหนแต่นั่นคือเสียงของพ่อบังเกิดเกล้าของชั้น เพราะก่อนหน้านี้ชั้นยัยคัพเค้กตัวป่วนได้แอบไปยังห้องลับห้องหนึ่ง ในบ้านชั้นเองบ้านชั้นมี4ชั้นห้องลับนั้นอยู่ชั้น4ริมขวาสุด ห้องนี้มีขนาดกว้างมากแต่ชั้นไม่เคยขึ้นมาเยือนชั้น4ชันนี้เรย ชั้น4นี้แท้จริงเเร้วคนนอกบ้านไม่สามารถมองเห็นชั้น4ของบ้านชั้นได้ เนื่องจากพวกเรามีเวทมนต์เหนือมนุษย์ธรรมดาเเต่ชั้นนี่สิไม่รุ้อะไรสักอย่างเกี่ยวกับที่นี่ พอชั้นรู้เรื่องว่าที่นี่มีชั้น4พ่อชั้นก้สั่งลูกน้องให้เตรียมรถเเละสั่งชั้นไปเก็บกระเป๋าจะ ให้ชั้นบินไปประเทศญี่ปุ่นอะไรนั่นโดยไม่ถามความสมัครใจของชั้นเรย

                              เฮ้อหัวใจชั้นมันกำลังจะสลายเมื่อรู้ว่าต้องไปจากที่นี่TT พ่อบอกว่า''ไปอยู่ที่นู่นสักพักเเล้วทุกอย่างจะดีขึ้น'' ชั้นก้ต้องจำใจไปพอบินถึงญี่ปุ่นชั้นก้ต้องไปพักที่คอนโรงหรือโรงเรียนอะไรสักอย่านี่ล้ะ...*.*...พอไปถึงที่นั่นเงียบอย่างกะป่าช้าแถวกรุงเทพบ้านชั้นเรย มันมืดมาก เฉกเช่นกับไฟฟ้าดับทั่วโลก ขณะที่ชั้นขึ้นลิฟฟ์ไปสักพักแล้วก้มีคนมากดกริ่งจะขึ้นลิฟฟ์ ลิฟฟ์ก้เปิดออกเเล้วก้พบชายหนุ่มรูปหล่ออย่างไม่น่าเชื่อว่าที่นี่จะมีเขาเดินเข้ามาในลิฟฟ์เราทั้งสองคนยืนห่างกันพอสมควร  เขาหันมามองชั้นด้วยสายตาทะลึ่งชั้นคิดในใจ ''แอ๊ะตานี่มองชั้นเเปลกๆอย่างกับชั้นเป็นพริ้ตตี้หุ่นอวดอิ๋มอะไรประมาณนั้น ยี๋ คนโลกจิต'' พอชั้นคิดเสร็จก็ถึงชั้น7ห้องพักของชั้นพอดีไฟระหว่างทางมันมีเพียงน้อยนิดที่จะส่งเเสงพอให้ชั้นได้มองเห็นทางเดิน เพื่อไม่ให้ดูสะพรึงกลัวกับความมืดเเละว้าเหว่ชั้นเลยร้องเพลงในใจว่า''ในคืนคืนที่ฟ้านั้นเต็มไปด้วยแสงไฟเราโอบกอดกันเเละมองไปบนฟ้าไกลสุดหัวใจสุดสาวยตา''และเสียงร้องเพลงของชั้นก้ต้องหยุดลงเมื่อชั้นเห้นเงาบางอย่างกำลังเครื่อนไหวบนกำแพงข้างๆตัวชั้นชั้นอยากจะร้องไห้ทำไมเหตุการณ์เเบบนี้ต้องเกิดกับชั้นด้วยน้ะโธ่อยากจะบ้าตายตายไปเลย-- :( :(:(

                              เมื่อถึงหน้าห้องห้องที่712ชั้นก้แทงกุญแจเข้าไปด้านในห้องหรูเเละเงียบเชียบมากชั้นตะโกนดังดัง''ไอบ้าเอ้ย ไอพวกสับปะดนไอห้องบ้าไอโรงเเรมเฮี้ยยยยยย''จากนั้นของก้ตกชั้นเดินทำใจกล้าไปดูแจกันเเตกพื้นมันมาจากไหนเป็นไปได้ไง ชั้นตะโกนดังดัง '' ต่อจากนี้ชั้นจะไม่กลัวอะไรอีกแล้วไอสัตว์ประหลาดบ้า ฮือออฮืออออ'' ชั้นร้องออกมาดังดังเเล้วก้นอนลงบนเตียงใช้กระเป๋าเป้นหมอนนอนร้องให้น้ำตาซึมอยู่สักพักก้เผลอหลับไป

                              เเต่ก่อนที่ชั้นจะหลับมันเหมือนมีคนปลอบใจให้ตักมายืมหนุน และปลอบโยนชั้นเบาเบา และทำเหมือนรู้ว่าชั้นเคยหรือมีคนทำไห้ก่อนนอนทุกวันทุกคืนดังเหมือนกับ///แม่/// มันรู้ว่าชั้นชอบให้คนตบหลังเบาเบาจนกว่าชั้นจะหลับ แต่มันจะเป็นไปได้ไงในเมื่อคุณเเม่ตายจากเรารไปแล้ว หรือคือวิญญาณเเม่เเต่คงไม่ใช่หลอกคงไม่ใช่แม่ ชั้นท่องก่อนจะหลับไป...........................